Trzciniak białoskrzydły
| Acrocephalus vaughani[1] | |||
| (Sharpe, 1900) | |||
 Trzciniaki białoskrzydłe na ilustracji z czasopisma „Ibis” (1904) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
trzciniak białoskrzydły | ||
| Synonimy | |||
|
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
 | |||
| Zasięg występowania | |||
| |||
Trzciniak białoskrzydły[4], trzciniak zmienny[5] (Acrocephalus vaughani) – gatunek małego ptaka z rodziny trzciniaków (Acrocephalidae). Endemicznie występuje na wyspie Pitcairn na Oceanie Spokojnym[3].
- Systematyka
- Gatunek ten po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1900 roku Richard Bowdler Sharpe na łamach „Bulletin of the British Ornithologists’ Club”. Autor nadał mu nazwę Tatare vaughani, a jako miejsce typowe wskazał Pitcairn[2][6]. Obecnie gatunek zaliczany jest do rodzaju Acrocephalus[4][7][8]. Nie wyróżnia się podgatunków[7]. Dawniej za jego podgatunki uznawano trzciniaka plamistego (A. rimitarae) i trzciniaka bladego (A. taiti)[5][8].
- Morfologia
- Długość ciała 17 cm; zmierzona masa ciała: samiec 27 g, samica 22 g[8]. Obie płcie są do siebie podobne[8].
- Występowanie
- Ptak ten jest endemitem wyspy Pitcairn położonej w południowej części Polinezji. Zamieszkuje głównie połacie wysokich lasów, rzadziej występuje w pobliżu siedzib ludzkich i w zaroślach. Unika obszarów otwartych i klifów[8].
- Pożywienie
- Żywi się owadami. Żeruje wśród drzew i krzewów, rzadko na poziomie gruntu[8], prawdopodobnie ze względu na obecność ludzi i kotów[3].
- Rozród
- Sezon lęgowy trwa głównie od sierpnia do stycznia. Jest to ptak terytorialny, ale czasami lęgnie się w grupach. W zniesieniu zwykle 2 jaja; okres inkubacji trwa około dwóch tygodni. Pisklęta są karmione przez oboje rodziców, po około dwóch tygodniach od wyklucia opuszczają gniazdo[8].
- Status zagrożenia
- W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych IUCN trzciniak białoskrzydły od 2008 roku jest klasyfikowany jako gatunek zagrożony (EN – Endangered), wcześniej uznawano go za gatunek narażony (VU – Vulnerable)[9]. Liczebność populacji została oszacowana między 250 a 2000 dorosłych osobników. Ze względu na utratę i degradację siedlisk gatunku, co spowodowane jest działalnością człowieka i rozprzestrzenianiem się czapetki jambos, BirdLife International ocenia trend liczebności populacji jako malejący[3].
Przypisy
- ↑ Acrocephalus vaughani, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b c D. Lepage: Pitcairn Reed-Warbler Acrocephalus vaughani. [w:] Avibase [on-line]. [dostęp 2023-12-05]. (ang.).
- ↑ a b c d Acrocephalus vaughani, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ a b P. Mielczarek, M. Kuziemko: Rodzina: Acrocephalidae Salvin, 1882 (1838) – trzciniaki – Brush, reed and swamp warblers (wersja: 2021-06-30). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2023-12-05].
- ↑ a b P. Mielczarek & W. Cichocki. Polskie nazewnictwo ptaków świata. „Notatki Ornitologiczne”. Tom 40. Zeszyt specjalny, s. 306, 1999.
- ↑ R.B. Sharpe, [Description of new species of birds in the collection of the British Museum], „Bulletin of the British Ornithologists’ Club”, 11 (74), Londyn 1901, s. 2 (ang.).
- ↑ a b F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): IOC World Bird List (v13.2). [dostęp 2023-12-05]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g A. Dyrcz, E. de Juana, Pitcairn Reed Warbler (Acrocephalus vaughani), version 1.0, [w:] Birds of the World (red. J. del Hoyo, A. Elliott, J. Sargatal, D.A. Christie & E. de Juana), 2020, DOI: 10.2173/bow.pirwar2.01 [dostęp 2023-12-05] (ang.).
- ↑ What's new (2008) Species changing IUCN Red List. birdlife.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-11-28)]. (ang.).
Linki zewnętrzne
- Zdjęcia, nagrania głosów i krótkie filmy. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).