Κύπελλο Ελλάδος υδατοσφαίρισης ανδρών

Κύπελλο Ελλάδος
	Τρέχουσα διοργάνωση:; 2023-24
Άθλημα	Υδατοσφαίριση
Ίδρυση	1953
Χώρα	Ελλάδα
Τελευταίος κάτοχος	Ολυμπιακός
Περισ. κατακτήσεις	Ολυμπιακός (25 τίτλοι)
Εγχώρια κύπελλα	Σούπερ Καπ
Επίσημη ιστοσελίδα	koe.org.gr

Το Κύπελλο Ελλάδος υδατοσφαίρισης ανδρών είναι η δεύτερη σε σημασία ελληνική διοργάνωση στην ανδρική υδατοσφαίριση, και διεξάγεται από το 1953 ^[1] με το σύστημα νοκ-άουτ. Από την περίοδο 1998–99 στην ημιτελική και τελική φάση καθιερώθηκε το σύστημα φάιναλ-φορ σε ένα κολυμβητήριο.^[2] Περισσότερες κατακτήσεις μετρά ο Ολυμπιακός Σ.Φ.Π. με 25.

Ιστορικές πληροφορίες

Το Κύπελλο Ελλάδας θεσμοθετήθηκε το 1952 με την διοίκηση του Νικολάου Μπαλτατζή – Μαυροκορδάτου και ξεκίνησε από την επόμενη χρονιά (1953) με τη μορφή του Επαμειβόμενου Κυπέλλου, στη μνήμη του σπουδαίου προπολεμικά υδατοσφαιριστή Παντελή Ψύχα. ^[3]

Η απόφαση έλεγε πως όταν μία ομάδα καταφέρει να το κατακτήσει έξι (6) φορές στα επόμενα 10 χρόνια, η διοργάνωση θα ολοκληρωθεί. Αυτό κι έγινε το 1958, όταν ο Εθνικός Πειραιώς κατέκτησε το 6ο στη σειρά Κύπελλο Ελλάδας. Οι τελικοί (και τελικές φάσεις) των πρώτων αυτών διοργανώσεων γίνονταν στο «Ολυμπιακό Κολυμβητήριο» στην περιοχή Ζαππείου. Η διοργάνωση ξανάρχισε το 1984.

Από την περίοδο 1998-99 η διοργάνωση μέχρι την προημιτελική φάση γίνεται με σύστημα νοκ-άουτ στην έδρα του συλλόγου που θα ευνοηθεί από την κλήρωση. Στη συνέχεια διεξάγεται με σύστημα Φάιναλ-φορ, κατά κανόνα σε ένα κολυμβητήριο επαρχιακής πόλης, ώστε να διαφημιστεί το άθλημα και εκτός περιοχής Αττικής. Η πρώτη διοργάνωση με το νέο σύστημα διεξήχθη το 1999 στην Κέρκυρα. Το 2004 στην τελική φάση μετείχαν οκτώ σύλλογοι (Φάϊναλ-8) και διεξήχθη στο νέο «Ολυμπιακό Κολυμβητήριο», ώστε να δοκιμαστεί εν όψει της Ολυμπιάδας του 2004.

Ρεκόρ διοργάνωσης

Πολυνίκης του θεσμού είναι ο Ολυμπιακός Σ.Φ.Π. με 25 κύπελλα, ενώ είναι και η ομάδα με τις περισσότερες συμμετοχές στον τελικό (31). Ο Εθνικός Ο.Φ.Π.Φ. (1953–1958, 1984–1985) κατέχει το ρεκόρ συνεχόμενων κατακτήσεων του κυπέλλου με 8 ενώ ο Ολυμπιακός κατέχει το ρεκόρ συνεχόμενων κατακτήσεων στην σύγχρονη εποχή με 6 (2006–2011, 2018–2023).
Ο Ν.Ο. Βουλιαγμένης είναι η ομάδα με τους περισσότερους χαμένους τελικούς με 13.
Στον τελικό του 2021 ανάμεσα σε Ολυμπιακό και Α.Ε.Κ. "έσπασαν" τρία ρεκόρ: το ένα ήταν του παίκτη με τα περισσότερα γκολ σε τελικό, το οποίο κατόρθωσε ο Γενηδουνιάς με 7 γκολ (το προηγούμενο ρεκόρ ήταν τα 5 και το κατείχαν 8 παίκτες). Το δεύτερο είχε να κάνει με το σκορ, καθώς το τελικό 20–4 υπέρ του Ολυμπιακού και η διαφορά των 16 γκολ είναι ρεκόρ για τη διοργάνωση (το προηγούμενο ρεκόρ ήταν τα 12), ενώ καταρρίφθηκε και το ρεκόρ παραγωγικότητας μιας ομάδας σε τελικό με τα 20 τέρματα που πέτυχαν οι ερυθρόλευκοι και έσπασαν το δικό τους προηγούμενο των 18 τερμάτων του 2015 και του 2020.
7 τελικοί χρειάστηκαν την παράταση για να αναδειχθεί νικητής, ενώ στον παρθενικό του 1953 χρειάστηκαν τρεις εξάλεπτες παρατάσεις αφού στα 20 αγωνιστικά λεπτά της κανονικής διάρκειας δεν επιβλήθηκε καμία ομάδα.
Ο Ν.Ο. Χίου το 1990 αποτέλεσε την πρώτη επαρχιακή ομάδα που κατέκτησε τον θεσμό.
Το Ολυμπιακό Κολυμβητήριο στην περιοχή Ζαππείου στο κέντρο της Αθήνας και το κολυμβητήριο του Ο.Α.Κ.Α. στο Μαρούσι έχουν φιλοξενήσει από 8 τελικούς.
Το ρεκόρ συνεχόμενων χαμένων τελικών είναι 4 και το κατέχουν οι Πανιώνιος και ο Ν.Ο. Βουλιαγμένης.
Το 1955 ο Εθνικός κατέκτησε το τρόπαιο με σκορ 1–0 αφού ο Άρης αποχώρησε από τον αγώνα έπειτα από τέσσερα αγωνιστικά λεπτά εξαιτίας επεισοδίων των παικτών Μεϊμάρη (Άρη) και Καλφαμανώλη (Εθνικού).^[4] Ο Άρης αποτελεί την μοναδική ομάδα δεύτερης κατηγορίας που αγωνίστηκε σε τελικό (1955).
Το 1954 ο Ολυμπιακός δεν σκόραρε τέρμα κάτι που αποτελεί αρνητικό ρεκόρ σε τελικό.
Ο Νίκος Δεληγιάννης κατέχει το ρεκόρ κατακτήσεων υδατοσφαιριστή με 12 τρόπαια (2002, 2003, 2004, 2006, 2007, 2008, 2009, 2010, 2011, 2013, 2014, 2015), όλα με τον Ολυμπιακό.
Πολυνίκης προπονητής με 7 κατακτήσεις, όλες με τον Ολυμπιακό, είναι ο Θοδωρής Βλάχος.
Ο Μανώλης Μυλωνάκης κατέχει το ρεκόρ παρουσιών σε τελικούς (16). Με τον Ολυμπιακό το (2009, 2010, 2011, 2015, 2016, 2017, 2018, 2019, 2020), με τη Βουλιαγμένη (2012, 2013, 2014, 2022), με τον Εθνικό (2005, 2007) και με τον ΝΟ Χανίων (2003).
Οι πρώτοι σκόρερ στην ιστορία των τελικών είναι οι Γιώργος Αφρουδάκης και Θοδωρής Χατζηθεοδώρου με 19 τέρματα. Ο πρώτος για λογαριασμό των Βουλιαγμένη, Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού ενώ ο δεύτερος με τον Ολυμπιακό.
Περισσότερα τέρματα σε μια περίοδο στον θεσμό του κυπέλλου έχει πετύχει ο Χρήστος Μαντζουρίδης δύο φορές με τον Ηρακλή Θεσσαλονίκης (1989,1991) και ο Νίκος Βενετόπουλος με τον Ολυμπιακός Σ.Φ.Π. (1992), οι οποίοι πέτυχαν από 32 τέρματα στις συγκεκριμένες περιόδους.
Ο Νίκος Σταυρόπουλος αποτελεί τον διαιτητή με τις περισσότερες συμμετοχές σε τελικό (1997, 2000, 2001, 2004, 2006, 2007, 2008, 2013, 2014).

Οι τελικοί

Περίοδος	Πόλη	Κολυμβητήριο	Κυπελλούχος	Φιναλίστ	Σκορ
1953	Αθήνα	«Ολυμπιακό» Ζαππείου	Εθνικός Ο.Φ.Π.Φ.	Ολυμπιακός Σ.Φ.Π.	5–4 (παρ.)
1954	Αθήνα	«Ολυμπιακό» Ζαππείου	Εθνικός Ο.Φ.Π.Φ. (2)	Ολυμπιακός Σ.Φ.Π. (2)	12–0
1955	Αθήνα	«Ολυμπιακό» Ζαππείου	Εθνικός Ο.Φ.Π.Φ. (3)	Άρης Θεσσαλονίκης	1–0^[4] (αποχώρησε ο Άρης)
1956	Αθήνα	«Ολυμπιακό» Ζαππείου	Εθνικός Ο.Φ.Π.Φ. (4)	Ν.Ο. Πατρών	4–3 ^[5]
1957	Αθήνα	«Ολυμπιακό» Ζαππείου	Εθνικός Ο.Φ.Π.Φ. (5)	Ολυμπιακός Σ.Φ.Π. (3)	6–4 (παρ.)
1958	Αθήνα	«Ολυμπιακό» Ζαππείου	Εθνικός Ο.Φ.Π.Φ. (6)	Ν.Ο. Πατρών (2)	5–2
1959–83	Δεν έγινε διοργάνωση κυπέλλου
1984	Αθήνα	«Ιλίσιο»	Εθνικός Ο.Φ.Π.Φ. (7)	Α.Ν.Ο. Γλυφάδας	8–5
1985	Αθήνα	«Ιλίσιο»	Εθνικός Ο.Φ.Π.Φ. (8)	Άρης Θεσσαλονίκης (2)	8–7
1986	Πειραιάς	«Παπαστράτειο»	Α.Ν.Ο. Γλυφάδας	Ν.Ο. Βουλιαγμένης	5–4
1987	Αθήνα	«Ιλίσιο»	Α.Ν.Ο. Γλυφάδας (2)	Ν.Ο. Βουλιαγμένης (2)	10–7
1988	Αθήνα	«Ιλίσιο»	Εθνικός Ο.Φ.Π.Φ. (9)	Ν.Ο. Βουλιαγμένης (3)	8–6
1989	Αθήνα	«Ολυμπιακό» Ζαππείου	Α.Ν.Ο. Γλυφάδας (3)	Ν.Ο. Βουλιαγμένης (4)	10–8 (παρ.)
1990	Αθήνα	«Ολυμπιακό» Ζαππείου	Ν.Ο. Χίου	Α.Ν.Ο. Γλυφάδας (2)	8–5 (παρ.)
1991	Αθήνα, Μαρούσι	«Ο.Α.Κ.Α.»	Εθνικός Ο.Φ.Π.Φ. (10)	Α.Ν.Ο. Γλυφάδας (3)	10–7
1992	Αθήνα, Μαρούσι	«Ο.Α.Κ.Α.»	Ολυμπιακός Σ.Φ.Π.	Ν.Ο. Πατρών (3)	9–8
1993	Αθήνα, Μαρούσι	«Ο.Α.Κ.Α.»	Ολυμπιακός Σ.Φ.Π. (2)	Α.Ν.Ο. Γλυφάδας (4)	8–4
1994	Δεν έγινε διοργάνωση κυπέλλου
1994–95	Αθήνα, Μαρούσι	«Ο.Α.Κ.Α.»	Ν.Ο. Πατρών	Ν.Ο. Βουλιαγμένης (5)	13–12
1995–96	Αθήνα, Μαρούσι	«Ο.Α.Κ.Α.»	Ν.Ο. Βουλιαγμένης	Ν.Ο. Πατρών (4)	11–8
1996–97	Αθήνα, Μαρούσι	«Ο.Α.Κ.Α.»	Ολυμπιακός Σ.Φ.Π. (3)	Ν.Ο. Πατρών (5)	9–8
1997–98	Αθήνα, Μαρούσι	«Ο.Α.Κ.Α.»	Ολυμπιακός Σ.Φ.Π. (4)	Ν.Ο. Πατρών (6)	10–8
1998–99	Κέρκυρα	«Κέρκυρας»	Ν.Ο. Βουλιαγμένης (2)	Ολυμπιακός Σ.Φ.Π. (4)	8–7
1999–00	Πειραιάς, Νίκαια	«Νίκαιας»	Εθνικός Ο.Φ.Π.Φ. (11)	Ολυμπιακός Σ.Φ.Π. (5)	12–11 (παρ.)
2000–01	Πάτρα	«Αντ. Πεπανός»	Ολυμπιακός Σ.Φ.Π. (5)	Ν.Ο. Βουλιαγμένης (6)	9–7
2001–02	Βόλος	«Ε.Α.Κ.»	Ολυμπιακός Σ.Φ.Π. (6)	Ν.Ο. Βουλιαγμένης (7)	10–9 (παρ.)
2002–03	Χίος	«Ιωνικό»	Ολυμπιακός Σ.Φ.Π. (7)	Ν.Ο. Χανίων	14–5
2003–04	Αθήνα, Μαρούσι	«Ο.Α.Κ.Α.»	Ολυμπιακός Σ.Φ.Π. (8)	Ν.Ο. Βουλιαγμένης (8)	6–5
2004–05	Θεσσαλονίκη	«Ποσειδώνιο»	Εθνικός Ο.Φ.Π.Φ. (12)	Ν.Ο. Πατρών (7)	12–8
2005–06	Άρτα	«Άρτας»	Ολυμπιακός Σ.Φ.Π. (9)	Πανιώνιος	16–5
2006–07	Καλαμάτα	«Καλαμάτας»	Ολυμπιακός Σ.Φ.Π. (10)	Εθνικός Ο.Φ.Π.Φ.	11–5
2007–08	Τρίπολη	«Τρίπολης»	Ολυμπιακός Σ.Φ.Π. (11)	Πανιώνιος (2)	10–4
2008–09	Πτολεμαΐδα	«Πτολεμαϊδας»	Ολυμπιακός Σ.Φ.Π. (12)	Πανιώνιος (3)	9–6
2009–10	Ερμούπολη	«Ερμούπολης»	Ολυμπιακός Σ.Φ.Π. (13)	Πανιώνιος (4)	7–6 (παρ.)
2010–11	Κάλυμνος	«Καλύμνου»	Ολυμπιακός Σ.Φ.Π. (14)	Πανιώνιος (5)	10–8
2011–12	Αργοστόλι	«Αργοστολίου»	Ν.Ο. Βουλιαγμένης (3)	Ν.Ο. Χίου	6–4
2012–13	Λαμία	«Τ.Ε.Ι.»	Ολυμπιακός Σ.Φ.Π. (15)	Ν.Ο. Βουλιαγμένης (9)	6–5
2013–14	Αθήνα, Π. Φάληρο	«Ρέστειο»	Ολυμπιακός Σ.Φ.Π. (16)	Ν.Ο. Βουλιαγμένης (10)	11–10
2014–15	Καρπενήσι	«Καρπενησίου»	Ολυμπιακός Σ.Φ.Π. (17)	Παναθηναϊκός Α.Ο.	18–10
2015–16	Βουλιαγμένη	«Λαιμού»	Ολυμπιακός Σ.Φ.Π. (18)	Ν.Ο. Βουλιαγμένης (11)	12–5
2016–17	Καρπενήσι	«Καρπενησίου»	Ν.Ο. Βουλιαγμένης (4)	Ολυμπιακός Σ.Φ.Π. (6)	8–7
2017–18	Χίος	«Ιωνικό»	Ολυμπιακός Σ.Φ.Π. (19)	Α.Ν.Ο. Γλυφάδας (5)	14–8
2018–19	Καρπενήσι	«Καρπενησίου»	Ολυμπιακός Σ.Φ.Π. (20)	Ν.Ο. Βουλιαγμένης (12)	6–4
2019–20	Χίος	«Ιωνικό»	Ολυμπιακός Σ.Φ.Π. (21)	Εθνικός Ο.Φ.Π.Φ. (2)	18–6
2020–21	Βουλιαγμένη	«Λαιμού»	Ολυμπιακός Σ.Φ.Π. (22)	Α.Ε.Κ.	20–4
2021–22	Λάρισα	«Νέας Πολιτείας»	Ολυμπιακός Σ.Φ.Π. (23)	Ν.Ο. Βουλιαγμένης (13)	9–8
2022–23	Πάτρα	«Αντ. Πεπανός»	Ολυμπιακός Σ.Φ.Π. (24)	Παναθηναϊκός Α.Ο. (2)	14–4
2023–24	Βουλιαγμένη	«Λαιμού»	Ολυμπιακός Σ.Φ.Π. (25)	Απόλλων Σμύρνης (1)	16–8

Τίτλοι ανά σύλλογο

Σύλλογος	Τίτλοι	Φιναλίστ	Χρονιές Κατάκτησης
Ολυμπιακός Σ.Φ.Π.	25	6	1992, 1993, 1997, 1998, 2001, 2002, 2003, 2004, 2006, 2007, 2008, 2009, 2010, 2011, 2013, 2014, 2015, 2016, 2018, 2019, 2020, 2021, 2022, 2023, 2024
Εθνικός Ο.Φ.Π.Φ.	12	2	1953, 1954, 1955, 1956, 1957, 1958, 1984, 1985, 1988, 1991, 2000, 2005
Ν.Ο. Βουλιαγμένης	4	13	1996, 1999, 2012, 2017
Α.Ν.Ο. Γλυφάδας	3	5	1986, 1987, 1989
Ν.Ο. Πατρών	1	7	1995
Ν.Ο. Χίου	1	1	1990
Πανιώνιος Γ.Σ.Σ.	–	5	—
Α.Σ. Άρης Θεσσαλονίκης	–	2	—
Παναθηναϊκός Α.Ο.	–	2	—
Ν.Ο. Χανίων	–	1	—
Α.Ε.Κ.	–	1	—
Απόλλων Σμύρνης	–	1	—

Πρώτοι σκόρερ διοργάνωσης

Έτος	Παίκτης	Σύλλογος	Γκολ
1984	Αντώνης Αρώνης	Εθνικός	20
1985	Νίκος Βενετόπολος	Ηρακλής	15
1986	Τάσος Παπαναστασίου «Πιλότος»	Γλυφάδα	14
1987	Λοστορίδης	Ν.Ο. Καβάλας	14
1988	Θοδωρής Μουστακαρίας	Εθνικός	10
1988	Χάρης Παυλίδης	Άρης	10
1989	Μαντζουρίδης Χρήστος	Ηρακλής	32
1990	Τάσος Παπαναστασίου «Γάτος»	Γλυφάδα	23
1991	Μαντζουρίδης Χρήστος	Ηρακλής	32
1992	Νίκος Βενετόπολος	Ολυμπιακός	32
1993	Αλέξανδρος Παπανελλόπουλος	Ν.Α.Ο. Κέρκυρας	17
1995	Τεό Λοράντος	Βουλιαγμένη	16
1996	Δημήτρης Σελετόπουλος	Ν.Ο. Χαλκίδας	16
1997	Ντμίτρι Απανασένκο	Ν.Ο. Χίου	26
1998	Θοδωρής Καλακώνας	Εθνικός	17
1999	Τάσος Παπαναστασίου «Πιλότος»	Παναθηναϊκός Α.Ο.	16
2000	Άντριαν Κρέτου	Ν.Ο. Χίου	21
2001	Θοδωρής Χατζηθεοδώρου	Ολυμπιακός	16
2002	Γιώργος Αφρουδάκης	Βουλιαγμένη	14
2003	Μάνθος Βουλγαράκης	Ν.Ο. Χανίων	13
2004	Γιάννης Θωμάκος	Ολυμπιακός	15
2005	Αργύρης Θεοδωρόπουλος	Ολυμπιακός	16
2006	Γιάννης Φουντούλης	Ν.Ο. Χίου	12
2007	Ζάχος Αναστασιάδης	Πανιώνιος Γ.Σ.Σ.	9
2008	Μπόμπαν Νίκιτς	Ολυμπιακός	13
2009	Μίμης Αλιχανίδης	Π.Α.Ο.Κ.	13
2010	Ανδρέας Μιράλης	Πανιώνιος Γ.Σ.Σ.	16
2011	Πέτρε Σάντα	Ν.Ο. Χίου	11
2012	Δημήτρης Τίγκας	Βουλιαγμένη	7
2013	Μπλάι Μάγιαρακ	Ολυμπιακός	7
2014	Χρήστος Αφρουδάκης	Βουλιαγμένη	10
2015	Άγγελος Βλαχόπουλος	Ολυμπιακός	9
2016	Στέλιος Αργυρόπουλος–Κανακάκης	Εθνικός	13
2017	Χρήστος Αφρουδάκης	Βουλιαγμένη	6
	Αλμπέρτ Εσπανιόλ	Ολυμπιακός
	Γιόβαν Σάριτς	Π.Α.Ο.Κ.
2018	Αλέξανδρος Παπαναστασίου	Γλυφάδα	10
2019	Αλέξανδρος Γούνας	Ολυμπιακός	8
	Γιώργος Δερβίσης	Ολυμπιακός
	Δημήτρης Τίγκας	Βουλιαγμένη
2020	Αλέξανδρος Γούνας	Ολυμπιακός	11
2021	Ντίνος Γενηδουνιάς	Ολυμπιακός	13
2022	Φιλίπ Φιλίποβιτς	Ολυμπιακός	5
2022	Στάθης Καλογερόπουλος	Βουλιαγμένη	5
2023	Ντίνος Γενηδουνιάς	Ολυμπιακός	7

MVP φάιναλ φορ

Έτος	Παίκτης	Σύλλογος
1999	Γιώργος Αφρουδάκης	Βουλιαγμένη
2000	Θοδωρής Καλακώνας	Εθνικός
2001	Θοδωρής Χατζηθεοδώρου	Ολυμπιακός
2002	Θοδωρής Χατζηθεοδώρου	Ολυμπιακός
2003	Νίκος Ντούλος	Χίος
2005	Δημήτρης Μάζης	Εθνικός
2006	Θοδωρής Χατζηθεοδώρου	Ολυμπιακός
2007	Γιώργος Ντόσκας	Ολυμπιακός
2008	Μπόμπαν Νίκιτς	Ολυμπιακός
2009	Μπόμπαν Νίκιτς	Ολυμπιακός
2010	Θοδωρής Χατζηθεοδώρου	Ολυμπιακός
2011	Γιάννης Φουντούλης	Ολυμπιακός
2012	Χρήστος Αφρουδάκης	Βουλιαγμένη
2013	Γιάννης Φουντούλης	Ολυμπιακός
2014	Κώστας Μουρίκης	Ολυμπιακός
2015	Μανώλης Μυλωνάκης	Ολυμπιακός
2016	Άγγελος Βλαχόπουλος	Ολυμπιακός
2017	Μανώλης Ζερδεβάς	Βουλιαγμένη
2018	Γιάννης Φουντούλης	Ολυμπιακός
2019	Αλέξανδρος Γούνας	Ολυμπιακός
2020	Μάρο Γιόκοβιτς	Ολυμπιακός
2021	Ντίνος Γενηδουνιάς	Ολυμπιακός
2022	Μανώλης Ζερδεβάς	Ολυμπιακός
2023	Ντίνος Γενηδουνιάς	Ολυμπιακός

Συμμετοχές ομάδων σε φάιναλ φορ (1999-2023)

Εξαιρούνται τα έτη 2004, 2021 και 2024 που πραγματοποιήθηκε φάιναλ έιτ

Συμ.	Ομάδα	Έτη
23	Ολυμπιακός	1999, 2000, 2001, 2002, 2003, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009, 2010, 2011, 2012, 2013, 2014, 2015, 2016, 2017, 2018, 2019, 2020, 2022, 2023
13	Βουλιαγμένη	1999, 2000, 2001, 2002, 2007, 2012, 2013, 2016, 2017, 2018, 2019, 2022, 2023
12	Εθνικός	1999, 2000, 2001, 2002, 2005, 2006, 2007, 2008, 2016, 2017, 2020, 2023
8	Παναθηναϊκός Α.Ο.	2002, 2009, 2010, 2011, 2012, 2015, 2016, 2023
7	Πανιώνιος Γ.Σ.Σ.	2006, 2007, 2008, 2009, 2010, 2011, 2018
6	Ν.Ο. Χίου	2000, 2003, 2006, 2011, 2012, 2014
5	Α.Ν.Ο. Γλυφάδας	2001, 2003, 2008, 2018, 2019
3	Π.Α.Ο.Κ.	2009, 2015, 2017
2	Γ.Σ. Περιστερίου	2019, 2020
	Ν.Ο. Χανίων	1999, 2003
	Α.Ο. Παλαιού Φαλήρου	2005, 2010
	Νηρέας Λαμίας	2013, 2014
	Υδραϊκός Ν.Ο.	2015, 2022
1	Ν.Ο. Πατρών	2005
	Ν.Ο. Αργοστολίου	2013
	Απόλλων Σμύρνης	2020
	Α.Ε.Κ.	2022

Παραπομπές

↑ Ο θεσμός διεκόπη το 1958 και επανεκκίνησε το 1984
↑ Αφιέρωμα στο θεσμό του Κυπέλλου Επίσημος ιστότοπος ΚΟΕ
↑ Από τον Παντελή Ψύχα, στη Λάρισα Επίσημος ιστότοπος ΚΟΕ
↑ ^4,0 ^4,1 «Εφημερίδα Έθνος, 2/9/1955 ψηφιακή σελίδα 4». efimeris.nlg.gr. Ανακτήθηκε στις 31 Μαΐου 2024.
↑ Διεξήχθη φάιναλ φορ με τρεις αγώνες για κάθε ομάδα. Ο τίτλος κρίθηκε στην τελευταία αναμέτρηση των ισόβαθμων Εθνικού και Πάτρας με νικητή τον Εθνικό με 4–3. Κατάταξη: 1.Εθνικός ΟΦΠΦ, 2.ΝΟ Πατρών, 3.Άρης, 4.ΑΟ Παλαιού Φαλήρου

Πηγές

ΚΥΠΕΛΛΟ ΕΛΛΑΔΑΣ: Ιστορική αναδρομή στο θεσμό (έως 2014) koe.org.gr - Επίσημος ιστότοπος της ΚΟΕ Αρχειοθετήθηκε 2023-04-06 στο Wayback Machine.
Από τον Παντελή Ψύχα του '53 στην Πάτρα του '23 koe.org Αρχειοθετήθηκε 2023-02-08 στο Wayback Machine.
Η χρυσή Βίβλος του Κυπέλλου Πόλο Ανδρών (2024) www.sport-fm.gr Αρχειοθετήθηκε 2024-05-11 στο Wayback Machine.

[1] Ο θεσμός διεκόπη το 1958 και επανεκκίνησε το 1984

[2] Αφιέρωμα στο θεσμό του Κυπέλλου Επίσημος ιστότοπος ΚΟΕ

[3] Από τον Παντελή Ψύχα, στη Λάρισα Επίσημος ιστότοπος ΚΟΕ

[:0-4] 4,0 ^4,1 «Εφημερίδα Έθνος, 2/9/1955 ψηφιακή σελίδα 4». efimeris.nlg.gr. Ανακτήθηκε στις 31 Μαΐου 2024.

[5] Διεξήχθη φάιναλ φορ με τρεις αγώνες για κάθε ομάδα. Ο τίτλος κρίθηκε στην τελευταία αναμέτρηση των ισόβαθμων Εθνικού και Πάτρας με νικητή τον Εθνικό με 4–3. Κατάταξη: 1.Εθνικός ΟΦΠΦ, 2.ΝΟ Πατρών, 3.Άρης, 4.ΑΟ Παλαιού Φαλήρου

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]