Willoughby Hamilton
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
9 grudnia 1864 |
| Data i miejsce śmierci |
27 września 1943 |
| Gra |
praworęczna |
| Gra pojedyncza | |
| Wimbledon |
W (1890) |
Willoughby James Hamilton (ur. 9 grudnia 1864 w Monasterevin, zm. 27 września 1943 w Dublinie) – irlandzki tenisista, zwycięzca Wimbledonu.
Poza tenisem z powodzeniem grał w piłkę nożną, w której reprezentował Irlandię.
Kariera tenisowa
Hamilton wygrywał mistrzostwa Irlandii w grze pojedynczej (1889), podwójnej (1886, 1887, 1888) i mieszanej (1889, z Leną Rice).
W 1890 roku zdobył mistrzowski tytuł na Wimbledonie, pokonując w meczu o tytuł (challenge round) Williama Renshawa. Do challenge round Hamilton przystępował po zwycięstwie w finale turnieju pretendentów (All Comers) nad Haroldem Barlowem. Rok później sam miał prawo obrony mistrzostwa z rywalem wyłonionym w turnieju pretendentów (którym okazał się Wilfred Baddeley), ale nie przystąpił do turnieju z powodu choroby (zakażenia krwi), które wkrótce zakończyło jego karierę tenisową.
Markowym uderzeniem Hamiltona był forhend grany w biegu.
Finały w turniejach wielkoszlemowych
Gra pojedyncza (1–0)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 1890 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta |  William Renshaw
|
6:8, 6:2, 3:6, 6:1, 6:1 |
Bibliografia
- Bud Collins, Tennis Encyclopedia, Visible Ink Press, Detroit 1997
- Martin Hedges, The Concise Dictionary of Tennis, Mayflower Books Inc, Nowy Jork 1978