Zlatićevo

Zlatićevo

Osnovni podaci
Država  Srbija
Upravni okrug Jablanički
Opština Vlasotince
Stanovništvo
Stanovništvo (2022) 200
Geografija
Koordinate 42°57′22″N 22°15′19″E / 42.956166°N 22.255333°E / 42.956166; 22.255333
Nadmorska visina 705 m
Zlatićevo na karti Srbije
Zlatićevo
Zlatićevo
Zlatićevo na karti Srbije
Ostali podaci
Pozivni broj 016
Registarska oznaka VL


Koordinate: 42° 57′ 22" SGŠ, 22° 15′ 19" IGD

Zlatićevo je naselje u Opštini Vlasotince u Jablaničkom okrugu. Prema popisu iz 2002. bilo je 200 stanovnika (prema popisu iz 1991. bilo je 315 stanovnika).

Selo je na zaravni na nadmorskoj visini između 600 i 800 metara, okrenuto ka jugu, u zavetrini i uvek izloženo suncu. Naselje je dobilo naziv po rudi zlata, koja je kopana u vreme Rimljana. Livnica (tarapana) je bila u Prekop gradu.

Selo je elektrificirano. Postoji vodovod sa izvora. Izgrađen je makadamski put koji selo povezuje sa Vlasotincem preko Donjeg Dejana. U selu je nekada postojala potkivačka i kovačka radnja. Zlatićevo ima prodavnicu, zadružni dom i četvorogodišnju osnovnu školu, koja je otvorena posle Drugog svetskog rata. Nekada puna, škola u današnje vreme ima mali broj đaka iz Zlatićeva, Predanče i Javorja. Zadružni dom sela služio je organizaciji manifestacija, priredba i igranki zimi, u vreme raspusta i državnih praznika.

Kod “krsta” je postavljeno spomen obeležje svim poginulim i žrtvama terora od Bugara i Nemaca u Drugom svetskom ratu iz Zlatićeva, Jakovljeva, Predanče, Ravnog Dela i Gornjeg Dejana i Đorđina. Na tom mestu se sve do pred kraj XX veka slavio državni praznik 7. jul kao dan ustanka u Srbiji.

Gašenje seoskog vašara u kome se nekad slivala mladost u šarenilu sa svih strana ovog dela Povlasinja doprinelo je u nekom smislu opustošenju sela. U prethodnim vremenima se tu igralo uz pleh muziku i harmonikaše na nekoliko kola.

Stanovništvo i genealogija

Zlatićevci su poreklom iz Dejana. Alabirci (Đokići) su došli sa Kopaonika prvo u Dejan, pa se preselili u Zlatićevo. Po kazivanjima Toze Arsića (*1881.) Đoka Rabudžinski je uvek nosio za pojas rabus i četrdeset godina bio turski kmet u široj okolini sve do Niša. Pomagao je hajduke pa je potom optužen jer je ubio turskog bega. Sam je sebi presudio i otrovao se. Sahranjen je na tromeđi Zlatićeva, Svođa i Jakovljeva. Od njega potiču Gluscinci, Rabudžinci, Badžinci i Milenkovići.

Boškovci su iz Vlasine i Donjeg Dejana. Živkovci su se naselili iz Donje Lopušnje 1804. godine. Tamo su prvo pobegli iz Niša u mahalu Saramandici. Gruinci (Aleksići) su preklom iz Gare, a Čubrikinci (Stankovići) iz Svođa.

Upadljiva je dugovečnost meštana Zlatićeva: Mladen Grujić (116 godina), Mijalko Badžić (112 godina), Kita Mladenović (103. godine), Cone Gluvac (100 godina).

Mnogi meštani su se naselili posle oslobođenja od Turaka 1878. godine iz Gara i sa vlasinske oblasti. U Zlatićevu je bilo nekoliko napuštenih turskih kuća, koje su zauzete od strane doseljenika. U to vreme dolaze Ilići, Ranđelovići, Veličkovići, Miloševići, Boškovići, Stojanovići, Mladenovići i Arsići. Mnoge familije su se odselile u Vlasotince i Veliku Plani.

Nekada su u Zlatićevu, Dejanu i Predanči bili poznati stočari, koji su “iljadili” svoje stado, koje je paslo na padinama Bukove glave i dobropoljskih i kozilskih čuka, Danas nažalost više i nema ovaca u ovom kraju na početku XXI veka.

U stara vremena Zlatićevci su bili kovači, pinteri, terzije i ciglari majstori. Posle Drugog svetskog rata živelo se siromašno, pa su mnogi išli u pečalbu kao dlakari, pinteri i ciglari. Berba žutog kukuruza u Vojvodini bila je poseban svakogodišnji posao. Sedamdesetih godina XX. veka pojavom privatnih preduzimača išlo se u ciglare i zidare. To nije zaustavilo migracije u Vlasotince, Veliku Planu, Beograd i druga mesta u Srbiji.

Mahala Čuka

Mahala Čuka je planinski zaselak Zlatićeva na mestu gde je bilo latinsko groblje. Braća Nikola i Krsta iz Boljara, doselili su se u Zlatićevo, gde su kao stočari imali kolibe u mahali Čuka, da bi se potom preselili sa svojim porodicama. Inače, njihove porodice vode poreklo sa Kosova odakle su preko Boljara naselile mahalu. Nikolini sinovi su bili Ilija, Stanija i Đorđe (današnje porodice Ilić i Mladenović). Krstini sinovi su bili Aranđel i Zlatko (današnje porodice Ranđelović i Zlatković). U mahali Čuka živi i porodica Jovanović. Godine 2011. ovaj zaselak ima tek 14 meštana.

U blizini mahale se u 6. veku nalazio rimski grad vizantijsko utvrđenje. Tu je bilo 30-40 kuća Rimljana, a groblje je bilo na kosoj strani mahale (sa desne strane reke Bistrice). Meštane koju su kasnije naselili ovaj kraj su iz tog razloga zvali latini. U predelu Košare od mahale Čuka prema reci Bistrici, između mahale Predanča i sela Javorje, postoji Boškov kamen i srpsko groblje čija starost nije ispitana.

Demografija

U naselju Zlatićevo živi 168 punoletnih stanovnika, a prosečna starost stanovništva iznosi 46,3 godina (42,5 kod muškaraca i 50,6 kod žena). U naselju ima 77 domaćinstava, a prosečan broj članova po domaćinstvu je 2,60.

Ovo naselje je velikim delom naseljeno Srbima (prema popisu iz 2002. godine), a u poslednja tri popisa, primećen je pad u broju stanovnika.

Grafik promene broja stanovnika tokom 20. veka
Demografija
Godina Stanovnika
1948. 305 [1]
1953. 309
1961. 326
1971. 459
1981. 349
1991. 315 315
2002. 200 200
Etnički sastav prema popisu iz 2002.
Srbi
  
 199 99.5%
Rumuni
  
 1 0.5%
nepoznato
  
 0 0.0%


Stanovništvo prema polu i starosti [2]
m ž
? 0
  
  
 1
80+ 3
  
  
 4
75-79 3
  
  
 6
70-74 10
  
  
 10
65-69 9
  
  
 18
60-64 6
  
  
 8
55-59 2
  
  
 1
50-54 7
  
  
 5
45-49 8
  
  
 7
40-44 7
  
  
 3
35-39 8
  
  
 6
30-34 6
  
  
 3
25-29 9
  
  
 5
20-24 5
  
  
 4
15-19 6
  
  
 3
10-14 5
  
  
 5
5-9 8
  
  
 3
0-4 3
  
  
 3
prosek 42.5 50.6
Domaćinstva
Broj domaćinstava po popisima od 1948-2002.
Godina popisa 1948. 1953. 1961. 1971. 1981. 1991. 2002.
Broj domaćinstava 49 50 60 102 93 92 77
Domaćinstva po broju članova po popisu od 2002.
Broj članova 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 i više Prosečan broj članova
Broj domaćinstava 17 30 12 9 6 1 1 1 - - 2.60
Domaćinstva
Broj domaćinstava po popisima od 1948-2002.
Godina popisa 1948. 1953. 1961. 1971. 1981. 1991. 2002.
Broj domaćinstava 89 24 58 4 3 - 84
Domaćinstva po broju članova po popisu od 2002.
Broj članova 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 i više Prosečan broj članova
Broj domaćinstava 6 59 18 1 -
Stanovništvo prema delatnosti koju obavlja
Pol Ukupno Poljoprivreda, lov i šumarstvo Ribarstvo Vađenje rude i kamena Prerađivačka industrija Proizvodnja i snabdevanje... Građevinarstvo Trgovina Hoteli i restorani Saobraćaj, skladištenje i veze
Muški 48 32 - - - - 14 1 - -
Ženski 21 17 - - - - - 1 - -
Oba 69 49 - - - - 14 2 - -
Pol Finansijsko posredovanje Nekretnine Državna uprava i odbrana Obrazovanje Zdravstveni i socijalni rad Ostale uslužne aktivnosti Privatna domaćinstva Eksteritorijalne organizacije i tela Nepoznato
Muški - - - - - - - - 1
Ženski - - - 2 - - - - 1
Oba - - - 2 - - - - 2

Reference

  1. ↑ Knjiga 9, Stanovništvo, uporedni pregled broja stanovnika 1948, 1953, 1961, 1971, 1981, 1991, 2002, podaci po naseljima, Republički zavod za statistiku, Beograd, maj 2004, ISBN 86-84433-14-9
  2. ↑ Knjiga 2, Stanovništvo, pol i starost, podaci po naseljima, Republički zavod za statistiku, Beograd, februar 2003, ISBN 86-84433-01-7

Vanjske veze

Portal Srbija