Crkvena Vodica
Caravodica
Crkvena Vodica / Црквена Водица | |
|---|---|
  Caravodica | |
| Koordinate: 42°40′24″N 21°03′14″E / 42.67333°N 21.05389°E | |
| Država |  Kosovo |
| Okrug | Priština |
| Općina | Obiliqi |
| Nadmorska visina | 533 m |
| Stanovništvo (2011.) | |
| • Ukupno | 733 |
| Vremenska zona | UTC+1 (CET) |
| • Ljeti (DST) | UTC+2 (CEST) |
Caravodica (srpskohrvatski: Crkvena Vodica; ćirilica: Црквена Водица), selo na Kosovu u općini Obiliqi.
Geografija
Nalazi se na levoj obali reke Sitnice, u podnožju Čičavice, na kilometar severoistočno od ugljenokopa „Kosovo“. Crkvena Vodica se sastoji iz tri naselja: Brdsko, Staro Korito i Janina Voda.
Historija
Raniji naziv sela je bio Crvena Vodica. Pod tim imenom su u nekoliko mahova upisani u Devički katastih od 1763 god. do 1780. godine, Srbi žitelji sela Crvene i Careve Vodice kao darodavci manastira Deviča. U selu postoje ostaci stare crkve i staro srpsko groblje sa kamenim krstačama ranijeg srpskog naselja. Na groblju je podignuta skromna zgrada za davanje podušja.[1][2] Paralelno sa obrazovanjem u Obiliću, razvijalo se školstvo i u okolnim selima. Crkvena Vodica , selo nadomak Obilića, imalo je školu od 1931. godine, ali se, prema pričanju meštana, nastava u Crkvenoj Vodici odvijala i ranije, još od 1924. godine, po privatnim kućama. Prvi đaci iz ovog sela koji su nastavili školovanje u Gimnaziji u Prištini bili su Borivoje Mitrović, Spira Milošević, Pavle Stolić i Pavle Đorđević. Nastava se u Crkvenoj Vodici odvijala u kući Stojka Stolića, a zatim u kući Jovana Markovića, inače tadašnjeg predsednika opštine Kosovo Polje. Godine 1928. počela je gradnja školske zgrade, a završena je 1931. Osnovnu školu u Crkvenoj Vodici pohađali su đaci iz sela Dobrog Sela, Leskovčića, Ade, Gornji Grabovac i zaseoka Janine Vode.[3] Od 1999. godine u selu se nalazi multietnička osnovna škola, koja nosi dva naziva, jedan na srpskom Osnovna škola „Dositej Obradović“, a drugi na albanskom jeziku „Fazli Grejćuevči“, što prestavlja redak uspešan primer suživota i tolerancije. Nastavno osoblje i deca koriste iste prostorije, a u podne se obavlja primopredaja. Radi izbegavanja incidenata, na zidovima škole nisu postavljena nikakva obeležja.[4][5]
Stanovništvo
| Godina | Pop. | ±% |
|---|---|---|
| 1948. | 697 | — |
| 1953. | 820 | +17.6% |
| 1961. | 1037 | +26.5% |
| 1971. | 1214 | +17.1% |
| 1981. | 1510 | +24.4% |
| 1991. | 1535 | +1.7% |
| 2011. | 733 | −52.2% |
| Izvori:[6] | ||
Reference
- ↑ Atanasije Jevtić, Zadužbine Kosova - Spomenici i znamenja srpskog naroda, str. 541, Bogoslovski fakultet-Beograd
- ↑ Večernje novosti: Nema života u logorima, M. Z. R - P. V, 21. 2. 2008., Pristupljeno 9. 2. 2012.
- ↑ knjiga Opština Obilićizdavač Skupština Opštine Obilić Miloša Obilić bb, Obilić 1998
- ↑ Alo: 06. 12. 2012.[mrtav link], Pristupljeno 9. 2. 2013.
- ↑ Telegraf: Škola tolerancije - Za Srbe je Dositej, a za Albance Fazil, 7. 12. 2012., Pristupljeno 9. 2. 2013.
- ↑ Popis stanovništva na Kosovu 1948-2011