เวิน เจียเป่า

เวิน เจียเป่า
温家宝
เวินใน ค.ศ. 2012
นายกรัฐมนตรีจีน
ดำรงตำแหน่ง 16 มีนาคม ค.ศ. 2003 – 14 มีนาคม ค.ศ. 2013
ประธานาธิบดี	หู จิ่นเทา
รองหัวหน้ารัฐบาล	ครม. 1 (2003–08) หฺวาง จฺวี๋ อู๋ อี้ เจิง เผย์เอี๋ยน หุย เหลียงยฺวี่ ครม. 2 (2008–13) หลี่ เค่อเฉียง หุย เหลียงยฺวี่ จาง เต๋อเจียง หวัง ฉีชาน
ก่อนหน้า	จู หรงจี
ถัดไป	หลี่ เค่อเฉียง
รอวนายกรัฐมนตรีจีน
ดำรงตำแหน่ง 18 มีนาคม ค.ศ. 1998 – 14 มีนาคม ค.ศ. 2003 ดำรงตำแหน่งร่วมกับ หลี่ หลานชิง, เฉียน ฉีเชิน และอู๋ ปังกั๋ว
หัวหน้ารัฐบาล	จู หรงจี
ก่อนหน้า	หลี่ หลานชิง
ถัดไป	หุย เหลียงยฺวี่
ผู้อำนวยการสำนักงานใหญ่พรรคคอมมิวนิสต์จีน
ดำรงตำแหน่ง เมษายน ค.ศ. 1986 – มีนาคม ค.ศ. 1993
เลขาธิการ	หู เย่าปัง จ้าว จื่หยาง เจียง เจ๋อหมิน
ก่อนหน้า	หวัง จ้าวกั๋ว
ถัดไป	เจิ้ง ชิ่งหง
ข้อมูลส่วนบุคคล
เกิด	(1942-09-15) 15 กันยายน ค.ศ. 1942 (82 ปี) เทียนสิน จีน
พรรคการเมือง	พรรคคอมมิวนิสต์จีน (1965–ปัจจุบัน)
คู่สมรส	จาง เผย์ลี่
บุตร	2
ศิษย์เก่า	มหาวิทยาลัยธรณีวิทยาแห่งประเทศจีน (วท.บ., วท.ม.)
ลายมือชื่อ	ไฟล์:Wen Jiabao Signature.png
เสียงของเวิน เจียเป่า เวินกล่าวกับสื่อมวลชนก่อนการประชุมทวิภาคีกับประธานาธิบดีบารัก โอบามาแห่งสหรัฐ ในกรุงพนมเปญ ประเทศกัมพูชา บันทึกเมื่อ 20 พฤศจิกายน ค.ศ. 2012
ชื่อภาษาจีน
อักษรจีนตัวย่อ	温家宝
อักษรจีนตัวเต็ม	溫家寶
การถอดเสียง ภาษาจีนกลางมาตรฐาน ฮั่นยฺหวี่พินอิน Wēn Jiābǎo เวด-ไจลส์ Wen1 Chia1-pao3 IPA [wə́n tɕjá.pàu] ภาษากวางตุ้งมาตรฐาน อักษรโรมันแบบเยล Wān Gāa-bóu IPA [wɐ́n káː.pǒu] ยฺหวิดเพ็ง Wan1 Gaa1-bou2 ภาษาหมิ่นใต้ เป่อ่วยยีภาษาฮกเกี้ยน Un Ka-pó

เวิน เจียเป่า (จีน: 温家宝; พินอิน: Wēn Jiābǎo; เกิด 15 กันยายน ค.ศ. 1942) เป็นนักการเมืองชาวจีนเกษียณอายุผู้ดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรีคนที่ 6 ของจีนระหว่าง ค.ศ. 2003 ถึง 2013 ในฐานะหัวหน้ารัฐบาล เวินถือเป็นบุคคลสำคัญที่อยู่เบื้องหลังนโยบายเศรษฐกิจของจีน ตั้งแต่ ค.ศ. 2002 ถึง 2012 เขาเป็นสมาชิกของคณะกรรมาธิการสามัญประจำกรมการเมืองพรรคคอมมิวนิสต์จีน องค์กรที่มีอำนาจสูงสุดโดยพฤตินัยของประเทศ โดยเขาอยู่ในอันดับที่ 3 จากสมาชิกทั้งหมด 9 คน รองจากหู จิ่นเทา เลขาธิการพรรค และอู๋ ปังกั๋ว ประธานคณะกรรมาธิการสามัญประจำสภาประชาชนแห่งชาติ

เขาทำงานเป็นผู้อำนวยการสำนักงานใหญ่พรรคคอมมิวนิสต์จีนระหว่าง ค.ศ. 1989 ถึง 1993 และเดินทางไปพร้อมกับจ้าว จื่อหยาง เลขาธิการพรรคคอมมิวนิสต์จีนในฐานะเลขานุการส่วนตัวของจ้าว ณ จัตุรัสเทียนอันเหมินในช่วงการประท้วงและการสังหารหมู่ที่จัตุรัสเทียนอันเหมิน ค.ศ. 1989 ซึ่งจ้าวได้เรียกร้องให้นักศึกษาที่ออกมาประท้วงออกจากจัตุรัสและหลังจากนั้นจ้าวก็ถูกปลดจากตำแหน่งในพรรค ในปี ค.ศ. 1998 เวินได้รับการเลื่อนตำแหน่งเป็นรองนายกรัฐมนตรีภายใต้การนำของนายกรัฐมนตรีจู หรงจี ที่ปรึกษาของเขา และกำกับดูกิจการในวงกว้างทั้งด้านการเกษตรและการเงิน

เวินได้รับการขนานนามว่าเป็น "นายกของประชาชน" จากสื่อทั้งในและต่างประเทศ^[1] แทนที่จะมุ่งเน้นการเติบโตของ GDP ในเมืองใหญ่และพื้นที่ชายฝั่งทะเลที่อุดมสมบูรณ์ เวินสนับสนุนการผลักดันนโยบายที่ถือว่าเอื้อประโยชน์ต่อเกษตรกรและแรงงานข้ามชาติมากกว่า รัฐบาลของเวินลดภาษีการเกษตรและดำเนินโครงการโครงสร้างพื้นฐานที่ทะเยอทะยาน หลังจากวิกฤตการณ์ทางการเงินทั่วโลกใน ค.ศ. 2008 รัฐบาลของเวินได้อัดฉีดเงิน 4 ล้านล้านหยวนเข้าสู่ระบบเศรษฐกิจเป็นส่วนหนึ่งของโครงการกระตุ้นเศรษฐกิจ

ครอบครัวของเวินซึ่งถือเป็นสมาชิกชั้นนำของฝ่ายปฏิรูปของพรรคคอมมิวนิสต์ ถูกนักข่าวสายสืบสวนสอบสวนจับตามองเนื่องจากเขาสะสมทรัพย์สินจำนวนมหาศาลในระหว่างดำรงตำแหน่งรัฐบาล ซึ่งสร้างความสับสนให้กับมรดกของเขาไม่นานก่อนที่เขาจะเกษียณอายุ^[2][3][4] เขาออกจากตำแหน่งใน ค.ศ. 2013 และหลี่ เค่อเฉียง ได้เข้ามาสืบทอดตำแหน่งต่อจากเขา