మార్గోట్ లయోలా

మార్గోట్ లయోలా పలాసియోస్ (సెప్టెంబరు 15, 1918 - ఆగష్టు 3, 2015) చిలీ జానపద కళాకారిణి, సంగీతకారిణి, నృత్యకారిణి, ఉపాధ్యాయురాలు. ఆమె చిలీ యొక్క అత్యంత ప్రభావవంతమైన సంగీతకారులలో ఒకరిగా పరిగణించబడుతుంది, జానపద పరిశోధనకు మార్గదర్శకురాలు, సాంప్రదాయ సంగీత విద్య, ప్రదర్శనను మార్చింది.

లయోలా 1940 ల నుండి 2015 లో మరణించే వరకు జానపద కళాకారిణిగా, ప్రదర్శకురాలిగా, విద్యావేత్తగా చురుకుగా ఉన్నారు. ఆమె అన్ని చిలీ ప్రాంతాల జానపద సంగీతం, నృత్యాలకు సంబంధించిన ఒక పెద్ద రచనను ప్రచురించింది, ముఖ్యంగా క్యూకా, టోనాడాపై.

లయోలా 1918 సెప్టెంబరు 15న చిలీలోని లినారెస్ రికరెడో లయోలా, అనా మారియా పలాసియోస్ దంపతులకు జన్మించింది. ఆమె చిలీలోని నేషనల్ కన్సర్వేటరీ ఆఫ్ మ్యూజిక్లో రోసిటా రెనార్డ్, ఎలిసా గయాన్లతో కలిసి పియానోను అభ్యసించింది, ఒపెరా గాయని బ్లాంకా హౌజర్తో స్వరాన్ని అభ్యసించింది. 1936లో నేషనల్ కన్సర్వేటరీ డైరెక్టర్ అర్మాండో కార్వాజల్ శాంటియాగో చుట్టుపక్కల గ్రామీణ ప్రాంతాల్లో జానపద సంగీతాన్ని సేకరించడం ప్రారంభించమని మార్గోట్ను ఆహ్వానించారు. ఆమె, ఆమె సోదరి ఎస్టెలా లయోలా 1940 లలో సోదరి ద్వయం లాస్ హెర్మనాస్ లయోలా గా ప్రదర్శన ఇచ్చారు, క్యూకా, టోనాడా, వాల్ట్జ్ లతో సహా సాంప్రదాయ చిలీ శైలుల కోసం పాడారు, గిటార్ వాయించారు. ఈ సమయంలో, ఆమె స్నేహితురాలు, కవి క్రిస్టినా మిరాండాతో కలిసి పాటలను కూడా స్వరపరిచారు.

1950 లలో, లాస్ హెర్మానాస్ లయోలా విడిపోయిన తరువాత, మార్గోట్ అర్జెంటీనాలోని కార్లోస్ వెగా, ఉరుగ్వేలో లారో అయేస్టారాన్, పెరూలోని జోస్ మారియా డయాగ్లాస్తో సహా లాటిన్ అమెరికా అంతటా జానపదకారులు, సంగీతకారులతో అధ్యయనం చేయడం ప్రారంభించాడు. ఆమె చిలీ అంతటా ఎస్క్యూలాస్ డి టెంపోరాడా (కాలానుగుణ పాఠశాలలు) లో జానపద సంగీతం, నృత్యాన్ని బోధించడం ప్రారంభించింది, వందలాది మంది విద్యార్థులకు క్యూకా ఎలా నృత్యం చేయాలో నేర్పింది. కాంజుంటో కున్కుమెన్ వంటి జానపద సమూహాలు ఈ పాఠశాలల ప్రత్యక్ష ఫలితంగా ప్రారంభమయ్యాయి, విక్టర్ జారా, రోలాండో అలార్కాన్, చిలీ న్యూవా కాన్సియోన్ ఉద్యమం వంటి సంగీతకారులపై లయోలాను ఒక సంగీత ప్రభావంగా నిలబెట్టారు, కొంతవరకు పరోక్షంగా అయినా. ఈ సీజన్లో జానపద కళాకారిణి, స్వరకర్త వయొలేటా పర్రాతో ఆమెకు స్నేహం ఏర్పడింది.

లయోలా చిలీలోని అన్ని ప్రాంతాల జానపద కథలు, సాంప్రదాయ సంగీత శైలులను అలాగే ఈస్టర్ ద్వీపం (దక్షిణ పసిఫిక్ మహాసముద్రం ఉన్న చిలీ ప్రావిన్స్) పై పరిశోధన చేశారు. 1952లో, లా టిరానా రోగెలియా పెరెజ్, ఇతర నృత్య బృందాలతో కలిసి చిలీ ఉత్తరాన ఉత్సవ నృత్యాలపై ఆమె తన పరిశోధనను ప్రారంభించింది. ఆమె దక్షిణ ద్వీపమైన చిలో లో సాంప్రదాయ నృత్యాలపై పరిశోధనలు కూడా నిర్వహించింది.

లయోలా విద్యార్థులు చిలీలో జానపద రచయితలుగా, బోధకులుగా, విశ్వవిద్యాలయ ఆచార్యులుగా ఉన్నత స్థానాలకు ఎదిగారు. ఆమె శిష్యుడు, చివరి భర్త, ఓస్వాల్డో కాడిజ్, 1962 లో కాంజుంటో డి మార్గోట్ లయోలా అనే పేరుతో కంజుంటో ఫోక్లోరికో (జానపద బృందం) పలోమర్ ను ప్రారంభించాడు. ఇప్పటికీ చురుకుగా ఉన్న కాంజుంటో ఫోక్లోరికో, సంగీతం, నృత్య ప్రదర్శనల ద్వారా లయోలా యొక్క పరిశోధనను ప్రదర్శించారు.

1972 లో, లయోలా వాల్పరైసోలోని పోంటిఫికల్ కాథలిక్ విశ్వవిద్యాలయంలో ప్రొఫెసర్ అయ్యారు, అక్కడ ఆమె కొంతకాలం తరువాత కాంజుంటో ఫోక్లోరికో పియుసివిని ప్రారంభించింది. 1998 లో ఆమె వాల్పరైసోలోని కాథలిక్ విశ్వవిద్యాలయంలో ప్రొఫెసర్ ఎమెరిటస్గా నియమించబడింది. ఈమెకు 1994 లో ప్రతిష్టాత్మక చిలీ నేషనల్ ప్రైజ్ ఫర్ మ్యూజికల్ ఆర్ట్స్, 2001 లో "ప్రీమియో ఎ లో చిలీనో" లభించాయి. ఆమె 2015 ఆగస్టు 3 న 96 సంవత్సరాల వయస్సులో శాంటియాగో డి చిలీలో మరణించింది.^[1][2][3]

లయోలా కార్యకలాపాల ఫలితంగా అనేక పుస్తకాలు, వీడియోలు, ఎల్పిలు, క్యాసెట్లు, సిడిలు వచ్చాయి.

• బైల్స్ డి టైర్రా (1980)
• ఎల్ కాచీమ్బోః డాన్జా తారాపాక్యునా డి ప్యూబ్లోస్ వై క్వెబ్రాడాస్ (1994)
• భవిష్యత్తు గురించి సాక్ష్యము (2006)
• లా క్యూకా-డాన్జా డి లా విడా వై లా మూరే (2010)
• చిలీలో 50 సాంప్రదాయాలు, జనాభా (2014)

• "డాన్జాస్ ట్రెడిషినల్స్ డి చిలీ" (చిలీ సాంప్రదాయ నృత్యాలు) (1994)
• "లా జామాక్యూకా" (1999)
• "లాస్ డెల్ ఎస్ట్రిబోః కాంటోస్ వై డాన్జాస్ పాపులర్స్ డి చిలీ", (2001)

• 14 LP లు, 6 క్యాసెట్లు, 7 CD లు, వివిధ ఇతర దేశాలలో ఇతర సంచికలతో పాటు ^[4]

సోలో ఎల్పి లు, ఇపి లు

• మార్గోట్ లయోలా, సా గైటారే (1956)
• జానపద కథలు చిలియన్ (1957)
• ఐరెస్ చిలెనోస్ (1957)
• కాన్సియోన్స్ ఫోక్లోయికా చిలెనాస్ (1956)
• మార్గోట్ లయోలా వై సు గిటార్] (1956)
• సెలెక్షన్ జానపద
• ఇస్లా డి పాస్కువా
• చిలీ రిక్రిండో
• సలోన్స్ వై చింగానాస్ డెల్ 900 (1965)
• కాసా డి కాంటో (1966)
• కొత్తిమీర వెల్లుల్లి
• ఇస్లా మారవిల్లోసా (1962)
• ప్రేమ, ప్రేమ (1964)