Ross 154

Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
Ficha d'oxetu celesteRoss 154
estrella[1]
Descubridor Frank Elmore Ross
Data de descubrimientu 1925
Datos d'observación
Ascensión reuta (α) 282,45568250325 °[2]
Declinación (δ) −23,836237102381 °[2]
Distancia a la Tierra 2,9751 pc
Magnitú aparente (V) 10,495 (banda V)
Magnitú absoluta 13,07
Constelación Saxitariu[4]
Velocidá de rotación 3 km/s[5]
Velocidá radial −10,631 km/s[5]
Parallax 336,1228 mas[2]
Carauterístiques físiques
Radiu 0,24 Radius solars
Masa 0,17 M☉
Tipu espectral M3.5Ve[6]
Otros nomes
Cambiar los datos en Wikidata

Coordenaes: Sky map 18h 49m 49.364s, -23° 50′ 10.454″

Ross 154 (GJ 729)[7] ye anguaño la octava estrella más próxima al Sistema Solar a una distancia de 9,68 años lluz. De magnitú aparente +10,44, nun ye visible a simple vista y alcuéntrase na constelación de Saxitariu al nordeste de Kaus Borealis (λ Sagittarii).[8] Afayóse en 1925 pol astrónomu Frank Elmore Ross ya incluyida nel so «Segunda llista de nueves estrelles con movimientu propiu».[9]

Carauterístiques

Como munches otres estrelles cercanes a nós, Ross 154 ye una nana colorada. Tien tipu espectral M3.5V y una temperatura efectivo de 3240 K.[10] La so masa apenes supón el 17% de la masa solar[11] ente que'l so radiu equival al 20% del que tien el Sol.[12] La so lluminosidá bolométrica —en toles llonxitúes d'onda— equival al 0,4% de la lluminosidá solar.[8] Presenta una bayura relativa d'elementos más pesaos que'l heliu aproximao la metá que nel Sol. La velocidá de rotación relativamente alta de Ross 154 —4 km/s—,[12] indica que probablemente ye una estrella nueva, con una edá envalorada inferior a 1000 millones d'años.

Estudios recién utilizando'l Telescopiu espacial Hubble y el Telescopiu Hale refuguen la esistencia de planetes xovianos y nanes marrones alredor de Ross 154.[8] Les estrelles más cercanes a ella son la Estrella de Barnard a 5,41 años lluz, Lacaille 8760 a 7,4 años lluz, y Gliese 674 a 7,7 años lluz. Dientro de 157.000 años, Ross 154 va averar a namái 6,4 años lluz del Sistema Solar.[13]

Variabilidá

Al ser una estrella acandilante —esperimenta aumentos sópitos de rellumu que se manifiesten en tol espectru electromagnéticu—, Ross 154 tamién ye conocida pol so denominación de variable V1216 Sagittarii. El tiempu mediu que trescurre ente dos llamarades importantes ye d'unos dos díes,[14]con una medría típica nel so rellumu de 3-4 magnitúes mientres una erupción.[15] La intensidá de la so campu magnéticu ye de 2,6 ± 0,3 kG. Coles mesmes, ye una fonte de rayos X que la so lluminosidá nesta rexón del espectru ye de 6,0 × 1027 erg/s, modesta pa una nana colorada activa. L'Observatoriu Chandra constató un fuerte fogaral en Ross 154 qu'amontó'l conteo de rayos X nun factor de más de 100.[16]

Ver tamién

  • Llista d'estrelles cercanes a la Tierra

Referencies

  1. ↑ Afirmao en: SIMBAD.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Afirmao en: Gaia DR2. Llingua de la obra o nome: inglés. Data d'espublización: 25 abril 2018.
  3. ↑ «UBV(RI)C JHKobservations ofHipparcos-selected nearby stars» (n'inglés). Monthly Notices of the Royal Astronomical Society (4):  páxs. 1949–1968. 21 abril 2010. doi:10.1111/J.1365-2966.2009.16182.X. 
  4. ↑ Afirmao en: VizieR. Llingua de la obra o nome: inglés.
  5. ↑ 5,0 5,1 M. Lampón (abril 2018). «The CARMENES search for exoplanets around M dwarfs. High-resolution optical and near-infrared spectroscopy of 324 survey stars» (n'inglés). Astronomy and Astrophysics:  páxs. 49–49. doi:10.1051/0004-6361/201732054. 
  6. ↑ Todd J. Henry (19 febreru 2015). «A 3D search for companions to 12 nearby M dwarfs» (n'inglés). The Astronomical Journal (3):  páxs. 106. doi:10.1088/0004-6256/149/3/106. 
  7. ↑ Ross 154 (SIMBAD)
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 Ross 154 (Solstation)
  9. ↑ Ross, F. E. (1926). «New proper-motion stars, (second list)». The Astronomical Journal 36 (856). páxs. 124-128. http://adsbit.harvard.edu/cgi-bin/nph-iarticle_query?1926AJ.....36..124R. 
  10. ↑ Morales, J. C.; Ribas, I.; Jordi, C. (2008). «The effect of activity on stellar temperatures and radii». Astronomy and Astrophysics 478 (2). páxs. 507-512. http://cdsads.u-strasbg.fr/cgi-bin/nph-bib_query?2008A%26A...478..507M&db_key=AST&nosetcookie=1. 
  11. ↑ The One Hundred Nearest Star Systems (RECONS)
  12. ↑ 12,0 12,1 Reiners, A.; Basri, G.; Browning, M. (2009). «Evidence for Magnetic Flux Saturation in Rapidly Rotating M Stars». The Astrophysical Journal 692 (1). páxs. 538-545. http://cdsads.u-strasbg.fr/cgi-bin/nph-bib_query?2009ApJ...692..538R&db_key=AST&nosetcookie=1. 
  13. ↑ Bobylev, V. V. (2010). «Searching for stars closely encountering with the solar system». Astronomy Letters 36 (3). páxs. 220-226. http://cdsads.u-strasbg.fr/cgi-bin/nph-bib_query?2010AstL...36..220B&db_key=AST&nosetcookie=1. 
  14. ↑ Jarrett, A. H.; Grabner, G. (1976). «On the Period Between Flares of V1216 Sagittarii». Information Bulletin on Variable Stars (1221):  páxs. 1. http://adsabs.harvard.edu/abs/1976IBVS.1221....1J. Consultáu'l 13 de xunu de 2008. 
  15. ↑ Mariña, R.; Cristaldi, S.; Rodono, M. (1970). «Cooperative Observations of the Flare Star V1216 Sgr». Information Bulletin on Variable Stars 461:  páxs. 1–4. http://articles.adsabs.harvard.edu/abs/1970IBVS..461....1C. Consultáu'l 13 de xunu de 2008. 
  16. ↑ Wargelin, B. J.; Kashyap, V. L.; Drake, J. J.; García-Alvarez, D.; Ratzlaff, P. W. (2008). «X-Ray Flaring on the dMe Star, Ross 154». The Astrophysical Journal 676 (1):  páxs. 610–627. http://adsabs.harvard.edu/abs/2007arXiv0712.2791W. Consultáu'l 12 de setiembre de 2011. 

Coordenaes: Sky map 18h 49m 49.364s, -23° 50′ 10.454″