Wajgacz

Wajgacz
Вайгач
Ilustracja
Wyspa Wajgacz i otaczające ją wody
Kontynent

Europa

Państwo

 Rosja

Okręg autonomiczny

 Nieniecki Okręg Autonomiczny

Akwen

Morze Barentsa / Morze Karskie

Powierzchnia

3383 km²

Położenie na mapie Nienieckiego Okręgu Autonomicznego
Mapa konturowa Nienieckiego Okręgu Autonomicznego, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Wajgacz”
Położenie na mapie Rosji
Mapa konturowa Rosji, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Wajgacz”
Ziemia70°01′N 59°33′E/70,016667 59,550000
Mapa wyspy

Wajgacz (ros. Вайгач) – wyspa w europejskiej części Rosji, położona między Morzem Barentsa a Morzem Karskim. Od kontynentu (półwyspu Jugorskiego) oddziela go cieśnina Jugorski Szar, a od położonego na północy archipelagu Nowej Ziemi cieśnina Karskie Wrota[1]. Pod względem administracyjnym wyspa wchodzi w skład Nienieckiego Okręgu Autonomicznego (obwód archangielski).

Wyspa zajmuje powierzchnię 3383 km². Jej długość to około 100 km, a szerokość – 45 km. Najwyższy punkt wznosi się na wysokość 170 m n.p.m. Wyspa zbudowana jest z łupków, piaskowca i wapieni. Na wyspie panuje klimat polarny ze średnimi temperaturami najzimniejszego lutego wynoszącymi −20 °C, a najcieplejszego czerwca +5 °C. Znajdują się tutaj liczne bagna i niewielkie jeziora. Wyspę pokrywa roślinność tundrowa[2].

Główne osady na wyspie to: Wajgacz, Długa Guba i Warniek.

Wschodnim wybrzeżem wyspy przebiega umowna granica między Europą a Azją.

Historia

W czasach ZSRR znajdował się tam ośrodek obozów pracy przymusowej (łagrów). W tamtejszych kopalniach ołowiu pracowali więźniowie z wyrokami śmierci[3].

Galeria

Przypisy

  1. Вайгач. W: Słownik encyklopedyczny Brockhausa i Efrona. Санкт-Петербург: 1890–1907. (ros.).
  2. Богатства северных недр. W: Данилов М. А.: Вайгачская экспедиция ОГПУ. Архангельск: Борисоглебское высшее военное авиационное ордена Ленина Краснознаменное училище лётчиков им. В. П. Чкалова, 1977. (ros.).
  3. Encyklopedia Popularna PWN. Warszawa 1992