Duklja

Za rimski grad, vidite članak Duklja (grad).

Duklja Dioclea Duklja
Zastava Grb
Duklja na vrhuncu (za vrijeme Bodina)
Geografija
Kontinent		Evropa
Regija		Balkan
Zemlja		Crna Gora, Srbija, Hrvatska, Bosna i Hercegovina
Društvo
Zvanični jezici		staroslovenski
Religija		hrišćanstvo
Vladavina
Oblik vladavine		monarhija
Titula vladara		kralj, knjaz
Vladar		Jovan Vladimir
Drugi vladar		Stefan Vojislav
Treći vladar		Mihailo Vojislavljević
Istorijsko doba		srednji vijek
Osnivanje		854.
Prestanak		oko 1189. godine
Događaji
Prethodnici i naslednici
Prethodile su:		Nasledile su:
	Vizantija	Kneževina Raška
	Iliri, Klementi i Macure	Banovina Bosna

Duklja je najstarija slavenska država nastala na području današnje Crne Gore. Pod dinastijom Vojislavljevića Duklja je postala kraljevina u 11. vijeku, ali je ubrzo potom pala u večite građanske ratove koji su rezultirali njenom aneksijom od strane Nemanjića.

Naziv Duklja potiče od antičkog grada Duklje (lat. Doclea), sada gradine u blizini savremene Podgorice, te od ilirskoga plemena Dukljana (lat. Docleates) koji su živeli na potezu od Podgorice u Crnoj Gori

Slaveni su u 8. veku ovladali gradom Dukljom, okolnim planinama, Skadarskim jezerom i delom obale Jadranskoga mora prihvatajući, ne samo hrišćanstvo, već i etnonime Duklja-Dukljani.

Arhont Petar bio je vladar Duklje, no istorija nije točno utvrdila u kojem vremenskom periodu; iza njega je ostao pečat, koji se danas čuva u Berlinu, a na kojem piše: Petar Arhont Duklje Amin.

Vojislav, dukljanski knez, nakon što je 1042. potukao Vizantijce tokom bitke kod Bara, osamostalio je Duklju.

Njegov sin Mihailo će najkasnije 1078. postati kralj.

Naslednik Mihaila, njegov sin kralj Bodin, ovladao je i velikim delovima Raške, Bosne, Albanije, te okolicom Dubrovnika. Bodinovom smrću će moć Dukljanskoga kraljevstva, neprekidnim unutarnjim borbama za vlast, trajno opadati.

Dukljansko kraljevstvo je raški župan Nemanja konačno 1185. godine pokorio, porušivši, osim Kotora, sve druge dukljanske gradove.

Duklja je bila katolička zemlja. Od 1089. tadašnja biskupija iz Bara je, odlukom pape, izdignuta na rang nadbiskupije koja se u Ljetopisu popa Dukljanina pominje kao Dukljanska crkva, no nakon Raškog osvajanja Duklje, tokom narednih stoleća će pravoslavlje postati dominatnom vjerom.

Vizantski vojskovođa i hroničar Nićifor Vrijenije beleži kako je u periodu od 1072. do 1075. Bodin, po naredbi svoga oca dukljanskoga kralja Mihaila, predvodio vojsku od "Dukljana i Hrvata" kao pomoć slavenskim ustanicima na Balkanu, te kako je ta vojska "zlostavljala Ilirik".^[1]

U Prizrenu ustanici su ga okrunili svojim carem pod imenom Petar. Osvojio je Bodin Skoplje i Niš i na severu opsedao bizantske utvrde na Dunavu.

Na drugom mesto u svojoj hronici, Vrijenije piše:

...a narod Slavena, odbacivši pokornost Romejima (Bizanticima - op.a.), pustošio je i pljačkao zemlju Bugara. Skoplje i Niš behu osvojeni, a i Simium i mesta oko reke Save i podunavski gradovi oko Vidina teško su postradali. Dukljani pobunivši se, cio Ilirik zlostavljahu".

– ^[2]

• Vojislav, dukljanski knez, Sveti Vladimir mu je bio stric ili brat od strica, vladao od 1018. do 1043., osamostalio Duklju, 1042. pobjedio kombiniranu bizantsku vojsku.

• Mihailo, dukljanski kralj, vladao od 1046. do 1081., dobio kraljevske oznake od pape Grgura VII. najkasnije 1077. godine.
• Bodin, dukljanski kralj, vladao od 1082. do 1108. godine, za njegovoga doba Dukljansko kraljevstvo bilo je na vrhuncu.
• Mihailo II., dukljanski kralj, naslijedio oca Bodina nakon njegove smrti 1108. godine, no ubrzo je bio svrgnut.
• Dobroslav, dukljanski kralj, sin Mihaila i polubrat Bodina, voljom je naroda izabran za kralja, no ubrzo je postao žrtva urote koju je ispleo raški župan Vukan koji ga je zatvorio.^{[nedostaje referenca]} Pustio ga je na slobodu, ali je Dobroslava, njegov nasljednik na dukljanskom prijestolju kralj Vladimir, oslijepio. Umro je Dobroslav u samostanu Sv. Srđa i Vakha pokraje rijeke Bojane.
• Vladimir, dukljanski kralj, unuk Mihaila, surađivao s raškim županom Vukanom i bio eksponent raške struje u Duklji o kojoj izvještava i Ljetopis popa Dukljanina.^{[nedostaje referenca]} Otrovan je 1118. po naređenju Bodinove žene kraljice Jakvinte.
• Đorđe, u dva navrata dukljanski kralj, najprije 1118. a onda u razdoblju od 1125. do 1131. godine. Sin Bodinov. Sa svojom majkom Jakvintom se žestoko obračunavao s raškom strujom u Dukljanskom kraljevstvu.^{[nedostaje referenca]} No, Bizant je uskoristio unutarnje borbe, pa su poduzeli vojni napad na Duklju, zauzeli prijestonicu Skadar, uhitili Jakvintu i poslali je u Carigrad kamo je i umrla. Nakon borbi, Đorđa su Bizantici zarobili i odveli također u Carigrad gdje je i umro.
• Grubeša, dukljanski kralj, sin kneza Branislava, vladao od 1118. do 1125. kao bizantski vazal, te ratovao protiv kralja Đorđa, u jednom takovom boju i pogunuo.
• Gradihna, dukljanski kralj, vladao od 1131. do 1141. godine, sin kneza Branislava, za kralja postavljen kao bizantski vazal. Ljetopis popa Dukljanina opisuje kako je bio Gradihna "blag, krotak, milosrdan, zaštitnik udovica i siročadi". Moć je Dukljanskoga kraljevstva za njegova doba već bila na izmaku.
• Radoslav, dukljanski knez, naslijedio pristolje do svoga oca kralja Gradihne, no za razliku od njega i svih ostalih Vojislavljevića od doba Mihaila, Radoslav nije nosio titulu kralja, što bjelodano svjedoči o dezintegraciji moći Dukljanskoga kraljevstva. Skupa sa svojom braćom Jovanom i Vladimirom pokušao je Radoslav organizirati oružani otpor srpskim napadima koje je predvodio raški župan Nemanja.^{[nedostaje referenca]} No, u tome nisu imali uspjeha.

• Vojislavljevići
• Ljetopis popa Dukljanina
• Duklja (grad)
• Dukljanska nadbiskupija
• Zeta (država)

Wikiteka ima originalan tekst povezan sa ovim člankom:

O upravljanju carstvom/Gl. XXXV. O Dukljanima i zemlji u kojoj sada stanuju

• Dukljanska država u drugoj polovici 11. st. (karta)