Według średniowiecznej irlandzkiej legendy i historycznej tradycji Tigernmas został zwierzchnim królem irlandzkim po pokonaniu i zabiciu Conmaela w bitwie pod Aenach Macha. W drugim roku panowania doszło do pojawienia się dziewięciu jezior i trzech czarnych rzek. W ciągu swych rządów stoczył trzydzieści dwie bitwy. Walczył m.in. przeciw potomkom Emera Finna, niemal zupełnie niszcząc linię Emera. Podobno za jego panowania doszło do pierwszego wytopu złota w Foithre Airthir Liffe, przez mistrza Uchadana z Feara Cualann. Puchary i broszki były pokrywane ze złota i srebra. Ubrania zaś zaczęto farbować na kolor purpury, niebieski oraz zielony. Roczniki Czterech Mistrzów podały, że panował siedemdziesiąt siedem lat. Pod koniec rządów Tigernmas wraz z większością mieszkańców Irlandii (trzy czwarte) zmarł w Magh Slecht (na terenie Breifne), podczas oddawania czci Crom Cruachowi, głównemu bóstwu Irlandii. To zdarzyło się dokładnie w noc Samhain. Od jego imienia nadano nazwę tutejszej równinie. Pozostawił po sobie syna Enbotha, dziadka Fiachy I Labrainne, przyszłego zwierzchniego króla. Po śmierci Tigernmasa doszło w kraju do siedmioletniego bezkrólewia. Po tym czasie zwierzchnią władzę objął Eochaid I Edgadach, potomek Lugaida, syna Ítha, stryja Mileda.
Bibliografia
Annala Rioghachta Éireann. Annals of the Kingdom of Ireland by the Four Masters, Vol. I, ed. with translation J. O’Donovan, Second Edition, Dublin 1856, s. 39-43.
Lebor Gabála Érenn. The Book of the Taking of Ireland, Part V, ed. and translation R. A. Stewart Macalister, Irish Texts Society, Dublin 1956, s. 198-209.
Truhart P., Regents of Nations. Systematic Chronology of States and Their Political Representatives in Past and Present. A Biographical Reference Book, Part 1: Antiquity Worldwide, München 2000, s. 372, ISBN 3-598-21543-6.