Pous Urbanus VIII

Pous Urbanus VIII
Geboortenaam Maffeo Barberini
Pontifikaat begin 6 Augustus 1623
Pontifikaat eindig 29 Julie 1644
Voorganger Gregorius XV
Opvolger Innocentius X
Gebore 5 April 1568
Florence, Italië
Sterf 29 Julie 1644
Rome, Italië
Ander pouse genaamd Urbanus

Urbanus VIII was die 235ste pous van die Rooms-Katolieke Kerk van 1623 tot 1644. Hy was die laaste pous wat gewapende stryd gebruik het om die pouslike gebiede te vergroot. Hy het die kunste bevorder en die kerk se sending hervorm. Die groot geldelike skuld wat hy egter gedurende sy pontifikaat opgebou het, het die pousdom verswak omdat sy opvolgers weens gebrek aan fondse nie die militêre en politiese mag in Europa kon volhou nie. Urbanus was ook betrokke by die konflik met Galileo oor die heliosentriese stelsel.

Biografie

Pous Urbanus VIII[1] is gebore as Maffeo Barberini op 5 April 1568 in Florence, Italië, die seun van Antonio Barberini, 'n ryk koopman van Ancona en sy vrou Camilla Barbadori. Hy kry sy opvoeding by die Jesuïte en verkry 'n doktoraat in die regte van die universiteit van Pisa in 1589. Op 7 April 1586 word hy priester. Op 13 Februarie 1592 word hy goewerneur van Fano. Op 4 Desember 1604 word Maffeo deur Pous Clemens VIII aangestel as pouslike legaat aan die hof van koning Henri IV van Frankryk. Op 20 Oktober 1604 stel die pous hom aan as aartsbiskop van Nasaret. (Die pos was slegs honorêr omdat die Turke teen die tyd Palestina beset het.) Op 11 September 1606 stel Pous Paulus V hom aan as kardinaal-priester van St. Petrus in Montorio. Op 27 Oktober 1608 word hy biskop van Spoleto. Op 6 Augustus 1623 volg hy Pous Gregorius XV op, maar as gevolg van die koors wat in Rome geheers het, is hy eers gekroon op 29 September 1623 deur kardinaal Alessandro d'Este. Hy regeer tot sy dood op 29 Julie 1644 en word opgevolg deur Pous Innocentius X.

Maffeo Barberini op 30 jaar deur Caravaggio.

Die naam ‘Urbanus’ beteken 'beskaafde'.

Kerklike loopbaan

Pontifikaat

Pous Urbanus VIII[2] was pous vir 21 jaar gedurende die Dertigjarige Oorlog. Hy het Elisabeth van Portugal en André Corsini heilig verklaar. Hoewel hy bevriend was met Galileo was Urbanus verantwoordelik daarvoor dat Galileo na Rome geroep is om sy heliosentriese stellings te herroep. Die proses teen Galileo het van 23 September 1632 tot 22 Junie 1633 geduur. Die veroordeling van Galileo is eers op 31 Oktober 1992 deur Pous Johannes Paulus II herroep.

Die pous het nepotisme op groot skaal toegepas. Sy familie het baie ryk geword tydens sy bewind. Hy het sowel sy broer Antonio Marcello Barberini senior as sy nefies Francesco Barberini en Antonio Barberini junior as kardinale aangestel. Sy ander broer Taddeo Barberini word aangestel as Prins van Palestrina. Taddeo het ook die aanvoerder van die pouslike troepe geword.

Urbanus was 'n gedugte digter in Latyn en 'n versameling skrifparafrases en oorspronklike gesange van hom is herhaaldelik herdruk.

Op 10 Junie 1630 gee hy die titel "Eminensie" aan kardinale. In 1638 publiseer hy 'n bul wat die Jesuïte in Suid-Amerika bevoordeel deur te verklaar dat Indiane wat by die Jesuïte aansluit nie as slawe aangehou mag word nie. Hy het egter die Jesuïte se monopolie op die sendingwerk in China en Japan beëindig en ander ordes ook toegelaat om daar te werk.

In 1624 publiseer hy 'n bul wat die rook van tabak bestraf met ekskommunikasie. Die verbod is eers opgehef deur Pous Benedictus XIII. Op 13 Maart 1625 publiseer Pous Urbanus sy konstitusie "Sanctissimus Dominus Noster" waarin hy uitsprake gee oor private openbarings en die verspreiding daarvan in die Kerk. Hy laat ook die missaal en die brevier verbeter en die proses van heiligverklaring reguleer. Die boek "Augustinus" deur die teoloog Jansenius (stigter van die Jansenisme) word deur hom verbied in sy bul "In eminenti" van 6 Maart 1642.

Politiek

Pous Urbanus se militêre bedrywighede het nie soseer die Katolisisme in Europa probeer bevorder nie, maar meer sy eie mag en onafhanklikheid in Italië probeer beskerm. In 1626 inkorporeer hy die hertogdom van Urbino in die pouslike staat en in 1627 toe die manlike lyn van die Gonzagas in Mantua uitsterf, het hy die opvolging deur die Protestantse hertog Karel van Nevers gesteun teen die mag van die Katolieke Habsburgs. In 1641 begin hy die Castro-oorlog teen Odoardo Farnese, hertog van Parma en Piacenza. Hy het die hertog geëkskommunikeer, Castro verwoes en die hertogdom by die pouslike staat ingelyf.

Hy was die laaste pous wat die pouslike staat uitgebrei het. Hy het Castelfranco Emilia op die grens met Mantua, en die Engeleburg in Rome gefortifiseer. Hy het ook 'n wapenarsenaal in die Vatikaan ingerig, 'n wapenfabriek in Tivoli gebou en die Citavecchia hawe versterk.

Hy het die massiewe brons dakplate van die Pantheon geplunder om kanonne en die bekende baldakyn van Bernini in die Sint Pieterskerk te bou.

Bernini Baldakyn

Dit het aanleiding gegee tot die spreuk toegeskryf aan Pasquino: 

 "quod non fecerunt barbari, fecerunt Barberini" (wat die barbare nie gedoen het nie,
het die Barberini).

As gevolg van sy oorloë en uitgawes aan bouwerke en kuns het Urbanus die skuld van die Vatikaan geweldig vergroot. Toe hy pous geword het was die skuld 16 miljoen scudi, in 1635 het dit opgeloop na 28 miljoen en in 1640 35 miljoen. Tagtig persent van die Kerk se inkomste is bestee aan rente betalings. Dit het Urbanus baie onpopulêr gemaak in Rome. Een van die gevolge van sy onpopulariteit was dat die kardinale na sy dood nie kardinaal Guilio Sacchetti, 'n vriend van Urbanus as pous gekies het nie, maar eerder kardinaal Giovanni Battista Pamphili wat onder die naam Pous Innocentius X regeer het.

Beskermer van die wetenskap en kuns

Pous Urbanus en sy familie het groot bedrae spandeer aan die wetenskap en kuns. Wetenskaplikes soos Athanasius Kircher is na Rome gebring en die beeldhouer Bernini het groot aansien geniet. Bouwerke wat tydens Urbanus se bewind gebou us sluit in die Barberini-familiepaleis, die Palazzo Barberini, die kollege vir die Kongregasie vir die Voortplanting van die Geloof, die Trevi-fontein in die Piazza Barberini en die kateder in die Sint Pieterskerk. Hy die kerke Santa Bibiana en San Sebastiano al Palatino laat herbou. Skilders soos Nicolas Poussin en Claude Lorrain is deur die pous gesteun. Pietro da Cotona skilder die groot skildery "Die glorifikasie van die pontifikaat van Urbanus VIII" in die salon van die Palazzo Barberini.

Heiligverklarings

Die pous het ook Marguerite van Lorraine-Vaudémont, hertogin van Alençon, Jacques de la Marche, François Borgia, André Avelin, Félix de Cantalice, Marie-Madeleine de Pazzi, Gaétan de Thiene, Jean de Dieu, Columba van Rieti, Matthew Carren, Rita van Cascia, Anthony Deyman, Bonaventure van Miyako, Cosmas Takeya, Francis van Nagasaki, Gabriel van Duisco, Gaius Francis, Gundisalvus Garcia, James Kisai, Joachim Saccachibara, Johannes Kisaka, Johannes Soan van Goto, Leo Karasumara, Louis Ibaiki, Martin van Ascension, Mivhael Kozaki, Paul Ibariki, Paul Miki, Paul Suzuki, Peter Baptist, Peter Sukejiroo, Thomas Kozaki, Thomas Xico, Johannes van God en Josaphat Koncévitch salig verklaar.

Bulle, Ensiklieke en Dekrete

  • 13 Maart 1625 – Sanctissimus Dominus Noster – oor private openbarings.
  • 29 April 1625 – Omnes gentes plaudite minibus – Aankondiging van die jubileumjaar 1625.
  • 6 Maart 1642 – In eminenti – Verbied die boek "Augustinus" deur Jansenius.

Die kollege van Kardinale

Pous Urbanus het 74 nuwe kardinale aangestel in agt konsistories.

Die konsistorie van 2 Oktober 1623

  • Francesco Barberini, senior, kardinaal-nepoot, sy neef.

Die konsistorie van 7 Oktober 1624

  • Antonio Barberini, senior, O.F.M.Cap., kardinaal-nepoot, sy broer.
  • Lorenzo Magalotti, sekretaris van die pous.
  • Pietro Maria Borghese.

Die konsistorie van 19 Januarie 1626

  • Luigi Caetani, titulêr patriarg van Antiochië.
  • Denis-Simon de Marquemont, aartsbiskop van Lyon, Frankryk.
  • Ernest Adalbert von Harrach, aartsbiskop van Praag, Boheme.
  • Bernardino Spada, titulêr aartsbiskop van Damietta.
  • Laudivio Zacchia, biskop van Montefiascone en Corneto.
  • Berlinghiero Gessi, biskop van Rimini.
  • Federico Baldissera Bartolomeo Cornaro, biskop van Bergamo.
  • Giulio Cesare Sacchetti, biskop van Gravina.
  • Giandomenico Spinola, ouditeur van die Apostoliese Kamer.
  • Giacomo Cavalieri, ouditeur van die Heilige Roomse Rota.
  • Lelio Biscia, dekaan van die Apostoliese Kamer.
  • Enrique Guzmán de Haros.
  • Nicolas François de Lorraine-Vaudémont, broer van die hertog van Lorraine.
  • Girolamo Vidoni, algemene tesourier.
  • Marzio Ginetti, prefek van die pouslike huishouding.

Die konsistorie van 30 Augustus 1627

  • Fabrizio Verospi, goewerneur van Perugia en Umbria.
  • Gil Carrillo de Albornoz, aartsdeken van Burgos, Spanje.
  • Pierre Bérulle, generaal owerste van die Kongregasie van die Oratorium in Frankryk.
  • Alessandro Cesarini, priester van die Apostoliese Kamer.
  • Antonio Barberini, junior, kardinaal-nepoot, sy neef.
  • Girolamo Colonna.
  • Giambattista Pamphili, titulêr patriarg van Antioch, later Pous Innocentius X.
  • Giovanni Francesco Guidi di Bagno, titulêr aartsbiskop van Patras.

Die konsistorie van 19 November 1629

  • Péter Pázmány, S.J., aartsbiskop van Esztergom (Gran) Hongarye
  • Antonio Santacroce, titulêr aartsbiskop van Seleucia.
  • Alphonse-Louis du Plessis de Richelieu, O.Carth., aartsbiskop van Lyon, Frankryk.
  • Giovanni Battista Maria Pallotta, titulêr aartsbiskop van Tessalonika.
  • Gregorio Naro, ouditeur van die Apostoliese Kamer.
  • Luca Antonio Virili, ouditeur van die Heilige Roomse Rota.
  • Giangiacomo Teodoro Trivulzio, priester van die Apostoliese Kamer.
  • Diego Guzmán de Haros, aartsbiskop van Sevilla, Spanje.
  • Jan Olbracht Wazy, S.J., biskop van Kraków.
  • Ciriaco Rocci, titulêr aartsbiskop van Patras.
  • Cesare Monti, titulêr patriarg van Antiochië.

Die konsistorie van 28 November 1633

  • Francesco Maria Brancaccio, biskop van Capaccio.
  • Alessandro Bichi, biskop van Carpentras, nuncio in Frankryk.
  • Ulderico Carpegna, biskop van Gubbio.
  • Stefano Durazzo, tesourier-generaal van die Apostoliese Kamer.
  • Agostino Oreggi, aalmoesenier en pouslike teoloog.
  • Benedetto Ubaldi, ouditeur van die Heilige Roomse Rota.
  • Marcantonio Franciotti, ouditeur van die Apostoliese Kamer.

Die konsistorie van 16 Desember 1641

  • Francesco Maria Macchiavelli, titulêr patriarg van Konstantinopel, biskop van Ferrara.
  • Ascanio Filomarino, aartsbiskop van Napels.
  • Marcantonio Bragadin, biskop van Vicenza.
  • Ottaviano Raggi, ouditeur van die Apostoliese Kamer.
  • Pierdonato Cesi, junior, pouslike tesourier.
  • Girolamo Verospi, ouditeur van die Heilige Roomse Rota.
  • Vincenzo Maculani, O.P., meester van die Heilige Apostoliese Paleis.
  • Francesco Peretti di Montalto.
  • Giulio Gabrielli, priester van die Apostoliese Kamer.
  • Jules Raymond Mazarin, Kanunnik van die patriargale Vatikaanse basiliek.
  • Virginio Orsini, ridder van die militêre orde van Johannes van Jerusalem.
  • Rinaldo d'Este.

Die konsistorie van 13 Julie 1643

  • Giovanni Giacomo Panciroli, titulêr patriarg van Konstantinopel.
  • Fausto Poli, titulêr aartsbiskop van Amasea.
  • Lelio Falconieri, titulêr aartsbiskop van Tebe.
  • Gaspare Mattei, titulêr aartsbiskop van Athenae.
  • Cesare Facchinetti, titulêr aartsbiskop van Damietta and biskop van Senigallia.
  • Girolamo Grimaldi-Cavalleroni, titulêr aartsbiskop van Seleucia.
  • Carlo Rossetti, titulêr aartsbiskop van Tarso en biskop van Faenza.
  • Giambattista Altieri, voormalig biskop van Camerino.
  • Mario Theodoli, ouditeur van die Apostoliese Kamer.
  • Francesco Angelo Rapaccioli, tesourier van die Apostoliese Kamer.
  • Francesco Adriano Ceva, referendaris van die tribunale van die Apostoliese Signatura van Geregtigheid en Genade.
  • Vincenzo Costaguti, priester van die Apostoliese Kamer.
  • Giovanni Stefano Donghi, priester van die Apostoliese Kamer.
  • Paolo Emilio Rondinini, priester van die Apostoliese Kamer.
  • Angelo Giori, prefek van die pouslike huishouding.
  • Juan de Lugo y de Quiroga, S.J.
  • Achille d'Estampes de Valençay, ridder van die Soewereine Militêre Orde van Malta.

Bibliografie

  • Duff, Eamon (2001). Saints and Sinners: A History of the Popes, Yale University Press. ISBN 0-300-09165-6.
  • Maxwell-Stuart, P. G. (2002). Chronicle of the Popes: The Reign-by-Reign Record of the Papacy from St. Peter to the Present, Thames & Hudson. ISBN 0-500-01798-0.

Verwysings

  1. ↑ Urban VIII. (2008). Encyclopædia Britannica. Deluxe Edition. Chicago: Encyclopædia Britannica.
  2. ↑ Ott, M. (1912). Pope Urban VIII. In The Catholic Encyclopedia. New York: Robert Appleton Company. Besoek Julie 2, 2010 by: http://www.newadvent.org/cathen/15218b.htm

Eksterne skakels

Wikisource
Wikisource
Die Engelse Wikisource bevat bronmateriaal oor hierdie onderwerp onder die titel:
  • BBKL Inskrywing (met Literatuurverwysings) in die Biographisch-Bibliographisches Kirchenlexikon (Duits)
  • PTA Inskrywing in "Popes through the Ages" deur J. Brusher S.J. (Engels)
  • Inskrywing in die Giga Catholic Information (Engels).

Nota

Saamgestel en vertaal uit die Nederlandse, Engelse, Duitse en Franse wikipedia en aangevul uit ander bronne soos aangedui.

Opvolging

Voorafgegaan deur
Gregorius XV 		Pous (Pontifex Maximus)
1623 – 1644 		Opgevolg deur
Innocentius X
Voorafgegaan deur
Alfonso Visconti 		Biskop van Spoleto
1608 – 1617 		Opgevolg deur
Lorenzo III Castrucci