Lviv
Lungsod ng Lviv Львів | |||
|---|---|---|---|
city in Ukraine, Magdeburg rights | |||
 | |||
| |||
| Palayaw: Місто Лева | |||
 | |||
| Mga koordinado: 49°50′33″N 24°01′56″E / 49.8425°N 24.0322°E | |||
| Bansa |  Ukranya | ||
| Lokasyon | Lviv urban hromada, Lviv Raion, Lviv Oblast, Ukranya | ||
| Itinatag | 1256 | ||
| Bahagi | Talaan
| ||
| Lawak | |||
| • Kabuuan | 182 km2 (70 milya kuwadrado) | ||
| Populasyon (1 Enero 2022, balanseng demograpiko)[1] | |||
| • Kabuuan | 717,273 | ||
| • Kapal | 3,900/km2 (10,000/milya kuwadrado) | ||
| Sona ng oras | UTC+02:00 | ||
| Wika | Wikang Ukranyano | ||
| Plaka ng sasakyan | BC / 14 | ||
| Websayt | http://city-adm.lviv.ua/ | ||
Ang Lviv (Ukrainian: Львів) ay ang pinakamalaking lungsod sa kanlurang Ukranya, gayundin ang ikaanim na pinakamalaking lungsod sa Ukranya, na may populasyon na 717,500 (2022 tantiya). Ito ay nagsisilbing administratibong sentro ng Lviv Oblast at Lviv Rayon, at isa sa mga pangunahing sentrong pangkultura ng Ukranya. Nagho-host din ang Lviv sa pangangasiwa ng Lviv urban hromada. Ipinangalan ito kay Leo I ng Galicia, ang panganay na anak ni Daniel, ang Hari ng Rutheniya.
Lumitaw ang Lviv bilang sentro ng mga makasaysayang rehiyon ng Pulang Rutheniya at Galisya noong ika-14 na siglo, pinalitan ang Halych, Chełm, Belz, at Przemyśl. Ito ang kabisera ng Kaharian ng Galisya–Volhinya mula 1272 hanggang 1349, nang masakop ito ni Haring Dakilang Casimir III ng Polonya. Mula 1434, ito ang kabisera ng rehiyon ng Ruthenian Voivodeship sa Kaharian ng Polonya. Noong 1772, pagkatapos ng Unang Partisyon ng Polonya, ang lungsod ay naging kabisera ng Habsburg ng Kaharian ng Galisya at Lodomeriya. Noong 1918, sa maikling panahon, ito ang kabisera ng West Ukrainian People's Republic. Sa pagitan ng mga digmaan, ang lungsod ang sentro ng Lwów Voivodeship sa Pangalawang Polakang Republika. Matapos ang pagsalakay ng Alemanyang Nazi at Unyong Sobyet sa Polonya noong 1939, ang Lviv ay pinagsama ng Unyong Sobyet bilang parte ng Ukranyong SSR.
Ang dating malaking pamayanan ng mga Hudyo ng lungsod ay pinaslang sa malaking bilang ng mga Nazi at ng mga collaborationist ng Ukrainian noong Holocaust. Sa loob ng mga dekada ay walang gumaganang sinagoga sa Lviv matapos ang huling isa ay isara ng mga Sobyet. Ang malaking bahagi ng dating nangingibabaw na populasyon ng Poland ay ipinadala sa Poland sa panahon ng pagpapalitan ng populasyon sa pagitan ng Polonya at Sobyetikong Ukranya noong 1944–46.
Ang makasaysayang puso ng lungsod, kasama ang mga cobblestone na kalye at arkitektural na assortment ng Renaissance, Baroque, Neo-classicism at Art Nouveau, ay nakaligtas sa mga trabaho ng Sobyet at German noong World War II na halos hindi nasaktan. Ang makasaysayang sentro ng lungsod ay nasa UNESCO World Heritage List; gayunpaman, ito ay nakalista bilang isang endangered site dahil sa pagsalakay ng Russia sa Ukraine. Dahil sa Mediterranean aura ng lungsod, maraming pelikulang Sobyet na itinakda sa mga lugar tulad ng Venice o Rome ang talagang kinunan sa Lviv. Noong 1991, ang Lviv ay naging bahagi ng malayang bansa ng Ukraine.
Ang lungsod ay may maraming mga industriya at institusyon ng mas mataas na edukasyon, tulad ng Lviv University at Lviv Polytechnic. Ang Lviv ay tahanan din ng maraming institusyong pangkultura, kabilang ang isang philharmonic orchestra at ang Lviv Theater of Opera and Ballet.