Trzmielec północny
Bombus flavidus | |||
Eversmann, 1852 | |||
![]() | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Nadrodzina | |||
Rodzina | |||
Rodzaj | |||
Podrodzaj | |||
Gatunek |
trzmielec północny | ||
Synonimy | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[1] | |||
![]() |
Trzmielec północny (Bombus flavidus) – gatunek pszczoły z rodziny pszczołowatych.
Wygląd
Mały gatunek trzmielca[2]. Ubarwienie obu płci czarne z żółtymi paskami oraz rudym zakończeniem odwłoka[2]. Trzmielec północny należy do grupy trudnych do rozróżnienia gatunków, w której oprócz niego znajdują się również trzmielec leśny i trzmielec górski[3]. Ubarwienie, zazwyczaj z większym udziałem żółci niż u pozostałych gatunków z grupy, nie zawsze jest wystarczające do pewnego oznaczenia, a u samców zawodne bywają również cechy budowy ciała[3].
-
Samica
-
Samiec
-
Ostatni sternit samicy trzmielca północnego; jego kształt i urzeźbienie należą do cech diagnostycznych u trzmielców
-
Szósty sternit samca trzmielca północnego; w przeciwieństwie do trzmielca leśnegogórskiego, sternit ten jest równo zgrubiały na końcui
-
Aparat kopulacyjny samca trzmielca północnego
Biologia
Podobnie jak pozostałe trzmielce, trzmielec północny jest pasożytem społecznym – samice nie budują własnych gniazd, ale zajmują gniazda trzmieli, gdzie składają jaja i zmuszają robotnice do wychowywania ich potomstwa. Gospodarzami trzmielca północnego są trzmiel wrzosowiskowy (Bombus jonellus) i wysokogórski (B. pyrenaeus)[2], prawdopodobnie również B. monticola i B. cingulatus[3]. Osobniki dorosłe aktywne od maja do lipca[2]. Odwiedzają kwiaty wyłącznie na własne potrzeby (jako pasożyty nie zbierają pokarmu dla potomstwa). Do najczęściej odwiedzanych roślin należą osty i wierzbownice[3].
Występowanie
Gatunek występuje w Alpach, Pirenejach, w Skandynawii i północnej Rosji[3], a także w Ameryce Północnej, gdzie dawniej był uważany za osobny gatunek Bombus fernaldae[3][4]. W Polsce rzadki, obserwowany od lat 90. XX wieku[2], stwierdzany m.in. w Bieszczadach[5], Pojezierzu Kaszubskim i Równinie Charzykowskiej[6] i w województwie lubuskim[7]. Gatunek jest mocno zagrożony zmianami klimatu, w zależności od użytego modelu i scenariusza klimatycznego przewiduje się zmniejszenie jego zasięgu o 20 do 85%[8]. Na europejskiej czerwonej liście pszczół z 2014 roku ma status LC[9].
Podgatunki
W Europie wyróżnia się dwa podgatunki trzmielca północnego[3]:
- B. flavidus flavidus – występuje w północnej Rosji i na Płw. Skandynawskim,
- B. flavidus lutescens – występuje m.in. w Pirenejach i Alpach; ubarwienie jaśniejsze, bardziej żółte od podgatunku nominatywnego.
Przypisy
- ↑ Bombus flavidus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species(ang.).
- ↑ a b c d e Aneta Sikora i inni red., Pszczoły w mieście: trzmiele Wrocławia, Wydanie 1, Wrocław: Stowarzyszenie Natura i Człowiek, 2018, ISBN 978-83-945844-1-2, OCLC 1241609974 [dostęp 2024-08-20] .
- ↑ a b c d e f g Pierre Rasmont , Guillaume Ghisbain , Michaël Terzo , Bumblebees of Europe: and neighbouring regions, Hymenoptera of Europe, Verrières-le-Buisson: NAP éditions, 2021, ISBN 978-2-913688-38-4 [dostęp 2024-08-20] .
- ↑ Paul H. Williams (red.), Bumble bees of North America: an identification guide, Princeton: Princeton Univ. Press, 2014, ISBN 978-0-691-15222-6 [dostęp 2024-08-20] .
- ↑ Waldemar Celary , Bogdan Wiśniowski , Trzmielec północny Bombus (Psithyrus) flavidus EVERSMANN, 1852 (Hymenoptera: Apidae) w polskich Karpatach, „Wiadomości Entomologiczne”, 31 (3), 2012, s. 174-177 .
- ↑ J. Dabrowski , Trzmielec północny Bombus (Psithyrus) flavidus (Hymenoptera: Apidae) na Pojezierzu Kaszubskim i Równinie Charzykowskiej, „Chrońmy Przyrodę Ojczystą”, 71 (2), 2015, ISSN 0009-6172 [dostęp 2024-08-20] (pol.).
- ↑ Alicja Dubicka , Paweł Czechowski , TRZMIELOWATE (HYMENOPTERA: APIDAE: BOMBINI) WOJEWÓDZTWA LUBUSKIEGO: WYNIKI OBSERWACJI Z LAT 2016-2020, „Przegląd Przyrodniczy”, XXXI (4), 2020, s. 24-42 .
- ↑ Pierre Rasmont i inni, Climatic Risk and Distribution Atlas of European Bumblebees, wyd. First published, BioRisk Special issue, Sofia: Pensoft, 2015, ISBN 978-954-642-769-4 [dostęp 2024-08-20] .
- ↑ A. Nieto i inni, European Red List of bees, IUCN, 2014 .