بلاغت
بلاغت _ (Rhetoric):
”بلاغت“ عربيءَ جي لفظ ”بليغ“ سان نڪتل آهي، جنهن جي معنيٰ آهي، ”پورو، ڪامل، موقعي مطابق“. اصطلاحي معنيٰ موجب ”بلاغت شعر جي اُها خاصيت آهي، جنهن موجب، شعر ۾ موقعي مطابق موزون لفظن جي جڙاوت ٿيل هجي ۽ ان ۾ اهڙي ته صفائي ۽ چٽائي هجي، جو پڙهندڙ جو ڌيان هڪدم اوڏانهن ڇڪجي وڃي. ا[1]
حوالا
- ↑ .ڪتاب:ادبي اصطلاحن جي تشريحي لغت؛مرتب: مختيار احمد ملاح؛پبلشر:سنڌ لئنگئيج اٿارٽي