Titanic (film 2001)

Ten artykuł dotyczy filmu z 2001 roku. Zobacz też: inne znaczenia tego słowa.

Titanic

Titanic - La leggenda continua

Gatunek	animowany katastroficzny
Data premiery	15 września 2000 16 marca 2001 (Polska)
Kraj produkcji	Włochy Hiszpania
Język	włoski angielski
Czas trwania	83 min (wersja oryginalna) 72 min (wersja międzynarodowa)
Reżyseria	Camillo Teti
Scenariusz	Camillo Teti
Muzyka	Detto Mariano
Scenografia	Oliviero Murru
Montaż	Giovanni Conti
Produkcja	Camillo Teti, Gian Paolo Brugnoli, Marco Scaffardi, Jymn Magon
Wytwórnia	Titanic Cartoons SRL Roma
Dystrybucja	Medusa Film Syrena EG (Polska)
Cytaty w Wikicytatach

Titanic (wł. Titanic - La leggenda continua, ang. Titanic: The Legend Goes On...) – włoski film animowany z 2001 roku w reżyserii Camillo Teti, premiera w Polsce odbyła się 16 marca 2001 roku. W Polsce funkcjonują różne tytuły filmu, m.in. Titanic – legenda trwa, bądź Titanic – koniec legendy. Film został negatywnie odebrany zarówno przez krytyków jak i przez widzów.

W Wielkiej Brytanii 1912 roku pochodząca z klasy robotniczej Angelica Pickering musi służyć chciwej i przebiegłej wdowie Getrudzie i jej dwóm córkom Berenice i Ortensii. Angelica wierzy, że kiedyś odnajdzie swoją matkę. Udają się one w podróż do Ameryki jako pasażerki transatlantyckiego parowca pasażerskiego „Titanic”. Na pokładzie statku znajdują się m.in. międzynarodowa oszustka Amalia^[a] ze swymi pomagierami Dirkiem i Kirkiem, ścigający ich nowojorski detektyw policji Sam Bradbury, zubożały bankier Jeremy McFlannel, Winnie udająca bogaczkę w celu znalezieniu męża, przedstawicielka bogatego rodu Rhonda Fanderfonk^[b] z wnukami i znana śpiewaczka Molly Harte. W ładowni przebywają zwierzęcy pasażerowie wśród których są szwedzka rodzina myszy, sroka Hector o skłonnościach kleptomańskich, zespół meksykańskich myszy czy odpowiadający za bezpieczeństwo zwierząt terier Fritz^[1].

Przechodząc korytarzem pierwszej klasy Angelica trafia na Williama Greensfielda, młodego potomka szkockiej rodziny szlacheckiej, planującego rozpocząć w Ameryce biznes budowlany. Towarzyszą mu jego sekretarz Francuz Gastone i dawna niania Denise^[c], która straciła w przeszłości córkę. Angelica i William są sobą zauroczeni. Tymczasem Gastone zakochuje się w Molly, co nie podoba się jej dalmatyńczykom i konkurującemu z nim Stockardowi, pierwszemu oficerowi „Titanica”. Angelica gubi swój medalion, jedyną rzecz po matce. Pablito^[d], najmłodszy z myszy postanawia jej pomóc w znalezieniu zguby widząc jej dobroć wobec zwierząt. Medialon znalazł niczego świadomy Gastone, który wręcza go Molly. W międzyczasie Dirk i Kirk próbują skraść fałszywą biżuterię Winnie, ale przeszkadza im w tym jej spaniel Flopsy^[1].

William ponownie się widząc z Angelicą prosi ją o spotkanie na przyjęciu wieczornym. Angelica ma obawy, bo ukrywa, że jest pasażerką trzeciej klasy. Z nakazu Fritza wszystkie zwierzęta angażują się w znalezienie medalionu. Starają im się w tym przeszkodzić Geoffrey, kot Gertrudy i Tygrysek, chihuahua Amalii. Medalion znajdują dalmatyńczyki i za pośrednictwem Hectora zostaje przekazany Angelice. Na przyjęciu wieczornym Molly zgłasza kradzież medalionu i rozpoznaje go na Angelice. Gastone będąc lojalnym wobec Williama zapewnia o niewinności Angelici. Stockard, wcześniej poinformowany przez Angelicę o zaginionym medalionu i chcąc pogrążyć konkurenta, mówi im że zguba wróciła do prawowitego właściciela. Molly porzuca Gastone’a biorąc go za złodzieja^[1].

Angelica i William wreszcie wyznają sobie miłość i prawdę o sobie. Gertruda i jej córki chcą się z nią rozmówić, ale przeszkadza w tym Pablito. Szczęście w miłości znajduje Winnie z Jeremym również szukającym bogatej żony. Pod pokładem zwierzęta organizują własny bal świętując szczęście Angelici. Tymczasem Titanic zderza się górą lodową i zaczyna tonąć. William zbiega na dolne pokłady, by odnaleźć Angelicę. Pasażerowie trzeciej klasy są powstrzymywani przez Stockarda. Po naciskach Williama Stockard pozwala na ratunek tylko kobietom i dzieciom. Na pokładzie decydują zostać Molly dającej otuchy swym śpiewem oraz Winnie i Jeremy. Gastone podszywając się pod marynarza dostaje się do łodzi ratunkowej. Stockard tchórzliwie wypycha jednego z oficerów, by zająć jego miejsce w innej łodzi^[1].

Do tej samej łodzi ratunkowej udaje się dostać Angelice, jej współpasażerce Victorii, jej wnukom i Denise. Inną łodzią odpływają Amalia, Dirk, Kirk i Fanderfonkowie. Odpływając widzą tonący Titanic z ginącymi ludźmi. Tam William ratuje chłopca i wrzuca go na wracającą łódź, ale z powodu zaplątania się w linę nie jest wejść. Tymczasem myszom, psom, Geoffreyowi i Hectorowi też udaje przeżyć dzięki pomocy delfinom. Denise rozpoznaje naszyjnik Angelici i okazuje się być jej zaginioną matką, która zmuszona była ją oddać do adopcji z powodu biedy. Zauważają ciało dryfujące na wodzie i nie bacząc na sprzeciwy Stockarda je wyławiają. Jest nim Bradbury, który ustawia do pionu Stockarda. W ostatniej chwili z wody zostaje wyciągnięty William^[1].

Po dotarciu do Nowego Jorku Flopsy i Fritz zostają psami policyjnymi pod okiem Bradbury’ego, dzięki któremu Amalia trafia do więzienia, Kird i Dirk żenią się z Berenice i Ortensią ku rozpaczy Gertrudy, Gastone zostaje służącym Rhondy, myszy i Hector zamieszkują u ocalonego przez nich kucharza, a Angelica i William pobierają się i adoptują dalmatyńczyki zmarłej Molly żyjąc długo i szczęśliwie^[1].

Źródło:^[3]

Opracowanie: Paanfilm Studio
Reżyseria: Jowita Gondek
Dialogi: Bożena Intrator
Producent: Dariusz Zawiślak
Wystąpili:

• Ewelina Żak
• Anna Maria Chrostowska
• Borys Szyc
• Marek Żerański
• Marta Zygadło
• Andrzej Andrzejewski
• Sylwia Gliwa
• Dariusz Zawiślak
• Ewa Szykulska
• Sławomir Holland

Wykonanie piosenek^[2]:

• „Impreza u psa” – Borys Szyc
• „Ciągle śniłam” – Izabela Trojanowska

Istnieją dwie wersje angielskie z tą samą obsadą głosową. Na rynek międzynarodowy powstała skrócona wersja i ponownie zmontowana. Wersja ta zawiera część zmienionych głosów, całe sceny zmontowano w innej kolejności, usunięto, ponownie wykorzystano lub umieszczono przed innymi scenami^[5], a także zastosowano inną ścieżkę dźwiękową i piosenki, autorstwa Matta McGuire’a^[6].

Titanic został negatywnie odebrany zarówno przez krytyków jak i przez widzów. Z powszechną krytyką oceniono scenariusz, wybranie katastrofy „Titanica” jako fabułę filmu dla dzieci, skopiowanie fabuły Titanica (1997) Jamesa Camerona, jak i różnych filmów animowanych Walt Disney Animation Studios, Warner Bros. i Dona Blutha^[5][7][8]. Film porównuje się z Legendą Titanica (1999), innym włoską animacją o „Titanicu” i zwykle jest od niej lepiej oceniany, chociażby za przyznanie się że w czasie katastrofy ginęli ludzie^[7][9]. Także wersja oryginalna jest lepiej oceniana niż międzynarodowa będąc bardziej bardziej spójnym produktem^[1].

• Linda Maria Koldau: The Titanic on Film: Myth versus Truth. Jefferson (Karolina Północna): McFarland and Company, 2012. ISBN 978-0-7864-6311-4. (ang.).

• Titanic w bazie IMDb (ang.)
• Titanic w bazie Filmweb