Aegopodium podagraria

Aegopodium podagraria
Clasificación científica
Reinu: Plantae
(ensin clasif.): Eudicots
(ensin clasif.): Asterids
Orde: Apiales
Familia: Apiaceae
Subfamilia: Apioideae
Apioid superclade
Tribu: Careae
Xéneru: Aegopodium
Especie: Aegopodium podagraria
L.
Consultes
Royal Botanic Gardens, Kew Royal Botanic Gardens, Kew
World Flora Online World Flora online
[editar datos en Wikidata]

Aegopodium ye una especie de planta melecinal perteneciente a la familia Apiaceae. Ye orixinaria d'Eurasia.

Ilustración
Tarmos
Protomyces macrosporus na planta.
Fueyes

Descripción

Tien un color variáu de verde y blancu que dacuando se vuelve verde dientro d'un parche. Les flores son pequeñes, de color blancu, con cinco pétalos y salen percima de les fueyes, en grupos planos.

Forma parches trupos y ye considerada como una amenaza ecolóxica, ye invasivo y amenorga la diversidá d'especies na capa de suelu. Por esti motivu utilízase, de cutiu, pal caltenimientu de la cubierta vexetal.

Propiedad

Principio activos

Contién Vitamina C (fueyes)

Indicaciones

Utilízase como sedante, diuréticu (frutos), arumosu, estimulante, escuédigu, vulnerario. Usáu pal reuma y la gota, varices, enfermedaes de la piel. Los frutos en fervinchu o cocimientu usar pa enfermedaes intestinales, renales o de la vesícula.[1]

Preparación, Recetes

Utilizense les fueyes fresques pa la gota y seques en fervinchu pa la reuma. Les fueyes esmagayaes pueden emplegase pa enfrescar la piel tres la picadura d'inseutos. Les fueyes fresques cortaes finamente con carne picao y puré d'avena pa facilitar la dixestión.[1]

Distribución

Aegopodium podagraria ye nativa d'Europa y Asia.

Taxonomía

Aegopodium podagraria describióse por Carlos Linneo y espublizóse en Species Plantarum 2: 265. 1753.[2]

Etimoloxía

Aegopodium: nome xenéricu que deriva de les pallabres griegues: αἴγειος (Aigeos = "cabra") y πούς-ποδός (pous-podos = "pie") y refierse a la forma de les fueyes, que recuerda a un pie de cabra.

podagraria: epítetu

Sinonimia
  • Aegopodium latifolium Turcz. [1844, Bull. Soc. Imp. Naturalistes Moscou, 17 : 711]
  • Ligusticum podagraria Roth & T.Lestib.
  • Tragoselinum angelica Lam. [1779, Fl. Fr., 3 : 449] [nom. illeg.]
  • Sium podagraria (L.) Weber in F.H.Wigg. [1780, Prim. Fl. Holsat. : 24]
  • Sison podagraria (L.) Spreng. [1813, Pl. Umb. Prodr. : 35]
  • Seseli podagraria (L.) Weber
  • Seseli aegopodium Scop. [1771, Fl. Carniol., ed. 2, 1 : 215] [nom. illeg.]
  • Selinum podagraria (L.) E.H.L.Krause in Sturm [1904, Fl. Deutschl., ed. 2, 12 : 57]
  • Podagraria erratica Bubani [1899, Fl. Pyr., 2 : 351] [nom. illeg.]
  • Podagraria aegopodium Moench [1794, Meth. : 90]
  • Pimpinella podagraria (L.) T.Lestib. [1828, Botanogr. Belg., 2 (2) : 269]
  • Pimpinella angelicifolia Lam. [1785, Encycl. Méth. Bot., 1 : 451]
  • Carum podagraria (L.) Roth [1827, Enum. Pl. Phan. Germ., 1 (1) : 946]
  • Apium podagraria (L.) Caruel in Parl. [1889, Fl. Ital., 8 : 467]
  • Aegopodium angelicifolium Salisb.
  • Aegopodium simplex Lavy
  • Aegopodium ternatum Gilib.
  • Aegopodium tribracteolatum Schmalh.
  • Apium biternatum Stokes
  • Sium vulgare Bernh.[3][4]

Ver tamién

Galería

Ver tamién

Referencies

  1. 1,0 1,1 «Aegopodium podagraria». Plantes útiles: Linneo. Consultáu'l 13 d'ochobre de 2009.
  2. «Aegopodium podagraria». Tropicos.org. Missouri Botanical Garden. Consultáu'l 16 d'ochobre de 2012.
  3. Aegopodium podagraria en PlantList
  4. Sinónimos en Tela Botánico

Bibliografía

  1. Bailey, L.H. & E.Z. Bailey. 1976. Hortus Third i–xiv, 1–1290. MacMillan, New York.
  2. Fernald, M. 1950. Manual (ed. 8) i–lxiv, 1–1632. American Book Co., New York.
  3. Gleason, H. A. 1968. The Choripetalous Dicotyledoneae. vol. 2. 655 pp. In H. A. Gleason Ill. Fl. N. U.S.. New York Botanical Garden, New York.
  4. Gleason, H. A. & A.J. Cronquist. 1991. Man. Man. Vasc. Pl. N.E. U.S. (ed. 2) i–910. New York Botanical Garden, Bronx.
  5. Radford, A. E., H. E. Ahles & C. R. Bell. 1968. Man. Vasc. Fl. Carolinas i–lxi, 1–1183. University of North Carolina Press, Chapel Hill.
  6. Scoggan, H. J. 1979. Dicotyledoneae (Loasaceae to Compositae). Part 4. 1117–1711 pp. In Fl. Canada. National Museums of Canada, Ottawa.
  7. Small, J. K. 1933. Man. S.E. Fl. i–xxii, 1–1554. Published by the Author, New York. View in BotanicusView in Biodiversity Heritage Library
  8. Voss, E. G. 1985. Michigan Flora. Part II Dicots (Saururaceae-Cornaceae). Bull. Cranbrook Inst. Sci. 59. xix + 724.

Enllaces esternos