Aristide Briand
| Aristide Briand | |
|---|---|
| |
| Fransa başbakanı | |
| Görev süresi 29 Temmuz 1929 - 2 Kasım 1929 | |
| Yerine geldiği | Raymond Poincaré |
| Yerine gelen | André Tardieu |
| Görev süresi 28 Kasım 1925 - 20 Temmuz 1926 | |
| Yerine geldiği | Paul Painlevé |
| Yerine gelen | Édouard Herriot |
| Görev süresi 16 Ocak 1921 - 15 Ocak 1922 | |
| Yerine geldiği | Georges Leygues |
| Yerine gelen | Raymond Poincaré |
| Görev süresi 29 Ekim 1915 - 20 Mart 1917 | |
| Yerine geldiği | René Viviani |
| Yerine gelen | Alexandre Ribot |
| Görev süresi 21 Ocak 1913 - 22 Mart 1913 | |
| Yerine geldiği | Raymond Poincaré |
| Yerine gelen | Louis Barthou |
| Görev süresi 24 Temmuz 1909 - 2 Mart 1911 | |
| Yerine geldiği | Georges Clemenceau |
| Yerine gelen | Ernest Monis |
| Kişisel bilgiler | |
| Doğum | 28 Mart 1862 Nantes, Fransa |
| Ölüm | 7 Mart 1932 (69 yaşında) Paris, Fransa |
| Ödülleri |  Nobel Barış Ödülü (1926) |
Aristide Briand (d. 28 Mart 1862, Nantes - ö. 7 Mart 1932, Paris), Üçüncü Fransız Cumhuriyeti döneminde Fransa başbakanı olarak on bir dönem görev yaptı ve 1926'da Nobel Barış Ödülü'nü kazanan bir Fransız devlet adamıydı.
Gençliği
Küçük bir burjuva ailesinde, Loire-Atlantique'deki Nantes şehrinde dünyaya geldi. 1877'de Jules Verne ile yakın bir arkadaşlık kurduğu Nantes Lycée'ye katıldı.[1] Hukuk okudu ve kısa süre sonra kendisini en gelişmiş hareketlerle ilişkilendirerek, Syndicalist dergisi Le Peuple'de yazılar yazdı ve bir süre Lanterne'yi yöneterek siyasete girdi.
Aktivizm
Aynı zamanda sendikaların kurulması için harekete geçti ve 1894'te Nantes'teki emekçiler kongresinde Jules Guesde'nin taraftarlarına karşı işçi sendikası fikrinin kabulünü sağladı. O tarihten itibaren Briand, Fransız Sosyalist Partisinin liderlerinden biriydi. 1902'de birkaç başarısız girişimden sonra milletvekili seçildi. Gericili Milletvekillerini kontrol etmek için Sol'un Blok olarak bilinen birliğine güçlü bir taraf olduğunu ilan etti.
Briand, Milletvekilleri Odası'nda kariyerinin başlangıcından itibaren, kilise ve devletin ayrılması sorunuyla meşguldü. 1905 tarihli ayrılma yasasının hazırlanmasıyla görevli komisyonun muhabirliği görevine atandı ve raporu bir anda önümüzdeki liderlerden biri olarak işaretledi. Projesiyle ancak hafif değişiklikler yaparak ve taraftarlarının desteğini aldığı partileri bölmeden sürdürmeyi başardı.
Ayrılma yasasının başlıca yazarıydı, fakat hazırlanmakla yetinmediyse de uygulamayı diledi. Maurice Rouvier bakanlığı, Briand'ın sorumlu olmadığı yasanın bir maddesi olan kilise mülkünün stoklarının alınması sırasında rahatsızlıklara izin verdi. Jaurès'e karşı, Sosyalistlerin reformların her alanında radikallerle aktif olarak iş birliği yapması ve ideallerinin eksiksiz şekilde yerine getirilmesini beklemede uzak durmamaları gerektiğini savundu. Kendisi ateistti.[2][3]
1887 yılının Temmuz ayında Le Trait d'Union'daki köşkte bir mason oldu, ancak meclis tekrarlanan taleplerine rağmen adını kaydetmedi.[4] Köşkü 6 Eylül 1889'da kendisine "değersiz" ilan etti.[5] 1895 yılında o, 1893 yılında kurulan loca Les Chevaliers du Travail'e katıldı.
Kaynakça
- ^ "Aristide Briand – Biography". 26 Nisan 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Nisan 2017.
- ^ Wheeler, Edward Jewitt; Crane, Frank (3 Şub 1907). "Current Opinion". Current Literature Publishing Company – Google Books vasıtasıyla.
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 18 Eylül 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Nisan 2017.
- ^ Osterrieder, Markus (2010). "Der prophezeite Krieg" (PDF) (Almanca). CeltoSlavica. s. 10. 10 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 10 Kasım 2014.
Zwar war er im Juli 1887 am Tag der Initiation in die Loge Le Trait d’Union nicht anwesend, obwohl er mehrfach den Antrag auf Aufnahme gestellt hatte, trat jedoch 1895 der sozialistisch orientierten, antikapitalistischen und antiparlamentarischen Loge Les Chevaliers du Travail (gegründet 1893) bei, [. . .] Vgl Michel Gaudart de SOULAGES, Hubert LAMANT: Dictionnaire des francs-maçons français. Paris 1995, S. 197-198; Henri CASTEIX: Aristide Briand et la franc-maçonnerie. Histoire sans passion de la franc-maçonnerie française. Paris 1987, S. 229-236; Encyclopédie de la franc-maçonnerie. Hrsg. v. Eric SAUNIER. Paris 1999, S. 146f.; Dictionnaire de la franc-‐maçonnerie. Hrsg. v. Daniel LIGOU. Paris 2004, S. 243-245.
- ^ Mayeur, Jean Marie (2003). Les parlementaires de la troisième république (Fransızca). Publications de la Sorbonne. s. 114. ISBN 9782859444846. 7 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Kasım 2014.
