Старшыня Еўрапейскай камісіі

Еўрапейскі саюз

Гэты артыкул — частка серыі: «Палітычнае ўпарадкаваннеЕўрапейскага саюза»

Парламент Старшыня Марцін Шульц Найбуйнейшыя фракцыі: ЕНП : (Вэбер) С&Д : (Пітэла) 8-ы склад Дэпутаты (751) перыяд 2014-19 Бюро Намеснік старшыні Квестар Канферэнцыя Заканадаўчаяпрацэдура

Савет міністраў Старшыня Італія Склады: Агульныя пытанні Знешняя палітыка Эканоміка (Еўра) Заканадаўчаяпрацэдура Галасаванне Сакратарыят Генеральны сакратар Увэ Карсепіус Камітэт прадстаўнікоў

Еўрапейскі савет Старшыня Дональд Туск Партыі Спіс сустрэч

Камісія Камісія Юнкеру Старшыня Жан-Клод Юнкер Намеснікі старшыні Камісары Грамадзянская служба Генеральны сакратар Кэтрын Дэй

Суд Суд Агульная юрысдыкцыя Трыбунал грамадзянскайслужбы Спіс членаў Рашэнні

Іншыя інстытуты Цэнтральны банк Старшыня ЕСЦБ Еўра ЭВС Еўразона Злічальная палата Бюджэт ЕББМ Інвестыцыйны банк Камітэт рэгіёнаў ЕСЕК Еўраомбудсмен Іншыя органы Агенцтвы Нацыянальныяпарламенты

Унутраная палітыка Бюджэт Чатыры свабоды Эканамічная зона Агульны рынак Свабода, бяспека, справядлівасць Шэнгенская зона Палітыкі Сельскагаспадарчая Энергетычная Рыбалоўная Рэгіянальная Грамадзянства Праеўрапеізм Еўраскептыцызм Інтэграцыя Наддзяржаўнасць Федэралізм ЗШЕ Еўропа розныххуткасцяў Выключэнні Пашыранаесупрацоўніцтва Выхад з саюза

Знешняя палітыка Вярхоўныпрадстаўнік Кэтрын Эштан Замежнапалітычнаяслужба Знешняя палітыка Абарона Пашырэнне

Выбары 1979, 1984, 1989 1994, 1999, 2004, 2009 2014 (апошнія) 2019 (наступныя) Палітычныя партыі ЕНП ПЕС ЕЛДР Свабодны альянс Зялёныя АЕН Левыя Дэмакраты Фракцыі ЕНП С&Д АЛДЕ Зялёныя — ЕСА ЕКР ЕАЛ/ЛПК ЕСД Акруга Рэферэндумы

Права Acquis communautaire Вяршэнства Субсідыярнасць Дагаворы; Рым 1957 Зліццё 1965 АЕА 1986 Маастрыхт 1992 Амстэрдам 1997 Ніца 2001 Лісабон 2007 Асноўныя свабоды Членства Г Р П

Старшыня Еўрапейскай камісіі (ЕК) ўзначальвае выканаўчы орган улады Еўрапейскага саюза. Старшыня кантралюе ўсю выканаўчую ўладу, яе членаў і Еўрапейскі грамадзянскі сэрвіс. Прэзідэнт адказвае за размеркаванне партфеляў сярод членаў камісіі і можа правесці перастаноўку яе членаў або, пры неабходнасці, звольніць іх. Ён вызначае рэгламент Камісіі і ўсе заканадаўчыя прапановы.

Камісія праектуе новыя законы і разглядае іх на прыкладзе штодзённага жыцця Саюза (абапіраючыся на бюджэт і прымае рашэнні). Камісія таксама прадстаўляе ЕС у такіх арганізацыях як Сусветная Гандлёвая Арганізацыя і G8.^[1][2] АТым не менш, Старшыня ЕК, у адрозненне ад іншых кіраўнікоў урадаў, не вызначае знешнюю палітыку, не можа камандаваць войскамі або змяняць падаткі, паколькі яны ў асноўным па-за кампетэнцыі ЕС.

Пасада была створана ў 1958 годзе. Старшыня фармальна прызначаецца міністэрствам Савета Еўрапейскага саюза (на практыцы, Еўрапейскім саветам — главамі дзяржаў-членаў) кожныя пяць гадоў і яго кандыдатура ўхваляецца Еўрапейскім парламентам, да якога адносіцца Старшыня (Парламент можа выражаць неўхваленне працы Камісіі). Старшыня ў такім разе выбірае іншых Еўрапейскіх камісараў, разам з краінамі-членамі ЕС. Пасля гэтага ён перадае абавязкі кожнаму з іх. Да моманту прыняцця імі ўсіх спраў, яны абавязаны выступіць перад Парламентам.^[1][2]

Старшыня Еўрапейскай камісіі — Урсула фон дэр Ляен, былы міністр абароны Германіі, зацверджаны Еўрапарламентам 16 ліпеня 2019^[3].

№	Старшыня	Фота	Дзяржава і папярэдняя пасада	Партыя	Час паўнамоцтваў	Заўвагі
1	Вальтэр Хальштэйн		Міністр фінансаў	Хрысціянскія дэмакраты	01958-01-01 1 студзеня 1958 — 01967-06-30 30 чэрвеня 1967	Стварыў агульную сельскагаспадарчую палітыку і вырашыў крызіс вакантных пасад, які прывёў да Люксембургага кампрамісу.
2	Жан Рэй		Міністр фінансаў	Ліберальныя дэмакраты	01967-07-02 2 ліпеня 1967 — 01970-07-01 1 ліпеня 1970	Пачаў ініцыятывы па Еўрапейскаму палітычнаму супрацоўніцтву і Эканамічнаму і Манетарнаму Саюзу ЕС.
3	Франко Марыя Малфаці		Міністр замежных спраў	Хрысціянскія дэмакраты	01970-07-02 2 ліпеня 1970 — 01972-03-01 1 сакавіка 1972	Унес пранпановы на адзіным рынку. Адкрыты перамовы аб членстве з Даніяй, Ірландыяй, Нарвегіяй і Вялікабрытаніяй.
4	Сікка Мансхольт		Міністр селькай гаспадаркі	Сацыялісты	01972-03-22 22 сакавіка 1972 — 01973-01-05 5 студзеня 1973	Курыраваў стварэнне Еўрапейскай валютнай сістэмы (ЕВС) і першае пашырэнне ЕС
5	Франц-Хаўер Арталі		Міністр фінансаў	Хрысціянскія дэмакраты	01973-01-06 6 студзеня 1973 — 01977-01-05 5 студзеня 1977	Кіраваў пашыранай Супольнасцю падчас нафтавага крызісу ў 1973 годзе і турэцкага ўварвання на Кіпр
6	Рой Джэнкінс		Міністр унутраных спраў	Сацыялісты	01977-01-06 6 студзеня 1977 — 01981-01-19 19 студзеня 1981	Курыраваў развіццё ЕВС і быў першым Старшыней, які ўдзельнічаў у G8
7	Гастан Торн		Прэм’ер-міністр	Ліберальныя дэмакраты	01981-01-20 20 студзеня 1981 — 01985-01-06 6 студзеня 1985	Паскорыў пашырэння падчас працы над Адзіным еўрапейскім актам. Аднак у перыяд «евраскляроза» уплыў Торна наменшыўся
8	Жак Дэлор		Міністр фінансаў	Сацыялісты	01985-01-07 7 студзеня 1985 — 01995-01-24 24 студзеня 1995	Курыраваў прыняцце Адзінага Еўрапейскага Акта і Маастрыхцкага дагавора, быў галоўным архітэктарам Камітэта рэгіёнаў. Кіраваў у час пашырэння ЕС у 1995 годзе.
9	Жак Сантэр		Прэм’ер-міністр	Народная партыя	01995-01-25 25 студзеня 1995 — 01999-03-15 15 сакавіка 1999	Сантер працаваў над Амстэрдамскім дагаворам, Ніцкім дагаворам і ўвядзеннем еўра. Аднак праца яго камісіі была азмрочана бюджэтнай палемікай. Сантер падаў у адстаўкуда заканчэння тэрміну дзеяння яго мандата.
-	Мануэль Марын (замяшчэнне)		Еўрапейскі міністр	Сацыялісты	01999-03-15 15 сакавіка 1999 — 01999-09-17 17 верасня 1999	З-за датэрміновай адстаўкі Сантэра, праца яго камісіі працягвалася пад кіраўніцтвам Мануэля Марына, як часовага Старшыні адміністрацыі.
10	Рамана Продзі		Прэм’ер-міністр	Ліберальныя дэмакраты	01999-09-17 17 верасня 1999 — 02004-11-22 22 лістапада 2004	Курыраваў увядзенне Ніцкай Дамовы і падпісанне Еўрапейскай канстытуцыі. Ён таксама курыраваў запуск наяўнага еўра ў 2002 годзе.
11	Жазэ Мануэл Барозу		Прэм’ер-міністр	Народная партыя	02004-11-22 22 лістапада 2004 — 02014-11-01 1 лістапада 2014	Барозу курыраваў прыняцце Лісабонскага дагавора, працаваў у час пашырэнняў 2004 і 2007 гадоў, а таксама ў час яго старшынства была прынята Дырэктыва Блокештэйна.