Асобая армія (Першая сусветная вайна)

Асобая армія (палявая)
АсобаяА
руск.: Особая армия
Гады існавання жнівень 1916 года — пачатак 1918 года
Краіна Сцяг Расіі Расійская імперыя
Уваходзіць у гл. спіс франтоў
Тып армія
Дыслакацыя Расійская імперыя
Удзел у Першая сусветная вайна
(19141918)
Камандзіры
Вядомыя камандзіры гл. Галоўнакамандуючыя

Асо́бая а́рмія (АсобаяА) — агульнавайсковае аператыўнае аб'яднанне злучэнняў і часцей Рускай Імператарскай арміі падчас першай сусветнай вайны. Названая так з забабоннай боязі, каб не з'яўляцца «13-й»[1].

Склад

Палявое ўпраўленне створана ў жніўні 1916 года на базе армейскай групы генерала ад кавалерыі В. М. Безабразава. На канец 1917 года штаб размяшчаўся ў Луцку, з 12.17 — у Роўна. Ліквідаваны ў пачатку 1918 года.

У перыяд Першай сусветнай вайны склад арміі неаднаразова мяняўся. Максімальна ў яе ўваходзіла адначасова чатырнаццаць армейскіх карпусоў[2].

На канец 1917 года армія мела ў сваім складзе:

  • XXXI армейскі корпус
  • XXXIX армейскі корпус
  • XLIV армейскі корпус
  • XLVI армейскі корпус
  • I Туркестанскі армейскі корпус
  • IV кавалерыйскі корпус
  • VII кавалерыйскі корпус

У складзе

Баявыя дзеянні

Пасля перадачы арміі ў склад Паўднёва-Заходняга фронту перад ёй была пастаўлена задача нанясення ўдару на Ковель. Аднак, прызначанае на 17 верасня 1916 года наступленне было сарванае ударам германскай групы генерала кавалерыі Г. фон дэр Марвіца, а з 19 па 22 верасня Асобая і 8-я арміі правялі безвынікова пятую Ковельскую бітву, а да канца месяца і шостую. На 150-кіламетровым участку арміі супрацьстаялі 23 германскія і аўстрыйскія дывізіі.

Камандуючыя

Начальнікі штаба арміі

  • 30.08.1916 — 18.04.1917 — генерал-маёр Міхаіл Паўлавіч Аляксееў;
  • 18.04.1917 — 31.08.1917 — генерал-лейтэнант Рычард Францавіч Вальтэр;
  • 23.09.1917 — ? — генерал-маёр Пётр Мікіціч Бураў.

Зноскі

  1. Керсновский А. А. История русской армии. — М.: Эксмо, 2006. — Т. 2. — С. 299
  2. Гурко В. И. Война и революция в России. Мемуары командующего Западным фронтом 1914 - 1917. М.: Центрполиграф, 2007. С. 201.

Літаратура