Williams FW11

Williams FW11
Ilustracja
Williams FW11B
Kategoria

Formuła 1

Konstruktor

Williams

Projektant

Patrick Head
Sergio Rinland
Frank Dernie

Dane techniczne
Nadwozie

monokok z włókien węglowych

Zawieszenie
przednie

podwójne wahacze, popychacze, wewnątrz sprężyny śrubowe/amortyzatory

Zawieszenie
tylne

podwójne wahacze, drążki ciągnące, wewnątrz sprężyny śrubowe/amortyzatory

Silnik

Honda RA166E 1,5 V6T
Honda RA167E 1,5 V6T

Skrzynia biegów

Williams/Hewland, manualna, 5 biegów + wsteczny

Paliwo

Mobil

Opony

Goodyear

Historia
Debiut

Grand Prix Brazylii 1986

Kierowcy

Nigel Mansell
Nelson Piquet
Riccardo Patrese

Używany

19861987

Mistrzostwa
Kierowców

1987Nelson Piquet

Konstruktorów

1986, 1987

Wyścigi
Wyścigi

32

Wygrane

18

Pole position

16

Najszybsze okrążenie

17

Williams FW10 Williams FW12

Williams FW11, w 1987 FW11B – samochód Formuły 1 zaprojektowany przez Patricka Heada, Sergio Rinlanda i Franka Derniego, skonstruowany przez Williamsa. Model ten był napędzany turbodoładowanym półtoralitrowym silnikiem Hondy i, używany w latach 19861987, przyczynił się do zdobycia przez Williamsa dwóch mistrzostw konstruktorów oraz w 1987 roku mistrzostwa kierowców dla Nelsona Piqueta.

Historia

W latach 19841985 Honda dostarczała silniki Williamsowi, jednak mimo wysokiej mocy jednostki te były zawodne. Japoński koncern poprawił jednak niezawodność produktu w drugiej połowie 1985 roku. W efekcie turbodoładowany półtoralitrowy silnik dysponował mocą 800 KM[1].

Wskutek ograniczeń narzuconych w tym czasie przez FIA (m.in. zwężenie tylnego spojlera), projektanci FW11 szukali przewag w innych obszarach. Zmieniony został układ chłodnic i intercoolerów, a zastosowanie drążków ciągnących w tylnym zawieszeniu zoptymalizowało wykorzystanie tylnego spojlera[1].

Na sezon 1986 kierowcą zespołu został Nigel Mansell, a z Brabhama przyszedł Nelson Piquet. Ze względu na spowodowaną wypadkiem absencję Franka Williamsa na większości wyścigów, Mansell i Piquet rywalizowali między sobą przez cały sezon, a w zespole nie było ustalonego kierowcy o statusie numeru jeden. Skorzystał na tym Alain Prost z McLarena, który zdobył tytuł. Williams triumfował zaś wśród konstruktorów[1].

W sezonie 1987 pojawiła się wersja „B” pojazdu ze zmienionym dyfuzorem i zawieszeniem. Kierowcami pozostali Mansell i Piquet. Brazylijczyk wykorzystał posiadanie przez część sezonu samochodu z aktywnym zawieszeniem oraz kontuzję Mansella pod koniec sezonu i zdobył tytuł mistrzowski[1].

Po sezonie Honda przeszła do McLarena, co powstrzymało na kilka lat dominację Williamsa[2]. Williams wykorzystał jeszcze model FW11 jako platformę testową dla silnika Judd V8, którego użył w sezonie 1988[3].

Wyniki w Formule 1

Sezon Zespół Silnik Kierowcy Wyniki w poszczególnych eliminacjach Wyniki
kierowców
Wyniki
konstruktora
1986 Brazylia Hiszpania San Marino Monako Belgia Kanada Stany Zjednoczone Francja Wielka Brytania Niemcy Węgry Austria Włochy Portugalia Meksyk Australia Pkt. Msc. Pkt. Msc.
Canon Williams Honda Team Honda Wielka Brytania Nigel Mansell NU 2 NU 4 1 1 5 1 1 3 3 NU 2 1 5 NU 70 2 141 1
Brazylia Nelson Piquet 1 NU 2 7 NU 3 NU 3 2 1 1 NU 1 3 4 2 69 3
1987 Brazylia San Marino Belgia Monako Stany Zjednoczone Francja Wielka Brytania Niemcy Węgry Austria Włochy Portugalia Hiszpania Meksyk Japonia Australia Pkt. Msc. Pkt. Msc.
Canon Williams Honda Team Honda Wielka Brytania Nigel Mansell 6 1 NU NU 5 1 1 NU 14 1 3 NU 1 1 NW 61 2 137 1
Włochy Riccardo Patrese 9 0 (6) 13
Brazylia Nelson Piquet 2 NW NU 2 2 2 2 1 1 2 1 3 4 2 15 NU 73 1

Przypisy

  1. a b c d Stuart Codling. Cóż to był za samochód – Williams FW11. „F1 Racing”, s. 21, sierpień 2015. Łódź: Westa-Druk. ISSN 1732-7032. 
  2. Wouter Melissen: Williams FW11B Honda. [w:] ultimatecarpage.com [on-line]. [dostęp 2015-08-01]. (ang.).
  3. Mattijs Diepraam, 'Uechtel', Rafael Reyna, Leo Breevoort, Jasper Heymans: Grand Prix cars that never raced (work in progress). [w:] forix.com [on-line]. [dostęp 2015-08-01]. (ang.).