Termodynamika klasyczna

Termodynamika klasyczna, inaczej fenomenologiczna lub termostatyka – badanie makroskopowych, równowagowych zjawisk termodynamicznych^[1][2] w oparciu o pewne aksjomaty poparte doświadczeniami.

Ze względu na fakt, że nauka ta zajmuje się układami w stanie równowagi, w związku z czym nie zajmuje się zmiennością w czasie, niektórzy uważają, że powinna nosić nazwę termostatyki (określenie to nie przyjęło się, pomimo że jego wprowadzenie postulowano już w latach 70.^{[potrzebny przypis]}).

Zajmuje się badaniem wcześniej wspomnianych zjawisk, tylko z punktu widzenia energetycznych efektów makroskopowych, nie wnikając w naturę tych przemian na poziomie pojedynczych cząsteczek.

Podstawowe pojęcia termodynamiki klasycznej

• układ termodynamiczny
• otoczenie
• parametr fizyczny
• parametr termodynamiczny
  • ciśnienie
  • temperatura
  • gęstość
  • energia wewnętrzna
  • energia swobodna
  • entalpia
  • objętość
  • entropia
• stan układu
• przemiana termodynamiczna
  • przemiana politropowa (pVⁿ = const, gdzie n wykładnik politropy)
    • przemiana izobaryczna (stałe ciśnienie p = const)
    • przemiana izotermiczna (stała temperatura T = const)
    • przemiana adiabatyczna (brak wymiany ciepła z otoczeniem Q = const)
  • przemiana izochoryczna (stała objętość V = const)
  • przemiana izentalpowa (stała entalpia H = const)
• równowaga termodynamiczna
• przemiana kwazistatyczna

Zobacz też

• termodynamika nierównowagowa
• termodynamika statystyczna
• termodynamika kwantowa

Przypisy