Głównym tematem kampanii wyborczej w 1896 roku była polityka monetarna, z uwagi na coraz śmielsze żądania swobodnego bicia srebrnych monet[1]. Partia Republikańska, której konwencja odbyła się w czerwcu w Saint Louis, w pierwszym głosowaniu powierzyła nominację prezydencką Williamowi McKinleyowi[2]. Głównym menadżerem sukcesu kandydata i kreatorem jego kampanii był boss partyjny Marcus Hanna[1]. Kandydatem na wiceprezydenta został Garret Hobart[2]. Program republikanów opierał się na utrzymaniu emisji złota, podwyższenia taryf celnych, aneksji Hawajów i niepodległości Kuby[2]. Konwencja Partii Demokratycznej odbyła na początku lipca w Chicago, jednak początkowo delegaci nie mogli wybrać kandydata[3]. Niepopularność Clevelanda sprawiła, że w partii wyłoniło się stronnictwo ostro optujące za nieograniczoną emisją srebrnej waluty, przy zachowaniu parytetu wobec złota w stosunku 16:1[1]. Lider tego stronnictwa William Bryan, swoim przemówieniem o „przybijaniu ludzkości do krzyża ze złota” przekonał delegatów, którzy udzielili mu poparcia[1]. Taka postawa obozu demokratów, utrudniła sytuację Partii Populistycznej, która planowała jako ostatnia wystawić kandydata i jako jedyna opowiedzieć się za srebrnymi monetami[3]. Wahali się czy poprzeć Bryana (to podało by w wątpliwość sens istnienia ich partii), czy wystawić własnego kandydata (to podzieliło by elektorat)[4]. Ostatecznie zdecydowali się poprzeć kandydata demokratów, jednocześnie starając się wystawić własnego kandydata na wiceprezydenta[4]. Kandydatem Gold Democrats został John Palmer, a Partii Prohibicji – Joshua Levering[5]. Bryan prowadził intensywną kampanię jeżdżąc po kraju, podczas gdy McKinley wygłaszał przemówienia na werandzie swojego domu[6]. Dzięki pieniądzom zdobytym przez Marcusa Hannę, kampania republikanów odniosła sukces[7]. Propaganda w prasie, przemówienia ekonomistów w całym kraju i darmowe przewozy ludzi na przemówienia McKinleya przechyliły szalę zwycięstwa na ich stronę[7].
Kandydaci
Gold Democrats
John Palmer
Partia Demokratyczna
William Bryan
Arthur Sewall
Partia Prohibicji
Joshua Levering
Partia Populistyczna
Thomas Watson
Partia Republikańska
William McKinley
Garret Hobart
Wyniki głosowania
Głosowanie powszechne odbyło się 3 listopada 1896[5]. McKinley uzyskał 51% poparcia, wobec 46,7% dla Bryana, 1% dla Johna Palmera i 0,9% dla Joshuy Leveringa[5]. Ponadto, około 57 000 głosów oddano na niezależnych elektorów, głosujących na innych kandydatów[5]. Frekwencja wyniosła 79,3%[8]. W głosowaniu Kolegium Elektorów McKinley uzyskał 271 głosów, przy wymaganej większości 224 głosów[9]. Na Bryana zagłosowało 176 elektorów[9]. W głosowaniu wiceprezydenckim zwyciężył Garret Hobart, uzyskując 271 głosów, wobec 149 dla Arthura Sewalla i 27 dla Thomasa Watsona[9].
William McKinley został zaprzysiężony 4 marca 1897 roku[10].