Brekingsindeks

Die brekingsindeks of refraksie-indeks is 'n verskynsel in optika. Dit is 'n eenheidlose getal wat beskryf hoe lig deur 'n medium voorplant met betrekking tot die spoed van lig deur 'n vakuum. Dit word gedefineer as:

${\displaystyle n={\frac {c}{v}$

waar c die spoed van lig is en v die fase snelheid is van lig in die medium. Byvoorbeeld, die refraksie-indeks van water is 1.333 wat beteken dat lig 1.333 keer vinniger in 'n vakuum as in water voortplant.

Die brekingsindeks bepaal met watter graad ligbreking plaasvind en die pad van die lig gebuig word, d.w.s. hoeveel refraksie dit ondergaan wanneer dit 'n materiaal binnedring. Vir hierdie verskynsel is brekingsindekse die eerste keer amptelik gebruik en word beskryf deur die Wet van Snell. Die wet bepaal dat n₁ sinθ₁ = n₂ sinθ₂, waar θ₁ en θ₂ die invals- en uitvalshoeke is, wanneer 'n ligstraal die koppelvlak tussen twee verskillende mediums kruis wat onderskeidelik refraktiewe indekse van n₁ en n₂ het. Die refraksie-indeks bepaal ook hoeveel van die lig word gereflekteer vanaf die koppelvlak asook die kritiese hoek vir totale interne refleksie sowel as Brewster se hoek.^[1]

Verwysings