รินโปเช

รินโปเช (ทิเบต: རིན་པོ་ཆེ, ไวลี: rin po che, THL: Rinpoché, พินอินทิเบต: Rinboqê, อักษรโรมัน: Rinpoche, Rimboche, Rinboku) เป็นคำยกย่องในภาษาทิเบต มีความหมายตรงตัวว่า "รัตนะ" หรือ "สิ่งอันมีค่า" ใช้เรียกบุคคลหรือวัตถุที่ได้รับการยกย่องอย่างสูง[1] ที่มาของคำประกอบด้วย rin (คุณค่า), po (คำเชื่อม) และ chen (ใหญ่)

ในบริบทของศาสนาพุทธแบบทิเบต ใช้คำว่ารินโปเชเพื่อแสดงความเคารพยิ่งในการเรียกผู้ที่เชื่อว่าอวตารมาเกิด, อาวุโส, เป็นที่เคารพ, เป็นที่รู้จัก, เป็นผู้แก่วิชา, เป็นภิกษุผู้สำเร็จในการศึกษาธรรม, เป็นผู้เผยแผ่คำสอนของพระพุทธเจ้า[2] นอกจากนี้ยังใช้เป็นคำยกย่องสำหรับเรียกเจ้าอาวาสในพุทธารามแบบทิเบตด้วย

อ้างอิง

แหล่งข้อมูลอื่น