Teruzuki (1941)

Zobacz też: inne okręty o tej nazwie.
Teruzuki
Historia
Stocznia

Mitsubishi, Nagasaki (Japonia)

Położenie stępki

13 listopada 1940

Wodowanie

21 listopada 1941

 Dai-Nippon Teikoku Kaigun
Wejście do służby

31 sierpnia 1942

Zatopiony

7 grudnia 1942 przez kutry torpedowe PT-37 i PT-40 w okolicach Guadalcanalu

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

standardowa - 2701 ton,
pełna - 3700 ton

Długość

134,2 m

Szerokość

11,6 m

Zanurzenie

4,2 m

Napęd
2 turbiny parowe o mocy łącznej 52 000 KM, 3 kotły parowe, 2 śruby
Prędkość

33 węzłów

Zasięg

8300 mil morskich przy prędkości 18 w

Uzbrojenie
8 x 100 mm plot (4xII),
4 x 25 mm plot (2xII),
4 wt 610 mm (1xIV) (8 torped), 2-4 mbg, 72 bg
Załoga

300

Teruzuki (katakana: テルヅキ[1], kanji: 照月| pol. „świecący księżyc”) – japoński wielki niszczyciel z okresu II wojny światowej, typu Akizuki.

Historia

 Osobny artykuł: Niszczyciele typu Akizuki.

„Teruzuki” był drugim okrętem z serii japońskich nowoczesnych wielkich niszczycieli typu Akizuki, zaprojektowanych specjalnie jako okręty obrony przeciwlotniczej, których główne uzbrojenie stanowiło 8 nowych dział uniwersalnych kalibru 100 mm, o umiarkowanym kalibrze jak na niszczyciele, lecz dysponujące świetnymi charakterystykami balistycznymi.

Stępkę pod budowę okrętu położono 13 listopada 1940 w stoczni Mitsubishi w Nagasaki, kadłub wodowano 21 listopada 1941, a okręt wszedł do służby 31 sierpnia 1942. Zbudowany był w ramach programu rozbudowy floty z 1939 roku, pod numerem budowy 105. Nazwa, podobnie jak pozostałych niszczycieli tej serii, związana była z Księżycem i oznaczała „Blado świecący Księżyc”[2] (spotyka się niekiedy w literaturze błędną formę „Terezuki”).

Służba

„Teruzuki” wkrótce po wejściu do służby 31 sierpnia 1942, został skierowany na obszar walk toczonych wokół Guadalcanalu w archipelagu Wysp Salomona. 7 października 1942 wszedł w skład 61. Dywizjonu 10. Fotylli Niszczycieli 3. Floty, po czym został przebazowany do bazy Truk. Brał udział w składzie osłony lotniskowców w bitwie koło wysp Santa Cruz 26 października 1942, m.in. eskortował uszkodzony lotniskowiec „Zuihō”. Podczas powrotu z tej operacji, „Teruzuki” został lekko uszkodzony przez bliski wybuch torpedy lotniczej z amerykańskiego samolotu PBY Catalina, której magnetyczny zapalnik zadziałał przedwcześnie[2] (7 zabitych; według części źródeł, była to bomba). Do 9 listopada okręt był remontowany w Truk.

13 listopada w nocy „Teruzuki” wziął udział w I bitwie koło Guadalcanalu (płynąc w lewej kolumnie, z niszczycielem „Yukikaze” i krążownikiem „Nagara”). Między innymi, dokonał ataku torpedowego na amerykańskie okręty i wziął udział w zatopieniu artylerią uszkodzonego niszczyciela USS „Cushing”, ostrzeliwał też inne okręty. Następnie, w nocy z 14 na 15 listopada wziął udział drugiej bitwie koło Guadalcanalu, osłaniając japoński pancernik „Kirishima”, a następnie uczestnicząc w ewakuacji z niego załogi. Pod koniec listopada „Teruzuki” został przejściowo okrętem flagowym 10. Flotylli Niszczycieli kontradmirała Susumu Kimury (do przyjścia krążownika „Agano”). 3 grudnia został lekko uszkodzony na rafie w Truk.

7 grudnia 1942 „Teruzuki” został przebazowany na Shortland i przydzielony do 2. Flotylli Niszczycieli kontradmirała Tanaki, prowadzącej nocne rejsy zaopatrzeniowe niszczycieli na Guadalcanal, nazywane przez Amerykanów „Tokyo Express”. Został okrętem flagowym Tanaki. Podczas osłony rejsu zaopatrzeniowego w nocy na 12 grudnia 1942, „Teruzuki” został storpedowany pod Guadalcanalem dwoma torpedami przez amerykańskie kutry torpedowe PT-37 i PT-40, po czym zatonął na skutek uszkodzeń i pożaru, prowadzącego do eksplozji własnych bomb głębinowych[3]. Uratowano większość załogi, wraz z dowódcą i kadm. Tanaką (57, w tym Tanakę podjął niszczyciel „Naganami”, 140 niszczyciel „Arashi”, a 156 dotarło w szalupach na Guadalcanal)[4]

Dowódcy:

  • kmdr por Tsuneo Orita (sierpień 1942 - 12 grudnia 1942)

Dane techniczne

Opis konstrukcji i szczegółowe dane - w artykule niszczyciele typu Akizuki

Uzbrojenie i wyposażenie

Wyposażenie

  • system kierowania ogniem artylerii głównej: dwa 4,5-metrowe dalmierze stereoskopowe (na nadbudówce dziobowej i rufowej) z przelicznikiem artyleryjskim Typ 94.
  • urządzenia kierowania ogniem artylerii plot: 2,5-metrowy dalmierz, dwa 1,5 metrowe dalmierze
  • szumonamiernik
  • reflektor 110 cm

Przypisy

  1. ↑ Zapis od lewej do prawej: テルヅキ (na lewej burcie) lub od prawej do lewej: キヅルテ (na prawej burcie)
  2. ↑ a b A.W.Orieł: "Esmincy..."
  3. ↑ Oficjalne źródła błędnie podają koordynaty zatopienia na 7°50' S, 157°30' E - pozycja koło Kolombangary (IJN Teruzuki: Tabular Record of Movement)
  4. ↑ IJN Teruzuki: Tabular Record of Movement

Bibliografia

Niszczyciele typu Akizuki