Miguel I od Portugala
| Miguel I | |
|---|---|
| |
| Miguelov portret | |
| Portugalski kralj | |
| Vladavina | 7. jul 1828.-26. maj 1834. |
| Prethodnik | Maria II |
| Nasljednik | Maria II |
| Regent | |
| Vladavina | 22. februar 1828.-7. jul 1828. |
| Supruga | Adelaide Löwenstein |
| Djeca | Maria Neves, Miguel Januário, Maria Theresa, Maria José, Aldegundes, Maria Ana, Maria Antónia |
| Dinastija | Bragança |
| Otac | João VI |
| Majka | Carlota Joaquina Bourbon |
| Rođenje | 1531. Sintra, Portugal |
| Smrt | 14. novembar 1866. Wertheim, Portugal |
| Vjera | Katolik |
Miguel I zvan Tradicionalista (Sintra, 28. oktobar 1802.- Wertheim, 14. novembar 1866.) bio je regent Portugala od februara 1828. i samoproglašeni kralj od jula 1828. do maja 1834., iako ga kao kralja puno njih nije priznavalo.[1]
Biografija
Miguel je bio mlađi sin kralja Joãa VI. I on se zajedno sa ostalom članovima kraljevske porodice preselio u Brazil, nakon napoleonove invazije na Portugal 1807. Zajedno sa porodicom se vratio u Portugal 1821. U to je vrijeme bio (a to je i ostao) pod velikim utjecajem svoje majke Španjolke - kraljice Carlote Joaquine Bourbon, koja je ostala tradicionalni pristalica apsolutne monarhije.[1]
Za razliku od nje njen muž kralj João VI se po povratku u domovinu pomirio sa promjenama i prihvatio je liberalni ustav iz 1821. i parlamentarnu demokraciju, ali je kraljica Carlota odbila položitii zakletvu.[1]
Kada su Francuzi intervenirali da suzbiju radikalizam u Španjolskoj 1823., Miguel je kao komandant portugalske armije izvršio pobunu i raspustio liberalni parlament (Cortes). Njegov otac je kao kralj obećao da će izmjeniti ustav, ali je i u novu vladu ponovno imenovao liberalne ministre. Zbog tog je Miguel 30. aprila 1824. ponovno poveo pobunu, kad je ona ugušena, otac ga je protjerao u junu 1824. u Beč.[1]
Kad mu je 10. marta 1826. umro otac, njegov stariji brat Pedro postao je automatizmom kao prestolonasljednik i portugalski kralj sa vladarskim naslovom Pedro IV. Brat mu je kao brazilski car iz unutrašnjih razloga abdicirao od portugalskog trona u korist svoje sedmogodišnje kćeri Marie. Ona se po dogovoru trebala udati za Miguela, a on postati njen regent do njene punoljetnosti, s tim da prihvati liberalne reforme ustavne monarhije koje je on proveo u Brazilskom Carstvu.[1]
Međutim kad se Miguel vratio u Portugal i preuzeo regentsvo u 22. februara 1828., zaboravio je na data obećanja i pod utjecajem majke, krenuo u obračun sa liberalima, uz to se 7. jula 1828. dao proglasiti kraljem. Nakon tog su ga priznale Sveta Stolica, Španjolska, Sjedinjene Američke Države i Carska Rusija, ali ne i ustavne monarhije. Iako je čak i vlada britanska vlada premijera Arthur Wellesleya, Vojvode od Wellingtona bila na putu da ga prizna 1830., ali 1831. pala pa od tog nije bilo ništa.[1]
Pedro je abdicirao u Brazilu i vratio se Portugal i pokrenuo građanski rat. Miguel je izgubio Porto, ali se borba odužila, sve dok Miguelova vojska nije pokleknula pod navalom britanskog korpusa i predala Lisabon. Miguel se predao 26. maja 1834. u Estremozu i odrekao trona. Nakon tog je otišao u egzil u Genovu (gdje je poništio svoju abdikaciju) nakon tog je do kraja života živio po talijanskim i njemačkim gradovima.[1]
