Tokajski region winiarski

Tokajski region winiarski^[a]
	Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO
Państwo	Węgry
Typ	kulturowy
Spełniane kryterium	III, V
Numer ref.	1063
Region	Europa i Ameryka Północna
	Historia wpisania na listę
Wpisanie na listę	2002; na 26. sesji
	Położenie na mapie Węgier Tokajski region winiarski
	48°07′17″N 21°24′44″E/48,121389 21,412222
	↑ Oficjalna nazwa wpisana na listę UNESCO ; ↑ Oficjalny podział dokonany przez UNESCO ;

Tokajski region winiarski (węg. Tokaj-hegyaljai borvidék) – region winiarski w północno-wschodnich Węgrzech (komitat Borsod-Abaúj-Zemplén) i w południowo-wschodniej Słowacji (powiat Trebišov).

Tokajski region winiarski został oficjalnie ustanowiony w 1737. Obejmuje wschodnią część wyżyny Cserhát oraz południowe podnóże Gór Tokajsko-Slańskich, graniczące z doliną Cisy i z regionem Bodrogköz. Do tokajskiego regionu winiarskiego zalicza się także należące od 1918 do Słowacji miejscowości Slovenské Nové Mesto (Kisújhely), Viničky (Szőlőske), Malá Tŕňa (Kistoronya) i Veľká Tŕňa (Nagytoronya).

Historia uprawy winorośli w tokajskim regionie winiarskim liczy sobie około tysiąca lat. O wspaniałym smaku tutejszych win decydują łagodny i ciepły klimat, urodzajne wulkaniczne gleby oraz unikatowy skład pleśni w piwnicach winnych. Wśród odmian winorośli dominuje furmint, dalej hárslevelű i sárgamuskotály (muscat blanc à petit grains)^[1]^[2]. Winogrona tych odmian poddaje się suszeniu na krzakach aż do formy określanej jako aszú. Z winogron tych powstają znane na całym świecie wina aszú i szamorodni. Wina tokajskie należą do najbardziej znanych win węgierskich.

Ze względu na walory przyrodnicze, architektoniczne i kulturalne oraz miejscowe tradycje winiarskie w 2002 UNESCO umieściło tokajski region winiarski na liście dziedzictwa światowego. Region w granicach uznanych przez UNESCO obejmuje 27^[3] miejscowości: stolicę regionu – miasteczko Tokaj, wsie Bodrogkeresztúr, Bodrogkisfalud, Mád, Mezőzombor, Rátka, Szegi, Tarcal i Tállya – najważniejsze miejsca uprawy winogron, miasto Sátoraljaújhely z piwnicami „Ungvári Pince”, miasto Sárospatak z piwnicami „Rákóczi Pince”, wieś Hercegkút z piwnicami „Kőporosi” i „Galamboshegyi” oraz wieś Tolcsva z piwnicami „Oremus” i muzeum winiarstwa (Bormúzeum).

W granicach uznanych przez UNESCO leżą:

Przypisy

↑ Jancis Robinson, Julia Harding, José Vouillamoz: Wine Grapes. HarperCollinsPublishers, 2012, s. 373-375. ISBN 978-0-06-220636-7. (ang.).
↑ George Kerridge, Angela Gackle: Vines for Wines. Collingwood: CSIRO, 2005, s. 39. (ang.).
↑ „Dziennik Polska-Europa-Świat”, dodatek „Podróże”, 22.09.2007, s. 8.

[1] Oficjalna nazwa wpisana na listę UNESCO

[2] Oficjalny podział dokonany przez UNESCO

[RHV2012s373-375-3] Jancis Robinson, Julia Harding, José Vouillamoz: Wine Grapes. HarperCollinsPublishers, 2012, s. 373-375. ISBN 978-0-06-220636-7. (ang.).

[KerridgeGackle2005s39-4] George Kerridge, Angela Gackle: Vines for Wines. Collingwood: CSIRO, 2005, s. 39. (ang.).

[dziennik20070922-5] „Dziennik Polska-Europa-Świat”, dodatek „Podróże”, 22.09.2007, s. 8.

[6] Wspólnie z Austrią

[7] Wspólnie ze Słowacją

[a]

[b]

[1]

[2]

[3]

[A]

[B]

Węgry Centralne	Budapeszt – panorama nabrzeży Dunaju m.in. Góra Gellerta dzielnica zamkowa w Budzie Aleja Andrássyego
Kraj Zadunajski	Cmentarz wczesnochrześcijański w Pécsu Krajobraz kulturowy Jeziora Fertö/Nezyderskiego^[A] Opactwo benedyktyńskie Pannonhalma i jego otoczenie
Wielka Nizina Węgierska	Jaskinie w Słowackim Raju^[B] Krasu Węgierskiego (Aggtelek) Krasu Słowackiego Dobszyńska Jaskinia Lodowa Krajobraz kulturowy Tokaju Puszta Park Narodowy Hortobágy Wieś Hollókő