Avusturya Okulu

Avusturya Okulu sosyal olguların yalnızca bireylerin motivasyonlarından ve eylemlerinden kaynaklandığı kavramı olan metodolojik bireyciliğe sıkı sıkıya bağlı kalmayı savunan heterodoks bir ekonomik düşünce okuludur.[1][2][3] Avusturya Okulu teorisyenleri, ekonomik teorinin yalnızca insan eyleminin temel ilkelerinden türetilmesi gerektiğini savunmaktadır.[4][5][6]

Avusturya Okulu, 19. yüzyılın sonlarında ve 20. yüzyılın başlarında Viyana'da Carl Menger, Eugen von Böhm-Bawerk, Friedrich von Wieser ve diğerlerinin çalışmalarıyla ortaya çıkmıştır.[7] Metodolojik olarak, Methodenstreit veya metodoloji mücadelesi olarak bilinen bir anlaşmazlıkta Almanya merkezli Tarihsel Okul'a karşı çıkmıştır. Günümüzde bu gelenek içinde çalışan iktisatçılar birçok farklı ülkede bulunmaktadır, ancak çalışmaları hala Avusturya iktisadı olarak anılmaktadır. Avusturya Okulu'nun ilk yıllarındaki teorik katkılar arasında öznel değer teorisi, fiyat teorisinde marjinalizm ve ekonomik hesaplama probleminin formülasyonu yer almakta olup, bunların her biri ana akım iktisadın kabul edilen bir parçası haline gelmiştir.[8]

20. yüzyılın ortalarından bu yana, ana akım iktisatçılar günümüz Avusturya Okulu'nu eleştirmekte ve matematiksel modelleme, ekonometri ve makroekonomik analizi reddetmesini ana akım iktisadın dışında veya "heterodoks" olarak değerlendirmektedir. 1970'lerde Avusturya Okulu, Friedrich Hayek'in 1974 Nobel Ekonomi Bilimleri Ödülü'nü Gunnar Myrdal ile paylaşmasının ardından yeniden ilgi görmeye başlamıştır.[9]

Tarihi

Jean-Baptiste Say. Avusturya Ekonomi Okulu'nun entelektüel atasıdır.

Etimoloji

Avusturya Okulu adını, 19. yüzyılın sonlarında Avusturyalıların tarihsel durumların incelenmesi veya derlenmesinden farklı olarak iktisatta teorinin rolünü savunduğu Methodenstreit ("metodoloji mücadelesi") sırasında Avusturyalılara karşı çıkan Alman tarihsel iktisat okulu üyelerine borçludur. Menger 1883'te, tarihsel okulun yöntemlerine saldıran Ekonomiye Özel Referansla Sosyal Bilimlerin Yöntemi Üzerine İncelemeler'i yayınladı. Tarihsel okulun liderlerinden Gustav von Schmoller, okulu dışlanmış ve taşralı olarak nitelendirmek amacıyla "Avusturya Okulu" terimini ortaya atarak olumsuz bir eleştiriyle karşılık verdi.[10] Bu etiket kalıcı olmuş ve taraftarların kendileri tarafından da benimsenmiştir.[11]

İlk dalga

Carl Menger

Okul, Avusturya İmparatorluğu'nun Viyana kentinde ortaya çıkmıştır. Carl Menger'in 1871 tarihli Ekonominin İlkeleri kitabı genellikle Avusturya Okulu'nun kurucusu olarak kabul edilir. Kitap, marjinal fayda teorisini geliştiren ilk modern çalışmalardan biriydi. Avusturya Okulu, 1870'lerin marjinalist devriminin üç kurucu akımından biriydi ve en büyük katkısı ekonomide öznelci yaklaşımın tanıtılmasıydı.[12] Bu iddiaya karşın, John Stuart Mill 1848'de Principles of Political Economy'de kullanım değerini bu anlamda kullanmıştır,[13] "Kullanım değeri ya da Thomas de Quincey'nin deyimiyle teleolojik değer, değişim değerinin en uç sınırıdır. Bir şeyin değişim değeri, kullanım değerinin herhangi bir miktarda altında kalabilir; ancak kullanım değerini aşması bir çelişki anlamına gelir; insanların bir şeye sahip olmak için, kendi eğilimlerini tatmin etme aracı olarak ona yükledikleri en yüksek değerden daha fazlasını vereceklerini varsayar."[14]

Marjinalizm genel olarak etkili olsa da, Menger'in çalışmaları etrafında birleşmeye başlayan ve "Psikoloji Okulu", "Viyana Okulu" veya "Avusturya Okulu" olarak bilinen daha spesifik bir okul da vardı.[15] Menger'in ekonomi teorisine katkılarını Eugen Böhm von Bawerk ve Friedrich von Wieser yakından takip etmiştir. Bu üç iktisatçı Avusturya Okulu'nun "ilk dalgası" olarak bilinir. Böhm-Bawerk 1880'lerde ve 1890'larda Karl Marx'ın kapsamlı eleştirilerini yazdı ve Avusturyalıların 19. yüzyılın sonlarında tarihsel okulun Hegelci doktrinlerine saldırdıkları Methodenstreit'a katılımının bir parçası oldu.

20. yüzyılın başları

Frank Albert Fetter (1863-1949) Avusturya düşüncesinin Amerika Birleşik Devletleri'ndeki liderlerinden biriydi. Doktorasını 1894 yılında Halle Üniversitesi'nden almış ve ardından 1901 yılında Cornell Üniversitesinde Politik Ekonomi ve Finans Profesörü olmuştur. Birçok önemli Avusturyalı iktisatçı 1920'lerde Viyana Üniversitesi'nde eğitim görmüş ve daha sonra Ludwig von Mises tarafından düzenlenen özel seminerlere katılmıştır. Bunlar arasında Gottfried Haberler de vardı,[16] Friedrich Hayek, Fritz Machlup,[17] Karl Menger (Carl Menger'in oğlu)[18] Oskar Morgenstern,[19] Paul Rosenstein-Rodan,[20] Abraham Wald,[21] ve Michael A. Heilperin,[22] diğerlerinin yanı sıra sosyolog Alfred Schütz.[23]

20. yüzyılın sonları

Auburn, Alabama'daki Mises Enstitüsü kampüsü

1930'ların ortalarına gelindiğinde, çoğu ekonomist ilk Avusturyalıların önemli katkıları olarak gördükleri şeyleri benimsemişti.[1] Fritz Machlup, Hayek'in "bir okulun en büyük başarısı, temel öğretileri genel kabul görmüş düşüncenin bir parçası haline geldiği için varlığının sona ermesidir" sözünü aktarmıştır.[24] Avusturya ekonomisi, 20. yüzyılın ortalarında, ekonomi çalışmalarında model oluşturmayı ve matematiksel ve istatistiksel yöntemleri reddettiği için ana akım ekonomistler tarafından göz ardı edilmeye veya alay konusu olmaya başlamıştır.[25] Mises'in öğrencisi Israel Kirzner, Kirzner'in doktorasına devam ettiği 1954 yılında ayrı bir Avusturya Okulu olmadığını hatırlıyor. Kirzner hangi yüksek lisans okuluna gideceğine karar verirken, Mises ona Johns Hopkins'ten gelen kabul teklifini kabul etmesini tavsiye etmişti çünkü orası prestijli bir üniversiteydi ve Fritz Machlup orada ders veriyordu.[26]

1940'lardan sonra Avusturya iktisadı iki iktisadi düşünce okuluna ayrılabilir ve bu okul 20. yüzyılın sonlarında bir dereceye kadar "bölünmüştür". Avusturyalıların Mises tarafından örneklendirilen bir kampı, neoklasik metodolojinin telafi edilemez bir şekilde kusurlu olduğunu düşünürken; Friedrich Hayek tarafından örneklendirilen diğer kamp, neoklasik metodolojinin büyük bir bölümünü kabul etmekte ve ekonomiye devlet müdahalesini daha fazla kabul etmektedir.[27] Henry Hazlitt, 1930'lardan 1980'lere kadar çeşitli yayınlar için ekonomi köşe yazıları ve başyazılar yazdı ve Avusturya ekonomisi konusunda birçok kitap yazdı. Hazlitt'in düşünceleri Mises'ten etkilenmiştir.[28] Tek Derste İktisat (1946) adlı kitabı bir milyondan fazla satmıştır ve John Maynard Keynes'in Genel Teori'sinin satır satır eleştirisi olan Yeni Ekonomi "nin Başarısızlığı" (1959) adlı kitabıyla da tanınmaktadır.[29]

Avusturya Okulu'nun itibarı 20. yüzyılın sonlarında kısmen Israel Kirzner ve Ludwig Lachmann'ın New York Üniversitesi'ndeki çalışmaları ve 1974 Nobel Ekonomi Bilimleri Anma Ödülü'nü kazanmasının ardından Hayek'in çalışmalarının kamuoyunda yeniden bilinir hale gelmesi sayesinde artmıştır.[30] Hayek'in çalışmaları 20. yüzyılda laissez-faire düşüncesinin yeniden canlanmasında etkili olmuştur.[31][32]

Çağdaş Avusturyalılar arasında bölünme

Ekonomist Leland Yeager 20. yüzyılın sonlarındaki ayrışmayı tartışmış ve Murray Rothbard, Hans-Hermann Hoppe, Joseph Salerno ve diğerlerinin Hayek'e saldırdıkları ve onu küçümsedikleri bir tartışmaya atıfta bulunmuştur. Yeager şöyle demiştir: "Mises ve Hayek'in arasını (ekonomik hesaplamada bilginin rolü) konusunda açmaya çalışmak, özellikle de Hayek'i küçümsemek, bu iki büyük adama haksızlıktır ve ekonomik düşünce tarihine sadakatsizliktir". Bu ayrılığın ekonomik analize ve Doğu Avrupa komünizminin çöküşünün tarihsel olarak anlaşılmasına zarar verdiğini ifade etti.[33]

1999 yılında Mises Enstitüsü tarafından yayınlanan bir kitapta,[34] Hoppe, Rothbard'ın "Avusturya İktisadı içindeki ana akımın" lideri olduğunu ileri sürmüş ve Rothbard'ı, İngiliz bir ampirist ve Mises ve Rothbard'ın düşüncelerine muhalif olarak tanımladığı Nobel Ödüllü Friedrich Hayek ile karşılaştırmıştır. Hoppe, Hayek'in akademide en önde gelen Avusturyalı iktisatçı olduğunu kabul etmiş, ancak Hayek'in Carl Menger ve Böhm-Bawerk'ten Mises'e ve Rothbard'a uzanan Avusturyalı geleneğe karşı olduğunu belirtmiştir. Avusturyalı iktisatçı Walter Block, Avusturya Okulu'nun diğer iktisadi düşünce okullarından iktisat teorisi ve siyaset teorisi olmak üzere iki kategori ile ayrılabileceğini söylemektedir. Block'a göre Hayek Avusturyalı bir iktisatçı olarak kabul edilebilirken, siyaset teorisine ilişkin görüşleri Block'un Avusturya Okulu'nun ayrılmaz bir parçası olarak gördüğü özgürlükçü siyaset teorisiyle çatışmaktadır.[35]

Hoppe ve Block'un Hayek'e yönelttiği her iki eleştiri de Avusturya Okulu'nun kurucusu Carl Menger'e yöneliktir. Hoppe, kendisine göre İngiliz ampirik geleneğinden gelen Hayek'in Avusturya Okulu'nun sözde rasyonalist geleneğine karşı olduğunu vurgulamaktadır; Menger de eserlerinde Hayek'inkine benzer şekilde rasyonalizme güçlü eleştiriler getirmiştir.[36] Kasıtlı olarak yaratılmamış, bir tür "üstün bilgeliğe" sahip ve toplum için önemli işlevler gören çeşitli kurumlar olduğu fikrini vurguladı.[36][37][38] Ayrıca Burke'den ve İngiliz geleneğinden bahsederek bu pozisyonlarını destekledi.[36]

Liberteryen siyaset teorisinin Avusturya Okulu'nun ayrılmaz bir parçası olduğunu söylerken ve Hayek'in özgürlükçü olmadığını varsayarken Block, Menger'i de Avusturya Okulu'nun dışında bırakmaktadır çünkü Menger, Hayek'ten daha geniş devlet faaliyetlerini savunuyor gibi görünmektedir - örneğin, artan oranlı vergilendirme ve kapsamlı çalışma mevzuatı.[39]

Hayekçi görüşe sahip ekonomistler, diğer kurumların yanı sıra Cato Enstitüsü, George Mason Üniversitesi (GMU) ve New York Üniversitesi ile bağlantılıdır. Bunlar arasında Peter Boettke, Roger Garrison, Steven Horwitz, Peter Leeson ve George Reisman bulunmaktadır. Mises-Rothbard görüşündeki ekonomistler arasında Walter Block, Hans-Hermann Hoppe, Jesús Huerta de Soto ve Robert P. Murphy yer almakta olup, bunların her biri Mises Enstitüsü[40] Bazıları da akademik kurumlarlardadır.[40] Murphy'ye göre, "George Mason Üniversitesi Avusturya-liberteryenleri ile Auburn Avusturya-liberteryenleri arasında ateşkes" 2011 yılı civarında imzalanmıştır.[41][42]

Etki

"Birinci dalga" Avusturyalı iktisatçılar tarafından geliştirilen birçok teori uzun zamandır Ana akım iktisat tarafından benimsenmektedir.[43] Bunlar arasında Carl Menger'in marjinal fayda, Friedrich von Wieser'in Fırsat maliyeti ve Eugen Böhm von Bawerk'in zaman tercihi teorilerinin yanı sıra Menger ve Böhm-Bawerk'in Marksist iktisada yönelik eleştirileri de yer almaktadır.[44]

Eski Amerikan Merkez Bankası Başkanı Alan Greenspan, Avusturya Okulu'nun kurucularının "çoğunun pratik yaptığı zamandan çok daha ileriye ulaştıklarını ve bu ülkedeki ana akım iktisatçıların çoğunun düşünme biçimi üzerinde derin ve bana göre muhtemelen geri döndürülemez bir etkiye sahip olduklarını" söyledi.[45] 1987 yılında Nobel ödüllü James M. Buchanan bir röportajda şöyle demiştir: "Avusturyalı olarak adlandırılmaya hiçbir itirazım yok. Hayek ve Mises beni bir Avusturyalı olarak görebilirler, ancak eminim ki diğer bazıları görmeyecektir".[46]

Halihazırda, önemli bir Avusturya varlığına sahip üniversiteler arasında ABD'deki George Mason Üniversitesi,[47] New York Üniversitesi, Grove City College, Loyola University New Orleans ve Auburn Üniversitesi; İspanya'daki King Juan Carlos Üniversitesi;[48] ve Guatemala'daki Universidad Francisco Marroquín bulunmaktadır.[49][50] Avusturya ekonomik fikirleri ayrıca Mises Enstitüsü[51] ve Cato Enstitüsü gibi özel olarak finanse edilen kuruluşlar tarafından da desteklenmektedir.[52]

Metodoloji

Avusturya Okulu, bireysel bilgi, zaman, beklenti ve diğer öznel faktörler de dahil olmak üzere bireylerin öznel seçimlerinin tüm ekonomik olaylara neden olduğunu teorize eder. Avusturyalılar, metodolojik bireycilik olarak adlandırılan bir yaklaşımla, bireysel tercihlerin sosyal sonuçlarını inceleyerek ekonomiyi anlamaya çalışırlar. Bu yaklaşım, toplam değişkenlere, denge analizine ve bireylerden ziyade toplumsal gruplara odaklanan diğer ekonomik düşünce ekollerinden farklıdır.[53]

Ludwig von Mises

20. ve 21. yüzyıllarda, metodolojik olarak erken dönem Avusturya Okulu'na dayanan ekonomistler çok çeşitli yaklaşımlar ve teorik yönelimler geliştirmiştir. Ludwig von Mises, "praksiyoloji" olarak adlandırdığı öznelci yaklaşımın kendi versiyonunu 1949 yılında İngilizce olarak Human Action adıyla yayınlanan bir kitapta düzenlemiştir[54] Bu kitapta Mises, praksiyolojinin a priori teorik ekonomik gerçekleri ortaya çıkarmak için kullanılabileceğini ve tümdengelimli ekonomik düşünce deneylerinin altta yatan varsayımlardan reddedilemez şekilde çıkan sonuçlar verebileceğini belirtmiştir. Sonuçların ampirik gözlem veya istatistiksel analizden çıkarılamayacağını yazmış ve ekonomik modellerde olasılıkların kullanılmasına karşı çıkmıştır.[55]

Mises'in zamanından bu yana, bazı Avusturyalı düşünürler onun prakseolojik yaklaşımını kabul ederken, diğerleri alternatif metodolojiler benimsedi.[56] Örneğin, Fritz Machlup, Friedrich Hayek ve diğerleri Mises'in ekonomiye güçlü a priori yaklaşımını benimsemedi.[57] Radikal bir öznelci olan Ludwig Lachmann da Max Weber tarafından ifade edilen verstehende Methode ("yorumlayıcı yöntem") lehine Mises'in Praxeology formülasyonunu büyük ölçüde reddetti.[53][58]

20. yüzyılda çeşitli Avusturyalılar analizlerine modelleri ve matematiği dahil etmişlerdir. Avusturyalı ekonomist Steven Horwitz 2000 yılında Avusturya metodolojisinin makroekonomi ile tutarlı olduğunu ve Avusturya makroekonomisinin mikroekonomik temeller açısından ifade edilebileceğini savunmuştur.[59] Avusturyalı ekonomist Roger Garrison Avusturya makroekonomik teorisinin diyagramatik modeller açısından doğru bir şekilde ifade edilebileceğini yazmıştır.[60] 1944 yılında Avusturyalı ekonomist Oskar Morgenstern Oyunlar Teorisi ve Ekonomik Davranış kitabında sıralı fayda fonksiyonunun (Von Neumann-Morgenstern fayda teoremi) titiz bir şematizasyonunu sunmuştur.[61]

Temel ilkeler

1981 yılında Fritz Machlup Avusturya ekonomik düşüncesinin tipik görüşlerini şu şekilde sıralamıştır:[62]

  • Metodolojik bireycilik: Ekonomik olguların açıklanmasında, bireylerin eylemlerine (ya da eylemsizliklerine) geri dönmek zorundayız; gruplar ya da "kolektifler", bireysel üyelerin eylemleri dışında hareket edemezler. Gruplar düşünmez; insanlar düşünür.
  • Metodolojik sübjektivizm: Ekonomik olguların açıklanmasında, bireylerin sahip oldukları veya sahip olduklarına inandıkları bilgilere ve dış gelişmelerle ilgili beklentilerine ve özellikle de kendi niyet ettikleri eylemlerin algılanan sonuçlarına dayanarak yaptıkları yargılara ve seçimlere geri dönmemiz gerekir.
  • Zevkler ve tercihler: mal ve hizmetlerin öznel değerlemeleri bunlara olan talebi belirler, böylece fiyatları (gerçek ve potansiyel) tüketiciler tarafından etkilenir.
  • Fırsat maliyeti: Üreticilerin ve diğer ekonomik aktörlerin hesapladığı maliyetler, vazgeçilmesi gereken alternatif fırsatları yansıtır; üretken hizmetler tek bir amaç için kullanıldığından, tüm alternatif kullanımların feda edilmesi gerekir.
  • Marjinalizm: Tüm ekonomik tasarımlarda, değerler, maliyetler, gelirler, üretkenlik ve benzerleri, toplama eklenen veya toplamdan çıkarılan son birimin önemine göre belirlenir.
  • Üretim ve tüketimin zaman yapısı: Tasarruf kararları, yakın, uzak veya belirsiz gelecekteki tüketime ilişkin "zaman tercihlerini" yansıtır ve yatırımlar, daha fazla zaman alan üretim süreçlerinin gerçekleştirilmesi halinde elde edilmesi beklenen daha büyük çıktılar göz önünde bulundurularak yapılır.

Avusturya ekonomisinin Mises kolu tarafından benimsenen iki ek ilkeyi de eklemiştir:

  • Tüketici egemenliği': Tüketicilerin mal ve hizmetlere yönelik etkin talep üzerinde ve serbest rekabetçi piyasalarda ortaya çıkan fiyatlar aracılığıyla üreticilerin ve yatırımcıların üretim planları üzerinde sahip oldukları etki, yalnızca zor bir olgu değil, aynı zamanda önemli bir hedeftir ve ancak piyasalara hükûmet müdahalesinden ve satıcıların ve alıcıların ürün ve hizmetlerin miktarları, nitelikleri ve fiyatları konusunda kendi kararlarını verme özgürlükleri üzerindeki kısıtlamalardan tamamen kaçınılmasıyla elde edilebilir.
  • Siyasi Bireycilik: Ancak bireylere tam ekonomik özgürlük sağlandığında siyasi ve ahlaki özgürlüğü güvence altına almak mümkün olacaktır. Ekonomik özgürlüğe getirilen kısıtlamalar, er ya da geç, devletin zorlayıcı faaliyetlerinin siyasi alana yayılmasına yol açarak, kapitalist toplumların 19. yüzyılda elde edebildiği temel bireysel özgürlükleri zayıflatır ve sonunda yok eder.

Ekonomik düşünceye katkıları

Fırsat maliyeti

Friedrich von Wieser

Fırsat maliyeti doktrini ilk kez 19. yüzyılın sonlarında Avusturyalı ekonomist Friedrich von Wieser tarafından açıkça formüle edilmiştir.[63] Fırsat maliyeti, vazgeçilen (seçilmeyen) bir sonraki en iyi alternatifin değeri açısından ölçülen herhangi bir faaliyetin maliyetidir. Birbirini dışlayan birkaç seçenek arasından seçim yapan bir kişi ya da grup için mevcut olan ikinci en iyi seçeneğe ilişkin fedakarlıktır.[64] Daha geçici bir kıtlık olmasına rağmen, gelecek beklentileri de dikkate alınmalıdır. Zaman tercihi olarak ölçülen fırsat maliyeti, kişinin şimdiki ve gelecekteki yatırımlar arasındaki tercihine göre de değerlendirilmelidir.[65]

Fırsat maliyeti, ana akım ekonomide kilit bir kavramdır ve "kıtlık ile seçim arasındaki temel ilişkiyi" ifade eder.[66] Fırsat maliyeti kavramı, kaynakların verimli bir şekilde kullanılmasını sağlamada önemli bir rol oynamaktadır.[67]

Sermaye ve faiz

Eugen Böhm von Bawerk

Avusturya sermaye ve faiz teorisi ilk olarak Eugen Böhm von Bawerk tarafından geliştirilmiştir. Faiz oranlarının ve kârların iki faktör tarafından belirlendiğini belirtmiştir: nihai mal piyasasındaki arz ve talep ile zaman tercihi.[68]

Böhm-Bawerk'in teorisi sermaye yoğunluğunu üretim süreçlerinin yuvarlak olma derecesiyle eşitlemektedir. Böhm-Bawerk ayrıca marjinal fayda yasasının zorunlu olarak klasik maliyet yasası anlamına geldiğini savunmuştur.[68] Bu nedenle bazı Avusturyalı ekonomistler faiz oranlarının likidite tercihinden etkilendiği fikrini tamamen reddetmektedir.[69]

Enflasyon

Mises'in tanımına göre enflasyon, para arzındaki bir artıştır:[70]

Teorik incelemede, Enflasyon ifadesine rasyonel olarak yüklenebilecek tek bir anlam vardır: para miktarında (terimin geniş anlamıyla, güvene dayalı medyayı da içerecek şekilde), paraya duyulan ihtiyaçta (yine terimin geniş anlamıyla) buna karşılık gelen bir artışla dengelenmeyen bir artış, dolayısıyla paranın nesnel değişim değerinde bir düşüş meydana gelmelidir.[71]

Hayek, enflasyonist uyarımın para arzındaki artış ile bunun sonucunda mal ve hizmet fiyatlarındaki artış arasındaki gecikmeden yararlandığına dikkat çekmiştir:

Ve başlangıçta ne kadar mütevazı olursa olsun, herhangi bir enflasyon ancak hızlandığı sürece istihdama yardımcı olabileceğinden, işsizliği azaltmanın bir aracı olarak benimsendiğinde, bunu ancak hızlandığı sürece yapacaktır. "Hafif" istikrarlı enflasyon yardımcı olamaz - sadece düpedüz enflasyona yol açabilir. Sabit oranlı enflasyonun kısa süre içinde herhangi bir uyarıcı etkiye sahip olmaktan çıkması ve sonunda bizi sadece gecikmiş adaptasyonlardan oluşan bir birikimle baş başa bırakması, standart ekonomi ders kitaplarında bile faydalı olarak gösterilen "ılımlı" enflasyona karşı kesin bir argümandır.[72]

Ekonomik hesaplama problemi

Friedrich Hayek
Israel Kirzner

Ekonomik hesaplama sorunu, ilk kez 1920 yılında Max Weber tarafından dile getirilen planlı ekonomilere yönelik bir eleştiriyi ifade eder. Mises daha sonra Weber'in bu fikrini öğrencisi Friedrich Hayek ile tartışmış ve Hayek de bu fikri Serfliğe Giden Yol (Kölelik Yolu) gibi çeşitli eserlerinde geliştirmiştir.[73][74] Hesaplama probleminin temelde ifade ettiği şey, fiyat sinyalleri olmadan üretim faktörlerinin mümkün olan en verimli şekilde tahsis edilemeyeceği ve planlı ekonomileri etkisiz hale getireceğidir.

Avusturyacı teori piyasaların düzenleyici gücünü vurgular. Hayek, piyasa fiyatlarının, bir ekonomide kaynakların tahsisini belirleyen ve toplamı tek bir birey tarafından bilinmeyen bilgiyi yansıttığını belirtmiştir. Sosyalist sistemler, bireylerin kendi kişisel bilgilerine göre hareket ettikleri bireysel teşviklerden ve fiyat keşif süreçlerinden yoksun olduğu için Hayek, sosyalist ekonomik planlamacıların optimal kararlar almak için gereken tüm bilgiden yoksun olduğunu savunmuştur. Bu eleştiriye katılanlar, bunu sosyalizmin uygulanabilir veya sürdürülebilir bir ekonomik örgütlenme biçimi olmadığını gösteren bir sosyalizm çürütmesi olarak görmektedir. Tartışma 1920'lerde ve 1930'larda öne çıkmış ve tartışmanın bu özel dönemi iktisadi düşünce tarihçileri tarafından sosyalist hesaplama tartışması olarak bilinmeye başlanmıştır.[75]

Mises 1920 tarihli "Economic Calculation in the Socialist Commonwealth" adlı makalesinde, sosyalist ekonomilerdeki fiyatlandırma sistemlerinin zorunlu olarak eksik olduğunu, çünkü devletin üretim araçlarına sahip olması durumunda, sermaye malları için hiçbir fiyat elde edilemeyeceğini, çünkü bunların sosyalist bir sistemde malların yalnızca iç transferleri olduğunu ve nihai malların aksine "değişim nesneleri" olmadığını ileri sürmüştür. Bu nedenle fiyatlandırılamazlardı ve dolayısıyla merkezi planlamacılar mevcut kaynakları nasıl verimli bir şekilde tahsis edeceklerini bilemeyecekleri için sistem zorunlu olarak verimsiz olurdu.[75] Bu durum onu "sosyalist bir toplumda rasyonel ekonomik faaliyetin imkansız olduğunu" yazmaya itmiştir.[76]

İş Çevrimleri Teorisi

Avusturyacı iş döngüsü teorisi (ABCT), ekonomik dalgalanmaların nedeni olarak bankaların kredi vermesine odaklanmaktadır.[77] Daha sonra Hayek ve diğerleri tarafından detaylandırılmış olsa da, teori ilk olarak kısmi rezerv bankalarının yapay olarak düşük faiz oranlarıyla kredi verdiğini ve bunun da işletmelerin nispeten dolambaçlı üretim süreçlerine yatırım yapmasına neden olarak yapay bir "patlamaya" yol açtığını öne süren Mises tarafından ortaya atılmıştır. Mises, bu yapay "patlamanın" daha sonra "yanlış yatırım" olarak adlandırdığı kaynakların yanlış tahsisine yol açtığını ve bunun da sonunda bir "iflas" ile sonuçlanması gerektiğini belirtmiştir.[77]

Mises, hükûmetin bankacılık sistemindeki para ve kredi manipülasyonunun tasarruf ve yatırımları nasıl dengesizleştirdiğini, bunun da sonunda sürdürülemez olduğu anlaşılan yanlış yönlendirilmiş yatırım projelerine yol açtığını ve bu noktada ekonominin düzeltici bir durgunluk dönemiyle kendini yeniden dengelemesi gerektiğini tahmin etmiştir.[78] Avusturyalı ekonomist Fritz Machlup, Avusturyalıların görüşünü "parasal faktörler döngüye neden olur, ancak reel olgular döngüyü oluşturur" diyerek özetlemiştir.[79] Avusturyalılara göre hükûmet için tek ihtiyatlı strateji, iş döngüsünün enflasyonist patlamalarını ve resesyonist çöküşlerini ortadan kaldırmak için parayı ve finansal sistemi serbest piyasanın rekabetçi güçlerine bırakmak ve piyasaların iyi koordine edilmiş ekonomik istikrar ve büyüme için insanların tasarruf ve yatırım kararlarını yerinde tutmasına izin vermektir.[78]

Bir Keynesyen, durgunluk sırasında insanlar harcama yapmazken ekonomiye harcama enjekte etmek için hükûmet müdahalesini önerecektir. Ancak Avusturyacı makroekonomik teorinin özü, hükûmetin para arzındaki genişleme ve daralmalar yoluyla "ince ayar" yapmasının, ortaya çıkan faiz oranı değişikliklerinin üretim yapısındaki farklı aşamalar üzerindeki farklı etkileri nedeniyle aslında iş çevrimlerinin nedeni olduğunu belirtmektedir.[79] Avusturyalı ekonomist Thomas Woods da bu görüşü desteklemekte ve tüketimden ziyade üretime önem verilmesi gerektiğini savunmaktadır. Bir ülke tüketerek ve dolayısıyla tüm kaynaklarını tüketerek zengin olamaz. Bunun yerine, tüketimi ilk etapta bir olasılık olarak mümkün kılan şey üretimdir, çünkü bir üretici tüketme arzusu olmasa hiçbir şey için çalışmazdı.[80]

Merkez bankaları

Ludwig von Mises'e göre, merkez bankaları ticari bankaların kredileri yapay olarak düşük faiz oranlarıyla fonlamasını sağlayarak banka kredilerinde sürdürülemez bir genişlemeye yol açmakta ve müteakip daralmayı engellemektedir ve güvene dayalı medyadaki büyümeyi sınırlamak için altın standardını savunmuştur.[77] Friedrich Hayek, altına odaklanmayan ancak bankacılık sektörünün güçlü merkez bankacılığı yoluyla düzenlenmesine odaklanan farklı bir bakış açısı benimsemiştir.[81]

Eleştiri

Genel

Ana akım iktisatçılar genellikle günümüz Avusturyacı iktisadını reddetmekte ve günümüz Avusturyacı iktisatçılarının iktisatta matematik ve istatistik kullanımına aşırı derecede karşı olduklarını savunmaktadır.[82] Avusturyalıların matematikselleştirmeye muhalefeti sadece ekonomik teorileştirmeye uzanır, çünkü insan davranışının zaman ve bağlam boyunca geçerli olacak kapsayıcı matematiksel modeller için çok değişken olduğunu savunurlar. Bununla birlikte Avusturyalılar, iş dünyasına ve finansa yardımcı olmak için matematikselleştirme yoluyla açıklanmış tercihlerin analiz edilmesini desteklemektedir.[83] Ekonomist Paul Krugman, Avusturyalıların "açık modeller" kullanmadıkları için kendi düşüncelerindeki boşlukların farkında olmadıklarını belirtmiştir.[84] Ekonomist Benjamin Klein, Avusturyalı ekonomist Israel M. Kirzner'in ekonomik metodolojik çalışmalarını eleştirdi. Kirzner'i geleneksel metodolojideki eksiklikleri vurguladığı için öven Klein, Kirzner'in ekonomik metodoloji için uygulanabilir bir alternatif sunmadığını savunmuştur.[85] Ekonomist Tyler Cowen, Kirzner'in girişimcilik teorisinin nihayetinde neoklasik bir arama modeline indirgenebileceğini ve dolayısıyla Avusturya praksiyolojisinin radikal öznelci geleneğinde yer almadığını yazmıştır. Cowen, Kirzner'in girişimcilerinin ana akım arama terimleriyle modellenebileceğini belirtmektedir.[86] Ekonomist Jeffrey Sachs, gelişmiş ülkeler arasında yüksek vergilendirme oranlarına ve yüksek sosyal refah harcamalarına sahip olanların, düşük vergilendirme oranlarına ve düşük sosyal harcamalara sahip ülkelere kıyasla ekonomik performansın çoğu ölçütünde daha iyi performans gösterdiğini savunmaktadır. Sachs, Friedrich Hayek'in yüksek devlet harcamalarının ekonomiye zarar verdiğini iddia etmekle yanıldığı ve "cömert bir sosyal refah devletinin köleliğe değil, adalete, ekonomik eşitliğe ve uluslararası rekabet gücüne giden bir yol olduğu" sonucuna varıyor.[87] Ekonomist Bryan Caplan, Mises'in sosyalizmi verimsizlikle başa çıkmak için piyasa dışı kurumların oluşturulması gereken bir şey olarak tanımlamak yerine "imkansız" olarak tanımlayarak davasının gücünü abartmakla eleştirildiğini belirtmiştir.[88]

Metodoloji

Eleştirmenler genellikle Avusturya ekonomisinin bilimsel titizlikten yoksun olduğunu ve ekonomik davranışın modellenmesinde bilimsel yöntemleri ve ampirik verilerin kullanımını reddettiğini savunmaktadır.[89][90] Bazı ekonomistler Avusturya metodolojisini a priori veya ampirik olmayan olarak tanımlamaktadır.[82][91][92]

Ekonomist Mark Blaug, metodolojik bireyciliğe aşırı güvenilmesini eleştirerek, bunun mikroekonomik önermelere indirgenemeyen tüm makroekonomik önermeleri dışlayacağını ve dolayısıyla kabul edilen makroekonominin neredeyse tamamını reddedeceğini savunmuştur.[93]

Ekonomist Thomas Mayer, Avusturyalıların deneysel olarak yanlışlanabilir Bilimsel teorilerin geliştirilmesini içeren bilimsel yöntemin reddini savunduklarını belirtmiştir.[90][92] Ayrıca, ekonomistler bireysel tercihler hakkında faydalı bilgiler ortaya çıkaran çok sayıda deney geliştirmişlerdir.[94][95]

Ekonomist Leland Yeager Avusturya ekonomisine sempati duymakla birlikte, Misezyen Avusturyalılar grubunun birçok favori görüşünü, özellikle de "iş döngüsü teorilerinin özelliklerini, değer teorisindeki ve özellikle faiz oranı teorisindeki aşırı öznelciliği, genel karşılıklı bağımlılıktan ziyade tek yönlü nedensellik konusundaki ısrarlarını ve metodolojik düşüncelere, anlamsız derinliklere ve söz jimnastiğine olan düşkünlüklerini" reddetmektedir.[96]

Ekonomist Paul Samuelson 1964 yılında, çoğu ekonomistin saf mantıksal çıkarımla ulaşılan ekonomik sonuçların sınırlı ve zayıf olduğuna inandığını yazmıştır.[97] Samuelson ve Caplan'a göre, Mises'in Murray Rothbard ve daha az ölçüde Mises'in öğrencisi Israel Kirzner tarafından da benimsenen tümdengelim metodolojisi kendi başına yeterli değildi.[91]

İş döngüsü teorisi

Avusturya iş döngüsü teorisine ilişkin ana akım ekonomik araştırmalar, bu teorinin ampirik kanıtlarla tutarsız olduğunu ortaya koymaktadır. Gordon Tullock gibi tanınmış ekonomistler,[98] Milton Friedman[99][100] ve Paul Krugman[101] teoriyi yanlış bulduklarını ifade etmişlerdir. Avusturyalı ekonomist Ludwig Lachmann, Avusturya teorisinin 1930'larda reddedildiğini belirtmiştir: Hayek'in Londra sahnesine başarılı bir şekilde çıkmasının arka planını oluşturan 1930'ların başındaki Büyük Buhran'ın şiddetini açıklamaya da hizmet edebilecek bir Avusturyalı ticaret döngüsü teorisi vaadi, kısa süre sonra aldatıcı olduğunu kanıtladı. Üç dev - Keynes, Knight ve Sraffa - o kara on yılın ortasında üç cephede birden savaşmak zorunda kalan bahtsız Avusturyalılara karşı cephe aldı. Doğal olarak bu onların gücünü aşan bir görevdi.[102]

Teorik itirazlar

Bazı ekonomistler, Avusturya iş döngüsü teorisinin bankacıların ve yatırımcıların bir tür irrasyonellik sergilemesini gerektirdiğini, çünkü Avusturya teorisinin yatırımcıların (geçici olarak düşük faiz oranlarıyla) kârlı olmayan yatırım kararları vermeleri için tekrar tekrar kandırılacağını öne sürdüğünü iddia etmişlerdir.[98][103] Milton Friedman teorinin politika çıkarımlarına itiraz ederek 1998 yılında verdiği bir röportajda şunları söylemiştir: Avusturyacı iş döngüsü teorisinin dünyaya büyük zarar verdiğini düşünüyorum. Eğer 1930'lara geri dönerseniz, ki bu kilit bir noktadır, burada Avusturyalılar Londra'da oturuyorlardı, Hayek ve Lionel Robbins ve sadece dünyanın dibe vurmasına izin vermeniz gerektiğini söylüyorlardı. Kendi kendini iyileştirmesine izin vermelisiniz. Bu konuda hiçbir şey yapamazsınız. Sadece daha da kötüleştirirsiniz. Rothbard tüm bankacılık sisteminin çökmesine izin vermemenin büyük bir hata olduğunu söylüyor. Bence hem İngiltere'de hem de Amerika Birleşik Devletleri'nde bu tür bir hiçbir şey yapmama politikasını teşvik ederek zarar verdiler.[104]

Ampirik itirazlar

1969 yılında Milton Friedman, Amerika Birleşik Devletleri'ndeki iş çevrimlerinin tarihini incelemiş ve bu önermeye dayanan iş çevrimi teorileriyle (Avusturya iş çevrimi teorisi gibi) çelişerek "bir genişlemenin büyüklüğü ile onu takip eden daralma arasında sistematik bir bağlantı yok gibi görünmektedir" diye yazmıştır.[99] Konuyu 1993 yılında daha yeni veriler kullanarak analiz etmiş ve yine aynı sonuca ulaşmıştır.[100] Friedman'ın iş döngüsü tartışmasına atıfta bulunan Avusturyalı iktisatçı Roger Garrison, Friedman'ın ampirik bulgularının "hem Monetarist hem de Avusturyalı görüşlerle genel olarak tutarlı" olduğunu savunmuş ve Friedman'ın modelinin "ekonominin performansını en yüksek toplama düzeyinde tanımlamasına rağmen, Avusturya teorisinin bu toplamların altında yatabilecek piyasa sürecine ilişkin aydınlatıcı bir açıklama sunduğunu" ileri sürmüştür.[105]

Ayrıca bakınız

Kaynakça

  1. ^ a b Boettke, Peter J.; Peter T. Leeson (2003). "28A: The Austrian School of Economics 1950–2000". Warren Samuels; Jeff E. Biddle; John B. Davis (Ed.). A Companion to the History of Economic Thought. Blackwell Publishing. ss. 446-52. ISBN 978-0-631-22573-7. 
  2. ^ "Heterodox economics: Marginal revolutionaries". The Economist. 31 Aralık 2011. 22 Şubat 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Şubat 2012. 
  3. ^ Denis, Andy (2008). "Dialectics and the Austrian School: A Surprising Commonality in the Methodology of Heterodox Economics?". The Journal of Philosophical Economics (İngilizce). 1 (2): 151-173. 22 Mayıs 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Mayıs 2022. 
  4. ^ Carl Menger, Principles of Economics, online at "Principles of Economics". 18 Ağustos 2014. 27 Kasım 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Nisan 2020. 
  5. ^ Heath, Joseph (1 Mayıs 2018). Zalta, Edward N. (Ed.). The Stanford Encyclopedia of Philosophy. Metaphysics Research Lab, Stanford University. 6 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Mayıs 2018 – Stanford Encyclopedia of Philosophy vasıtasıyla. 
  6. ^ Ludwig von Mises. Human Action, p. 11, "Purposeful Action and Animal Reaction". Referenced 2011-11-23.
  7. ^ Joseph A. Schumpeter, History of economic analysis, Oxford University Press 1996, 978-0195105599.
  8. ^ Birner, Jack; van Zijp, Rudy (1994). Hayek, Co-ordination and Evolution: His Legacy in Philosophy, Politics, Economics and the History of Ideas. London, New York: Routledge. s. 94. ISBN 978-0-415-09397-2. 
  9. ^ Meijer, G. (1995). New Perspectives on Austrian Economics. New York: Routledge. ISBN 978-0-415-12283-2. 
  10. ^ "Menger's approach – haughtily dismissed by the leader of the German Historical School, Gustav Schmoller, as merely "Austrian," the origin of that label – led to a renaissance of theoretical economics in Europe and, later, in the United States." Peter G. Klein, 2007; in the Foreword to Principles of Economics, Carl Menger; trns. James Dingwall and Bert F. Hoselitz, 1976; Ludwig von Mises Institute, Alabama; 2007; 978-1-933550-12-1
  11. ^ von Mises, Ludwig (1984) [1969]. The Historical Setting of the Austrian School of Economics (PDF). Ludwig von Mises Institute. 24 Haziran 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). 
  12. ^ Keizer, Willem (1997). Austrian Economics in Debate. New York: Routledge. ISBN 978-0-415-14054-6. 
  13. ^ Ahiakpor, J.C.W. (2003): Classical Macroeconomics. Some Modern Variations and Distortions, Routledge, p. 21
  14. ^ Mill, J.S. (1848): Principles of Political Economy
  15. ^ Kirzner, Israel M. (1987). "Austrian School of Economics". The New Palgrave: A Dictionary of Economics. 1: 145-51. 
  16. ^ Salerno, Joseph T. (1 Ağustos 2007). "Biography of Gottfried Haberler (1901-1995)". Mises Institute. 14 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  17. ^ "Biography of Fritz Machlup". 5 Temmuz 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Haziran 2013. 
  18. ^ "About Karl Menger - Department of Applied Mathematics - IIT College of Science - Illinois Institute of Technology". www.iit.edu. 29 Ekim 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Mayıs 2018. 
  19. ^ "Guide to the Oskar Morgenstern Papers, 1866-1992 and undated". Rubenstein Library. Duke University. 17 Ekim 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  20. ^ "Rodan; Paul Rosenstein (1902-1985); political economist". Archive at London School of Economics. 
  21. ^ Oskar Morgenstern (Oct 1951). "Abraham Wald, 1902–1950". Econometrica. The Econometric Society. 19 (4): 361-67. doi:10.2307/1907462. JSTOR 1907462. 
  22. ^ "Studies in Economic Nationalism". 18 Ağustos 2014. 12 Şubat 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  23. ^ Kurrild-Klitgaard, Peter (Yaz 2003). "The Viennese Connection: Alfred Schutz and the Austrian School" (PDF). Quarterly Journal of Austrian Economics. 6 (2): 35-67. doi:10.1007/s12113-003-1018-y. 9 Ekim 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 19 Ağustos 2022.  |2=Kurrild-Klitgaard, Peter (2001). "On Rationality, Ideal Types and Economics: Alfred Schütz and the Austrian School". The Review of Austrian Economics. 14 (2/3): 119-143. doi:10.1023/A:1011199831428.  }
  24. ^ "Ludwig von Mises: A Scholar Who Would Not Compromise". 15 Aralık 2004. 14 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Eylül 2014.  Homage to Mises by Fritz Machlup 1981
  25. ^ Backhouse, Roger E (January 2000). "Austrian economics and the mainstream: View from the boundary". The Quarterly Journal of Austrian Economics. 3 (2): 31-43. doi:10.1007/s12113-000-1002-8. 10 Şubat 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ocak 2017. Hayek did not fall out of favor because he was not Keynesian (neither are Friedman or Lucas) but because he was perceived to be doing neither rigorous theory nor empirical work 
  26. ^ Kirzner, Israel. "Interview of Israel Kirzner". Ludwig von Mises Institute. 9 Eylül 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Haziran 2013. 
  27. ^ kanopiadmin (30 Temmuz 2014). "The Hayek and Mises Controversy: Bridging Differences - Odd J. Stalebrink" (PDF). mises.org. 14 Kasım 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 1 Mayıs 2018. 
  28. ^ "Remembering Henry Hazlitt". The Freeman. 13 Ocak 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Mart 2013. 
  29. ^ "Biography of Henry Hazlitt". Ludwig von Mises Institute. 28 Ocak 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Mart 2013. 
  30. ^ Meijer, Gerrit, (Ed.) (1995). New Perspectives on Austrian Economics. New York: Routledge. ISBN 978-0-415-12283-2. OCLC 70769328. 
  31. ^ Raico, Ralph (2011). "Austrian Economics and Classical Liberalism". mises.org. Ludwig von Mises Institute. 19 Mayıs 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Temmuz 2011. despite the particular policy views of its founders ... Austrianism was perceived as the economics of the free market 
  32. ^ Kasper, Sherryl Davis (2002). The Revival of Laissez-faire in American Macroeconomic Theory. Edward Elgar Publishing. s. 66. ISBN 978-1-84064-606-1. 
  33. ^ Yaeger, Leland (2011). Is the Market a Test of Truth and Beauty?: Essays in Political Economy. Ludwig von Mises Institute. ss. 93 ff. 
  34. ^ Hoppe, Hans-Hermann (1999). 15 Great Austrian Economists – Murray Rothbard (PDF). Alabama: Ludwig von Mises Institute. ss. 223 ff. 7 Ekim 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). 
  35. ^ "Dr. Walter Block: Austrian vs Chicago Schools". Mises Canada : Rothbard School 2014. 18 Mayıs 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Aralık 2014. 
  36. ^ a b c Menger, Carl. Investigations into the Methods of the Social Sciences (PDF). ss. 173-175. 11 Şubat 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). 
  37. ^ Menger, Carl. Investigations into the Methods of the Social Sciences (PDF). ss. 146-147. 11 Şubat 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). 
  38. ^ Menger, Carl. Investigations into the Methods of the Social Sciences (PDF). s. 91. 11 Şubat 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). 
  39. ^ Ikeda, Yukihiro. Carl Menger's Liberalism Revisited (PDF). 16 Şubat 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). 
  40. ^ a b "Senior Fellows, Faculty Members, and Staff". Mises.org. 28 Temmuz 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Temmuz 2013. 
  41. ^ "In Defense of the Mises Institute". consultingbyrpm.com. 26 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Mayıs 2018. 
  42. ^ Yeager, Leland (2011). Is the Market a Test of Truth and Beauty?. Ludwig von Mises Institute. s. 103. ISBN 9781610164214. 
  43. ^ It has also influenced related disciplines such as Law and Economics, see. K. Grechenig, M. Litschka, Law by Human Intent or Evolution? Some Remarks on the Austrian School of Economics' Role in the Development of Law and Economics, European Journal of Law and Economics (EJLE) 2010, vol. 29 (1), pp. 57–79.
  44. ^ kanopiadmin (14 Mart 2011). "The Austrian School's Critique of Marxism". Mises Institute (İngilizce). 15 Haziran 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Şubat 2019. 
  45. ^ Greenspan, Alan. "Hearings before the U.S. House of Representatives' Committee on Financial Services". U.S. House of Representatives' Committee on Financial Services. Washington D.C.. 25 July 2000.
  46. ^ "An Interview with Laureate James Buchanan". Austrian Economics Newsletter. 9 (1). Sonbahar 1987. 14 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Ağustos 2022. 
  47. ^ Boettke, Peter J.; Coyne, Christopher J. (2015). The Oxford handbook of Austrian economics. Oxford. s. 500. ISBN 9780199811762. OCLC 905518129. 
  48. ^ Matarán López, Cristóbal (26 Ocak 2021). "The Austrian school of Madrid". The Review of Austrian Economics. doi:10.1007/s11138-021-00541-0. 18 Kasım 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Kasım 2022. 
  49. ^ "Generations of the Austrian School". European Center of Austrian Economics Foundation. 13 Kasım 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  50. ^ Deist, Jeff (24 Kasım 2017). "Gabriel Calzada on Free-Market Education in Latin America". Mises Institute. 25 Kasım 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  51. ^ "About the Mises Institute". Mises.org. 28 Temmuz 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Temmuz 2013. 
  52. ^ "Austrian Economics | Cato Institute". 9 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  53. ^ a b White, Lawrence H. (2003). The Methodology of the Austrian School Economists (revised bas.). Ludwig von Mises Institute. 23 Şubat 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  54. ^ Ludwig von Mises, Nationalökonomie (Geneva: Union, 1940); Human Action (Auburn, Ala.: Ludwig von Mises Institute, [1949] 1998)
  55. ^ "The Ultimate Foundation of Economic Science by Ludwig von Mises". Mises.org. 29 Ekim 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Ağustos 2012. 
  56. ^ Caldwell, Bruce J. (1984). "Praxeology and its Critics: an Appraisal" (PDF). History of Political Economy. 16 (3): 363-79. doi:10.1215/00182702-16-3-363. 5 Ekim 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 18 Kasım 2022. 
  57. ^ Langlois, Richard N. (1985). "From the Knowledge of Economics to the Economics of Knowledge: Fritz Machlup on Methodology and on the "Knowledge Society"" (PDF). Research in the History of Economic Thought and Methodology. 3: 225-235. 5 Ekim 2013 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Aralık 2012. 
  58. ^ Lachmann, Ludwig (1973). Macroeconomic Thinking and the Market Economy (PDF). Institute of Economic Affairs. 16 Aralık 2014 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Aralık 2014. 
  59. ^ Horwitz, Steven: Microfoundations and Macroeconomics: An Austrian Perspective (2000)|Routledge
  60. ^ Garrison, Roger (1978). "Austrian Macroeconomics: A Diagrammatical Exposition" (PDF). Institute for Humane Studies. 16 Aralık 2014 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Ekim 2015. 
  61. ^ Von Neumann, John and Morgenstern, Oskar. Oyunlar Teorisi ve Ekonomik Davranış. Princeton, New Jersey. Princeton University Press. 1944
  62. ^ Machlup, Fritz (1981). "Homage to Mises". Hillsdale College. ss. 19-27. 30 Ekim 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Ağustos 2013. 
  63. ^ Kirzner, Israel M.; Lachman, Ludwig M. (1986). Subjectivism, intelligibility and economic understanding: essays in honor of Ludwig M. Lachmann on his eightieth birthday (Illustrated bas.). Macmillan. ISBN 978-0-333-41788-1. 
  64. ^ "Opportunity Cost". Investopedia. 14 Eylül 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Eylül 2010. 
  65. ^ Ammous, Saifedean (2021). The Fiat Standard: The Debt Slavery Alternative to Human Civilization (Printed bas.). Saif House. ISBN 978-1544526478. 
  66. ^ James M. Buchanan (2008). "Opportunity cost". The New Palgrave Dictionary of Economics Online (Second bas.). 18 Ocak 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Eylül 2010. 
  67. ^ "Opportunity Cost". Economics A–Z. The Economist. 9 Ekim 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Eylül 2010. 
  68. ^ a b Böhm-Bawerk, Eugen Ritter von; Kapital Und Kapitalizns. Zweite Abteilung: Positive Theorie des Kapitales (1889). Translated as Capital and Interest. II: Positive Theory of Capital with appendices rendered as Further Essays on Capital and Interest.
  69. ^ Oppers, Stefan Erik. "The Austrian Theory of Business Cycless: Old Lessons for Modern Economic Policy?" (PDF). International Monetary Fund. International Monetary Fund. 6 Mayıs 2003 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Ekim 2022. 
  70. ^ von Mises, Ludwig (1980). "Economic Freedom and Interventionism". Greaves, Bettina B. (Ed.). Economics of Mobilization. Sulphur Springs, West Virginia: The Commercial and Financial Chronicle. 14 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Inflation, as this term was always used everywhere and especially in this country, means increasing the quantity of money and bank notes in circulation and the quantity of bank deposits subject to check. But people today use the term "inflation" to refer to the phenomenon that is an inevitable consequence of inflation, that is the tendency of all prices and wage rates to rise. The result of this deplorable confusion is that there is no term left to signify the cause of this rise in prices and wages. There is no longer any word available to signify the phenomenon that has been, up to now, called inflation [...] As you cannot talk about something that has no name, you cannot fight it. Those who pretend to fight inflation are in fact only fighting what is the inevitable consequence of inflation, rising prices. Their ventures are doomed to failure because they do not attack the root of the evil. They try to keep prices low while firmly committed to a policy of increasing the quantity of money that must necessarily make them soar. As long as this terminological confusion is not entirely wiped out, there cannot be any question of stopping inflation. 
  71. ^ The Theory of Money and Credit, Mises (1912, [1981], p. 272)
  72. ^ Hayek, Friedrich August (1984). 1980s Unemployment and the Unions: Essays on the Impotent Price Structure of Britain and Monopoly in the Labour Market. Institute of Economic Affairs. ISBN 9780255361736. 25 Kasım 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Kasım 2022. 
  73. ^ Von Mises, Ludwig (1990). Economic calculation in the Socialist Commonwealth (PDF). Ludwig von Mises Institute. ISBN 0-945466-07-2. 23 Eylül 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 8 Eylül 2008. 
  74. ^ F. A. Hayek, (1935), "The Nature and History of the Problem" and "The Present State of the Debate," om in F. A. Hayek, ed. Collectivist Economic Planning, pp. 1–40, 201–43.
  75. ^ a b "The socialist calculation debate". 18 Şubat 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Mayıs 2020. 
  76. ^ Ludwig von Mises. "The Principle of Methodological Individualism". Human Action. Ludwig von Mises Institute. 22 Nisan 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Nisan 2009. 
  77. ^ a b c America's Great Depression, Murray Rothbard
  78. ^ a b Ebeling, Richard (2016). Austrian Economics and Public Policy: Restoring Freedom and Prosperity. Fairfax, VA: The Future of Freedom Foundation. s. 217. 
  79. ^ a b Hughes, Arthur Middleton (March 1997). "The recession of 1990: An Austrian explanation". The Review of Austrian Economics (İngilizce). 10 (1): 107-123. doi:10.1007/BF02538145. ISSN 0889-3047. 
  80. ^ Woods, Thomas (2018). Meltdown: The Classic Free-Market Analysis of the 2008 Financial Crisis. Washington, D.C.: Regnery Publishing, Inc. 
  81. ^ White, Lawrence H. (1999). "Why Didn't Hayek Favor Laissez Faire in Banking?" (PDF). History of Political Economy. 31 (4): 753-769. doi:10.1215/00182702-31-4-753. 12 Nisan 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 11 Nisan 2013. 
  82. ^ a b White, Lawrence H. (2008). "The research program of Austrian economics". Advances in Austrian Economics. Emerald Group Publishing Limited: 20. 
  83. ^ Chad (23 Aralık 2016). "How Do We Calculate Value?". Mises Institute (İngilizce). 15 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Şubat 2021. 
  84. ^ Krugman, Paul (7 Nisan 2010). "The Conscience of a Liberal: Martin And The Austrians". The New York Times. 23 Eylül 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Eylül 2011. 
  85. ^ Klein, Benjamin. "Book review: Competition and Entrepreneurship" (by Israel M. Kirzner, University of Chicago Press, 1973) Journal of Political Economy. Vol. 83: No. 6, 1305–06, December 1975.
  86. ^ Cowen, Tyler (May 2003). "Entrepreneurship, Austrian Economics, and the Quarrel Between Philosophy and Poetry". Review of Austrian Economics. 16 (1): 5-23. doi:10.1023/A:1022958406273. 
  87. ^ Sachs, Jeffrey (October 2006). "The Social Welfare State, Beyond Ideology". Scientific American. 295 (5): 42. doi:10.1038/scientificamerican1106-42. PMID 17076081. 14 Ekim 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Haziran 2008. 
  88. ^ Caplan, Bryan (2004). "Is socialism really "impossible"?". Critical Review. 16: 33-52. doi:10.1080/08913810408443598. 
  89. ^ White, Lawrence H. (2008). "The research program of Austrian economics". Advances in Austrian Economics. Emerald Group Publishing Limited: 20. 
  90. ^ a b "Rules for the study of natural philosophy", from Book 3, The System of the World.
  91. ^ a b Samuelson, Paul A. (September 1964). "Theory and Realism: A Reply". The American Economic Review. American Economic Association: 736-39. Well, in connection with the exaggerated claims that used to be made in economics for the power of deduction and a priori reasoning ... – I tremble for the reputation of my subject. Fortunately, we have left that behind us. 
  92. ^ a b Mayer, Thomas (Kış 1998). "Boettke's Austrian critique of mainstream economics: An empiricist's response" (PDF). Critical Review. Routledge. 12 (1–2): 151-71. doi:10.1080/08913819808443491. 9 Ekim 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). 
  93. ^ Blaug, Mark (1992). The Methodology of Economics: Or, How Economists Explain. Cambridge University Press. ss. 45-46. ISBN 0-521-43678-8. 
  94. ^ Morgan, Mary S. (2008). "Models". The New Palgrave Dictionary of Economics. 19 Ocak 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Kasım 2011. 
  95. ^ Hoover, Kevin D. (2008). "Causality in economics and econometrics". The New Palgrave Dictionary of Economics. 19 Ocak 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Kasım 2011. 
  96. ^ Yeager, Leland B (1997). "Austrian Economics, Neoclassicism, and the Market Test". Journal of Economic Perspectives. 11 (4): 153-65. doi:10.1257/jep.11.4.153 Özgürce erişilebilir. JSTOR 2138469. 
  97. ^ Samuelson, Paul (1964). Economics (6. bas.). New York: McGraw-Hill. s. 736. ISBN 978-0-07-074741-8. 
  98. ^ a b Gordon Tullock (1988). "Why the Austrians are wrong about depressions" (PDF). The Review of Austrian Economics. 2 (1): 73-78. doi:10.1007/BF01539299. 25 Mart 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 24 Haziran 2009. 
  99. ^ a b Friedman, Milton (January 2005). "The Monetary Studies of the National Bureau, 44th Annual Report". The Optimal Quantity of Money and Other Essays. Chicago: Aldine. ss. 261-84. ISBN 9781412838092 – Google Books vasıtasıyla. 
  100. ^ a b Friedman, Milton (1993). "The 'Plucking Model' of Business Fluctuations Revisited". Economic Inquiry. 31 (2): 171-77. doi:10.1111/j.1465-7295.1993.tb00874.x. 
  101. ^ Krugman, Paul (4 Aralık 1998). "The Hangover Theory". Slate. 29 Ekim 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Haziran 2008. 
  102. ^ Ludwig M. Lachmann, in The Market as an Economic Process (Oxford, 1986), p. ix
  103. ^ "Problems with Austrian Business Cycle Theory" (PDF). reasonpapers.com. 24 Nisan 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 1 Mayıs 2018. 
  104. ^ "Interview in Barron's Magazine". 31 Aralık 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Eylül 2015. 
  105. ^ Roger W. Garrison (25 Ekim 1982). "Plucking Model". Auburn.edu. 26 Temmuz 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Ağustos 2012.