Lingua sànscrita
Lu Sanscritu è n'antica lingua indu-ariana e una di li cchiù antichi famigghi di lingui indu-eurupei.
L'arfabbetu cchiù utilizzatu pi lèggiri e scrìviri n sanscritu è lu Devanāgarī ca veni a diri "lu linguaggiu di li divinitati".
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/3/3f/Devimahatmya_Sanskrit_MS_Nepal_11c.jpg/500px-Devimahatmya_Sanskrit_MS_Nepal_11c.jpg)
L'innuisti e li pakistani indù la utilizzàvanu migghiara d'anni arreri, ma accamora lu sanscritu è principalmenti na lingua riliggiusa, accussì comu lu fu lu latinu pâ crèsia Cattòlica Rumana.
Assai parti di li libbra dâ riliggiuni indù sunnu scrivuti n sanscritu, accussì comu la chiossai di li libbra dâ riliggiuni buddista (la scola Mahayana).
Esìstunu dui tipi principali di sanscritu:
- lu sanscritu vèdicu e
- lu sanscritu clàssicu.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/b/b2/Kashmir_Sharada_MS.jpg/240px-Kashmir_Sharada_MS.jpg)
Lu sanscritu vèdicu è lu sanscritu cchiù anticu, e putissi èssiri ca era parratu nta lu Nord di l'India, nta lu Pakistan, lu Kashmir e l'Afghanistan havi cchiù di 3.500 anni.
Li principali libbra ca sunnu scrivuti n sanscritu vèdicu sunnu li Vedas.
Lu sanscritu clàssicu è cchiù mudernu e furu pubbricati cchiù libbra nta stu stili.
Lu sanscritu fu attruvatu nta Civilizzazzioni di la Vaddi di l'Indu di parti di li pirsiani ammeri a 7.000 anni fa.
Parissi ca sta lingua avi la cchiù antica lingua scritta canusciuta dû munnu.