Парэнхіма
Парэнхі́ма (стар.-грэч.: παρέγχυμα, літаральна — налітае побач): у медыцыне — сукупнасць асноўных элементаў унутранага органа, абмежаваная злучальнатканкавай стромай і капсулай (напрыклад, эпітэлій печані, нырак, лёгкіх і інш.).[1]; у біялогіі — тканка ўнутранага асяроддзя шматклетачных арганізмаў, якая складаецца з прыблізна аднолькавых непалярызаваных клетак. Таксама выкарыстоўваецца для апоры. Тканкі, класіфікавальныя як парэнхіматозныя, сустракаюцца ў сасудзістых раслін і ў прадстаўнікоў шэрагу груп шматклетачных жывёл і губак.
Парэнхіматозныя тканкі ў сасудзістых раслін
- Аэрэнхіма
- Запасальная парэнхіма
Парэнхіматозныя тканкі ў шматклетачных жывёл
- Стрававальная парэнхіма бескішэчных турбелярый.
- Мезенхіма ігласкурых і хордавых.
Гл. таксама
- Парэнхімула
- Парэнхімела
- Склероз
Зноскі
- ↑ Энциклопедический словарь медицинских терминов
Літаратура
- Парэнхіма (руск.) — артыкул з Вялікай савецкай энцыклапедыі
- Парэнхіма — артыкул з Вялікай медыцынскай энцыклапедыі Архівавана 29 чэрвеня 2012.