รายพระนามเคาะลีฟะฮ์
| เคาะลีฟะฮ์ خَليفة | |
|---|---|
 | |
| การเรียกขาน | อะมีรุลมุอ์มินีน |
| จวน | มะดีนะฮ์ กูฟะฮ์ ดามัสกัส แบกแดด ซามัรรออ์ ไคโร คอนสแตนติโนเปิล หรืออิสตันบูล |
| สถาปนา | 8 มิถุนายน ค.ศ. 632 |
| คนแรก | อะบูบักร์ |
| คนสุดท้าย | สุลต่านอับดุล เมจิดที่ 2 |
| ยกเลิก | 3 มีนาคม ค.ศ. 1924 |
นี่คือ รายพระนามบุคคลที่ได้ตำแหน่งเคาะลีฟะฮ์ ที่เป็นผู้นำสูงสุดในด้านศาสนากับการเมืองของรัฐอิสลาม ซึ่งรู้จักกันในชื่อรัฐเคาลีฟะฮ์ และตำแหน่งของอุมมะฮ์อิสลาม ในฐานะผู้สืบทอดทางการเมืองต่อจากมุฮัมมัด
เคาะลีฟะฮ์โดยทั่วไป
รัฐเคาะลีฟะฮ์รอชิดีน (8 มิถุนายน ค.ศ. 632 – 29 มกราคม 661)
| # | อักษรวิจิตร/เหรียญ | พระนาม (และตำแหน่ง) | ประสูติ | ปกครองตั้งแต่ | จนถึง | สวรรคต | ความสัมพันธ์กับมุฮัมมัด | พระราชบุพการี | เผ่า | หมายเหตุ |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | 
|
อะบูบักร์ (أبو بكر) อัศศิดดีก |
ค.ศ. 573 | 8 มิถุนายน ค.ศ. 632 | 22 สิงหาคม ค.ศ. 634 |
|
|
บนูตัยม์ |
| |
| 2 | 
|
อุมัร อิบน์ อัลค็อฏฏอบ (عمر بن الخطاب) อัลฟารุก |
ค.ศ. 584 | 23 สิงหาคม ค.ศ. 634 | 3 พฤศจิกายน ค.ศ. 644 (ถูกลอบสังหาร) |
|
|
บนูอะดี |
| |
| 3 |  
|
อุษมาน อิบน์ อัฟฟาน (عثمان بن عفان) ซุนนุร็อยน์ |
ค.ศ. 579 | 11 พฤศจิกายน ค.ศ. 644 | 20 มิถุนายน ค.ศ. 656 (ถูกลอบสังหารในบ้านของตนเอง) |
|
|
บนูอุมัยยะฮ์ | ||
| 4 |  
|
อะลี อิบน์ อบีฏอลิบ (علي بن أبي طالب) อะมีรุลมุอ์มินีน ฮัยดัร อบูฏุร็อบ อัลมุรตะซา |
15 กันยายน ค.ศ. 601 | 20 มิถุนายน ค.ศ. 656 | 29 มกราคม ค.ศ. 661 (ถูกลอบสังหารตอนละหมาดที่มัสยิดใหญ่แห่งกูฟะฮ์) |
|
|
บนูฮาชิม |
| |
รัฐเคาะลีฟะฮ์ของฮะซัน อิบน์ อะลี (ค.ศ. 661)
| # | อักษรวิจิตร/เหรียญ | พระนาม (และตำแหน่ง) | ประสูติ | ปกครองตั้งแต่ | จนถึง | สวรรคต | ความสัมพันธ์กับมุฮัมมัด | พระราชบุพการี | เผ่า | หมายเหตุ |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 5 | 
|
ฮะซัน อิบน์ อะลี (الحسن بن علي) อะฮ์ลุลบัยต์ อัลมุจตะบา[1] |
ค.ศ. 624 | ค.ศ. 661 (6 หรือ 7 เดือน) | ค.ศ. 670 |
|
|
บนูฮาชิม |
| |
รัฐเคาะลีฟะฮ์อุมัยยะฮ์ (ค.ศ. 661 – 6 สิงหาคม ค.ศ. 750)
| # | เหรียญ/พระบรมฉายาลักษณ์ | พระนาม (และตำแหน่ง) | ประสูติ | ปกครองตั้งแต่ | จนถึง | สวรรคต | ความสัมพันธ์กับมุฮัมมัด (หรือเคาะลีฟะฮ์ก่อนหน้า) | พระราชบุพการี | หมายเหตุ |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 6 | 
|
มุอาวิยะฮ์ที่ 1 (معاوية) |
ค.ศ. 602 | ค.ศ. 661 | 29 เมษายน หรือ 1 พฤษภาคม ค.ศ. 680 |
|
|
| |
| 7 | 
|
ยะซีดที่ 1 (يزيد) |
ค.ศ. 647 | ค.ศ. 680 | 11 พฤศจิกายน ค.ศ. 683 |
|
|
| |
| 8 | 
|
มุอาวิยะฮ์ที่ 2 (معاوية الثاني) |
ค.ศ. 664 | พฤศจิกายน ค.ศ. 683 | ค.ศ. 684 |
|
|
| |
| 9 | 
|
มัรวานที่ 1 (مروان بن الحکم) |
ค.ศ. 623–626 | ค.ศ. 684 | 7 พฤษภาคม ค.ศ. 685 |
|
|
| |
| 10 | 
|
อับดุลมะลิก อิบน์ มัรวาน (عبد الملك بن مروان) |
ค.ศ. 646 | ค.ศ. 685 | 8 ตุลาคม ค.ศ. 705 |
|
|
||
| 11 | 
|
อัลวะลีดที่ 1 (الوليد الأول) |
ค.ศ. 668 | ตุลาคม ค.ศ. 705 | 23 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 715 |
|
|
||
| 12 | 
|
สุลัยมาน อิบน์ อับดุลมะลิก (سلیمان بن عبدالملک) |
ค.ศ. 674 | กุมภาพันธ์ ค.ศ. 715 | 22 กันยายน ค.ศ. 717 |
|
|
||
| 13 | 
|
อุมัร อิบน์ อับดุลอะซีซ (عمر بن عبد العزيز) |
2 พฤศจิกายน ค.ศ. 682 | กันยายน ค.ศ. 717 | กุมภาพันธ์ ค.ศ. 720 |
|
|
| |
| 14 | 
|
ยะซีดที่ 2 (يزيد الثاني) |
ค.ศ. 687 | 10 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 720 | 26 มกราคม ค.ศ. 724 |
|
|
||
| 15 | 
|
ฮิชาม อิบน์ อับดุลมะลิก (هشام بن عبد الملك) |
ค.ศ. 691 | 26 มกราคม ค.ศ. 724 | 6 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 743 |
|
|
||
| 16 | 
|
อัลวะลีดที่ 2 (الوليد الثاني) |
ค.ศ. 709 | 6 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 743 | 17 เมษายน ค.ศ. 744 (ถูกปลงพระชนม์) |
|
|
||
| 17 | 
|
ยะซีดที่ 3 (يزيد الثالث) |
ค.ศ. 701 | 17 เมษายน ค.ศ. 744 | 3/4 ตุลาคม ค.ศ. 744 |
|
|
||
| 18 | 
|
อิบรอฮีม อิบน์ อัลวะลีด (ابراهيم ابن الوليد) |
ค.ศ. 744 (ไม่กี่สัปดาห์) | 25 มกราคม ค.ศ. 750 (สำเร็จโทษ) |
|
|
|||
| 19 | 
|
มัรวานที่ 2 (مروان بن محمد) |
ค.ศ. 691 | ค.ศ. 744 | 6 สิงหาคม ค.ศ. 750 (ถูกปลงพระชนม์) |
|
|
||
รัฐเคาะลีฟะฮ์อับบาซียะฮ์ (25 มกราคม ค.ศ. 750 – 20 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1258)
(ไม่ยอมรับโดยมุสลิมภายใต้การปกครองของราชวงศ์อุมัยยะฮ์ในคาบสมุทรไอบีเรียใน ค.ศ. 756)[2][3]
| # | พระบรมฉายาลักษณ์/เหรียญ | พระนามตอนครองราชย์ | พระนามส่วนตัว | ประสูติ | ปกครองตั้งแต่ | จนถึง | สวรรคต | พระราชบุพการี | หมายเหตุ |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 20 | 
|
อัซซัฟฟาฮ์ | อับดุลลอฮ์ อบูลอับบาส | ค.ศ. 721 | ค.ศ. 750 | 10 มิถุนายน ค.ศ. 754 |
|
| |
| 21 | 
|
อัลมันศูร | อบูญะอ์ฟัร อับดัลลอฮ์ | ค.ศ. 714 | 10 มิถุนายน ค.ศ. 754 | ค.ศ. 775 |
|
| |
| 22 | 
|
อัลมะฮ์ดี | อบูอับดัลลอฮ์ มุฮัมมัด | ค.ศ. 744/745 | ค.ศ. 775 | 4 สิงหาคม ค.ศ. 785 |
|
| |
| 23 | 
|
อัลฮาดี | อบูมุฮัมมัด มูซา | ค.ศ. 764 | สิงหาคม ค.ศ. 785 | 14 กันยายน ค.ศ. 786 |
|
||
| 24 | 
|
อัรเราะชีด | ฮารูน | ค.ศ. 763/766 | 14 กันยายน ค.ศ. 786 | 24 มีนาคม ค.ศ. 809 |
|
||
| 25 | 
|
อัลอะมีน | มุฮัมมัด | ค.ศ. 787 | มีนาคม ค.ศ. 809 | 24/25 กันยายน ค.ศ. 813 |
|
||
| 26 | 
|
อัลมะอ์มูน | อบูญะอ์ฟัร อับดัลลอฮ์ | 13/14 กันยายน ค.ศ. 786 | กันยายน ค.ศ. 813 | 9 สิงหาคม ค.ศ. 833 |
|
||
| 27 | 
|
อัลมุอ์ตะศิม | อบูอิสฮาก มุฮัมมัด | ตุลาคม ค.ศ. 796 | 9 สิงหาคม ค.ศ. 833 | 5 มกราคม ค.ศ. 842 |
|
||
| 28 | 
|
อัลวาษิก | อบูญะอ์ฟัร ฮารูน | ค.ศ. 811–813 | 5 มกราคม ค.ศ. 842 | 10 สิงหาคม ค.ศ. 847 |
|
||
| 29 | 
|
อัลมุตะวักกิล | ญะอ์ฟัร | กุมภาพันธ์/มีนาคม ค.ศ. 822 | 10 สิงหาคม ค.ศ. 847 | 11 ธันวาคม ค.ศ. 861 (ถูกปลงพระชนม์) |
|
||
| 30 | 
|
อัลมุนตะศิร | อบูญะอ์ฟัร มุฮัมมัด | พฤศจิกายน ค.ศ. 837 | ค.ศ. 861 | 7 หรือ 8 มิถุนายน ค.ศ. 862 |
|
| |
| 31 | 
|
อัลมุสตะอีน | อะฮ์มัด | ค.ศ. 836 | ค.ศ. 862 | ค.ศ. 866 (สำเร็จโทษ) |
| ||
| 32 | 
|
อัลมุอ์ตัซ | – | ค.ศ. 847 | ค.ศ. 866 | ค.ศ. 869 |
| ||
| 33 | 
|
อัลมุฮตะดี | อบูอิสฮาก มุฮัมมัด | ค.ศ. 869 | 21 มิถุนายน ค.ศ. 870 |
| |||
| 34 | 
|
อัลมุอ์ตะมิด | อบูลอับบาส อะฮ์มัด | ค.ศ. 842 | 21 มิถุนายน ค.ศ. 870 | 15 ตุลาคม 892 |
|
||
| 35 | 
|
อัลมุอ์ตะฏิด | อบูลอับบาส อะฮ์มัด | ค.ศ. 854/861 | ตุลาคม ค.ศ. 892 | 5 เมษายน ค.ศ. 902 |
|
| |
| 36 | 
|
อัลมุกตะฟี | อบูอะฮ์มัด อะลี | ค.ศ. 877/878 | 5 เมษายน ค.ศ. 902 | 13 สิงหาคม ค.ศ. 908 |
|
||
| 37 | 
|
อัลมุกตะดิร | อบู อัลฟัดล์ ญะอ์ฟัร | ค.ศ. 895 | 13 สิงหาคม ค.ศ. 908 | ค.ศ. 929 | 31 ตุลาคม ค.ศ. 932 (ถูกปลงพระชนม์) |
|
|
| 38 | 
|
อัลกอฮิร | อบูมันศูร มุฮัมมัด | ค.ศ. 899 | ค.ศ. 929 | ค.ศ. 950 |
|
||
| (37) |
|
อัลมุกตะดิร | อบู อัลฟัดล์ ญะอ์ฟัร | ค.ศ. 895 | ค.ศ. 929 | 31 ตุลาคม ค.ศ. 932 (ถูกปลงพระชนม์) |
|
| |
| (38) |
|
อัลกอฮิร | อบูมันศูร มุฮัมมัด | ค.ศ. 899 | 31 ตุลาคม ค.ศ. 932 | ค.ศ. 934 | ค.ศ. 950 |
|
|
| 39 | 
|
อัรรอฎี | อบู อัลอับบาส มุฮัมมัด | ธันวาคม ค.ศ. 909 | ค.ศ. 934 | 23 ธันวาคม ค.ศ. 940 |
|
||
| 40 | 
|
อัลมุตตะกี | อบูอิสฮาก อิบรอฮีม | ค.ศ. 908 | ค.ศ. 940 | ค.ศ. 944 | กรกฎาคม ค.ศ. 968 |
|
|
| 41 | 
|
อัลมุสตักฟี | อับดัลลอฮ์ | ค.ศ. 905 | กันยายน ค.ศ. 944 | มกราคม ค.ศ. 946 | กันยายน/ตุลาคม ค.ศ. 949 |
|
|
| 42 | 
|
อัลมุฏีอ์ | อบู อัลกอซิม อัลฟัฎล์ | ค.ศ. 914 | มกราคม ค.ศ. 946 | ค.ศ. 974 |
|
||
| 43 | 
|
อัฏฏออิอ์ | – | ค.ศ. 932 | ค.ศ. 974 | ค.ศ. 991 | 3 สิงหาคม ค.ศ. 1003 |
|
|
| 44 | 
|
อัลกอดิร | – | ค.ศ. 947 | 1 พฤศจิกายน ค.ศ. 991 | 29 พฤศจิกายน ค.ศ. 1031 |
|
||
| 45 | 
|
อัลกออิม | – | ค.ศ. 1001 | 29 พฤศจิกายน ค.ศ. 1031 | 2 เมษายน ค.ศ. 1075 |
|
||
| 46 | อัลมุกตะดี | – | ค.ศ. 1056 | 2 เมษายน ค.ศ. 1075 | กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1094 |
|
|||
| 47 | อัลมุสตัซฮิร | – | เมษายน/พฤษภาคม ค.ศ. 1078 | กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1094 | 6 สิงหาคม ค.ศ. 1118 |
|
|||
| 48 | อัลมุสตัรชิด | – | เมษายน/พฤษภาคม ค.ศ. 1092 | 6 สิงหาคม ค.ศ. 1118 | 29 สิงหาคม ค.ศ. 1135 |
|
|||
| 49 | อัรรอชิด | – | ค.ศ. 1109 | 29 สิงหาคม ค.ศ. 1135 | ค.ศ. 1136 | 6 มิถุนายน ค.ศ. 1138 (ถูกปลงพระชนม์โดยแอสซาสซิน) |
|
||
| 50 | 
|
อัลมุกตะฟี | – | 9 มีนาคม ค.ศ. 1096 | ค.ศ. 1136 | 12 มีนาคม ค.ศ. 1160 |
|
||
| 51 | 
|
อัลมุสตันญิด | – | ค.ศ. 1124 | 12 มีนาคม ค.ศ. 1160 | 20 ธันวาคม ค.ศ. 1170 |
|
||
| 52 |
|
อัลมุสตะฎีอ์ | ฮัสซัน | ค.ศ. 1142 | 20 ธันวาคม ค.ศ. 1170 | 30 มีนาคม ค.ศ. 1180 |
|
||
| 53 | 
|
อันนาศิร | – | 6 สิงหาคม ค.ศ. 1158 | 2 มีนาคม ค.ศ. 1180 | 4 ตุลาคม ค.ศ. 1225 |
|
||
| 54 |
|
อัซซอฮิร | – | ค.ศ. 1176 | 5 ตุลาคม ค.ศ. 1225 | 11 กรกฎาคม ค.ศ. 1226 |
|
||
| 55 |
|
อัลมุสตันซิร | อบูญะอ์ฟัร | 17 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1192 | 11 กรกฎาคม ค.ศ. 1226 | 2 ธันวาคม ค.ศ. 1242 |
|
||
| 56 | 
|
อัลมุสตะอ์ศิม | – | ค.ศ. 1213 | 2 ธันวาคม ค.ศ. 1242 | 20 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1258 |
|
| |
| ช่วงว่างระหว่างรัชกาล |
| ||||||||
ในช่วงปัจฉิมยามของการปกครองของอับบาซิยะฮ์ ผู้นำมุสลิมเริ่มใช้คำนำหน้าอื่น เช่น สุลต่าน
ราชวงศ์อับบาซิยะฮ์ของมัมลูก (ค.ศ. 1261 – 1517)
เคาะลีฟะฮ์แห่งไคโร (13 มิถุนายน ค.ศ. 1261 – 22 มกราคม ค.ศ. 1517)
พวกอับบาซิยะฮ์ในไคโรกลายเป็นเคาะลีฟะฮ์ตามพิธี ภายใต้การคุ้มครองของรัฐสุลต่านมัมลูกที่ก่อตั้งขึ้นหลังจากการยึดครองราชวงศ์อัยยูบิด[6][7]
| # | พระนามตอนครองราชย์ | พระนามส่วนตัว | ครองราชย์ | พระราชบุพการี | หมายเหตุ |
|---|---|---|---|---|---|
| 57 | อัลมุสตันศิร | อบู อัลกอซิม อะฮ์มัด | 13 มิถุนายน ค.ศ. 1261 – 28 พฤศจิกายน ค.ศ. 1261 |
|
|
| 58 | อัลฮากิมที่ 1 | อบู อับดุลลอฮ์ มุฮัมมัด | 16 พฤศจิกายน ค.ศ. 1262 – 19 มกราคม ค.ศ. 1302 |
|
|
| 59 | อัลมุสตักฟีที่ 1 | อบู อัรรอบิอ์ สุลัยมาน | 20 มกราคม ค.ศ. 1302 – กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1340 |
|
|
| 60 | อัลวาษิกที่ 1 | อบู อิสฮาก อิบรอฮีม | กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1340 – 17 มิถุนายน ค.ศ. 1341 |
|
|
| 61 | อัลฮากิมที่ 2 | อบู อัลอับบาส อะฮ์มัด | ค.ศ. 1341 – 1352 |
|
|
| 62 | อัลมุอ์ตะฎิรที่ 1 | อบู บักร์ | ค.ศ. 1352 – 1362 |
|
|
| 63 | อัลมุตะวักกิลที่ 1 | อบู อับดิลลาฮ์ มุฮัมมัด | ค.ศ. 1362 – 1377 |
|
|
| 64 | อัลมุสตะอ์ซิม | อบู ยะฮ์ยา ซะกะริยา | ค.ศ. 1377 |
|
|
| (63) | อัลมุตะวักกิลที่ 1 | อบู อับดิลลาฮ์ มุฮัมมัด | ค.ศ. 1377 – 1383 |
|
|
| 65 | อัลวาษิกที่ 2 | อุมัร | กันยายน ค.ศ. 1383 – 13 พฤศจิกายน ค.ศ. 1386 |
|
|
| (64) | อัลมุสตะอ์ซิม | อบู ยะฮ์ยา ซะกะริยา | ค.ศ. 1386 – 1389 |
|
|
| (63) | อัลมุตะวักกิลที่ 1 | อบู อับดิลลาฮ์ มุฮัมมัด | ค.ศ. 1389 – 9 มกราคม ค.ศ. 1406 |
|
|
| 66 | อัลมุสตะอีน | อบู อัลฟัดล์ อัลอับบาส | 22 มกราคม ค.ศ. 1406 – 9 มีนาคม ค.ศ. 1414 |
|
|
| 67 | อัลมุอ์ตะฎิรที่ 2 | อบู อัลฟัตฮ์ ดาวุด | ค.ศ. 1414 – 1441 |
|
|
| 68 | อัลมุสตักฟีที่ 2 | อบู อัรรอบิอ์ สุลัยมาน | ค.ศ. 1441 – 29 มกราคม ค.ศ. 1451 |
|
|
| 69 | อัลกออิม | อบู อัลบะกอ ฮัมซะฮ์ | ค.ศ. 1451 – 1455 |
|
|
| 70 | อัลมุสตันญิด | อบู อัลมะฮาซิน ยูซุฟ | ค.ศ. 1455 – 7 เมษายน ค.ศ. 1479 |
|
|
| 71 | อัลมุตะวักกิลที่ 2 | อบู อัลอิซซ์ อับดุลอะซีซ | 5 เมษายน ค.ศ. 1479 – 27 กันยายน ค.ศ. 1497 |
|
|
| 72 | อัลมุสตัมซิิก | อบู อัศศ็อบร์ | ค.ศ. 1497 – 1508 |
|
|
| 73 | อัลมุตะวักกิลที่ 3 | มุฮัมมัด | ค.ศ. 1508 – 1516 |
|
|
| (72) | อัลมุสตัมซิิก | อบู อัศศ็อบร์ | ค.ศ. 1516 – 1517 |
|
|
| (73) | อัลมุตะวักกิลที่ 3 | มุฮัมมัด | ค.ศ. 1517 |
|
|
รัฐเคาะลีฟะฮ์ออตโตมัน (ค.ศ. 1517 – 3 มีนาคม ค.ศ. 1924)
ตามปกติ ผู้นำราชวงศ์ออตโตมันจะมีตำแหน่ง สุลต่าน นำหน้า แต่จากนั้นเริ่มใช้ตำแหน่งเฉพาะสำหรับบางพระองค์[8][9] สุลต่านมูรัดที่ 1 (ครองราชย์ ค.ศ. 1362–1389) เป็นพระองค์แรกที่ใช้คำนำหน้าเป็นเคาะลีฟะฮ์ โดยอ้างว่าใช้ตำแหน่งนี้หลังจากพิชิตเอดีร์แน[10]
| # | พระบรมฉายาลักษณ์ | ตราพระปรมาภิไธยทูกรา | พระนาม | ครองราชย์ | พระราชบุพการี | หมายเหตุ |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 74 | 
|
|
สุลต่านเซลิมที่ 1 | ค.ศ. 1517 – 21 กันยายน ค.ศ. 1520 |
|
|
| 75 | 
|
|
สุลต่านสุลัยมานที่ 1 | 30 กันยายน ค.ศ. 1520 – 6 หรือ 7 กันยายน ค.ศ. 1566 |
|
|
| 76 | 
|
|
สุลต่านเซลิมที่ 2 | 29 กันยายน ค.ศ. 1566 – 21 ธันวาคม ค.ศ. 1574 |
|
|
| 77 | 
|
|
สุลต่านมูรัดที่ 3 | 22 ธันวาคม ค.ศ. 1574 – 16 มกราคม ค.ศ. 1595 |
|
|
| 78 | 
|
|
สุลต่านเมห์เหม็ดที่ 3 | 27 มกราคม ค.ศ. 1595 – 20 หรือ 21 ธันวาคม ค.ศ. 1603 |
|
|
| 79 | 
|
|
สุลต่านอาเหม็ดที่ 1 | 21 ธันวาคม ค.ศ. 1603 – 22 พฤศจิกายน ค.ศ. 1617 |
|
|
| 80 | 
|
|
สุลต่านมุสทาฟาที่ 1 | 22 พฤศจิกายน ค.ศ. 1617 – 26 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1618 |
|
|
| 81 | 
|
|
สุลต่านออสมันที่ 2 | 26 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1618 – 19 พฤษภาคม ค.ศ. 1622 |
|
|
| (80) |
|
|
สุลต่านมุสทาฟาที่ 1 | 20 พฤษภาคม ค.ศ. 1622 – 10 กันยายน ค.ศ. 1623 |
|
|
| 82 | 
|
|
สุลต่านมูรัดที่ 4 | 10 กันยายน ค.ศ. 1623 – 8 หรือ 9 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1640 |
|
|
| 83 | 
|
|
สุลต่านอิบราฮีม | 9 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1640 – 8 สิงหาคม ค.ศ. 1648 |
|
|
| 84 | 
|
|
สุลต่านเมห์เหม็ดที่ 4 | 8 สิงหาคม ค.ศ. 1648 – 8 พฤศจิกายน ค.ศ. 1687 |
|
|
| 85 | 
|
|
สุลต่านสุลัยมานที่ 2 | 8 พฤศจิกายน ค.ศ. 1687 – 22 มิถุนายน ค.ศ. 1691 |
|
|
| 86 | 
|
|
สุลต่านอาเหม็ดที่ 2 | 22 มิถุนายน ค.ศ. 1691 – 6 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1695 |
|
|
| 87 | 
|
|
สุลต่านมุสทาฟาที่ 2 | 6 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1695 – 22 สิงหาคม ค.ศ. 1703 |
|
|
| 88 | 
|
|
สุลต่านอาเหม็ดที่ 3 | 22 สิงหาคม ค.ศ. 1703 – 1 หรือ 2 ตุลาคม ค.ศ. 1730 |
|
|
| 89 | 
|
|
สุลต่านมาห์มูดที่ 1 | 2 ตุลาคม ค.ศ. 1730 – 13 ธันวาคม ค.ศ. 1754 |
|
|
| 90 | 
|
|
สุลต่านออสมันที่ 3 | 13 ธันวาคม ค.ศ. 1754 – 29 หรือ 30 ตุลาคม ค.ศ. 1757 |
|
|
| 91 | 
|
|
สุลต่านมุสทาฟาที่ 3 | 30 ตุลาคม ค.ศ. 1757 – 21 มกราคม ค.ศ. 1774 |
|
|
| 92 | 
|
|
สุลต่านอับดุล ฮามิดที่ 1 | 21 มกราคม ค.ศ. 1774 – 6 หรือ 7 เมษายน ค.ศ. 1789 |
|
|
| 93 | 
|
|
สุลต่านเซลิมที่ 3 | 7 เมษายน ค.ศ. 1789 – 29 พฤษภาคม ค.ศ. 1807 |
|
|
| 94 | 
|
|
สุลต่านมุสทาฟาที่ 4 | 29 พฤษภาคม ค.ศ. 1807 – 28 กรกฎาคม ค.ศ. 1808 |
|
|
| 95 | 
|
|
สุลต่านมะห์มูดที่ 2 | 28 กรกฎาคม ค.ศ. 1808 – 1 กรกฎาคม ค.ศ. 1839 |
|
|
| 96 | 
|
|
สุลต่านอับดุล เมจิดที่ 1 | 1 กรกฎาคม ค.ศ. 1839 – 25 มิถุนายน ค.ศ. 1861 |
|
|
| 97 | 
|
|
สุลต่านอับดุล อะซีซ | 25 มิถุนายน ค.ศ. 1861 – 30 พฤษภาคม ค.ศ. 1876 |
|
|
| 98 | 
|
|
สุลต่านมูรัดที่ 5 | 30 พฤษภาคม ค.ศ. 1876 – 31 สิงหาคม ค.ศ. 1876 |
|
|
| 99 | 
|
|
สุลต่านอับดุล ฮามิดที่ 2 | 31 สิงหาคม ค.ศ. 1876 – 27 เมษายน ค.ศ. 1909 |
|
|
| 100 | 
|
|
สุลต่านเมห์เหม็ดที่ 5 | 27 เมษายน ค.ศ. 1909 – 3 กรกฎาคม ค.ศ. 1918 |
|
|
| 101 | 
|
|
สุลต่านเมห์เหม็ดที่ 6 | 4 กรกฎาคม ค.ศ. 1918 – 1 พฤศจิกายน ค.ศ. 1922 |
|
|
| 102 | 
|
— [c] |
สุลต่านอับดุล เมจิดที่ 2 | 18 พฤศจิกายน ค.ศ. 1922 – 3 มีนาคม ค.ศ. 1924 |
|
|
สำนักงานของรัฐเคาะลีฟะฮ์ออตโตมัน ซึ่งถูกยุบในวันที่ 3 มีนาคม ค.ศ. 1924 ถูกย้ายไปที่ Grand National Assembly of Turkey; เพื่อดำเนินไปตามฆราวาสนิยมในช่วงต้นของสาธารณรัฐตุรกีโดยประธานาธิบดี มุสทาฟา เคมัล อาทาทืร์ค
หลังรัฐเคาะลีฟะฮ์ถูกยุบ ทาง Grand National Assembly of Turkey ได้ก่อตั้ง Presidency of Religious Affairs ในฐานะศูนย์อำนาจทางศาสนาอิสลามสูงสุดในประเทศ
เคาะลีฟะฮ์ที่ไม่ค่อยรู้จักโดยทั่วไป
รัฐเคาะลีฟะฮ์ที่ไม่ยอมรับอย่างถูกกฎหมายโดยมุสลิมส่วนใหญ่
รัฐเคาะลีฟะฮ์ของอิบน์ ซุบัยร์ (ค.ศ.684–692)
อับดุลลอฮ์ อิบน์ ซุบัยร์ หลานชายของอาอิชะฮ์ ภรรยาคนที่ 3 ของมุฮัมมัด ได้ก่อกบฏต่อรัฐเคาะลีฟะฮ์อุมัยยะฮ์ใน ค.ศ. 684 เขาอ้างตนเองเป็นเคาะลีฟะฮ์ในมักกะฮ์ แต่กลับพ่ายแพ้และถูกฆ่าใน ค.ศ. 692 หลังแม่ทัพอัลฮัจญาจ อิบน์ ยูซุฟ ล้อมเมืองเป็นเวลา 6 เดือน[42]
รัฐเคาะลีฟะฮ์อุมัยยะฮ์แห่งกอร์โดบา (ค.ศ. 929–1031)
(ไม่ค่อยยอมรับอย่างกว้างขวาง; มีอำนาจในประเทศสเปนและบางส่วนของมัฆริบ)[43][44]
| พระนาม | ครองราชย์ | พระราชบุพการี | หมายเหตุ |
|---|---|---|---|
| อับดุรเราะฮ์มานที่ 3 | ค.ศ. 929–961 |
|
|
| อัลฮะกัมที่ 2 | ค.ศ. 961–976 |
|
|
| ฮิชามที่ 2 | ค.ศ. 976–1009 |
|
|
| มุฮัมมัดที่ 2 | ค.ศ. 1009 |
|
|
| สุลัยมาน อิบน์ อัลฮะกัม | ค.ศ. 1009–1010 |
|
|
| ฮิชามที่ 2 | ค.ศ. 1010–1013 |
|
|
| สุลัยมาน อิบน์ อัลฮะกัม | ค.ศ. 1013–1016 |
|
|
| อับดุรเราะฮ์มานที่ 4 | ค.ศ. 1021–1022 |
|
|
| อับดุรเราะฮ์มานที่ 5 | ค.ศ. 1022–1023 |
|
|
| มุฮัมมัดที่ 3 | 1023–1024 |
|
|
| ฮิชามที่ 3 | ค.ศ. 1027–1031 |
|
รัฐเคาะลีฟะฮ์ฟาฏิมียะฮ์ (ค.ศ.909–1171)
(พวกฟาฏิมียะฮ์นับถือชีอะฮ์อิสมาอีลียะฮ์ที่อ้างว่าเป็นลูกหลานของฟาฏิมะฮ์ ลูกสาวของมุฮัมมัด และฝ่ายซุนนีถือว่าเป็นพวกนอกรีต การอ้างเป็นเคาะลีฟะฮ์ของพวกเขาไม่ค่อยเป็นที่ยอมรับอย่างถูกกฎหมายในฐานะผู้สืบทอดตำแหน่งเคาะลีฟะฮ์ผ่านทางมุฮัมมัดโดยอุมมะฮ์มุสลิม เพราะไม่มีหลักฐานว่าพวกเขาเป็นลูกหลานของฟาฏิมะฮ์จริง ๆ)[45][46]
| พระนาม | ครองราชย์ | พระราชบุพการี | หมายเหตุ |
|---|---|---|---|
| อับดัลลอฮ์ อัลมะฮ์ดี บิลลาฮ์ | ค.ศ. 909–934 |
|
|
| อัลกออิม บิอัมริลลาฮ์ | ค.ศ. 934–946 |
|
|
| อัลมันศูร บิลลาฮ์ | ค.ศ. 946–953 |
|
|
| อัลมุอิซซ์ ลิดีนัลลอฮ์ | ค.ศ. 953–975 |
|
ประเทศอียิปต์ถูกครอบครองในรัชสมัยนี้ |
| อัลอะซีซ บิลลาฮ์ | ค.ศ. 975–996 |
|
|
| อัลฮากิม บิอัมริลลาฮ์ | ค.ศ. 996–1021 |
|
|
| อะลี อัซซอฮิร | ค.ศ. 1021–1036 | ||
| อัลมุสตันศิร บิลลาฮ์ | ค.ศ. 1036–1094 |
|
|
| อัลมุสตะอ์ลี | ค.ศ. 1094–1101 | ความขัดแย้งในการสืบทอดนำมาสู่การแยกตัวของนิซารี | |
| อัลอามิร บิอะฮ์กามัลลอฮ์ | ค.ศ. 1101–1130 |
|
ผู้นำราชวงศ์ฟาฏิมียะฮ์ยุคหลังไม่ถือว่าพระองค์เป็นอิมามโดยมุสตะอ์ลีอิสมาอีลี |
| อัลฮาฟิซ | ค.ศ. 1130–1149 |
|
|
| อัซซอฟิร | ค.ศ. 1149–1154 |
|
|
| อัลฟาอิซ | ค.ศ. 1154–1160 |
|
|
| อัลอาฎิด | ค.ศ. 1160–1171 |
|
รัฐเคาะลีฟะฮ์อัลโมฮาด (ค.ศ. 1145–1269)
(ไม่ค่อยยอมรับอย่างกว้างขวาง อาณาจักรจริงกินพื้นที่แค่บางส่วนของแอฟริกาเหนือและคาบสมุทรไอบีเรีย)[47][48]
| พระนาม | ครองราชย์ | หมายเหตุ |
|---|---|---|
| อับดุลมุอ์มิน | ค.ศ. 1145–1163 | |
| อบูยะอ์กูบ ยูซุฟที่ 1 | ค.ศ. 1163–1184 | |
| ยะอ์กูบ อัลมันศูร | ค.ศ. 1184–1199 | |
| มุฮัมมัด อันนาศิร | ค.ศ. 1199–1213 | |
| อบูยะอ์กูบ ยูซุฟที่ 2 | ค.ศ. 1213–1224 | |
| อับดุลวาฮิดที่ 1 | ค.ศ. 1224 | |
| อับดัลลอฮ์ อัลอาดิล | ค.ศ. 1224–1227 | |
| ยะฮ์ยา | ค.ศ. 1227–1235 | |
| อิดรีสที่ 1 | ค.ศ. 1227–1232 | |
| อับดุลวาฮิดที่ 2 | ค.ศ. 1232–1242 | |
| อะลี | ค.ศ. 1242–1248 | |
| อุมัร | ค.ศ. 1248–1266 | |
| อิดรีสที่ 2 | ค.ศ. 1266–1269 |
รัฐเคาะลีฟะฮ์กุรฏุบะ (929–1031)
(ไม่ค่อยยอมรับอย่างกว้างขวาง อาณาจักรจริงกินพื้นที่ในสเปนและส่วนหนึ่งของมาเกร็บ)[49][50]
| พระนาม | ครองราชย์ | หมายเหตุ |
|---|---|---|
| อับดุลเราะห์มานที่ 3 | 929–961 |
|
| อัล-ฮะกัมที่ 2 | 961–976 | |
| ฮิชามที่ 2 อัล-ฮะกัม | 976–1009 | |
| มูฮัมหมัดที่ 2 | 1009 | |
| สุไลยมาน อิบน์ อัล-ฮะกัม | 1009–1010 | |
| ฮิชามที่ 2 อัล-ฮะกัม | 1010–1013 | |
| สุไลยมาน อิบน์ อัล-ฮะกัม | 1013–1016 | |
| อับดุลเราะห์มานที่ 4 | 1021–1022 | |
| อับดุลเราะห์มานที่ 5 | 1022–1023 | |
| มูฮัมหมัดที่ 3 | 1023–1024 | |
| ฮิชามที่ 3 | 1027–1031 |
รัฐเคาะลีฟะฮ์ที่ไม่ค่อยเป็นที่รู้จักโดยทั่วไปหลัง ค.ศ. 1900
ตั้งแต่จักรวรรดิออตโตมันล่มสลายเป็นต้นมา ไม่มีรัฐเคาะลีฟะฮ์ใดเลยที่ "รู้จักโดยทั่วไป"
รัฐเคาะลีฟะฮ์ชะรีฟ (ค.ศ.1924–1925)
ฮุซัยน์ อิบน์ อะลี, กษัตริย์แห่งฮิญาซและชะรีฟแห่งมักกะฮ์ได้พยายามฟื้นฟูตำแหน่งและรูปแบบการปกครองของเคาะลีฟะฮ์ในวันที่ 11 มีนาคม ค.ศ. 1924 ถึง 3 ตุลาคม ค.ศ. 1924 เมื่อพระองค์ถ่ายโอนอำนาจให้กับอะลี อิบน์ อัลฮุซัยน์ อัลฮาชิมี โอรสของพระองค์ที่ไม่ดำเนินตามตำแหน่งและรูปแบบการปกครองนี้[51] ถึงแม้ว่าการอ้างเป็นเคาะลีฟะฮ์ของฮุซัยน์ไม่เป็นที่ยอมรับ และใน ค.ศ. 1925 พระองค์ถูกขับออกจากฮิญาซโดยกองทัพสมเด็จพระราชาธิบดีอับดุลอะซีซ อิบน์ ซะอูด เนื่องจากไม่ค่อยสนับสนุนกฎชะรีอะฮ์ พระองค์ยังคงใช้ตำแหน่งเคาะลีฟะฮ์ต่อในช่วงที่ถูกเนรเทศ จนสวรรคตใน ค.ศ. 1931
การกลับมาของรัฐเคาะลีฟะฮ์อิสลาม (ค.ศ. 2014–ปัจจุบัน)
ณ วันที่ 29 มิถุนายน ค.ศ. 2014 รัฐอิสลามอิรักและลิแวนต์ประกาศการกลับมาของรัฐเคาะลีฟะฮ์อิสลาม โดยมีอะบู บักร์ อิบรอฮีม เอาวาด อิบรอฮีม อะลี อัลบัดรี อัสซามรออี อัลบัฆดาดี เป็นเคาะลีฟะฮ์คนแรก[52][53] และรัฐเคาะลีฟะฮ์มีประชากรอาศัยอยู่มากกว่า 12 ล้านคนในพื้นที่วิลายัต อัลอิรัก กับวิลายัต อัชชาม และอีกจำนวนมากใน วิลายัต ฆ็อรบ์อิฟรีกียะฮ์ (รัฐแอฟริกาตะวันตก), วิลายัต ชัรก์อาซิยา (รัฐเอเชียเหนือ), วิลายัต คุเราะซาน, วิลายัต วะซัตอิฟรีกียะฮ์ (รัฐแอฟริกากลาง), วิลายัต อัลยะมัน (รัฐเยเมน) และวิลายัต ซินาอ์ (รัฐไซนาย)[54] ที่อยู่ภายใต้การควบคุมของรัฐอิสลาม[55][ไม่อยู่ในแหล่งอ้างอิง]
ในวันที่ 7 มีนาคม ค.ศ. 2015 อบู-บักร์ อัชเชเกา ทำสัญญากับรัฐอิสลามด้วยการส่งข้อความเสียง[56][57] หลังจากนั้น มีการสันนิษฐานว่าโบโกฮะรอมได้ใช้ชื่อ "วิลายะฮ์ ฆ็อรบ์อิฟรีกียะฮ์" (อาหรับ: ولاية غرب إفريقية, "จังหวัดแอฟริกาตะวันตก") หรือ "รัฐอิสลามแห่งแอฟริกาตะวันตก" (Islamic State of West Africa; ISWAP).[58]
อย่างไรก็ตาม ในวันที่ 10 เมษายน ค.ศ. 2018 ในระหว่างการชุมนุมของดอนัลด์ ทรัมป์ ประธานาธิบดีสหรัฐ ไมก์ เพนซ์ รองประธานาธิบดีสหรัฐกล่าวถึงไอซิสว่า “ไอซิสกำลังหลบหนี รัฐเคาะลีฟะฮ์ของมันล่มสลาย และจะถูกลบจากการมีอยู่ในเร็ววัน"[59]
| # | เคาะลีฟะฮ์ | วันเกิด | ปกครองตั้งแต่ | จนถึง |
|---|---|---|---|---|
| 1 | อะบู บักร์ อิบรอฮีม เอาวาด อิบรอฮีม อะลี อัลบัดรี อัสซามรออี อัลบัฆดาดี | 28 กรกฎาคม ค.ศ. 1971 | 29 มิถุนายน ค.ศ. 2014 | 27 ตุลาคม ค.ศ. 2019 |
| 2 | อะบู อิบรอฮีม อัลฮาชิมี อัลกุเราะชี | 1 หรือ 5 ตุลาคม 1976 | 31 ตุลาคม ค.ศ. 2019 | 3 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2022 |
| 3 | อะบู อัลฮะซัน อัลฮาชิมี อัลกุเราะชี | ไม่ปรากฏ | 10 มีนาคม ค.ศ. 2022 | 30 พฤศจิกายน ค.ศ. 2022 |
| 4 | อะบู อัลฮุสเซน อัลฮุสเซนี อัลกุเราะชี | ไม่ปรากฏ | 30 พฤศจิกายน ค.ศ. 2022 | ปัจจุบัน |
-
ธงของรัฐเคาะลีฟะฮ์อิสลามที่มีชื่อว่า "อัลโอะกับ" (สีดำมาตรฐาน) -
วิลายัต ฆ็อรบ์อิฟรีกียะฮ์ในช่วงที่แผ่ไพศาลที่สุด (มกราคม ค.ศ. 2015) -
พื้นที่รัฐเคาะลีฟะฮ์อิสลามในสองรัฐของอิรักและลิแวนต์
ไม่ยุ่งเกี่ยวการเมือง
รัฐเคาะลีฟะฮ์อะฮ์มะดียะฮ์ (ค.ศ. 1908–ปัจจุบัน)[nb 1]
เคาะลีฟะตุลมะซีฮ์ (อาหรับ: خليفة المسيح; อูรดู: خلیفہ المسیح; อังกฤษ: Successor of the Messiah) หรือประชาคมเคาะลีฟะฮ์แห่งอะฮ์มะดียะฮ์[63] เป็นผู้นำทางจิตวิญญาณและองค์กรของสังคมอะฮ์มะดียะฮ์ทั่วโลก และเป็นผู้สืบทอดของมิรซา ฆุลัม อะฮ์มัดแห่งกอดิยาน ผู้อ้างตนเองเป็นมะฮ์ดีกับเมสสิยาห์
หลังจากฆุลัม อะฮ์มัดเสียชีวิต ผู้สืบทอดยังอยู่ในศูนย์บัญชาการในกอดิยานต่อจนมีการก่อตั้งประเทศปากีสถานในปีค.ศ. 1947 ในตอนนั้นศูนย์บัญชากรอยู่ที่รับวะฮ์ แต่ในปีค.ศ. 1984 พระราชกฤษฎีกาที่ 20 ประกาศใช้โดยรัฐบาลปากีสถานไว้ไม่ให้เคาะลีฟะตุลมะซีฮ์ทำพิธีอย่างสงบและทำให้สถาบันตกอยู่ในอันตราย ด้วเหตุนี้ เคาะลีฟะตุลมะซีฮ์ที่ 4ต้องย้ายจากปากีสถานไปที่ลอนดอน, อังกฤษ และย้ายศูนย์บัญชาการไปที่มัสยิดฟัซล์[64]
ดูเพิ่ม
- รัฐเคาะลีฟะฮ์ทั่วโลก
- ชาฮ์
- เอมีร์
- ชัยคุลอิสลาม
- รายชื่อชัยคุลอิสลามแห่งจักรวรรดิอออตโตมัน
- แกรนด์อิหม่ามแห่งอัลอัซฮัร
- รายชื่อแกรนด์อิหม่ามแห่งอัลอัซฮัร
- รายชื่อประธานมหาวิทยาลัยอัซฮัร
- ผู้สืบทอดของมุฮัมมัด
- ประวัติศาสตร์อิสลาม
- ชีอะฮ์
- ซุนนี
- ชะรีฟแห่งมักกะฮ์
หมายเหตุ
อ้างอิง
- ↑ "Imam Hassan as". Duas.org.
- ↑ Lane-Poole 2004, pp. 12–13
- ↑ Bosworth 2004, pp. 6–7
- ↑ Al-Mudaffar, Sheikh Muhammad Al-Hussein. Imam Jafar Sadiq. p. 291.
- ↑ ibn Maja (1368). al-Sunan, II.
- ↑ Bosworth 2004, p. 7
- ↑ Houtsma & Wensinck 1993, p. 3
- ↑ Lane-Poole 2004, p. 195
- ↑ Bosworth 2004, pp. 239–240
- ↑ Lambton, Ann; Lewis, Bernard (1995). The Cambridge History of Islam: The Indian sub-continent, South-East Asia, Africa and the Muslim west. Vol. 2. Cambridge University Press. p. 320. ISBN 9780521223102. สืบค้นเมื่อ 14 March 2015.
- ↑ "Yavuz Sultan Selim Han". Republic of Turkey Ministry of Culture and Tourism. สืบค้นเมื่อ 2009-02-06.
- ↑ "Kanuni Sultan Süleyman Han". Republic of Turkey Ministry of Culture and Tourism. สืบค้นเมื่อ 2009-02-06.
- ↑ "Sultan II. Selim Han". Republic of Turkey Ministry of Culture and Tourism. สืบค้นเมื่อ 2009-02-06.
- ↑ "Sultan III. Murad Han". Republic of Turkey Ministry of Culture and Tourism. สืบค้นเมื่อ 2009-02-06.
- ↑ "Sultan III. Mehmed Han". Republic of Turkey Ministry of Culture and Tourism. สืบค้นเมื่อ 2009-02-06.
- ↑ "Sultan I. Ahmed". Republic of Turkey Ministry of Culture and Tourism. สืบค้นเมื่อ 2009-02-06.
- ↑ 17.0 17.1 "Sultan I. Mustafa". Republic of Turkey Ministry of Culture and Tourism. สืบค้นเมื่อ 2009-02-06.
- ↑ "Sultan II. Osman Han". Republic of Turkey Ministry of Culture and Tourism. สืบค้นเมื่อ 2009-02-06.
- ↑ "Sultan IV. Murad Han". Republic of Turkey Ministry of Culture and Tourism. สืบค้นเมื่อ 2009-02-06.
- ↑ "Sultan İbrahim Han". Republic of Turkey Ministry of Culture and Tourism. สืบค้นเมื่อ 2009-02-06.
- ↑ "Sultan IV. Mehmed". Republic of Turkey Ministry of Culture and Tourism. สืบค้นเมื่อ 2009-02-06.
- ↑ "Sultan II. Süleyman Han". Republic of Turkey Ministry of Culture and Tourism. สืบค้นเมื่อ 2009-02-06.
- ↑ "Sultan II. Ahmed Han". Republic of Turkey Ministry of Culture and Tourism. สืบค้นเมื่อ 2009-02-06.
- ↑ "Sultan II. Mustafa Han". Republic of Turkey Ministry of Culture and Tourism. สืบค้นเมื่อ 2009-02-06.
- ↑ "Sultan III. Ahmed Han". Republic of Turkey Ministry of Culture and Tourism. สืบค้นเมื่อ 2009-02-06.
- ↑ "Sultan I. Mahmud Han". Republic of Turkey Ministry of Culture and Tourism. สืบค้นเมื่อ 2009-02-06.
- ↑ "Sultan III. Osman Han". Republic of Turkey Ministry of Culture and Tourism. สืบค้นเมื่อ 2009-02-06.
- ↑ "Sultan III. Mustafa Han". Republic of Turkey Ministry of Culture and Tourism. สืบค้นเมื่อ 2009-02-06.
- ↑ "Sultan I. Abdülhamit Han". Republic of Turkey Ministry of Culture and Tourism. สืบค้นเมื่อ 2009-02-06.
- ↑ "Sultan III. Selim Han". Republic of Turkey Ministry of Culture and Tourism. สืบค้นเมื่อ 2009-02-06.
- ↑ "Sultan IV. Mustafa Han". Republic of Turkey Ministry of Culture and Tourism. สืบค้นเมื่อ 2009-02-06.
- ↑ "Sultan II. Mahmud Han". Republic of Turkey Ministry of Culture and Tourism. สืบค้นเมื่อ 2009-02-06.
- ↑ "Sultan Abdülmecid Han". Republic of Turkey Ministry of Culture and Tourism. สืบค้นเมื่อ 2009-02-06.
- ↑ "Sultan Abdülaziz Han". Republic of Turkey Ministry of Culture and Tourism. สืบค้นเมื่อ 2009-02-06.
- ↑ "Sultan V. Murad Han". Republic of Turkey Ministry of Culture and Tourism. สืบค้นเมื่อ 2009-02-06.
- ↑ "Sultan II. Abdülhamid Han". Republic of Turkey Ministry of Culture and Tourism. สืบค้นเมื่อ 2009-02-06.
- ↑ "Sultan V. Mehmed Reşad Han". Republic of Turkey Ministry of Culture and Tourism. สืบค้นเมื่อ 2009-02-06.
- ↑ "Sultan VI. Mehmed Vahdettin Han". Republic of Turkey Ministry of Culture and Tourism. สืบค้นเมื่อ 2009-02-06.
- ↑ As̜iroğlu 1992, p. 13
- ↑ As̜iroğlu 1992, p. 17
- ↑ As̜iroğlu 1992, p. 14
- ↑ Dictionary of Battles and Sieges: F-O edited by Tony Jacques
- ↑ Lane-Poole 2004, p. 21
- ↑ Bosworth 2004, p. 11
- ↑ Lane-Poole 2004, p. 71
- ↑ Bosworth 2004, p. 63
- ↑ Lane-Poole 2004, p. 47
- ↑ Bosworth 2004, p. 39
- ↑ Lane-Poole 2004, p. 21
- ↑ Bosworth 2004, p. 11
- ↑ Bosworth 2004, p. 118
- ↑ Adam Withnall (2014-06-30). "Iraq crisis: Isis declares its territories a new Islamic state with 'restoration of caliphate' in Middle East - Middle East - World". The Independent. สืบค้นเมื่อ 2014-07-04.
- ↑ "ISIS Spokesman Declares Caliphate, Rebrands Group as "Islamic State"". SITE Institute. 29 June 2014. สืบค้นเมื่อ 29 June 2014.
- ↑ "Islamic State-controlled parts of Syria, Iraq largely out of reach: Red Cross". 13 March 2015 – โดยทาง Reuters.
- ↑ Yusuf al-Qaradawi stated: "[The] declaration issued by the Islamic State is void under sharia and has dangerous consequences for the Sunnis in Iraq and for the revolt in Syria", adding that the title of caliph can "only be given by the entire Muslim nation", not by a single group. Strange, Hannah (5 July 2014). "Islamic State leader Abu Bakr al-Baghdadi addresses Muslims in Mosul". The Telegraph. สืบค้นเมื่อ 6 July 2014.
- ↑ "Nigeria's Boko Haram pledges allegiance to Islamic State". BBC news. BBC. 2015-03-07. สืบค้นเมื่อ 2015-03-07.
- ↑ Adam Chandler (March 9, 2015). "The Islamic State of Boko Haram? :The terrorist group has pledged its allegiance to ISIS. But what does that really mean?". The Atlantic.
- ↑ "Africa blog: Islamic State strengthens ties with Boko Haram". BBC News. สืบค้นเมื่อ 25 April 2015.
- ↑ Trump TV Network (2018-05-10), FULL EVENT: President Donald Trump MASSIVE Rally in Elkhart, Indiana - May 10, 2018, สืบค้นเมื่อ 2018-05-12. See 6:00
- ↑ "Ahmadis - Oxford Islamic Studies Online". www.oxfordislamicstudies.com (ภาษาอังกฤษ). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2010-07-23. สืบค้นเมื่อ 2018-09-03.
Controversial messianic movement founded by Mirza Ghulam Ahmad in Qadian, Punjab (British-controlled India), in 1889. Founder claimed to be a “nonlegislating” prophet (thus not in opposition to the mainstream belief in the finality of Muhammad 's “legislative” prophecy) with a divine mandate for the revival and renewal of Islam ...
- ↑ "The Ahmadiyyah Movement - Islamic Studies - Oxford Bibliographies - obo" (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2018-09-03.
- ↑ "Ghulam Ahmad, Mirza - Oxford Islamic Studies Online". www.oxfordislamicstudies.com (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2018-09-08.
Founder of Ahmadi movement in Punjab, India, in 1889... The movement is labeled non-Muslim and fiercely opposed by Muslims, although the group considers itself Muslim.
- ↑ http://www.caliphofislam.com เก็บถาวร 2014-12-19 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
- ↑ "Khilafat - Caliphate - The Guided Khilafat - Khilafat e Ahmadiyya - Al Islam Online". www.alislam.org.
สารานุกรม
- Bosworth, Clifford Edmund (2004) [1996]. The New Islamic Dynasties: A Chronological and Genealogical Manual. New Edinburgh Islamic Surveys (2nd ed.). Edinburgh University Press. ISBN 978-0-7486-2137-8. OCLC 56639413.
- Houtsma, M. Th.; Wensinck, A. J. (1993). E.J. Brill's First Encyclopaedia of Islam 1913–1936 (Reprint). Vol. Volume IX. Leiden: BRILL. ISBN 978-90-04-09796-4.
{cite book}:|volume=has extra text (help);|format=ต้องการ|url=(help) - Lane-Poole, Stanley (1894). The Mohammedan Dynasties: Chronological and Genealogical Tables with Historical Introductions. Westminster: Archibald Constable and Company. OCLC 1199708.