Радыюс

Ра́дыюс (па-лацінску: radius — літаральна прамень; сьпіца кола) — адцінак, які злучае пункт акружыны або сфэры зь ейным цэнтрам.

Радыюс складае палову дыямэтру.

Уласьцівасьці

• Радыюс, праведзены ў пункт ${\displaystyle A}$ акружыны, пэрпэндыкулярны акружыне ў гэтым пункце.
• Радыюс, пэрпэндыкулярны хордзе, дзеліць яе напалову.

Зьвязаныя вызначэньні

• Цэнтральны кут у акружыне — гэта кут, утвораны двума радыюсамі.
• Радыюс крывізны крывой — гэта радыюс акружыны, якая мае з гэтай крывой дотык другога парадку.

Этымалёгія

Слова «радыюс» упершыню сустракаецца ў 1569 року ў францускага навукоўца П’ера дэ ла Рамэ, крыху пазьней у Франсуа Віета. Робіцца агульнапрынятым толькі ў канцы XVII ст..

Абагульненьні

Радыюсам мноства ${\displaystyle M}$, якое ляжыць у мэтрычнай прасторы з мэтрыкай ${\displaystyle \rho }$, завецца велічыня ${\displaystyle (\sup _{x,y\in M}\rho (x,y))/2}$. Напрыклад, радыюс n-вымернага гіпэркуба з бокам s роўны

${\displaystyle r={\frac {s}{2}{\sqrt {n}.}$

Глядзіце таксама

• Атамны радыюс
• Бораўскі радыюс
• Гравітацыйны радыюс
• Дэбаеўскі радыюс экранаваньня
• Іённы радыюс
• Крышталехімічны радыюс
• Радыюс інэрцыі
• Радыюс-вэктар
• Радыюс павароту
• Радыюс паразы
• Радыюс ратацыі