เขตสงครามตะวันออกกลางในสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง
| เขตสงครามตะวันออกกลางในสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ส่วนหนึ่งของ สงครามโลกครั้งที่หนึ่ง | |||||||||
 การทัพกัลลิโพลี, เมษายน ค.ศ. 1915 | |||||||||
| |||||||||
| คู่สงคราม | |||||||||
ฝ่ายภาคี:
 รัสเซีย (until 1917)
 Hejaz (from 1916) อิตาลี (from 1915) Nejd and Hasa (from 1915) Asir (from 1915) |
ฝ่ายมหาอำนาจกลาง: จักรวรรดิออตโตมัน เยอรมนี ออสเตรีย-ฮังการี[1][2]Clients:  Jabal Shammar Azerbaijan (from 1918) Georgia (from 1918) | ||||||||
| ผู้บังคับบัญชาและผู้นำ | |||||||||
 Julian Byng Archibald Murray Edmund Allenby Ian Hamilton John Nixon Percy Lake Frederick S. Maude † Lionel Dunsterville ที. อี. ลอว์เรนซ์ I. Vorontsov-Dashkov GD. Nikolai Nikolaevich Nikolai Yudenich Nikolai Baratov Henri Gouraud (ได้รับบาดเจ็บในขณะปฎิบัติหน้าที่) Maurice Bailloudแม่แบบ:Country data Democratic Republic of Armenia Hovhannes Hakhverdyan แม่แบบ:Country data Democratic Republic of Armenia Tovmas Nazarbekian แม่แบบ:Country data Democratic Republic of Armenia Andranik Ozanian Hussein bin Ali ฟัยศ็อล บิน ฮุซัยน์ Abdulaziz ibn Saud |
Enver Pasha Djemal Pasha มุสทาฟา เคมัล อาทาทืร์ค Cevat Pasha Wehib Pasha Nuri Pasha Ahmed Izzet Pasha Fevzi Pasha Abdul Kerim Pasha Halil Pasha Nureddin Pasha Mehmet Esat Pasha Fakhri Pasha F. B. von Schellendorf Otto Liman von Sanders Colmar von der Goltz † เอริช ฟ็อน ฟัลเคินไฮน์ F. K. von Kressenstein Saud bin Abdulaziz Fatali Khan Khoyski Noe Zhordania | ||||||||
| กำลัง | |||||||||
|
2,550,000[3] 1,000,000[4] Several 100,000's[4] แม่แบบ:Country data Democratic Republic of Armenia Several 100,000's[4] แม่แบบ:Country data Arab Revolt 30,000 (1916)[5] 50,000+ (1918)[6]  20,000[7] 2,000[a]Total: 3,620,000+ |
2,800,000 (total conscripts)[8] 800,000 (peak)[8][9] 323,000 (During Armistice)[10] 6,500 (1916)20,000 (1918)[8] ~6,000 (1918)[11] : 9,000 (1918)[12] | ||||||||
| ความสูญเสีย | |||||||||
|
~1,250,000 Breakdown
|
1,560,000[13] 771,844 dead/missing 695,375 wounded 145,104 captured | ||||||||
| ~5,500,000 civilians dead (3,500,000 Ottomans and 2,000,000 Persians) | |||||||||
เขตสงครามตะวันออกกลางในสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง ซึ่งได้แสดงให้เห็นในการรบในช่วงระหว่างวันที่ 29 ตุลาคม ค.ศ. 1914 และ 30 ตุลาคม ค.ศ. 1918 ฝ่ายที่ได้ทำการรบ ฝ่ายหนึ่งคือจักรวรรดิออตโตมัน(รวมทั้งชาวเคิร์ดและเผ่าชาวอาหรับบางส่วน) ด้วยความช่วยเหลือจากประเทศอื่นๆในฝ่ายมหาอำนาจกลาง และอีกฝ่ายคือ บริติช (ด้วยความช่วยเหลือของชาวยิว ชาวกรีก ชาวอัสซีเรีย และชาวอาหรับส่วนใหญ่ พร้อมกับชาวอินแดียซึ่งอยู่ภายใต้จักรวรรดิของตน) รัสเซีย(กับความช่วยเหลือของชาวอาร์มีเนีย) และฝรั่งเศสจากบรรดาประเทศต่างๆ ในมหาอำนาจฝ่ายสัมพันธมิตร มีการทัพหลัก 5 การทัพ ได้แก่ การทัพไซนายและปาเลสไตน์ การทัพเมโสโปเตเมีย การทัพคอเคซัส การทัพเปอร์เซีย และการทัพกัลลิโพลี นอกจากนี้ยังมีการทัพขนาดย่อยอีกหลายการทัพ: การทัพอาหรับ และการทัพอาระเบียทางใต้
ทั้งสองฝ่ายต่างใช้กองกำลังแบบอสมมาตรในพื้นที่ภูมิภาค ฝ่ายที่อยู่ข้างฝ่ายสัมพันธมิตรคือชาวอารับที่เข้าร่วมในกบฏอาหรับและกองกำลังอาสาสมัครชาวอาร์มีเนีย ที่เข้าร่วมในขบวนการฝ่ายต่อต้านชาวอาร์มีเนียในช่วงการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ชาวอาร์มีเนีย พร้อมกับหน่วยทหารอาสาสมัครชาวอาร์มีเนีย กองกำลังอาสาสมัครชาวอาร์มีเนียได้ก่อตั้งกองพลน้อยแห่งสาธารณรัฐอาร์มีเนียที่หนึ่งในปี ค.ศ. 1918 นอกจากนั้น ชาวอัสซีเรียได้เข้าร่วมฝ่ายสัมพันธมิตร ภายหลังจากการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ชาวอัสซีเรีย เพื่อส่งเสริมให้เกิดสงครามประกาศอิสรภาพอัสซีเรีย เขตสงครามนี้ได้ครอบคลุมอาณาเขตที่ใหญ่ที่ในเขตสงครามทั้งหมดในสงคราม
การมีส่วนร่วมของรัสเซียในเขตสงครามนี้ได้สิ้นสุดลงอันเป็นผลมาจากการสงบศึกที่แอร์ซินจัน (5 ธันวาคม ค.ศ. 1917) ภายหลังจากที่รัฐบาลฝ่ายปฏิวัติรัสเซียได้ถอนตัวออกจากสงครามภายใต้เงื่อนไขของสนธิสัญญาเบรสท์-ลีตอฟสก์ (3 มีนาคม ค.ศ. 1918) อาร์มีเนียได้เข้าร่วมการประชุมสันติภาพที่ทรับซอน (14 มีนาคม ค.ศ. 1918) ซึ่งส่งผลให้เกิดสนธิสัญญาบาตัม เมื่อวันที่ 4 มิถุนายน ค.ศ. 1918 ออตโตมันได้ยอมรับการสงบศึกที่ Mudros กับฝ่ายสัมพันธมิตร เมื่อวันที่ 30 ตุลาคม ค.ศ. 1918 และลงนามสนธิสัญญาเซเวร์ เมื่อวันที่ 10 สิงหาคม ค.ศ. 1920 และต่อมาคือ สนธิสัญญาโลซาน เมื่อวันที่ 24 กรกฎาคม ค.ศ. 1923
อ้างอิง
- ↑ Austro-Hungarian Army in the Ottoman Empire 1914–1918 เก็บถาวร 18 มิถุนายน 2008 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
- ↑ Jung, Peter (2003). Austro-Hungarian Forces in World War I. Oxford: Osprey. p. 47. ISBN 1841765945.
- ↑ Fleet, Kate; Faroqhi, Suraiya; Kasaba, Reşat (2006). The Cambridge History of Turkey: Turkey in the Modern World. Cambridge University Press. p. 94. ISBN 0521620961.
- ↑ 4.0 4.1 4.2 Erickson, Edward J. (2007). Ottoman Army Effectiveness in World War I: a comparative study. Taylor & Francis. p. 154. ISBN 0-415-77099-8.
- ↑ Murphy, p. 26.
- ↑ Mehmet Bahadir Dördüncü, Mecca-Medina: the Yıldız albums of Sultan Abdülhamid II, Tughra Books, 2006, ISBN 1-59784-054-8, page 29. Number refers only to those laying siege to Medina by the time it surrendered and does not account for Arab insurgents elsewhere.
- ↑ Paul Bartrop, Encountering Genocide: Personal Accounts from Victims, Perpetrators, and Witnesses, ABC-CLIO, 2014
- ↑ 8.0 8.1 8.2 Broadberry, S. N.; Harrison, Mark (2005). The Economics Of World War I. Cambridge University Press. p. 117. ISBN 0521852129.
- ↑ Gerd Krumeich: Enzyklopädie Erster Weltkrieg, UTB, 2008, ISBN 3825283968, page 761 (ในภาษาเยอรมัน).
- ↑ A Brief History of the Late Ottoman Empire, M. Sükrü Hanioglu, page 181, 2010
- ↑ "สำเนาที่เก็บถาวร". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 23 สิงหาคม 2019. สืบค้นเมื่อ 18 สิงหาคม 2020.
- ↑ Kostiner, Joseph (1993). The Making of Saudi Arabia, 1916–1936: From Chieftaincy to Monarchical State. Oxford University Press. p. 28. ISBN 0195360702.
- ↑ Ordered to Die: A History of the Ottoman Army in the First World War By Huseyin (FRW) Kivrikoglu, Edward J. Erickson, Greenwood Publishing Group, 2001, ISBN 0313315167, page 211. Listed below are total Ottoman casualties; they include some 50,000 losses in eastern Europe of which 25,000 were in Galicia, 20,000 in Romania, and a few thousand in Macedonia (p. 142).
ตัวอย่างการอ้างอิง
- ↑ In the Battle of Jarrab, the only major battle that the Emirate of Nejd and Hasa participated in during World War I