Wlew doodbytniczy

Ten artykuł od 2009-12 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {Dopracować} z tego artykułu.

Wlew doodbytniczy (czyli wlew kontrastowy jelita grubego) - badanie radiologiczne wykonywane w diagnostyce chorób jelita grubego.

Polega na podaniu środka kontrastowego do światła jelita grubego, następnie wskutek zastosowania specjalnego ułożenia badanego, doprowadzenia do zakontrastowania całego jelita grubego i wykonania dokumentacji zdjęciowej w formie błon rentgenowskich lub nośników cyfrowych (płyta kompaktowa). Badanie przeprowadza lekarz radiolog.

Badania kontrastowe przewodu pokarmowego (w tym wlew doodbytniczy) można wykonać:

• techniką pojedynczego kontrastu (badanie jednokontrastowe) - polega na podaniu jednego środka kontrastowego do światła badanego narządu,
• techniką podwójnego kontrastu (badanie dwukontrastowe) - polega na podaniu środka kontrastowego i odpowiedniej ilości gazu (w postaci powietrza podawanego przez zgłębnik lub zastosowaniu środków uwalniających substancję gazową w świetle badanego narządu),

Najczęściej stosowanym środkiem cieniującym jest zawiesina wodna siarczanu baru (baryt) lub rzadziej roztwory jodowych środków cieniujących takich jak uropolina, ultravist, itp.

• lewatywa