Isidore Fattal
Isidore Fattal (26 Oktober 1886, Aleppo, Sirië – 4 September 1961, Aleppo) was 'n biskop van die Melkiete-Katolieke Kerk in Libanon en Sirië.
Lewe
Op 20 Julie 1912 word Fattal georden as priester en op 20 Julie 1943 aangestel as biskop van die Melkiete Grieks-Katolieke Bisdom van Baniyas in Libanon. Die inwyding vind plaas op 1 Augustus 1943. In dieselfde jaar en maand word hy aangestel as aartsbiskop van die Melkiete Grieks-Katolieke Bisdom van Aleppo in Sirië. [1] Sy opvolger in Baniyas was aartsbiskop Antonio Basilio Leone Kilzi. Fattal beklee vanaf 13 Augustus 1943 tot sy dood op 4 September 1961 die pos en sterf op die ouderdom van 75. Sy opvolger in Aleppo was aartsbiskop Athanasios Toutoungi.
Die "Groot biskop van Sirië"
In 'n biografie (1963) het Argimandriete Ignace Dick [2] na aartsbiskop Fattal verwys as die "Groot biskop van Sirië". Hy skryf:
"Aartsbiskop Isidore Fattal was 'n belangrike persoon tydens 'n kritieke periode vir die Christendom in Sirië. Na die oorlog het hy onder die Franse bewind in Sirië die pastorale en opvoedkundige werk in die bisdom gestig. In Sirië het hy die Christene gelei tot godsdienstige uitdrukking, hy het die idee van vryheid van gewete, en persoonlike opleiding, bevorder. Sedert 1943 het hy die Melkiete Grieks-Katolieke Kerk in Sirië herstruktureer, herorganiseer en herklassifiseer. Die pastore het derhalwe hul eie gebiede van verantwoordelikheid gekry, en die gemeentes is gelykop verdeel, en die biskop het gereeld die Sondagse pastorale briewe aan hulle gestuur. Saam met die biskop van Beiroet, die toekomstige patriarg van die Antiochië-aartsbiskop, Maximos IV Sayegh, het hy in 1946 skole vir meisies gestig en hulle toevertrou aan die 'Susters van Ons Dame van Ewigdurende Hulp'. Van sy ander werk behels die stigting van 'n tegniese opleidingskool, 'n Katolieke Werkersvereniging en die uitbreiding van kerke.
Later Siriese regerings het die voordele daarvan vir die land erken en dit met verskeie eerbewyse opgevolg. Sy benadering was om nooit in die politiek in te meng nie, maar om voortdurend in gesprek te tree met die heersers van die dag. Sy leuse 'Die goeie herder lê sy lewe neer vir sy skape' (Joh. 10,11) vind beslag in die wyse waarop Isidore Fattal sy lewe opgeoffer het ten einde sy gemeenskap te dien. Dit het ook sy heraldiese dier, die Pelikaan, onderstreep, wat bekend staan as 'n simbool vir Jesus Christus en sy ouerlike liefde. (Uittreksels)".
Verwysings
- ↑ "Archived copy". Geargiveer vanaf die oorspronklike op 2 Julie 2017. Besoek op 11 Januarie 2015.
{cite web}: CS1 maint: archived copy as title (link) - ↑ [1]