Campeonatu Mundial de Resistencia de la FIA
Campeonatu Mundial de Resistencia de la FIA | ||||
---|---|---|---|---|
Xeneral | ||||
Tipu de competición | serie de competición d'automovilismu | |||
Deporte | carreras de automóviles deportivos (es) | |||
Organizador | Fédération Internationale de l'Automobile | |||
Historia | ||||
Fundación | 2012 | |||
Competición | ||||
| ||||
Web oficial | ||||
El Campeonatu Mundial de Resistencia (oficialmente FIA World Endurance Championship[1]) ye una competición d'Automovilismu de velocidá que s'apuesta ente Sport Prototipos y Gran Turismos. A lo llargo de la so historia, camudó numberoses vegaes de nome y reglamentos.
Anguaño ye entamada pol Automobile Club de l'Ouest (dende 2010)y sancionada/reglamentada pola Federación Internacional del Automóvil (dende 2012).
Reemplaza al antiguu campeonatu: Copa Intercontinental Le Mans (Intercontinental Le Mans Cup (ILMC) del ACO) qu'empezó en 2010, y de la mesma, reemplaza de dalguna manera al antiguu Campeonatu Mundial de SportPrototipos (World Sportscar Championship) que dexó d'esistir en 1992. Ye'l campeonatu qu'alluga nuevamente les carreres de resistencia (6 Hores, 24 Hores, etcétera) dende'l so empiezu en 2012.
Ye la segunda categoría más importante del automovilismu apostáu en autódromos, solo detrás de la Fórmula 1, a pesar de superala en materia tecnolóxico.
Historia
El Campeonatu Mundial de Resistencia tuvo'l so primer periodu ente los años 1953 y 1992. Depués, en 2010, surde la Copa Intercontinental Le Mans (ILMC). El certame orixinal tornó, a partir del 2012, como se mentó antes, tomando en cuenta'l so predecesor inmediatu: la Copa Intercontinental Le Mans, y foi nuevamente renombráu, esta vegada como Campeonatu Mundial
de Resistencia.
Práuticamente toles carreres históriques de resistencia formaron parte del calendariu del campeonatu, ente elles les 24 Hores de Le Mans, les 24 Hores de Daytona, la Carrera Panamericana, les 12 Hores de Sebring, los 1000 km de Nürburgring, los 1000 km de Monza y los 1000 km de Spa-Francorchamps. Numberosos fabricantes d'automóviles deportivos forxaron la so identidá dientro del Campeonatu Mundial de Resistencia.
Nos sos oríxenes, el Campeonatu Mundial de Resistencia incluyía carreres en circuitos entamaos en carreteres públiques zarraes al tráficu, ente elles la Mille Miglia, la Carrera Panamericana y la Targa Florio. La parrilla componíase principalmente d'ex pilotos de Fórmula 1.
Más tarde fuéronse dexando de llau pa dar prioridá a los autódromos. Mientres les décades de 1960 y 1970, los reglamentos principales yeren los Grupu 5 y Grupu 6. Ente los modelos dominantes atópense los Ferrari 512 (versiones S y M), Ferrari 312P, Ford GT40, Lancia Beta y Porsche 917. En 1982 introducióse la homologación Grupu C pa detener la esguilada de potencia y falta d'interés de les marques. Rápido, fabricantes como Aston Martin, Jaguar, Mazda, Mercedes-Benz, Nissan, Porsche y Toyota poblaron les parrilles de salida.
A pidíu de Bernie Ecclestone el reglamentu modificar en 1991 pa poder usar los mesmos motores que la F1. Esto xeneró una esguilada de costos tan grande que los constructores pasar a aquella; la categoría perdió interés y corrióse, per última vegada, en 1992.
La BPR Global GT Series, apostada ente 1994 y 1996, ocupó'l buecu no que fai a certámenes mundiales de Gran Turismu, hasta que la FIA tomó control de la categoría y convertir nel Campeonatu FIA GT. Per otru llau, el Campeonatu de la FIA de Sport Prototipos apostar dende 1997 hasta 2003; sicasí, incluyeron poques carreres de resistencia. Dende 1992 hasta 2009, solamente esistieron campeonatos continentales de resistenciasobremanera l'American Le Mans Series, la Le Mans Series y la Rolex Sports Car Series.
En 2010 el Automobile Club de l'Ouest creó la Copa Intercontinental Le Mans cola pretensión d'axuntar los principales pilotos, equipos, marques d'automóviles y carreres de resistencia de los trés campeonatos continentales qu'usen el so reglamentu: la Le Mans Series (Europa), la American Le Mans Series (América del Norte) y l'Asian Le Mans Series (Asia).
Na so temporada inaugural hubo copes d'equipu pa les cuatro clases d'automóviles (LMP1, LMP2, GT1 y GT2), y una de constructores pa les clases LMP1 y GT2. Coles mesmes, tuvo trés feches: los 1000 km de Silverstone, el Petit Le Mans y los 1000 km de Zhuhai. La temporada 2011 cuntó con esos trés y otros cuatro: les 12 Hores de Sebring, los 1000 km de Spa-Francorchamps, les 24 Hores de Le Mans y los 1000 km d'Imola.
En 2012 el tornéu retomó la denominación Campeonatu Mundial de Resistencia, con sofitu de la Federación Internacional del Automóvil, pero esta vegada cola organización del Automobile Club de l'Ouest.
Circuitos
|
|
|
Estadístiques
Constructores
Inclúyense les estadístiques del World Sportscar Championship, la Intercontinental Le Mans Cup y l'actual FIA WEC. Datos actualizaos hasta la Temporada 2017
- Victories
Núm. | Constructor | Victories |
---|---|---|
1 | Porsche | 143 |
2 | Ferrari | 63 |
3 | Jaguar | 23 |
4 | Sauber | 22 |
5 | Alfa Romeo | 19 |
6 | Audi | 18 |
7 | Peugeot | 17 |
8 | Toyota | 16 |
9 | Matra | 15 |
10 | Ford | 13 |
Campeones (1953-1992)
Constructores / Equipos
1953 - 1961
Nestos años había un únicu campeonatu pa prototipos, y nun había distinciones ente Prototipos y GT.
Añu | Campeón Absolutu |
---|---|
1953 | Ferrari |
1954 | Ferrari |
1955 | Mercedes-Benz |
1956 | Ferrari |
1957 | Ferrari |
1958 | Ferrari |
1959 | Aston Martin |
1960 | Ferrari |
1961 | Ferrari |
1962 - 1965
A partir d'anguaño la categoría estremar en 2 campeonatos, cada cual con distintes categoríes que coronaben los sos propios campeones, tou baxu la órbita del Campeonatu Mundial de Resistencia. Había diverses categoríes tantu pa GT como pa Prototipos, polo cual nun hubo un únicu campeón absolutu, sinón dos; el campeón absolutu de Prototipos y el campeón absolutu (o de mayor cilindrada) de GT.
Añu | Prototipos | GT | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
S 3.0 | S 2.0 | S 1.0 | GT +2.0 | GT 2.0 | GT 1.0 | |
1962 | Ferrari | Porsche | Fiat-Abarth | Ferrari | Porsche | Fiat-Abarth |
1963 | Ferrari | Ferrari | Porsche | Fiat-Abarth | ||
1964 | Porsche | P 3.0 | Ferrari | Porsche | Abarth-Simca | |
Porsche | ||||||
1965 | Ferrari | Shelby | Porsche | Abarth-Simca |
1966 - 1967
Nestes temporaes el campeonatu estremar en 2 seiciones, nuevamente, caúna col so propiu campeón absolutu; los Sportcars y los Sporstcars Prototipos.
Añu | Sportscar
Prototipu |
Sportscar | |||
---|---|---|---|---|---|
P +2.0 | P 2.0 | S +2.0 | S 2.0 | S 1.3 | |
1966 | Ford | Porsche | Ford | Porsche | Abarth |
1967 | Ferrari | Porsche | Ford | Porsche | Abarth |
1968 - 1975
Anguaño'l Campeonatu estremar en dos campeonatos namái: un campeonatu absolutu, más una copa GT.
Añu | Absolutu | GT |
---|---|---|
1968 | Ford | Porsche |
1969 | Porsche | Porsche |
1970 | Porsche | Porsche |
1971 | Porsche | Porsche |
1972 | Ferrari | Porsche |
1973 | Matra | Porsche |
1974 | Matra | Porsche |
1975 | Alfa Romeo | Porsche |
1976 - 1977
Estos dos años el campeonatu estremar en dos campeonatos separaos; unu pa Marques (el cual incluyía automóviles de los grupos 1 a 5 de la FIA), y unu pa Sportscars Prototipu (del Grupu 6).
Añu | Marques | Sportscar | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Absolutu !D
1 |
D 2 | D 3 | Absolutu !2.0
L | |||
1976 | Porsche | Ford | Porsche | Porsche | Porsche | Lola |
1977 | Porsche | BMW | Porsche | Porsche | Alfa Romeo |
1978 - 1982
Ente 1978 y 1980 el campeonatu unificar sol títulu de Campeonatu Mundial pa Marques hasta adoptar a partir de 1981 el nome qu'utiliza anguaño; Campeonatu Mundial de Resistencia.
Añu | Prototipu | GT | |
---|---|---|---|
Absolutu | D 1 | ||
1978 | Porsche | BMW | Porsche |
1979 | Porsche | -2.0 L | |
Lancia | |||
1980 | Lancia | Porsche | |
1981 | Lancia | Porsche | |
1982 | Porsche |
1983 - 1984
Estes temporaes la categoría estremar en 3; el títulu absolutu, la copa de Grupu C Júnior/C2 y la Copa GT.
Añu | Absolutu | Grupu C
Júnior/C2 |
GT |
---|---|---|---|
1983 | Porsche | Alba-Giannini | Porsche |
1984 | Porsche | Alba-Giannini | BMW |
Equipos
ente 1985 y 1992 los títulos nun s'apurríen a marques, sinón a equipos quien utilizaben los sos motores. Estos equipos bien podíen ser oficiales. Na tabla amuésense'l nome del equipu y la marca que-yos aprovió l'automóvil. En dellos casos el mesmu equipu desenvolvía'l xasis del prototipu, nesos casos la Marca qu'apaez na tabla ye la que los motoriza.
Añu |
Absolutu |
Grupu C2 | ||
---|---|---|---|---|
Equipu | Marca | Equipu | Marca | |
1985 | Rothmans Porsche | Porsche | Spice Engineering | Tiga |
1986 | Brun Motorsport | Porsche | Ecurie Ecosse | Ford-Cosworth |
1987 | Silk Cut | Jaguar | Spice Engineering | Ford-Cosworth |
1988 | Silk Cut | Jaguar | Spice Engineering | Ford-Cosworth |
1989 | Team Sauber Mercedes | Mercedes-Benz | Chamberlain Engineering | Hart Ford-Cosworth |
1990 | Team Sauber Mercedes | Mercedes-Benz | ||
1991 | Silk Cut | Jaguar | ||
1992 | Grupu C | Copa | ||
Equipu | Marca | Equipu | Marca | |
Peugeot Talbot Sport | Peugeot | Chamberlain Engineering | Ford-Cosworth |
Pilotos
Añu | Absolutu | |
---|---|---|
1981 | Bob Garretson | |
1982 | Jacky Ickx | |
1983 | Jacky Ickx | |
1984 | Stefan Bellof | |
1985 | Derek Bell Hans-Joachim Stuck |
C2 |
Gordon Spice Ray Bellm | ||
1986 | Derek Bell | Gordon Spice Ray Bellm |
1987 | Raul Boesel | Gordon Spice Fermín Vélez |
1988 | Martin Brundle | Gordon Spice Ray Bellm |
1989 | Jean-Louis Schlesser | Nick Adams Fermín Vélez |
1990 | Jean-Louis Schlesser Mauro Baldi | |
1991 | Teo Fabi | |
1992 | Derek Warwick Yannick Dalmas |
Copa |
Ferdinand de Lesseps |
Campeones (2010-presente)
De siguío esti campeonatu resurde primero so la denominación Copa Intercontinental Le Mans. En 2012, retomó'l nome Campeonatu Mundial de Resistencia.
Copa Intercontinental Le Mans (2010 - 2011)
Añu |
Campeones | ||||
---|---|---|---|---|---|
LMP1 Equipu |
LMP2 |
GT1 | GT2/GTE-Pro |
GTE-Am | |
LMP1 Constructor | GT2/GTE-Pro Constructor | ||||
2010 | Peugeot Sport Total Peugeot 908 HDI FAP |
OAK Racing Pescarolo 01-Judd |
Larbre Compétition Saleen S7 |
Felbermayr Porsche 911 | |
Peugeot Peugeot 908 HDI FAP |
Ferrari Ferrari F430 | ||||
2011 | Peugeot Sport Total Peugeot 908 HDI FAP |
Signatech Nissan Oreca 03-Nissan |
AF Corse Ferrari F430 Ferrari 458 Italia |
Larbre Chevrolet Corvette | |
Peugeot Peugeot 908 HDI FAP |
Ferrari Ferrari F430 Ferrari 458 Italia |
Campeonatu Mundial de Resistencia (2012 - presente)
Cada añu apúrrense 2 campeonatos de constructores y 4 d'equipos; el campeonatu absolutu y el campeonatu GT de constructores; y los campeonatos d'equipos de LMP1 Privaos, LMP2, LMGTE-Pro y LMGTE-Am, onde cada autu constitúi'l so propiu equipu (dende 2013).
Añu |
Campeones | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
Absolutu | LMP1 | LMP2 | LMGTE-Pro | Constructores GT | LMGTE-Am | |
2012 | Audi Audi R18 TDI Audi R18 Ultra Audi R18 y-Tron Q |
Rebellion Lola B11/60 Lola B12/60 |
Starworks HPD ARX-03b-Honda |
AF Corse Ferrari 458 Italia |
Ferrari Ferrari 458 Italia |
Larbre Chevrolet Corvette |
2013 | Audi Audi R18 y-Tron Q |
Rebellion Lola B12/60-Toyota |
OAK Racing Morgan LMP2-Nissan |
AF Corse Ferrari 458 Italia |
Ferrari Ferrari 458 Italia |
8 Star Ferrari 458 Italia |
2014 | Toyota Toyota TS040 Hybrid |
Rebellion Rebellion R-One |
SMP Racing Oreca 03R |
AF Corse Ferrari 458 Italia |
Ferrari Ferrari 458 Italia |
Aston Martin Aston Martin Vantage |
2015 | Porsche Porsche 919 Hybrid |
Rebellion Rebellion R-One |
G-Drive Racing Ligier JS P2 |
Porsche Team Manthey Porsche 911 RSR |
Porsche Porsche 911 RSR |
SMP Racing Ferrari 458 Italia GT2 |
2016 | Porsche Porsche 919 Hybrid |
Rebellion Rebellion R-One |
Signatech Alpine Alpine A460 |
Aston Martin Racing AM Vantage GT2 |
Ferrari Ferrari 488 GTE |
AF Corse Ferrari 488 GTE |
2017 | Porsche Porsche 919 Hybrid |
Vaillante Rebellion Oreca 07 |
AF Corse Ferrari 488 GTE |
Ferrari Ferrari 488 GTE |
Aston Martin Racing AM Vantage GT2 |
Pilotos
Añu | Absolutu | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
2012 | Marcel Fässler André Lotterer Benoît Tréluyer | |||||||
2013 | Allan McNish Tom Kristensen Loic Duval |
LMP2 | GT | GTE-Am | ||||
Bertrand Baguette Ricardo González Martin Plowman |
Gianmaria Bruni | Jamie Campbell-Walter Stuart Hall | ||||||
2014 | Anthony Davidson Sébastien Buemi |
LMP1 Privaos | Sergey Zlobin | Gianmaria Bruni Toni Vilander |
David Heinemeier Hansson Kristian Poulsen | |||
Nick Heidfeld Nicolas Prost Mathias Beche | ||||||||
2015 | Timo Bernhard Mark Webber Brendon Hartley |
Nicolas Prost Mathias Beche |
Roman Rusinov Julien Canal Sam Bird |
Richard Lietz | Viktor Shaitar Aleksey Basov Andrea Bertolini | |||
2016 | Romain Dumas Neel Jani Marc Lieb |
Dominik Kraihamer Alexandre Imperatori Mathéo Tuscher |
Gustavo Menezes Nicolas Lapierre Stéphane Richelmi |
Nicki Thiim Marco Sørensen |
Emmanuel Collard François Perrondo Rui Águas | |||
2017[2][3] | Timo Bernhard Earl Bamber Brendon Hartley |
Julien Canal Bruno Senna |
Absolutu GT[4] | Paul Dalla Llana Pedro Lamy Mathias Lauda | ||||
James Caláu Alessandro Pier Guidi | ||||||||
2018-19[5][6] | Por definise | Por definise | Por definise | Por definise |
Palmarés dende 1953
Títulos de Pilotos (dende 1981)
Pilotu | Títulos | Añu(s) |
---|---|---|
Jacky Ickx | 2 | 1982, 1983 |
Derek Bell | 1985, 1986 | |
Jean-Louis Schlesser | 1989, 1990 | |
Brendon Hartley | 2015, 2017 | |
Timo Bernhard | 2015, 2017 | |
Bob Garretson | 1 | 1981 |
Stefan Bellof | 1984 | |
Hans-Joachim Stuck | 1985 | |
Raul Boesel | 1987 | |
Martin Brundle | 1988 | |
Mauro Baldi | 1990 | |
Teo Fabi | 1991 | |
Derek Warwick | 1992 | |
Yannick Dalmas | ||
André Lotterer | 2012 | |
Benoît Tréluyer | ||
Marcel Fässler | ||
Allan McNish | 2013 | |
Tom Kristensen | ||
Loïc Duval | ||
Anthony Davidson | 2014 | |
Sébastien Buemi | ||
Mark Webber | 2015 | |
Neel Jani | 2016 | |
Romain Dumas | ||
Marc Lieb | ||
Earl Bamber | 2017 | |
James Caláu | 2017 (GT) | |
Alessandro Pier Guidi |
Títulos de Pilotos per país (dende 1981)
La sumatoria inclúi toles categoríes dende 1981; el títulu Absolutu(*) (1981 - presente), C2 (1985 - 1989), Copa 1992, LMP1 (2014 - 2016), LMP2 (2013 - presente), GT (2013 - presente) y GTE-Am (2013 - presente)
(*) Los pilotos amosaos en negrina fueron campeones absolutos.
País | Títulos | Pilotu(s) |
---|---|---|
Reinu Xuníu | 18 | Derek Bell, Gordon Spice, Ray Bellm, Nick Adams, Martin Brundle, Derek Warwick, Allan McNish, Anthony Davidson, Martin Plowman, Sam Bird, Jamie Campbell-Walter, Stuart Hall, James Caláu |
Francia | 14 | Jean-Louis Schlesser, Yannick Dalmas, Ferdinand de Lesseps, Benoît Tréluyer, Loic Duval, Nicolas Prost, Julien Canal, Romain Dumas, Nicolas Lapierre, Emmanuel Collard, François Perrondo, Julien Canal |
Alemaña | 7 | Stefan Bellof, Hans-Joachim Stuck, André Lotterer, Timo Bernhard, Nick Heidfeld, Marc Lieb |
Suiza | 7 | Marcel Fässler, Sébastien Buemi, Mathias Beche, Neel Jani, Alexandre Imperatori, Mathéo Tuscher |
Italia | 6 | Mauro Baldi, Teo Fabi, Gianmaria Bruni, Andrea Bertolini, Alessandro Pier Guidi |
Dinamarca | 5 | Tom Kristensen, David Heinemeier Hansson, Kristian Poulsen, Nicki Thiim, Marco Sørensen |
Rusia | 4 | Sergey Zlobin, Roman Rusinov, Viktor Shaitar, Aleksey Basov |
Nueva Zelanda | 3 | Brendon Hartley, Earl Bamber |
Bélxica | 3 | Jacky Ickx, Bertrand Baguette |
Austria | 3 | Richard Lietz, Dominik Kraihamer, Mathias Lauda |
España | 2 | Fermín Vélez |
Estaos Xuníos | 2 | Bob Garreston, Gustavo Menezes |
Brasil | 2 | Raul Boesel, Bruno Senna |
Portugal | 2 | Rui Águas, Pedro Lamy |
Australia | 1 | Mark Webber |
Méxicu | 1 | Ricardo González |
Finlandia | 1 | Toni Vilander |
Mónacu#iu | 1 | Stéphane Richelmi |
Canadá | 1 | Paul Dalla Llana |
Títulu Absolutu de Constructores (dende 1953)
Na llista inclúyense los siguientes títulos daos como "absolutos"; Absolutu (1953-1961, 1968-1991, 2012-presente), S 3.0 (1962-1965), GT +2.0 (1962-1965), P +2.0 (1966-1967), S +2.0 (1966-1967), Sportscars (1976-1977), Grupu C (1992), Constructor LMP1 (2010-2011) y Absolutu GT (2017-presente). Pa los campeonatos d'equipos (1985-1992) amuésense les marques acomuñaes.
Escudería(s) | Títulos | Añu(s) |
---|---|---|
Porsche | 17 | 1964, 1969, 1970, 1971, 1976, 1976 (Sportscar), 1977, 1978, 1979, 1982, 1983, 1984, 1985, 1986, 2015, 2016, 2017 |
Ferrari | 16 | 1953, 1954, 1956, 1957, 1958, 1960, 1961, 1962, 1962 (GT), 1963, 1963 (GT), 1964 (GT), 1965, 1967, 1972, 2017 (GT) |
Ford | 4 | 1966, 1966 (Sportcars), 1967 (Sportscars), 1968 |
Peugeot | 3 | 1992, 2010, 2011 |
Jaguar | 3 | 1988, 1989, 1991 |
Mercedes-Benz | 3 | 1955, 1989. 1990 |
Matra | 2 | 1973, 1974 |
Alfa Romeo | 2 | 1975, 1977 (Sportscars) |
Audi | 2 | 2012, 2013 |
Lancia | 2 | 1980, 1981 |
Aston Martin | 1 | 1959 |
Shelby | 1 | 1965 (GT) |
Toyota | 1 | 2014 |
Pilotos destacaos
1953-1992
Pilotu | Títulos | Victories |
---|---|---|
Jacky Ickx | 2 (1982, 1983) | 37 |
Jochen Mass | 0 | 32 |
Derek Bell | 2 (1985, 1986) | 21 |
Henri Pescarolo | 0 | 21 |
Mauro Baldi | 1 | 17 |
Brian Redman | 0 | 17 |
Jean-Louis Schlesser | 2 (1989, 1990) | 15 |
Phil Hill | 0 | 14 |
Jo Siffert | 0 | 14 |
Gérard Larrousse | 0 | 12 |
Stirling Moss | 0 | 12 |
Olivier Gendebien | 0 | 11 |
Arturo Merzario | 0 | 11 |
Pedro Rodríguez | 0 | 11 |
Rolf Stommelen | 0 | 11 |
Bob Wollek | 0 | 11 |
2010-presente
- LMP1
(*) Pilotos con 3 o más victories.
(*) Solo cúntense les victories na categoría absoluta (dende 2012). Si un pilotu llogró victories n'otres categoríes del WEC nun se contabilicen nesta tabla.
Pilotu | Títulos | Victories | Rondes |
---|---|---|---|
Timo Bernhard | 2 (2015, 2017) | 12 | 2015: NÜR AMR FUJ SHA 2016: NÜR MEX AMR SHA 2017: LMS NÜR MEX AMR |
Brendon Hartley | 2 (2015, 2017) | 12 | |
Marcel Fässler | 1 (2012) | 10 | 2012: LMS SIL BAH 2013: SPA SÂO SHN 2014: LMS AMR 2015: SIL SPA |
André Lotterer | 1 (2012) | 10 | |
Benoît Tréluyer | 1 (2012) | 10 | |
Anthony Davidson | 1 (2014) | 10 | 2013: BAH 2014: SIL SPA FUJ SHA 2017: SIL SPA FUJ SHA BAH |
Sebastien Buemi | 1 (2014) | 10 | |
Mark Webber | 1 (2015) | 8 | 2015: NÜR AMR FUJ SHA 2016: NÜR MEX AMR SHA |
Kazuki Nakajima | 0 | 7 | 2012: FUJ 2013: FUJ 2017: SIL SPA FUJ SHA BAH |
Loïc Duval | 1 (2013) | 6 | 2012: SPA 2013: SIL LMS AMR 2016: SPA BAH |
Nicolas Lapierre | 0 | 5 | 2012: SÂO FUJ SHN 2013: FUJ 2014: SIL SPA |
Alexander Wurz | 0 | 5 | 2012: SÂO FUJ SHA 2013: FUJ 2014: BAH |
Romain Dumas | 1 (2016) | 5 | 2012: SPA 2014: SÂO 2015: BAH 2016: SIL LMS |
Earl Bamber | 1 (2017) | 5 | 2015: LMS 2017: LMS NÜR MEX AMR |
Tom Kristensen | 1 (2013) | 4 | 2012: SEB 2013: SIL LMS AMR |
Allan McNish | 1 (2013) | 4 | |
Neel Jani | 1 (2016) | 4 | 2014: SÂO 2015: BAH 2016: SIL LMS |
Marc Lieb | 1 (2016) | 4 |
- GTE
Inclúi LMGTE-Pro y LMGTE-Am. En cursiva apaecen los títulos de GT AM. Apaecen pilotos con 3 o más victories. Nun s'inclúin pilotos ensin victories en LMGTE-Pro.
Pilotu | Títulos | Victories |
---|---|---|
Gianmaria Bruni | 2 (2013, 2014) | 20 |
Pedro Lamy | 1 (2017) | 14 |
Giancarlo Fisichella | 0 | 12 |
Toni Vilander | 1 (2014) | 11 |
Nicki Thiim | 1 (2016) | 8 |
Darren Turner | 0 | 8 |
Richard Lietz | 1 (2015) | 7 |
Kristian Poulsen | 1 (2014) | 7 |
Darren Turner | 0 | 7 |
David Heinemeier Hansson | 1 (2014) | 6 |
Stefan Mücke | 0 | 6 |
James Caláu | 1 (2017) | 4 |
Frédéric Makowiecki | 0 | 4 |
Andy Priaulx | 0 | 4 |
Davide Rigon | 0 | 4 |
Alessandro Pier Guidi | 1 (2017) | 3 |
Rui Águas | 1 (2016) | 3 |
Marc Lieb | 0 | 3 |
Marco Sørensen | 1 (2016) | 3 |
Sam Bird | 0 | 3 |
Galería
-
Mille Miglia 1955.
-
Llargada de los 1000 km de Nürburgring de 1972.
-
Vuelta previa de los 1000 km de Nürburgring de 1973.
-
Podiu de les 6 Hores de Shanghai de 2012 (Clase LMP1)
-
24 Hores de Le Mans de 2014.
-
Podiu de les 24 Hores de Le Mans 2015.
Ver tamién
Referencies
- ↑ Management, Le Mans Endurance. «FIA World Endurance Championship − Official Website». Consultáu'l 29 d'ochobre de 2016.
- ↑ A partir de 2017, la FIA estableció una reglamentación al traviés de la cual, si na clase LMP1 Privaos nun hai a lo menos 3 autos de temporada completa, esi troféu nun sería apurríu. Por cuenta de qu'en 2017 solo l'equipu ByKolles va tener un únicu autu de temporada completa. Sicasí, coles entraes en 2018 de SMP Racing y Ginetta Motorsport esa temporada si apurrirá'l troféu. Al anunciase la temporada 2018-19, anuncióse la fusión de la categoría LMP1, que nun va tener un troféu de privaos.
- ↑ http://sportscar365.com/lemans/wec/lmp1-privateer-trophy-set-for-hiatus/
- ↑ A partir de 2017, la Copa GT pasa a ser un campeonatu del mundu, quedando n'igual importancia que'l títulu absolutu de LMP1
- ↑ https://lat.motorsport.com/wec/news/el-wec-se-convertira-en-una serie iverniza-948014/
- ↑ https://lat.motorsport.com/wec/news/a-partir-de-2018-habra-una-unica-categoria-de-lmp1-en-el-wec-948026/