ชามะลิ

ชามะลิ
ใบชามะลิที่ทำเป็นรูปร่างต่าง ๆ 3 แบบ
ภาษาจีน	茉莉花茶
การถอดเสียง ภาษาจีนกลางมาตรฐาน ฮั่นยฺหวี่พินอิน mòlìhuāchá IPA mwɔ⁵¹⁻⁵³ li⁵¹ xwä⁵⁵ ʈ͡ʂʰä³⁵ ภาษากวางตุ้งมาตรฐาน IPA muːt̚² lei̯²²⁻³⁵ faː⁵⁵ t͡sʰaː²¹ ยฺหวิดเพ็ง mut6 lei2 faa1 caa4

ชามะลิ (จีน: 茉莉花茶; พินอิน: mòlìhuāchá^[1]) เป็นชาประเภทหนึ่งที่มีชื่อเสียงที่สุดในประเทศจีน^[2]

ชามะลิถูกจัดอยู่ในประเภท ชาดอกไม้ (花茶, huāchá^[1]) ซึ่งเป็นกลุ่มของชาที่แยกต่างหากจากกลุ่มชาหกชนิดทั่วไปของจีน และในบางกรณีก็รวมชาดอกไม้เป็นชนิดที่เจ็ดของชาจีน

การผลิตทำโดยดูดซับกลิ่นหอมของดอก มะลิลา ซึ่งเป็นดอกไม้ในวงศ์มะลิ เข้าไปในใบชา ทำให้มีกลิ่นดอกไม้แรงแต่ไม่รบกวนรสชาติของชา โดยทั่วไปจะใช้ชาเขียว แต่ก็ยังอาจใช้ชาขาว ชาอูหลง หรือ ชาผูเอ่อร์ ด้วย

ที่ประเทศจีน เมืองฝูโจวในมณฑลฝูเจี้ยน เป็นที่รู้จักในฐานะพื้นที่การผลิตที่สำคัญของชาชนิดนี พื้นที่การผลิต กระบวนการผลิต และวัฒนธรรมชาได้รับการขึ้นทะเบียนเป็น มรดกทางการเกษตรโลก โดยองค์การอาหารและการเกษตรแห่งสหประชาชาติ ในชื่อ "ชามะลิและระบบวัฒนธรรมแห่งเมืองฝูโจว" ที่ภาพเหนือของจีนถือเป็นเรื่องปกติที่จะถวายชามะลิเพื่อเป็นการต้อนรับผู้มาเยือน^[2]

• 
  ชามะลิเซียนเถาที่เพิ่งชง
• 
  ใบชามะลิเซียนเถา พันด้วยด้ายเพื่อทำเป็นรูปร่างแบบนี้
• 
  ใบชามะลิ (สีขาวคือกลีบดอกมะลิ)

ที่จังหวัดโอกินาวะของญี่ปุ่น ได้นำชามะลิมาทำเป็นแบบโอกินาวะ เรียกว่า ซัมปินจะ (ญี่ปุ่น: さんぴん茶; โรมาจิ: sanpincha)^[3] ที่มาของชื่อมาจากภาษาจีนว่า เซียงเพี่ยนฉา (香片茶) ซึ่งเป็นอีกคำที่หมายถึงชามะลิ