Zımpara kağıdı

Farklı tane boyutlarında (40 (kaba), 80, 150, 240, 600 (ince)) zımpara kağıtları.

Zımpara kağıdı ve cam kağıdı, bir yüzüne yapıştırılmış aşındırıcı malzeme ile kağıt veya bezden oluşan bir tür kaplanmış aşındırıcıya denir.

Kağıt veya destek, kum için kullanılan malzeme, tane boyutu ve bağdaki farklılıklar ile ayrılan birçok zımpara kağıdı çeşidi vardır.

Bu ürünlerin modern imalatında, kum ve camın yerini alüminyum oksit veya silisyum karbür gibi diğer aşındırıcı maddeler almıştır. Kağıdı tanımlarken aşındırıcının adının kullanılması yaygındır; örneğin "alüminyum oksit kağıt" veya "silisyum karbür kağıt" denilmesi gibi.

Zımpara kağıdı çeşitli tane boyutlarında üretilir ve yüzeyleri daha pürüzsüz hale getirmek (boyama ve ahşap kaplamagibi), bir malzeme tabakasını çıkarmak (eski boya gibi) veya bazen yüzeylerden malzemeyi çıkarmak için veya yüzeyi daha pürüzlü hale getirmek (örneğin, yapıştırma hazırlığı olarak) için kullanılır. Zımpara kağıdının tane boyutu genellikle parçacık boyutuyla ters orantılı bir sayı olarak belirtilir. 20 veya 40 gibi küçük bir sayı kaba taneyi, 1500 gibi büyük bir sayı ise ince taneyi göstermektedir.

Tarih

Zımpara kağıdının ilk kaydedilen örneği, ezilmiş deniz kabukları, tohumlar ve kumun doğal sakız kullanılarak parşömene yapıştırıldığı 13. yüzyıl Çin'inde görülmektedir.[1][2]

Köpekbalığı derisi (plakoid pullar) de aşındırıcı olarak kullanılmıştır. Coelacanth'ın kaba pulları aynı amaçla Komor yerlileri tarafından kullanılmaktadır.[3] Kaynatılıp kurutulan kaba atkuyruğu bitkisi, Japonya'da zımpara kağıdından daha ince olan geleneksel bir cilalama malzemesi olarak kullanılır.

Cam kağıt, 1833'te Londra'da, şirketi seri üretime olanak tanıyan yeni yapıştırma teknikleri geliştiren John Oakey tarafından üretildi. Cam hamuru keskin kenarlı parçacıklara sahiptir ve iyi keser, oysa kum taneleri yumuşaktır ve aşındırıcı olarak iyi çalışmaz. Ucuz zımpara kağıdı genellikle cam kağıt olarak isimlendiriliyordu. Stalker ve Parker, 1688'de yayınlanan A Treatise of Japaning and Vernishing'de buna karşı uyarıda bulundu [4]

1921'de 3M firması ıslak ve kuru olarak bilinen, silisyum karbür gritli ve su geçirmez bir yapışkan ve arkalıklı bir zımpara kağıdı icat etti. Bu durum aksi halde kumu tıkayacak parçacıkları uzaklaştırmak için bir yağlayıcı görevi görecek olan suyla kullanıma izin verdi. İlk uygulaması otomotiv boya tamirindeydi.[5]

Kaynakça

  1. ^ Casey (3 Mayıs 2016). "Know How: Sandpapers and Sanding". Sail Magazine. 2 Şubat 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Şubat 2019. 
  2. ^ "How to choose the right coated abrasive", Popular Science, 180 (4), April 1962, s. 159, ISSN 0161-7370  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım).
  3. ^ Living Fossil: The Story of the Coelacanth. W. W. Norton & Company Limited. 1992. ISBN 978-0-393-30868-6. 27 Haziran 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  4. ^ Stalker & Parker (1971) [1688]. A Treatise of Japaning and Varnishing. Tiranti. 
  5. ^ Clark, Clifford Edward, (Ed.) (1989). "The Major Manufacturers: From Food and Forest Products to High Technology". Minnesota in a Century of Change: The State And Its People Since 1900. Minnesota Historical Society Press. s. 234. ISBN 978-0-87351-238-1. 27 Haziran 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)

Dış bağlantılar