Rosa persica

Rosa persica
Навуковая класіфікацыя
Міжнародная навуковая назва

Rosa persica Michx. ex J.F. Gmel.

Сінонімы
  • Hulthemia persica
  • Rosa simplicifolia

Сістэматыка
на Віківідах

Выявы
на Вікісховішчы
NCBI  74628
EOL  631280
IPNI  733660-1
TPL  rjp-15223

Rosa persicaвід раслін, якія адносяцца да роду ружа (лац.: Rósa) сямейства Ружавыя.

Нізкі куст, або кусцік, які расце ў пустынях Цэнтральнай Азіі і Ірана. Выкарыстоўваецца ў садаводстве для атрымання гібрыдных сартоў руж.

Па дадзеных сайта The Plant List таксанамічны статус дадзенай расліны з'яўляецца нявызначаным[1].

Класіфікацыя

Hulthemia раней разглядалася ў якасці самастойнага роду, у цяперашні час — у якасці падроду роду Rosa.

У складзе адзінага ў падрозе віду Rosa (Hulthemia) persica вылучаюцца дзве формы R. persica var. persica і R. persica var. berberifolia. Апошняя форма, распаўсюджаная на паўночным усходзе арэала, часам разглядаецца ў якасці самастойнага віду Rosa (Hulthemia) berberifolia.

Апісанне

Расліна з няспелымі пладамі.

Нізкі раскідзіста-галінасты калючы кусцік вышынёй 15-50 см. Лісце простае (у адрозненне ад большасці відаў Rosa), скурыстае, голае, прылісткаў няма. Кветкі адзінкавыя, зверху, дыяметрам 2,5-3,5 см, залаціста-жоўтага колеру з цёмна-пурпуровым аснаваннем пялёсткаў. Плады даўжынёй каля 1 см, густа абсыпаныя шыпікамі, ў спелым стане фіялетавых тонаў, пры высыханні карычневыя. Цвіце ў красавіку — пачатку мая, плады паспяваюць у чэрвені.

Распаўсюджанне

Від распаўсюджаны ў краінах Сярэдняй Азіі, Казахстане, Іране, Афганістане, на захадзе Кітая. У Расіі — на поўдні Заходняй Сібіры.

Расце на пустынных саланцаватых, шчабеністых або гліністых глебах. Часта сустракаецца ўздоўж дарог.

У культуры

Гібрыд Rosa persica x Rosa clinophylla. Каралеўскі батанічны сад, Мадрыд.

У садках Заходняй Еўропы гэты від разводзіцца з 1836 года[2]. Былі атрыманы шматлікія гібрыды з іншымі відамі шыпшыны ('Eyes For You').

У філатэліі

У 2006 годзе ва Узбекістане выпушчана паштовая марка з Rosa persica[3].

Зноскі

Літаратура

  • Флора Казахстана. Том IV / Н.В. Павлов. — Алма-Ата: Издательство Академии наук Казахской ССР, 1961. — С. 502-503. — 548 с.