ทาเกชิ คิตาโนะ

ทาเกชิ คิตาโนะ
ทาเกชิที่งานเปิดตัวภาพยนตร์ โกสต์ อิน เดอะ เชลล์ ในเดือนมีนาคม 2017
เกิด	北野 武 (1947-01-18) 18 มกราคม ค.ศ. 1947 (78 ปี) เขตอาดาจิ โตเกียว จักรวรรดิญี่ปุ่น
สัญชาติ	ญี่ปุ่น
ชื่ออื่น	บีท ทาเกชิ
ศิษย์เก่า	มหาวิทยาลัยเมจิ (ลาออก)
อาชีพ	นักแสดงตลก พิธีรายการโทรทัศน์ นักแสดง ผู้ผลิตภาพยนตร์ นักเขียน
ปีปฏิบัติงาน	ค.ศ. 1969–ปัจจุบัน
รางวัล	รางวัลสิงโตทองคำ (1997)
ลายมือชื่อ

ทาเกชิ คิตาโนะ (ญี่ปุ่น: 北野 武; โรมาจิ: Kitano Takeshi) หรือชื่อในการแสดง บีท ทาเกชิ เป็นนักแสดงตลก พิธีรายการโทรทัศน์ นักแสดง ผู้ผลิตภาพยนตร์ และนักเขียนชาวญี่ปุ่น^[1][2] ทาเกชิมีชื่อเสียงจากบทพูดของเขา "สุขสันต์วันคริสต์มาส คุณลอเรนซ์" ในภาพยนตร์เรื่อง เมอร์รี่คริสต์มาส มิสเตอร์ลอเรนซ์ เกมนรก โรงเรียนพันธุ์โหด และ โซนาไทน์^[3][4] ทาเกชิได้กำกับภาพยนตร์เป็นครั้งแรกในเรื่องไวโอเลนท์ คอป^[5] ที่ได้รับรางวัลขวัญใจมหาชนจากเจแปน อะคาเดมี ไพรซ์ และผู้กำกับภาพยนตร์มาใหม่จากนิกกังสปอร์ตฟิล์มอวอร์ด^[6] ในปี ค.ศ. 2021 เน็ตฟลิกซ์ได้เผยแพร่ภาพยนตร์อัตชีวิตประวัติเกี่ยวกับทาเกชิเรื่อง เด็กอาซากุสะ ตั้งแต่การเริ่มทำงานที่โรงละครและคลับเปลื้องผ้าอาซากูซะ โทโยกัง ซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นของอาชีพตลกของทาเกชิ^[7]

ทาเกชิเกิดเมื่อวันที่ 18 มกราคม ค.ศ. 1947 ที่โตเกียวซึ่งตรงกับช่วงการบูรณะเมืองหลังสงครามโลกครั้งที่สอง^[8][9] บิดาของเขาเป็นช่างทาสีบ้าน และมารดาทำงานในโรงงานผลิต^[5] ที่มองการณ์ไกลจึงสามารถส่งทาเกชิให้เรียนหนังสือจนเข้าศึกษาในคณะวิศวกรรมเครื่องกล (ปัจจุบันคือคณะวิทยาศาสตร์และวิศวกรรมศาสตร์) มหาวิทยาลัยเมจิในปี 1965^[10][11][12] ท่ามกลางฐานะทางการเงินของครอบครัวที่ขัดสนได้^[3][13] แต่ถึงแม้ว่าทาเกชิสามารถเข้ามหาวิทยาลัยได้แล้วก็ตาม เขายังคงทำงานพิเศษต่าง ๆ เช่น พนักงานชั่วคราวที่ร้านคาเฟ่แจ๊ส พนักงานขับรถแท๊กซี่ และผู้รื้อถอนอาคาร เป็นต้น ทาเกชิไม่สามารถทำงานพิเศษไปด้วยและเรียนไปด้วยได้จึงออกจากมหาวิทยาลัย^[10] แต่ต่อมาเขาได้รับใบปริญญาบัตรพิเศษและรางวัลกิตติคุณพิเศษในวันที่ 7 กันยายน 2004 จากการประสบความสำเร็จในอาชีพผู้กำกับภาพยนตร์ที่สามารถคว้ารางวัลสิงโตทองคำมาได้^[14] ในปี 1972 เขาได้ทำงานให้กับโรงละครและคลับเปลื้องผ้า "อาซากูซะ โทโยกัง" (มักเรียก แฟรนซ่า) ในอาซากูซะ^[2][8] เขาได้พบกับอาจารย์ของเขา เซ็นซาบูโระ ฟูกามิที่นั่นซึ่งทำให้ทาเกชิได้เป็นทาเกชิจนถึงปัจจุบัน^[15]

ในปี 1974 ทาเกชิได้ตั้งคู่หูตลกมันไซชื่อ "ทู บีท" ที่มาจากจังหวะ (beat) ในดนตรีแจ๊ส^[16] ชื่อของสมาชิกทั้งสอง บีท ทาเกชิ และ บีท คิโยชิ ผู้ที่เป็นคนเชิญทาเกชิมาร่วมตั้งวงตลกด้วยกัน^[15][17] และการมาถึงของ "มันไซบูม" ในยุค 1980 ที่รายการโทรทัศน์ "THE MANZAI" และ "Rival Daibakushō! (ญี่ปุ่น: ライバル大爆笑!)" เป็นที่นิยมและได้รับเสียงตอบรับที่ดีมาก จากรายการโทรทัศน์ดังกล่าวทำให้ ทู บีท เป็นที่รู้จักมากขึ้นด้วยวิธีและรูปแบบการแสดงมันไซที่ตอบโต้กันด้วยความเร็วสูงและลักษณะเฉพาะของผู้แสดงทั้งสอง^[16][17][18] แต่ในขณะเดียวกันการแสดงมันไซของพวกเขาก็ถูกวิพากย์วิจารณ์จากมุกตลกร้าย (ญี่ปุ่น: 残酷ギャグ; โรมาจิ: Zankoku Gyagu) ของพวกเขา เช่น "คนบ้าที่โกรธเพราะคำพูดของนักแสดงมันไซ (ญี่ปุ่น: たかが漫才師の言う事に腹を立てるバカ)" หรือ "ระวังคนขี้เหร่กำลังรอคนบ้ากามอยู่ (ญี่ปุ่น: 気をつけよう、ブスが痴漢を待っている)" เป็นต้น^[18][19]

ภาพยนตร์เรื่องยาวที่โดดเด่นของเขาคือเรื่อง เมอร์รี่คริสต์มาส มิสเตอร์ลอเรนซ์ (อังกฤษ: Merry Christmas, Mr. Lawrence) กำกับโดย นางิซะ โอชิมะ ในปี 1983^[20] ในช่วงระยะเวลาที่ทาเกชิได้รับบทเป็นจ่าเก็งโงะ ฮาระ ของกองทัพจักรวรรดิญี่ปุ่นในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง^[21] จากคำชวนของผู้กำกับนางิซะ เป็นช่วงที่ ทู บีท กำลังได้รับความนิยมเป็นอย่างมาก ทาเกชิให้สัมภาษณ์ว่าเขาคิดว่าการแสดงครั้งแรกของเขานั้นไม่ได้ดูแย่ขนาดนั้น แต่ผู้ชมกลับหัวเราะเขาทั้ง ๆ ที่ตัวละครของเขามีความเคร่งขรึมและลึกลับ ภายหลังทาเกชิจึงรับแต่บทภาพยนตร์ที่ได้แสดงเป็นตัวละครร้ายที่มืดมัวและน่าเกรงขามจนทำให้เขาได้รับการยอมรับว่าเป็นนักแสดงที่เล่นบทจริงจังได้^[12][21][9]

ในปี 1994 ทาเกชิได้ประสบอุบัติเหตุทางถนนในระหว่างที่เขากำลังขี่จักรยานยนต์ เหล่าแพทย์ต่างบอกว่าเขาอาจจะไม่สามารถแสดงภาพยนตร์ได้อีกแต่อาการของเขากลับดีขึ้น^[22] จนในปี 1989 ทาเกชิได้กำกับภาพยนตร์ไตรภาคของตนเป็นครั้งแรกในชื่อ ไวโอเลนท์ คอป (ญี่ปุ่น: その男、凶暴につき; โรมาจิ: Sono Otoko, Kyōbō ni Tsuki; อังกฤษ: Violent Cop) บอยลิงพอยท์ (ญี่ปุ่น: ３－４Ｘ１０月; โรมาจิ: San-yon Ekkusu Jūkatsu; อังกฤษ: Boiling Point)^[23] และโซนาไทน์ (ญี่ปุ่น: ソナチネ; โรมาจิ: Sonachine; อังกฤษ: Sonatine)^[24] ตามลำดับ โดยทาเกชิเองก็เป็นผู้แสดงเองในภาพยนตร์ทั้งสามเรื่องที่ตนเป็นผู้กำกับ^[21] ในปี 1997 ทาเกชิได้รับการยอมรับและเป็นที่รู้จักในระดับนานาชาติหลังเขาสามารถคว้ารางวัลสิงโตทองคำและรางวัลอื่น ๆ อีก 17 รางวัล^[25] มาได้จากผลงานการผลิตและการแสดงภาพยนตร์เรื่อง ดอกไม้ไฟแห่งความหวัง (ญี่ปุ่น: 花火; โรมาจิ: Hanabi) โดยรอตเทนโทเมโทส์ได้ระบุว่าเป็นภาพยนตร์ที่มีรีวิวส่วนใหญ่เป็นบวกจาก 96% ของ 24 รีวิวของนักวิจารณ์ภาพยนตร์^[26]

• Gerow, Aaron (2007). Kitano Takeshi. British Film Institute. ISBN 978-1-84457-166-6.
• Abe, Casio (2005). Beat Takeshi vs. Takeshi Kitano. Kaya Press. ISBN 1-885030-40-1.
• Kitano, Takeshi (1988). Asakusa Kid. Japan: Shincho-Sha.
• Kitano, Takeshi (1998). Asakusa Kid. Paris: Motifs. ISBN 2842612795.
• Kitano, Takeshi (2003). Rencontres du Septième Art. Arléa. ISBN 2869596197.
• Kitano, Takeshi (2005). Naissance d'un Gourou. Editions Denoël. ISBN 2207254917.
• Kitano, Takeshi (2008). La Vie en gris et rose. Philippe Picquier. ISBN 978-2809700220.
• Kitano, Takeshi (2012). Boy. Wombat. ISBN 978-2919186136.

• ยากูซ่า 6: เดอะซองออฟไลฟ์ (2016)

ทาเกชิได้รับรางวัลสิงโตทองคำในปี 1997 จากผลงานการกำกับภาพยนตร์ของเขา ดอกไม้ไฟแห่งความหวัง (ญี่ปุ่น: 花火; โรมาจิ: Hanabi) และรางวัลอื่น ๆ อีก 5 สาขาในเทศกาลภาพยนตร์นานาชาติเวนิสสำหรับภาพยนตร์เรื่อง ซาโตอิจิ (ญี่ปุ่น: 座頭市; โรมาจิ: Zatōichi) ในปี 2003

• 2010 – เครื่องอิสริยาภรณ์วิจิตรศิลป์และวรรณกรรม (ชั้นคอมเมนเดอร์)^[27]
• 2016 – เครื่องอิสริยาภรณ์เลฌียงดอเนอร์ (ชั้นออฟีซีเย)^[28]