เซอเบอรังเปอไร

เซอเบอรังเปอไร Seberang Perai
นคร
นครเซอเบอรังเปอไร Bandaraya Seberang Perai
การถอดเสียงอื่น ๆ
• อังกฤษ	Province Wellesley
• ยาวี	سبرڠ ڤراي‎
• จีน	威省
• ทมิฬ	செபராங் பிறை
ธง ตรา
เซอเบอรังเปอไร (สีแดง) ในรัฐปีนัง (ซ้าย) และมาเลเซียตะวันตก (ขวา)
โอเพนสตรีตแมป
พิกัด: 5°24′N 100°28′E / 5.400°N 100.467°E / 5.400; 100.467
ประเทศ	มาเลเซีย
รัฐ	รัฐปีนัง
ก่อตั้ง	ค.ศ. 1800
คราวน์โคโลนี	1 เมษายน ค.ศ. 1867 – 31 สิงหาคม ค.ศ. 1957
ญี่ปุ่นยึดครอง	19 ธันวาคม ค.ศ. 1941 – 3 กันยายน ค.ศ. 1945
จัดตั้งเป็นเทศบาล	15 ธันวาคม ค.ศ. 1976[1]
จัดตั้งเป็นนคร	16 กันยายน ค.ศ. 2019[2]
การปกครอง
• ประเภท	สภานคร
• องค์กร	สภานครเซอเบอรังเปอไร
• นายกเทศมนตรี	โรซาลี โมฮามุด
พื้นที่
• ทั้งหมด	751 ตร.กม. (290 ตร.ไมล์)
ประชากร  (ค.ศ. 2020[3])
• ทั้งหมด	946,092 คน
• ความหนาแน่น	1,259.8 คน/ตร.กม. (3,263 คน/ตร.ไมล์)
เขตเวลา	UTC+8 (เวลามาตรฐานมาเลเซีย)
รหัสไปรษณีย์	12xxx ถึง 14xxx
รหัสโทรศัพท์	+6043, +6045
ทะเบียนรถ	P
เว็บไซต์	www.mbsp.gov.my

เซอเบอรังเปอไร (มลายู: Seberang Perai) หรือ พรอวินซ์เวลส์ลีย์ (อังกฤษ: Province Wellesley) ปรากฏในเอกสารไทยว่า สมารังไพร^[4][5] ภาษาไทยถิ่นใต้ว่า แปไหร^[6] เป็นพื้นที่ขนาดแคบบนคาบสมุทรมลายู ตั้งอยู่ตรงข้ามกับเกาะปีนัง และขึ้นอยู่กับรัฐปีนัง ดินแดนเซอเบอรังเปอไรถูกล้อมด้วยรัฐเกอดะฮ์ทางเหนือและทางตะวันตก ส่วนทางทิศใต้ติดกับรัฐเประ มีเมืองสำคัญคือเมืองบัตเตอร์เวิร์ท ส่วนที่ตั้งของสภานครอันเป็นศูนย์กลางการปกครองตั้งอยู่ใกล้เมืองบูกิตเมอร์ตาจัม เมื่อ ค.ศ. 2010 เซอเบอรังเปอไรมีประชากร 815,767 คน ทำให้ที่นี่เป็นเขตการปกครองท้องถิ่นที่มีประชากรมากเป็นอันดับสองของประเทศมาเลเซีย^[7][8]

เดิมเซอเบอรังเปอไรเป็นส่วนหนึ่งของรัฐเกอดะฮ์ ที่ถูกยกให้เป็นของบริษัทอินเดียตะวันออกของบริเตนช่วงปลายคริสต์ศตวรรษที่ 18 ก่อนเปลี่ยนชื่อเป็น พรอวินซ์เวลส์ลีย์ ตามชื่อนายทหารสหราชอาณาจักร เพื่อสร้างประโยชน์เชิงเกษตรกรรมรวมทั้งเป็นปราการป้องกันการบุกรุกผ่านช่องแคบจากแผ่นดินใหญ่ ที่ต่อมาได้ผนวกเซอเบอรังเปอไรเข้ากับเกาะปีนังในฐานะอาณานิคมของสหราชอาณาจักรใน ค.ศ. 1867

หลังมาเลเซียได้รับเอกราช เซอเบอรังเปอไรเป็นส่วนหนึ่งในการพัฒนาเศรษฐกิจของประเทศ^[9][10] มีการย้ายนิคมอุตสาหกรรมขนาดใหญ่จากท่าเรือปีนังมาประจำที่เมืองบัตเตอร์เวิร์ทเมื่อ ค.ศ. 1974 ยังประโยชน์ด้านเศรษฐกิจแก่เซอเบอรังเปอไร ทั้งยังมีการปรับปรุงการเชื่อมต่อและการขนส่งให้สะดวกสบายยิ่งขึ้น เช่น ทางด่วนเหนือ–ใต้ สายเหนือ, สะพานปีนัง, สะพานสุลต่านอับดุลฮาลิมมูอัดซัมชะฮ์ ปัจจุบันเซอเบอรังเปอไรเป็นส่วนหนึ่งของเขตเมืองขยายปีนัง ซึ่งมีขนาดใหญ่เป็นอันดับสองของมาเลเซีย^[11]

เซอเบอรังเปอไรแบ่งการปกครองออกเป็นสามอำเภอ ได้แก่

1. อำเภอเซอเบอรังเปอไรอูตารา (Daerah Seberang Perai Utara) มีศูนย์กลางที่เมืองเกอปาลาบาตัซ (Kepala Batas)
2. อำเภอเซอเบอรังเปอไรเตองะฮ์ (Daerah Seberang Perai Tengah) มีศูนย์กลางที่เมืองบูกิตเมอร์ตาจัม (Bukit Mertajam)
3. อำเภอเซอเบอรังเปอไรเซอลาตัน (Daerah Seberang Perai Selatan) มีศูนย์กลางที่เมืองซูไงจาวี (Sungai Jawi)