Dicaeum
![]() Picaflor australià (Dicaeum hirundinaceum) | |
Taxonomia | |
---|---|
Superregne | Holozoa |
Regne | Animalia |
Fílum | Chordata |
Classe | Aves |
Ordre | Passeriformes |
Família | Dicaeidae |
Gènere | Dicaeum ![]() Cuvier, 1816 |
Dicaeum és un gènere d'ocells de la família dels dicèids (Dicaeidae) de vegades coneguts com a picaflors.[1] Habiten medis tropicals d'Àsia meridional i Australàsia, des de l'Índia, cap a l'est, fins a les Filipines i el sud d'Austràlia. El gènere està estretament relacionat amb Prionochilus, amb el qual forma un grup monofilètic.[2][3]
Els membres d'aquest gènere són moixons molt petits, robusts, sovint de colors brillants, que fan 10 - 18 cm de llargària, amb cua curta, becs curts, corbs i gruixuts i llengües tubulars. Aquestes característiques reflecteixen la importància del nèctar en la dieta de moltes de les espècies, encara que també mengen baies, aranyes i insectes. Ponen de dos a quatre ous, normalment en un niu en forma de bossa, suspès d'un arbre.[4]
Taxonomia
El gènere Dicaeum va ser introduït pel naturalista francès Georges Cuvier el 1816.[5] El nom prové del grec antic «dikaion». Cuvier va afirmar que aquesta era una paraula per a un ocell indi molt petit esmentat per l'autor romà Claudius Aelianus, però la paraula probablement es referia en realitat a l'escarabat Scarabaeus sacer.[6] L'espècie tipus va ser designada com el picador de Mindoro per George Robert Gray el 1840.[7][8]
Hi ha divergències en quant al nombre, les espècies i subespècies incloses en aquest gènere. Segons la classificació del Congrés Ornitològic Internacional (versió 14.2, 2024), aquest gènere conté 48 espècies:[9]
- Dicaeum dayakorum - picaflors d'ulleres.
- Dicaeum annae - picaflors de la Sonda.
- Dicaeum agile - picaflors becgròs. (Pachyglossa agilis)*
- Dicaeum aeruginosum - picaflors ratllat. (Pachyglossa agilis aeruginosa)*
- Dicaeum everetti - picaflors dorsibrú. (Pachyglossa everetti)*
- Dicaeum proprium - picaflors bigotut. (Pachyglossa propria)*
- Dicaeum chrysorrheum - picaflors estriat.
- Dicaeum melanozanthum - picaflors ventregroc.
- Dicaeum vincens - picaflors de Sri Lanka.
- Dicaeum aureolimbatum - picaflors de flancs grocs.
- Dicaeum nigrilore - picaflors de Mindanao.
- Dicaeum anthonyi - picaflors de corona daurada.
- Dicaeum kampalili - picaflors de corona vermella.
- Dicaeum bicolor - picaflors bicolor.
- Dicaeum australe - picaflors de les Filipines.
- Dicaeum haematostictum - picaflors pitnegre.
- Dicaeum retrocinctum - picaflors de Mindoro.
- Dicaeum quadricolor - picaflors de Cebu.
- Dicaeum trigonostigma - picaflors de ventre taronja.
- Dicaeum hypoleucum - picaflors brunzidor.
- Dicaeum erythrorhynchos - picaflors becclar.
- Dicaeum concolor - picaflors dels Nilgiri.
- Dicaeum minullum - picaflors senzill.
- Dicaeum virescens - picaflors de les Andaman.
- Dicaeum pygmaeum - picaflors menut.
- Dicaeum nehrkorni - picaflors de Nehrkorn.
- Dicaeum erythrothorax - picaflors de Buru.
- Dicaeum schistaceiceps - picaflors de Halmahera.
- Dicaeum vulneratum - picaflors cendrós.
- Dicaeum pectorale - picaflors pectoral.
- Dicaeum geelvinkianum - picaflors de Nova Guinea.
- Dicaeum nitidum - picaflors de les Louisiade.
- Dicaeum eximium - picaflors de les Bismarck.
- Dicaeum aeneum - picaflors de les Salomó.
- Dicaeum tristrami - picaflors de Makira.
- Dicaeum igniferum - picaflors carminat.
- Dicaeum maugei - picaflors de Maugé.
- Dicaeum keiense - picaflors pit-rosat (separat de D. hirundinaceum).
- Dicaeum hirundinaceum - picaflors australià.
- Dicaeum celebicum - picaflors de Sulawesi.
- Dicaeum monticolum - picaflors de Borneo.
- Dicaeum ignipectus - picaflors pit de foc.
- Dicaeum cambodianum - picaflors de Cambodja (separat de D. ignipectus).
- Dicaeum beccarii - picaflors de Sumatra (separat de D. ignipectus).
- Dicaeum luzoniense - picaflors de Luzon (separat de D. ignipectus).
- Dicaeum sanguinolentum - picaflors sagnant.
- Dicaeum cruentatum - picaflors de dors escarlata.
- Dicaeum trochileum - picaflors cap-roig.
(*) Birds of the World / Cornell Lab of Ornithology considera que aquest gènere conte 4 espècies menys i que les quatre referenciades pertanyen al gènere Pachyglossa.[10]
Per altra banda, BirdLife Internacional en considera que en té 50 d'espècies. D. aeruginosum i D. virescens no les considera espècies de ple dret i hi afegeixes les 4 següents:[11]
- Dicaeum rhodopygiale - picaflors de l'illa de Flores: la considera espècie separada de D. sanguinolentum basant-se en l'estudi de Rheindt i Eaton (2019).[12]
- Dicaeum wilhelminae - picaflors de Sumba: Fins ara es tractava com a coespecífic amb D. sanguinolentum i D. hanieli, però difereix del darrer en caràcters donats sota aquesta espècie. Difereix de l'anterior en plomatge i veu aparentment molt diferent (Boesman 2016).[13]
- Dicaeum hanieli - picaflors de Timor: Diferències de plomatge amb D. sanguinolentum i D. wilhelminae.
- Dicaeum ignicolle - picaflors de les Aru: Diferències de plomatge amb D. hirundinaceum i D. keiense.
Referències
- ↑ «Dicaeum». Cercaterm. TERMCAT, Centre de Terminologia. [Consulta: 23 gener 2025].(català)
- ↑ Nyári, Árpád S.; Peterson, A. Townsend; Rice, Nathan H.; Moyle, Robert G. «Phylogenetic relationships of flowerpeckers (Aves: Dicaeidae): Novel insights into the evolution of a tropical passerine clade» (en anglès). Molecular Phylogenetics and Evolution, 53, 3, 12-2009, pàg. 613–619. DOI: 10.1016/j.ympev.2009.06.014.
- ↑ Salomonsen, Finn «Notes on flowerpeckers (Aves, Dicaeidae). 2, The primitive species of the genus Dicaeum. American Museum novitates ; no. 1991». American Museum Novitates. American Museum of Natural History, 1960.
- ↑ Phillipps, Quentin & Karen. Phillipps' field guide to the birds of Borneo (en anglès). 2ed.. Oxford: Beaufoy Publ,, 2011. ISBN 978-1-9067-8065-4.
- ↑ Cuvier, Georges. Le Règne animal distribué d'après son organisation : pour servir de base a l'histoire naturelle des animaux et d'introduction a l'anatomie comparée (in French). Vol. 1. Paris: Déterville. pp. 410–411. The volume has the year 1817 printed on the title page but was published in 1816 (en francès). Vol.1. Paris: Déterville, 1816, p. 410–411.
- ↑ Jobling, James A. The Helm Dictionary of Scientific Bird Names: From Aalge to Zusii. 1. Aufl.. London: Christopher Helm, 2010, p. 135. ISBN 978-1-4081-2501-4.
- ↑ Gray, George Robert. A list of the genera of birds : with their synonyma an indication of the typical species of each genus (en anglès). [London]: R. and J.E. Taylor, 1840, p. 13.
- ↑ Cottrell, G. William,; Greenway, James C.; Mayr, Ernst; Paynter, Raymond A.. Check-list of birds of the world. v.12 (1967). Cambridge: Harvard University Press, 1967, p. 174.
- ↑ Gill, Frank; Donsker, David; Rasmussen, Pamela. «Dippers, leafbirds, flowerpeckers, sunbirds» (en anglès). IOC World Bird List v14.1. Congrés Ornitològic Internacional, 2024. [Consulta: 13 juliol 2024].
- ↑ Winkler, David W.; Billerman, Shawn M.; Lovette, Irby J. «Flowerpeckers (Dicaeidae), version 1.0» (en anglès). Birds of the World, 2020. DOI: 10.2173/bow.dicaei1.01species_shared.bow.project_name. ISSN: 2771-3105.
- ↑ «Dicaeum». BirdLife. [Consulta: 24 gener 2025].
- ↑ Rheindt, Frank E; Eaton, James A «[https://avianevonus.com/wp-content/uploads/2019/10/rheindt-eaton-2019-flowerpeckers-birding-asia.pdf The taxonomy of the Blood-breasted Flowerpecker Dicaeum sanguinolentum complex]» ((PDF)). Taxonomic Review. BirdingASIA, v.31, 7-2019, pàg. 36–39.
- ↑ Boesman, Peter «Notes on the vocalizations of Blood-breasted Flowerpecker (Dicaeum sanguinolentum)». Ornithologival Notes, 25-04-2016.