Μπραντ Πιτ

Μπραντ Πιτ
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Brad Pitt (Αγγλικά)
ΨευδώνυμοBrad Pitt
Γέννηση18 Δεκεμβρίου 1963 (1963-12-18) (59 ετών)
Shawnee[1]
ΚατοικίαΣπρίνγκφιλντ
Λος Άντζελες
Χώρα πολιτογράφησηςΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής[2]
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο του Μισούρι και Kickapoo High School[3]
Ιδιότηταηθοποιός τηλεόρασης, ηθοποιός ταινιών, παραγωγός ταινιών, σκηνοθέτης κινηματογραφικών έργων, ηθοποιός φωνής, μοντέλο, εκτελεστικός παραγωγός και τηλεοπτικός παραγωγός
ΣύζυγοςΤζένιφερ Άνιστον (2000–2005) και Αντζελίνα Τζολί (2014–2019)
ΤέκναMaddox Chivan Jolie-Pitt, Shiloh Nouvel Jolie-Pitt, Pax Thien Jolie-Pitt, Zahara Marley Jolie-Pitt, Knox Léon Jolie-Pitt και Vivienne Marcheline Jolie-Pitt
ΓονείςΓουίλιαμ Άλβιν Πιτ[4] και Τζέιν Έτα Χίλχαουζ[4]
ΑδέλφιαΝτάγκλας Πιτ
ΒραβεύσειςΒραβείο Α' Ανδρικού Ρόλου της Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου της Βοστώνης (2011), Broadcast Film Critics Association Award for Best Cast (2010), National Society of Film Critics Award for Best Actor (2011), Βραβείο Α' Ανδρικού Ρόλου της Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου της Νέας Υόρκης (2011), Phoenix Film Critics Society Award for Best Cast (2009), San Diego Film Critics Society Award for Best Performance by an Ensemble (2009), Χρυσή Σφαίρα Β' Ανδρικού Ρόλου - κινηματογραφική ταινία (1996), βραβείο Ρέμπραντ (2010), Βραβεία Saturn Β' Ανδρικού ρόλου (1996), Βραβείο Σωματείου Ηθοποιών Καλύτερης ομαδικής ερμηνείας σε ταινία (2010), Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας (2014), Χρυσές Σφαίρες (1996), Βραβεία Βρετανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου (2014), Volpi Cup for Best Actor (2007), Βραβεία Σωματείου Ηθοποιών (2010), Όσκαρ Β΄ Ανδρικού Ρόλου (2020), Time 100 (2007)[5][6] και Time 100 (2008)[7]
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Μπραντ Πιτ (αγγλικά: William Bradley "Brad" Pitt‎), (18 Δεκεμβρίου 1963) είναι Αμερικανός ηθοποιός. Έχει λάβει τέσσερις υποψηφιότητες για Όσκαρ ερμηνείας, κερδίζοντας ένα για την ταινία του Κουέντιν Ταραντίνο Κάποτε στο… Χόλιγουντ (Once Upon a Time in Hollywood, 2019) και επτά υποψηφιότητες για Χρυσή Σφαίρα κερδίζοντας δυο. [8]

Ο Πιτ ξεκίνησε την καριέρα του κάνοντας γκεστ εμφανίσεις σε τηλεοπτικές σειρές. Έγινε γνωστός όταν έπαιξε τον άγνωστο ταξιδιώτη που αποπλανεί τη Τζίνα Ντέιβις στην ταινία Θέλμα & Λουίζ (Thelma & Louise) το 1991. Οι πρώτοι του πρωταγωνιστικοί ρόλοι σε μεγάλες παραγωγές έγιναν στις ταινίες Το Ποτάμι Κυλάει Ανάμεσά Μας (A River Runs Through It, 1992) και Συνέντευξη με έναν Βρυκόλακα (Interview with the Vampire, 1994). Κέρδισε την πρώτη του υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα για την ταινία Θρύλοι του Πάθους (Legends of the Fall, 1994) παίζοντας μαζί με τον Άντονι Χόπκινς. Το 1995 πρωταγωνίστησε στο επιτυχημένο αστυνομικό θρίλερ Seven του Ντέιβιντ Φίντσερ και στην ταινία Οι Δώδεκα Πίθηκοι (12 Monkeys) που του χάρισε την πρώτη του Χρυσή Σφαίρα β' ανδρικού ρόλου και την πρώτη του υποψηφιότητα για Όσκαρ. Τέσσερα χρόνια μετά, πρωταγωνίστησε στην καλτ ταινία Fight Club και το 2001 στην εισπρακτική επιτυχία Η Συμμορία των Έντεκα (Ocean's Eleven) και στις δύο συνέχειες Η Συμμορία των Δώδεκα (Ocean's Twelve, 2004) και Η Συμμορία των Δεκατριών (Ocean's Thirteen, 2007). Το 2008 έλαβε την δεύτερη υποψηφιότητα για Όσκαρ για την ταινία Η Απίστευτη Ιστορία του Μπέντζαμιν Μπάτον (The Curious Case of Benjamin Button) και το 2012 την τρίτη του υποψηφιότητα για το Moneyball.

Ήταν παντρεμένος για 5 χρόνια με την επίσης ηθοποιό Τζένιφερ Άνιστον και άλλα 5 με την Αντζελίνα Τζολί με την οποία έχουν έξι παιδιά. Λαμβάνει τακτικά ενεργό δράση σε ποικίλα κοινωνικά θέματα τόσο στις Ηνωμένες Πολιτείες όσο και παγκοσμίως. Ο Πιτ έχει δική του εταιρεία παραγωγής, την Plan B Entertainment, η οποία περιλαμβάνει και την παραγωγή των βραβευμένων με Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας, Ο Πληροφοριοδότης (The Departed, 2007) και 12 Χρόνια Σκλάβος (12 Years a Slave, 2013).

Πρώτα χρόνια

Ο Πιτ γεννήθηκε από τους Τζέιν Έτα και Γουίλιαμ Άλβιν Πιτ, στο Σόνι της Οκλαχόμα και μεγάλωσε μαζί με τα αδέρφια του Νταγκ και Τζούλι Νιλ στο Σπρίνγκφιλντ του Μιζούρι.[9]

Ο Πιτ φοίτησε στο λύκειο Kickapoo όπου ήταν μέλος των ομάδων γκολφ, τένις και κολύμβησης και συμμετείχε σε σχολικά μιούζικαλ.[10] Μετά την αποφοίτησή του, πέρασε στο Πανεπιστήμιο του Μιζούρι το 1982, και σπούδασε δημοσιογραφία με επίκεντρο τη διαφήμιση.[10]. Ως μέλος της αδελφότητας Σίγμα Χι[11] πήρε μέρος σε πολλές θεατρικές παραστάσεις.[12] Λίγο πριν από την αποφοίτηση, όλοι του οι φίλοι είχαν αποκατασταθεί επαγγελματικά αλλά ο ίδιος δεν ήταν έτοιμος. Αγαπούσε τις ταινίες και εφόσον δεν γυρίζονταν ταινίες στο Μιζούρι, αποφάσισε να πάει εκεί που γυρίζονται.[13] Δύο εβδομάδες πριν πάρει το πτυχίο του, ο Πιτ άφησε το πανεπιστήμιο και μετακόμισε στο Λος Άντζελες όπου παρακολούθησε μαθήματα υποκριτικής και εργάστηκε σε διάφορες δουλειές.[13]

Καριέρα

Πρώτα επαγγελματικά βήματα

Ενώ πάλευε να εδραιωθεί στο Λος Άντζελες, ο Πιτ διδάχτηκε από τον καθηγητή υποκριτικής Ρόι Λόντον[10][14]. Εργάστηκε σε διάφορες δουλειές όπως σοφέρ[15] για να πληρώσει τα μαθήματα υποκριτικής.

Οι πρώτες του κινηματογραφικές εμφανίσεις έγιναν το 1987 στις ταινίες Αδιέξοδο (No Way Out), Η Συμμορία με τις Πόρσε (No Man's Land) και Λιγότερο Από Μηδέν (Less Than Zero) σε πολύ μικρούς ρόλους.[10] Το Νοέμβριο του ίδιου έτους έκανε το τηλεοπτικό του ντεμπούτο στην αμερικανική κωμική σειρά Growing Pains.[16] Αργότερα εμφανίστηκε σε τέσσερα επεισόδια της σαπουνόπερας Dallas[17]. Τον επόμενο χρόνο έκανε μια γκεστ εμφάνιση στη σειρά 21 Jump Street.[18]

Την ίδια χρονιά, το 1988, ο Πιτ πήρε τον πρώτο του πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία The Dark Side of the Sun όπου ενσάρκωνε έναν Αμερικανό που πηγαίνει με την οικογένειά του στην Αδριατική για να βρουν ένα γιατρικό για μια πάθηση στο δέρμα. Όμως η ταινία δεν βγήκε ποτέ στους κινηματογράφους λόγω του ξεσπάσματος του Πολέμου της Κροατίας και κυκλοφόρησε το 1997.[10] Το 1989 εμφανίστηκε σε δύο ταινίες: η πρώτη σε ένα β' ρόλο στην ταινία Happy Together και η δεύτερη στην ταινία τρόμου Το Κολέγιο Πνίγηκε στο Αίμα (Cutting Class).

Ακολούθησαν διάφοροι ρόλοι σε τηλεοπτικές σειρές και τηλεταινίες και το 1991 ο Πιτ εμφανίστηκε ξανά στον κινηματογράφο στην ταινία Across the Tracks. Μετά από πολλούς δευτερεύοντες ρόλους τόσο στον κινηματογράφο όσο και στην τηλεόραση ο Πιτ έγινε ευρύτερα γνωστός με την ταινία Θέλμα & Λουίζ (Thelma & Louise, 1991)[19]. Η ερωτική σκηνή με τη Τζίνα Ντέιβις θεωρείται ότι καθιέρωσε τον Πιτ ως σύμβολο του σεξ.[16][20]

Τον ίδιο χρόνο, ο Πιτ πρωταγωνίστησε στο Johnny Suede και το 1992 στο Πονηρός Κόσμος (Cool World). Και οι δύο ταινίες δεν πρόσφεραν κάτι ιδιαίτερο στην καριέρα του εξαιτίας τόσο των κακών κριτικών όσο και των χαμηλών εισπράξεων.[21][22]. Επόμενη εμφάνιση έγινε στην ταινία Το Ποτάμι Κυλάει Ανάμεσά Μας σε σκηνοθεσία Ρόμπερτ Ρέντφορντ.[23] Με αυτήν την ταινία, ο Πιτ απέδειξε ότι εκτός από ομορφιά διαθέτει και ταλέντο[24][25] αν και ο ίδιος παραδέχτηκε ότι ένιωθε πολύ πίεση κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων.[26] Το 1993 πρωταγωνίστησε μαζί με τους Τζούλιετ Λιούις και Ντέιβιντ Ντουκόβνι στην ταινία Καλιφόρνια και στην καλτ επιτυχία Ιλιγγιώδης Έρωτας (True Romance).[27]

Οι πρώτες επιτυχίες

Το 1994 ήταν μια σημαντική χρονιά στην καριέρα του Πιτ. Πρωταγωνίστησε μαζί με τους Τομ Κρουζ και Αντόνιο Μπαντέρας στην εισπρακτική και καλλιτεχνική επιτυχία Συνέντευξη Με Έναν Βρυκόλακα (Interview with the Vampire) βασισμένη στο ομότιτλο βιβλίο της Αν Ράις.[28] Αν και έλαβε δύο βραβεία MTV[29] η ερμηνεία του δεν έλαβε καλές κριτικές.[30]

A side view of a Caucasian male, who is facing to the left, with light brown hair. He is wearing a black suit and tie with a white shirt. Another Caucasian male, also wearing a suit, is visible in the background.
Ο Μπραντ Πιτ ανακηρύχτηκε Ο Πιο Σέξυ Άνδρας από το περιοδικό People το 1995 και το 2000.

Μετά το Συνέντευξη Με Έναν Βρυκόλακα ακολούθησε η ταινία Θρύλοι του Πάθους (Legends of the Fall) για την οποία ο Πιτ έλαβε την πρώτη του υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα α' ανδρικού ρόλου - δράμα.[31] Μαζί του στην ταινία έπαιζαν οι Άντονι Χόπκινς, Άινταν Κουίν και Χένρι Τόμας. Αν και η ταινία έλαβε μικτά σχόλια, αρκετοί κριτικοί επαίνεσαν την ερμηνεία του Πιτ.[32]

Το 1995, ο Πιτ πρωταγωνίστησε μαζί με τους Μόργκαν Φρίμαν και Γκουίνεθ Πάλτροου στο Seven, όπου ενσάρκωνε έναν ντετέκτιβ που κυνηγούσε τον μανιακό δολοφόνο που έπαιζε ο Κέβιν Σπέισι.[33] Ο Πιτ χαρακτήρισε την ταινία εξαιρετική και δήλωσε ότι ο ρόλος του θα τον βοηθήσει να διευρύνει τους υποκριτικούς του ορίζοντες.[34]. Η ερμηνεία απέσπασε πολύ θετικά σχόλια[35] και η ταινία έφτασε τα 327 εκατομμύρια δολάρια εισπράξεις παγκοσμίως.[21]

Μετά την επιτυχία του Seven, ο Πιτ πήρε ένα δεύτερο ρόλο στην ταινία του Τέρι Γκίλιαμ το 1995 με τίτλο Οι Δώδεκα Πίθηκοι (12 Monkeys). Η ταινία πήρε εξαιρετικές κριτικές ενώ και η ερμηνεία του το ίδιο.[36] Κέρδισε την πρώτη του Χρυσή Σφαίρα και έλαβε την πρώτη του υποψηφιότητα για Όσκαρ στην κατηγορία Β' Ανδρικού Ρόλου.[37]

Την επόμενη χρονιά εμφανίστηκε στο δικαστικό δράμα Sleepers και το 1997 στην ταινία Ο Τρομοκράτης (The Devil's Own) δίπλα στον Χάρισον Φορντ. Και οι δυο ταινίες έλαβαν μικτά σχόλια από τους κριτικούς αλλά κινήθηκαν ικανοποιητικά στα διεθνή box office με 165[38] και 140[39] εκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως αντίστοιχα. Αργότερα την ίδια χρονιά πρωταγωνίστησε στο Εφτά Χρόνια στο Θιβέτ (Seven Years in Tibet) σε σκηνοθεσία του Ζαν-Ζακ Ανό. Ο Πιτ έκανε πολλούς μήνες προπόνηση για το ρόλο, ο οποίος απαιτούσε αναρρίχηση σε βουνά. Έλαβε κυρίως αρνητικές κριτικές και γενικά θεωρείται μέτρια εισπρακτική επιτυχία.[40]

Το 1998 έπαιξε για δεύτερη φορά μαζί με τον Χόπκινς στην ταινία Συνάντησε τον Τζο Μπλακ (Meet Joe Black). Η ταινία έλαβε μικτές κριτικές και αρκετές από αυτές ήταν αρκετά επικριτικές για την ερμηνεία του.[41]

Το 1999 ακολούθησε το Fight Club στη δεύτερη συνεργασία του με το σκηνοθέτη Ντέιβιντ Φίντσερ. Για τις ανάγκες του ρόλου, ο Πιτ έκανε μαθήματα μπόξινγκ[42] και συμφώνησε να του αφαιρέσουν μέρος των μπροστινών δοντιών του, τα οποία αποκαταστάθηκαν μετά το τέλος των γυρισμάτων.[43] Το Fight Club έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ της Βενετίας και παρά τη διχασμένη γνώμη των κριτικών για την ταινία,[44][45] η ερμηνεία του πήρε τα θερμότερα σχόλια.[46] Παρά την απογοητευτική πορεία του στα ταμεία, το Fight Club έγινε κλασικό καλτ μετά την κυκλοφορία του σε DVD το 2000.[47]

2000-2003

An image of five Caucasian men and one Caucasian woman posing in front of a blue curtain. Four of the men and the woman are wearing leather coats and jeans, while the man on the far left is wearing a trench coat and jeans.
Μπραντ Πιτ, Τζορτζ Κλούνεϊ, Ματ Ντέιμον, Άντι Γκαρσία, Τζούλια Ρόμπερτς, το καστ της ταινίας Η Συμμορία των Έντεκα και ο σκηνοθέτης Στίβεν Σόντερμπεργκ το Δεκέμβριο του 2001.

Μετά το Fight Club ο Πιτ συμμετείχε στο Snatch του Γκάι Ρίτσι και παρά τα κακά σχόλια για την ταινία, ο Πιτ έλαβε καλές κριτικές για την ερμηνεία του.[48] Το 2001 πρωταγωνίστησε μαζί με την Τζούλια Ρόμπερτς στην ταινία Ο Μεξικάνος (The Mexican) και μαζί με τον Ρόμπερτ Ρέντφορντ στο Παιχνίδι Κατασκόπων (Spy Game). Στις 22 Νοεμβρίου της ίδιας χρονιάς, εμφανίστηκε σε ένα επεισόδιο της δημοφιλούς αμερικανικής σειράς Friends. Για την ερμηνεία του στη σειρά έλαβε υποψηφιότητα για το βραβείο Emmy.[49]

Το Δεκέμβριο 2001, ο Πιτ παίρνει το ρόλο του Ράστι Ράιαν στο remake της ομώνυμης ταινίας Η Συμμορία των Έντεκα (Ocean's Eleven). Το καστ περιλάμβανε τους Τζορτζ Κλούνεϊ, Τζούλια Ρόμπερτς, Ματ Ντέιμον και Άντι Γκαρσία. Η ταινία έλαβε καλές κριτικές και έφτασε τα 450 εκατομμύρια δολάρια εισπράξεις παγκοσμίως.[50]

2004-2010

Το 2004 ο Πιτ συμμετείχε σε δύο μεγάλες παραγωγές. Η πρώτη, στο ρόλο του Αχιλλέα στην ταινία Τροία (Troy) και η δεύτερη στο δεύτερο μέρος της Συμμορίας, Η Συμμορία των Δώδεκα (Ocean's Twelve). Για το ρόλο του στην Τροία έκανε έξι μήνες προπόνηση για να μάθει να ξιφομαχεί[51]. Ένας τραυματισμός του στο πλατό και κατά σύμπτωση στην αχίλλειο πτέρνα του καθυστέρησε τα γυρίσματα για αρκετές εβδομάδες.[52]. Με 497 εκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως η Τροία παραμένει η μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία στην καριέρα του.[53]. Η Συμμορία των Δώδεκα ξεπέρασε τα 360 εκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως[21] ενώ η χημεία του με τον Κλούνεϊ θεωρήθηκε από πολλούς ως το καλύτερο ανδρικό ντουέτο στην ιστορία του κινηματογράφου από την εποχή του Ρέντφορντ και του Πολ Νιούμαν.[54]

Το 2005, πρωταγωνίστησε στην ταινία Ο Κύριος και η Κυρία Σμιθ (Mr. & Mrs. Smith) όπου και γνώρισε τη μετέπειτα σύντροφό του Αντζελίνα Τζολί. Η ταινία έλαβε κυρίως θερμά σχόλια με τους περισσότερους κριτικούς να επαινούν τη χημεία του πρωταγωνιστικού διδύμου.[55] Η ταινία απέφερε 478 εκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως, κάνοντάς την μία από τις μεγαλύτερες εισπρακτικές επιτυχίες της χρονιάς.[56]

A Caucasian male, who is wearing aviator sunglasses, has light brown hair and a short brown beard. He wears a grey suit jacket, white shirt, and grey tie. Behind him are people with single-lens reflex cameras.
Ο Μπραντ Πιτ στη γερμανική πρεμιέρα της ταινίας Άδωξοι Μπάσταρδη τον Ιούλιο του 2009.

Στην επόμενη ταινία του, πρωταγωνίστησε μαζί με την Κέιτ Μπλάνσετ στην ταινία Βαβέλ του Αλεχάντρο Γκονσάλες Ινιάριτου και η ερμηνεία του απέσπασε εξαιρετικές κριτικές[57] ενω η ίδια η ταινία έλαβε επτά υποψηφιότητες για Όσκαρ και Χρυσή Σφαίρα, κερδίζοντας τη Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Ταινίας - Δράμα.[31]

Το 2007 επανέλαβε το ρόλο του στην ταινία Η Συμμορία των Δεκατριών (Ocean's Thirteen). Στο τρίτο μέρος συμμετείχε ο Αλ Πατσίνο και ενώ καλλιτεχνικά θεωρείται κατώτερη από τις προηγούμενες δύο οι εισπράξεις έφτασαν τα 311 εκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως.[21] Ο επόμενος ρόλος του ήταν ο Τζέσι Τζέιμς στη ταινία Η Δολοφονία του Τζέσι Τζέιμς από τον Δειλό Ρόμπερτ Φορντ (The Assassination of Jesse James by the Coward Robert Ford, 2007) σε παραγωγή της δικής του εταιρείας Plan B. Το 2008 θα εμφανιστεί στη μαύρη κωμωδία Καυτό Απόρρητο (Burn After Reading) των αδερφών Κοέν. Η ταινία έλαβε καλά σχόλια, με τους κριτικούς να σημειώνουν ότι η ερμηνεία του Πιτ ήταν η πιο αστεία.[58]

Ένα χρόνο μετά, θα συνεργαστεί για τρίτη φορά με τον σκηνοθέτη Ντέιβιντ Φίντσερ στην ταινία Η Απίστευτη Ιστορία του Μπέντζαμιν Μπάτον (The Curious Case of Benjamin Button). Η ιστορία αφορά έναν άνδρα που γεννιέται ηλικιωμένος και όσο περνάνε τα χρόνια γίνεται νεότερος. Η ερμηνεία του, χάρισε την πρώτη του υποψηφιότητα για το βραβείο Screen Actors Guild Award[59], την τέταρτη για Χρυσή Σφαίρα[31] και τη δεύτερη για Όσκαρ στην κατηγορία Α' Ανδρικού Ρόλου.[60] Η ίδια η ταινία απέσπασε 13 υποψηφιότητες για Όσκαρ και σκόραρε 329 εκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως.[21]

Το 2009 πρωταγωνίστησε στην ταινία Άδωξοι Μπάσταρδη (Inglourious Basterds) σε σκηνοθεσία Κουέντιν Ταραντίνο. Η ταινία έγινε μεγάλη εισπρακτική επιτυχία ξεπερνώντας τα 310 εκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως[21], απέσπασε πολύ καλές κριτικές.[61] και έλαβε 8 υποψηφιότητες για Όσκαρ, ανάμεσά τους και για Καλύτερη Ταινία.[62]

2011-σήμερα

To 2011 ο Πιτ πρωταγωνίστησε στην ταινία Το Δέντρο της Ζωής (The Tree of Life) σε σκηνοθεσία Τέρενς Μάλικ μαζί με τον Σον Πεν [63] και στο δράμα Moneyball[64], για το οποίο έλαβε υποψηφιότητα για Όσκαρ[65], Χρυσή Σφαίρα[66], Screen Actors Guild Award[67] και BAFTA[68] α' ανδρικού ρόλου. Την επόμενη χρονιά πρωταγωνίστησε στην ταινία Σκότωσε τους Γλυκά (Killing Them Softly). Η πρεμιέρα της ταινίας πραγματοποιήθηκε στις 22 Μαΐου 2012 στο Φεστιβάλ των Καννών όπου και διαγωνίστηκε για το Χρυσό Φοίνικα[69] και κυκλοφόρησε στους κινηματογράφους τον Οκτώβριο του 2012.[70] Το 2013 πρωταγωνίστησε στο περιπετειώδης θρίλερ Παγκόσμιος Πόλεμος Ζ (World War Z, 2013)[71] και στην ταινία Ο Συνήγορος (The Counselor, 2013) του Ρίντλεϊ Σκοτ μαζί με τους Μάικλ Φασμπέντερ, Κάμερον Ντίαζ, Πενέλοπε Κρουζ και Χαβιέρ Μπαρδέμ[72] Την ίδια χρονιά εμφανίστηκε στο ιστορικό δράμα 12 Χρόνια Σκλάβος (12 Years a Slave)[73], όπου ανέλαβε και την παραγωγή της ταινίας. Στην 86η Απονομή των Βραβείων Όσκαρ, η ταινία κατέληξε να κερδίσει το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας, δίνοντας έτσι στον Πιτ το πρώτο του χρυσό αγαλματίδιο ως παραγωγός.[74]

Παραγωγή ταινιών

Μαζί με τους Τζένιφερ Άνιστον και Μπραντ Γκρέι, διευθύνον στέλεχος της Paramount Pictures, ο Πιτ ίδρυσε την εταιρεία παραγωγής Plan B Entertainment το 2002.[75][76] Η εταιρεία έχει αναλάβει την παραγωγή αρκετών ταινίων, συμπεριλαμβανομένων των Ο Τσάρλι και το Εργοστάσιο Σοκολάτας (Charlie and the Chocolate Factory, 2005) με τον Τζόνι Ντεπ [77], Μια Γενναία Καρδιά (A Mighty Heart, 2007)[78] και Ο Πληροφοριοδότης (The Departed, 2006) που έλαβε το βραβείο Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας.[79]

Προσωπική ζωή

A Caucasian man and woman in the foreground of the image, while others are visible behind them. The woman has brown hair, which is tied back. The man has his dark brown hair parted. He is wearing a black suit and bow-tie with a white shirt.
Η Αντζελίνα Τζολί και ο Μπραντ Πιτ στο Φεστιβάλ των Καννών το 2007.

Τις δεκαετίες του 1980 και 1990 ο Πιτ είχε σχέσεις με αρκετές από τις κατά καιρούς συμπρωταγωνίστριές του, συμπεριλαμβανομένων των Ρόμπιν Γκίβενς και Τζούλιετ Λιούις. Αρραβωνιάστηκε τη συμπρωταγωνίστριά του στο Seven Γκουίνεθ Πάλτροου, με την οποία είχε σχέση από το 1994 μέχρι το 1997.[80]

Το 1998 γνώρισε την Τζένιφερ Άνιστον και παντρεύτηκαν τον Ιούλιο του 2000[14][81]. Για χρόνια ο γάμος τους θεωρούνταν μια σπάνια χολιγουντιανή επιτυχία[14][82], αλλά τον Ιανουάριο του 2005 ανακοίνωσαν ότι αποφάσισαν να χωρίσουν μετά από 5 χρόνια γάμου.[81]

Λίγο πριν από το διαζύγιό του με την Άνιστον, η σχέση του με τη συμπρωταγωνίστριά του στο Ο Κύριος και η Κυρία Σμιθ Αντζελίνα Τζολί γίνεται θέμα στα media.[83] Αν και ο Πιτ διέψευσε τις φήμες ότι απάτησε την Άνιστον, παραδέχτηκε ότι ερωτεύτηκε την Τζολί στο πλατό.[84]

Τον Ιανουάριο του 2006, αφού βγήκε το διαζύγιο Άνιστον-Πιτ, η Τζολί επιβεβαίωσε το δεσμό της με τον Πιτ και ότι ήταν έγκυος στο παιδί του.[85] Στις 23 Αυγούστου 2014 ο Πιτ και η Τζολί παντρεύτηκαν μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας στη νότια Γαλλία.[86]

Στις 20 Σεπτεμβρίου 2016 ο Πιτ και η Τζολί ανακοίνωσαν το διαζύγιό τους δώδεκα χρόνια μετά τη δημοσιοποίηση της σχέσης τους και δυο χρόνια μετά τον γάμο τους.[87]

Παιδιά

Τον Ιούλιο του 2005, ο Πιτ συνόδευσε την Τζολί στην Αιθιοπία[88], όπου υιοθέτησε το δεύτερο παιδί της, ένα 6 μηνών κοριτσάκι με το όνομα Ζαχάρα,[88], μια απόφαση την οποία όπως δήλωσε η ίδια πήρε μαζί με τον Πιτ.[89] Το Δεκέμβριο του 2005 επιβεβαιώθηκε ότι ο Πιτ θέλει να υιοθετήσει τα δύο παιδιά της Τζολί, Μάντοξ και Ζαχάρα [90] και τον Ιανουάριο του 2006, δικαστής στην Καλιφόρνια τους έδωσε την άδεια να αλλάξουν το επίθετο των παιδιών σε "Τζολί-Πιτ".[91]

Η Τζολί γέννησε ένα κοριτσάκι, τη Σιλό Νουβέλ Τζολί-Πιτ το Μάιο του 2006.[92]

Το Μάρτιο του 2007, η Τζολί υιοθέτησε ένα τρίχρονο αγόρι από το Βιετνάμ, τον Παξ Τιεν.[93] Επειδή όμως το ορφανοτροφείο δεν επέτρεπε τη υιοθεσία σε ανύπαντρο ζευγάρι, η Τζολί το υιοθέτησε μόνη της και ο Πιτ αργότερα τον υιοθέτησε σαν γιο του στις Ηνωμένες Πολιτείες.[94]

Μετά από φήμες που κυκλοφορούσαν για μήνες, η Τζολί επιβεβαίωσε σε συνέντευξή της ότι είναι ξανά έγκυος και περιμένει δίδυμα. [95] Γέννησε στη Νίκαια της Γαλλίας τον Ιούλιο του 2008. Τους έδωσαν τα ονόματα Νοξ Λέον και Βιβιέν Μαρσελίν.

Στα μέσα ενημέρωσης

Το σεξ-απίλ του Πιτ είναι αντιληπτό από πολλές πηγές, συμπεριλαμβανομένου του περιοδικού Empire, που τον κατέταξε στους έναν από τους 25 πιο σέξι αστέρες στην ιστορία του κινηματογράφου, το 1995[96][97][98]. Το ίδιο έτος ο Πιτ κέρδισε το βραβείο του πιο Σέξι Ζωντανού Άνδρα, το οποίο κέρδισε και πάλι το 2000[97][99]. Ο Πίτ εμφανίστηκε στην ετήσια Celebrity 100 λίστα του Forbes με τους 100 πιο ισχυρούς celebrities το 2006, το 2007 και το 2008, στο Νο 20, Νο 5, και Νο 10 αντίστοιχα[100][101][102] . Το 2007, εισήχθη μεταξύ των Time 100, μια συλλογή από τους 100 πιο σημαντικούς ανθρώπους στον κόσμο, όπως επιλέγονται κάθε χρόνο από το Times[103]. Το περιοδικό αξιολόγησε τον Πιτ με τον ισχυρισμό ότι «Το αστέρι της δύναμης του είναι να κάνει τους ανθρώπους να τον κοιτούν, πράγμα που δεν πιάνουν οι κάμερες»[104].

Ξεκινώντας το 2005, η σχέση του Πιτ με την Αντζελίνα Τζολί έγινε μία από τις πιο αξιοσημείωτες ιστορίες διασημοτήτων σε όλο τον κόσμο[105]. Μετά την επιβεβαίωση ότι η Τζολί ήταν έγκυος στις αρχές του 2006, η σημαντική δημοσιότητα γύρω από το ζευγάρι έφτασε στο Reuters ως μια ιστορία με τίτλο «Ο πυρετός Μπραντζελίνα", που ονομάζεται "το σημείο της παράνοιας»[105]. Για να αποφευχθεί η προσοχή των μέσων ενημέρωσης, το ζευγάρι πέταξε προς τη Ναμίμπια για τη γέννηση της κόρης τους Shiloh, η οποία περιγράφηκε από τα μέσα ως «το πιο αναμενόμενο μωρό μετά τον Ιησού Χριστό»[106]. Επίσης, το έντονο ενδιαφέρον των μέσων ενημέρωσης διέγειρε η ανακοίνωση δύο χρόνια αργότερα για τη δεύτερη εγκυμοσύνη της Τζολί. Για τις δύο εβδομάδες τις οποίες η Τζολί πέρασε σε ένα παραθαλάσσιο νοσοκομείο στη Νίκαια, δημοσιογράφοι και φωτογράφοι  κατασκήνωσαν έξω από τον χώρο περιπάτου για να υποβάλουν έκθεση σχετικά με τη γέννηση[107].

Σε μια παγκόσμια έρευνα του 2006 από τη βιομηχανία AC Nielsen σε 42 διεθνείς αγορές, ο Pitt, μαζί με την Τζολί, βρέθηκαν να είναι φαβορί διασημότητες για τα εμπορικά σήματα και τα προϊόντα σε όλο τον κόσμο. Ο Πιτ έχει εμφανιστεί σε πολλές τηλεοπτικές διαφημίσεις[108]. Για την αγορά των ΗΠΑ, έχει πρωταγωνιστήσει σε ένα εμπορικό σπότ της Heineken που προβλήθηκε κατά τη διάρκεια του Super Bowl 2005. Ήταν σε σκηνοθεσία David Fincher, ο οποίος είχε σκηνοθετήσει τον Pitt στο «Seven», «Fight Club» και στο «Benjamin Button»[109]. Άλλες εμπορικές εμφανίσεις έχει κάνει σε τηλεοπτικά σποτ, συμπεριλαμβανομένων της Honda Integra, στην οποία πρωταγωνίστησε απέναντι σε ένα ρωσικό μοντέλο, την Τατιάνα Σορόκκο, καθώς και στην SoftBank, και στα Edwin τζιν[110].

Φιλμογραφία

Έτος Τίτλος Ρόλος Σημειώσεις
1987 Αδιέξοδο (No Way Out) Αστυνομικός σε πάρτυ
Η Συμμορία με τις Πόρσε (Νo Man's Land) Σερβιτόρος
Λιγότερο Από Μηδέν (Less Than Zero) Άνδρας σε πάρτυ
Growing Pains Τζεφ τηλεοπτική σειρά (δύο επεισόδια)
Dallas Ράντυ τηλεοπτική σειρά (τέσσερα επεισόδια)
1988 21 Jump Street Πίτερ τηλεοπτική σειρά (ένα επεισόδιο)
The Dark Side of the Sun Ρικ
1989 Happy Together Μπράιαν
Το Κολέγιο Βάφτηκε Με Αίμα (Cutting Class) Ντουάιτ Ίνγκαλς
Head of the Class Τσακ τηλεοπτική σειρά (ένα επεισόδιο)
Freddy's Nightmares Ρικ Όστιν τηλεοπτική σειρά (ένα επεισόδιο)
1990 The Image Κάμεραμαν τηλεταινία
Too Young to Die? Μπίλι Κάντον τηλεταινία
Glory Days Γουόκερ Λόβτζοϊ τηλεοπτική σειρά (έξι επεισόδια)
1991 Across the Tracks Τζο Μαλόνι
Θέλμα & Λουίζ (Thelma & Louise) Τζέι Ντι
Johnny Suede Τζόνι Σουέντ
1992 Contact Κοξ ταινία μικρού μήκους
Πονηρός Κόσμος (Cool World) Ντετέκτιβ Φρανκ Χάρις
Το Ποτάμι Κυλάει Ανάμεσά Μας (A River Runs Through It) Πολ Μακλίν
1993 Kalifornia Έρλι Γκρέις
Ιλιγγιώδης Έρωτας (True Romance) Φλόιντ
1994 The Favor Έλιοτ Φόουλερ
Συνέντευξη Με Έναν Βρυκόλακα (Interview with the Vampire) Λουί ντε Ποντ ντθ Λακ
Θρύλοι του Πάθος (Legends of the Fall) Τρίσταν Λάντλοου Υποψηφιότητα Χρυσή Σφαίρα Α' Ανδρικού Ρόλου - Δράμα
1995 Seven Ντέιβιντ Μιλς
Οι Δώδεκα Πίθηκοι (12 Monkeys) Τζέφρεϊ Γκόινς Χρυσή Σφαίρα Β' Ανδρικού Ρόλου
Υποψηφιότητα Όσκαρ Β' Ανδρικού Ρόλου
1996 Sleepers Μάικλ Σάλιβαν
1997 Ο Τρομοκράτης (The Devil's Own) Φράνσις "Φράνκι" Όστιν Μακουάιρ/Ρόρι Ντιβέινι
Επτά χρόνια στο Θιβέτ (Seven Years in Tibet) Χάινριχ Χάρερ
1998 Συνάντησε τον Τζο Μπλακ (Meet Joe Black) Τζο Μπλακ
1999 Fight Club Τάιλερ Ντέρντεν
Στο Μυαλό του Τζον Μάλκοβιτς (Being John Malkovich) Μπραντ Πιτ κάμεο εμφάνιση
2000 Snatch Μίκυ Ο' Νιλ
2001 Ο Μεξικάνος (The Mexican) Τζέρυ
Παιχνίδι κατασκόπων (Spy Game) Τομ Μπίσοπ
Η Συμμορία των Έντεκα (Ocean's Eleven) Ράστυ Ράιαν
Friends Γουίλ τηλεοπτική σειρά (ένα επεισόδιο)
Υποψηφιότητα Έμμυ Γκεστ Εμφάνιση σε Κωμική Σειρά
2002 Full Frontal Μπραντ Πιτ
Εξομολογήσεις Ενός Επικίνδυνου Μυαλού (Confessions of a Dangerous Mind) Μπραντ
2003 Σεβάχ: Ο Θρύλος των Επτά Θαλασσών (Sinbad: Legend of the Seven Seas) Σεβάχ φωνή
2004 Τροία (Troy) Αχιλλέας
Η Συμμορία των Δώδεκα (Ocean's Twelve) Ράστυ Ράιαν
2005 Ο Κύριος και η Κυρία Σμιθ (Mr. & Mrs. Smith) Τζον Σμιθ
2006 Βαβέλ (Babel) Ρίτσαρντ Υποψηφιότητα Χρυσή Σφαίρα Β' Ανδρικού Ρόλου
Υποψηφιότητα Screen Actors Guild Award Συνολικής Ερμηνείας από Καστ
2007 Η Συμμορία των Δεκατριών (Ocean's Thirteen) Ράστυ Ράιαν
Η Δολοφονία του Τζέσι Τζέιμς από τον Δειλό Ρόμπερτ Φορντ (The Assassination of Jesse James by the Coward Robert Ford) Τζέσι Τζέιμς
2008 Καυτό Απόρρητο (Burn After Reading) Τσαντ Υποψηφιότητα BAFTA Καλύτερου Ηθοποιού σε Δευτεραγωνιστικό Ρόλο
Η Απίστευτη Ιστορία του Μπέντζαμιν Μπάτον (The Curious Case of Benjamin Button) Μπέντζαμιν Μπάτον Υποψηφιότητα Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου
Υποψηφιότητα BAFTA Καλύτερου Ηθοποιού σε Πρωταγωνιστικό Ρόλο
Υποψηφιότητα Χρυσή Σφαίρα Α' Ανδρικού Ρόλου - Δράμα
Υποψηφιότητα Screen Actors Guild Award Καλύτερης Ανδρικής Ερμηνείας σε Πρωταγωνιστικό Ρόλο
Υποψηφιότητα Screen Actors Guild Award Συνολικής Ερμηνείας από Καστ
2009 Άδωξοι Μπάσταρδη (Inglourious Basterds) Άλντο Ράιν Screen Actors Guild Award Συνολικής Ερμηνείας από Καστ
2010 Μεγαλοφυής (Megamind) Mέτρο-Μαν
2011 Το Δέντρο της Ζωής (The Tree of Life) Κύριος Ο' Μπράιεν
Moneyball Μπίλι Μπιν Υποψηφιότητα Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου
Υποψηφιότητα Χρυσή Σφαίρα Α' Ανδρικού Ρόλου - Δράμα
Υποψηφιότητα Screen Actors Guild Award Καλύτερης Ανδρικής Ερμηνείας σε Πρωταγωνιστικό Ρόλο
Υποψηφιότητα BAFTA Καλύτερου Ηθοποιού σε Πρωταγωνιστικό Ρόλο
Happy Feet 2 (Happy Feet Two) Γουίλ
2012 Σκότωσε τους Γλυκά (Killing Them Softly) Τζάκι Κόγκαν
2013 Παγκόσμιος Πόλεμος Ζ (World War Z) Τζέρι Λέιν
12 Χρόνια Σκλάβος (12 Years a Slave) Σάμιουελ Μπας
Ο Συνήγορος (The Counselor) Γουέστρεϊ
2015 Το Μεγάλο Σορτάρισμα (The Big Short) Μπεν Ρίκερτ
Δίπλα στη θάλασσα (By the Sea) Ρόλαντ
2016 Σύμμαχοι (Allied) Μάξ Βέιταν
2017 Πολεμική μηχανή (War Machine) Γκλεν Μακμάχον
2018 Deadpool 2 εξαφανιστής
2019 Κάποτε στο… Χόλιγουντ (Once Upon a Time in... Hollywood) Κλιφ Μπουθ
Ad Astra Ρόι Μακ Μπράιντ
2022 Η χαμένη πόλη (The Lost City) Τζακ Τρέινερ
Bullet Train Πασχαλίτσα

Παραπομπές

  1. ↑ www.okhistory.org/publications/enc/entry?entry=PI014.
  2. ↑ LIBRIS. 26  Μαρτίου 2018. libris.kb.se/katalogisering/86lpxrns3cm28ms. Ανακτήθηκε στις 24  Αυγούστου 2018.
  3. ↑ Ανακτήθηκε στις 4  Μαρτίου 2021.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003.
  5. ↑ content.time.com/time/specials/2007/time100/article/0,28804,1595326_1595332_1616809,00.html.
  6. ↑ www.elconfidencial.com/sociedad/2007-05-04/raul-castro-di-caprio-y-brad-pitt-en-lista-time-de-los-100-mas-influyentes_493871/.
  7. ↑ content.time.com/time/specials/2007/article/0,28804,1733748_1733756_1735278,00.html.
  8. ↑ www.foxnews.com
  9. ↑ Chris Mundy (2011-01-13). «Slippin' around on the road with Brad Pitt». Rolling Stone. 
  10. ↑ 10,0 10,1 10,2 10,3 10,4 «Brad Pitt Filmography, Biography». Fox News Channel. 11 Μαΐου 2006. Ανακτήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2011. 
  11. ↑ Karen S. Schneider (15 Ιανουαρίου 1996). «Look Who Bagged Brad». People. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Μαΐου 2009. Ανακτήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2011. 
  12. ↑ «Brad Pitt, sexiest man alive, is also one of the silliest». The Kansas City Star. 2011-01-13. 
  13. ↑ 13,0 13,1 Dotson Rader (7 Οκτωβρίου 2007). «I have faith in my family». Parade magazine. Ανακτήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2008. 
  14. ↑ 14,0 14,1 14,2 Mock, Janet. «Brad Pitt Biography». People magazine. σελ. 2. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Απριλίου 2016. Ανακτήθηκε στις 16 Μαΐου 2008. 
  15. ↑ Tim Nudd (22 Ιανουαρίου 2007). «Brad Pitt: 'Strippers Changed My Life'». People. Ανακτήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2011. 
  16. ↑ 16,0 16,1 «Brad Pitt Biography». The Biography Channel. σελ. 1. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Μαΐου 2009. Ανακτήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2011. 
  17. ↑ Garth Pierce (28 Σεπτεμβρίου 2008). «Would the real Brad Pitt please stand up?». Scotland on Sunday. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Σεπτεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2011. 
  18. ↑ Joyce J. Persico (29 Σεπτεμβρίου 1995). «Hollywood Hunk Brad Pitt Is Casual About Celebrity». The Times-Picayune: σελ. L34. 
  19. ↑ Russell Smith (19 Οκτωβρίου 1993). «Brad Pitt Only Does Interesting Movie Roles». Deseret News: σελ. EV6. «It was in 1991, when he hitched his ride with Geena Davis and Susan Sarandon in Thelma & Louise, that Pitt's star began to twinkle in earnest.» 
  20. ↑ «Brad Pitt's epic journey». BBC News Online. 13 Μαΐου 2004. Ανακτήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2011. 
  21. ↑ 21,0 21,1 21,2 21,3 21,4 21,5 «Brad Pitt Movie Box Office Results». Box Office Mojo. Ανακτήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2011. 
  22. ↑ «Cool World Movie Reviews, Pictures». Rotten Tomatoes. Ανακτήθηκε στις 13 Μαρτίου 2010. 
  23. ↑ Laurin Sydney (13 Νοεμβρίου 1998). «Meet Brad Pitt: Actor talks traps, perfection, and honesty». CNN. Ανακτήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2011. 
  24. ↑ Janet Mock. «Brad Pitt Biography». People. σελ. 1. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Αυγούστου 2011. Ανακτήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2011. 
  25. ↑ Jeff Giles (20 Αυγούστου 2009). «Total Recall: Brad Pitt's Best Movies». Rotten Tomatoes. σελ. 1. Ανακτήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2011. 
  26. ↑ Chris Mundy (1/12/1994). «Slippin' around on the road with Brad Pitt». Rolling Stone. 
  27. ↑ Jeff Giles (20 Αυγούστου 2009). «Total Recall: Brad Pitt's Best Movies». Rotten Tomatoes. σελ. 2. Ανακτήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2011. 
  28. ↑ Marc Savlov (11 Νοεμβρίου 1994). «Interview With the Vampire review». The Austin Chronicle. Ανακτήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2011. 
  29. ↑ «1995 Movie Awards». MTV. Ανακτήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2011. 
  30. ↑ Matt Zoller Seitz (10 Νοεμβρίου 1994). «Bloodlust». Dallas Observer. σελ. 1. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Δεκεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2011. 
  31. ↑ 31,0 31,1 31,2 «HFPA — Awards Search». Golden Globes Official Website. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Αυγούστου 2011. Ανακτήθηκε στις 16 Μαΐου 2008. 
  32. ↑ Janet Maslin (23 Δεκεμβρίου 1994). «Grit vs. Good Looks In the American West». The New York Times. Ανακτήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2011. 
  33. ↑ Janet Maslin (22 Σεπτεμβρίου 1995). «Seven Movie Review». The New York Times. Ανακτήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2011. 
  34. ↑ Jamie Portman (16 Σεπτεμβρίου 1995). «Into the Pitt: The actor talks about how he chooses roles — and how his last one may have done him permanent injury». The Hamilton Spectator: σελ. 7. 
  35. ↑ «Se7en Review». Variety. 1 Ιανουαρίου 1995. Ανακτήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2011. 
  36. ↑ Janet Maslin. «12 Monkeys Review». The New York Times. Ανακτήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2011. 
  37. ↑ «81st Annual Academy Awards — Oscar Nominations Fact Sheet» (Portable Document Format). Academy Awards Official Website. Αρχειοθετήθηκε (PDF) από το πρωτότυπο στις 1 Φεβρουαρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2011. 
  38. ↑ «Sleepers at Box Office Mojo». Ανακτήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2011. 
  39. ↑ «The Devil's Own at Box Office Mojo». Ανακτήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2011. 
  40. ↑ Bernard Weinraub (9/121997). «Careers Are Sent Reeling When A Film Flops». Pittsburgh Post-Gazette: σελ. D-3. 
  41. ↑ Mick LaSalle (13 Νοεμβρίου 1998). «Colorless 'Joe Black'/ Pitt's Death is lethally dull, but Hopkins breathes life into overlong romance». San Francisco Chronicle. Ανακτήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2011. 
  42. ↑ Stephen Garrett (Ιούλιος 1999). «Freeze Frame». Details magazine. 
  43. ↑ Chris Nashawaty (16 Ιουλίου 1998). «Brad Pitt loses his teeth for a "Fight"». Entertainment Weekly. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Οκτωβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2011. 
  44. ↑ «Fight Club: What The Critics Said». Metacritic. Ανακτήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2011. 
  45. ↑ David Gritten (14/09/1999). «Premiere of Fight Club leaves critics slugging it out in Venice». The Ottawa Citizen. 
  46. ↑ Paul Clinton (15 Οκτωβρίου 1999). «Review: 'Fight Club' a two-fisted knockout». CNN. Ανακτήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2011. 
  47. ↑ Dennis Lim (8 Νοεμβρίου 2009). «'Fight Club' Fight Goes On». The New York Times. Ανακτήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2011. 
  48. ↑ «Snatch (2001): Reviews». Metacritic. 19 Ιανουαρίου 2001. Ανακτήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2011. 
  49. ↑ Gary Susman (17 Ιουλίου 2002). «Trophy Time». Entertainment Weekly. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Ιουνίου 2009. Ανακτήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2011. 
  50. ↑ «Η Συμμορία των Έντεκα στο Box Office Mojo». Ανακτήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2011. 
  51. ↑ Rome Neal (1 Ιουλίου 2003). «Brad Pitt's Sailing Along». The Early Show. CBS News. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Δεκεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2011. 
  52. ↑ «For Pitt's sake». The Sydney Morning Herald. 7 Μαΐου 2004. Ανακτήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2011. 
  53. ↑ Stephen M. Silverman (17 Μαΐου 2004). «Troy Boy Brad Hits Box-Office Homer». People. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Μαρτίου 2011. Ανακτήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2011. 
  54. ↑ Paul Clinton (9 Δεκεμβρίου 2004). «Review: 'Ocean's Twelve' high-spirited fun». CNN. Ανακτήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2011. 
  55. ↑ Colin Covert. «Mr. & Mrs. Smith». Minneapolis Star Tribune. Rotten Tomatoes. Ανακτήθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου 2008. 
  56. ↑ «2005 Yearly Box Office Results». Box Office Mojo. Ανακτήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2011. 
  57. ↑ William Arnold (3 Νοεμβρίου 2006). «Three gripping stories intertwine in 'Babel,' a grim view of a borderless world». Seattle Post-Intelligencer. Ανακτήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2011. 
  58. ↑ Andrew Pulver (27 Αυγούστου 2008). «Review: Burn After Reading». The Guardian. Ανακτήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2011. 
  59. ↑ «SAG Awards 2009: The winners». BBC News Online. 26 Ιανουαρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2011. 
  60. ↑ «Brad Pitt, Angelina Jolie, Heath Ledger nominated for Oscars». Herald Sun. 22 Ιανουαρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2011. 
  61. ↑ «Inglourious Basterds (2009): Reviews». Metacritic. 13 Ιανουαρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου 2009. 
  62. ↑ «Nominees & Winners for the 82nd Academy Awards». Academy Awards Official Website. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Απριλίου 2010. Ανακτήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2011. 
  63. ↑ Kate Ward (26 Οκτωβρίου 2010). «Excess Hollywood: 'Tree of Life' nabs release date». Entertainment Weekly. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Νοεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2011. 
  64. ↑ Bill Madden (3 Σεπτεμβρίου 2010). «'Moneyball' strategy insufficient for Oakland A's, general manager Billy Beane vs. New York Yankees». Daily News. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Σεπτεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 4 Νοεμβρίου 2011. 
  65. ↑ «Academy Awards Nominations in 2012». oscars.org. Ανακτήθηκε στις 25 Ιανουαρίου 2012. 
  66. ↑ «The 69th Annual Golden Globe Awards». imdb.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Νοεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 16 Δεκεμβρίου 2011. 
  67. ↑ «Nominations Announced for the 18th Annual Screen Actors Guild Awards®». sagawards.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Ιανουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 16 Δεκεμβρίου 2011. 
  68. ↑ «BAFTA Film Awards Nominations in 2012». bafta.org. Ανακτήθηκε στις 18 Ιανουαρίου 2012. 
  69. ↑ «2012 Official Selection». Cannes Film Festival. Ανακτήθηκε στις 29 Αυγούστου 2012. 
  70. ↑ Todd McCarthy (22 Μαΐου 2012). «Killing Them Softly: Cannes Review». The Hollywood Reporter. Ανακτήθηκε στις 7 Ιουνίου 2012. 
  71. ↑ Sandy Schaefer. «Brad Pitt in 'World War Z' Set Pics: Zombies Invade the Middle-East». ScreenRant. Ανακτήθηκε στις 21 Μαρτίου 2013. 
  72. ↑ Nick de Semlyen (23 Μαΐου 2012). «Cannes: Brad Pitt Talks The Counselor». Empire. Ανακτήθηκε στις 21 Μαρτίου 2013. 
  73. ↑ Matt Goldberg (25 Οκτωβρίου 2011). «Brad Pitt Joins Steve McQueen's TWELVE YEARS A SLAVE». Collider. Ανακτήθηκε στις 21 Μαρτίου 2013. 
  74. ↑ «Oscars 2014 live: the ceremony». Guardian. 2 Μαρτίου 2014. Ανακτήθηκε στις 6 Μαρτίου 2014. 
  75. ↑ Roger Friedman (1 Νοεμβρίου 2005). «Aniston's Star Shines With and Without Pitt». Fox News Channel. Ανακτήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2011. 
  76. ↑ Dade Hayes (14 Δεκεμβρίου 2006). «Brad Pitt's role as filmmaker threatens to eclipse his actorly exploits and tabloid profile». Variety. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Μαρτίου 2010. Ανακτήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2011. 
  77. ↑ Gary Susman (18 Μαρτίου 2004). «Ford Explorer». Entertainment Weekly. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Οκτωβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 14 Νοεμβρίου 2008. 
  78. ↑ Lou Lumenick (22 Ιουνίου 2007). «A Mighty Heart». New York Post. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Δεκεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2011. 
  79. ↑ Claudia Eller (24 Ιανουαρίου 2007). «Academy to ponder credit for 'Departed'». Los Angeles Times. σελ. 2. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Οκτωβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 14 Νοεμβρίου 2008. Along with [Graham] King, [Brad] Grey and his former producing partner, actor Brad Pitt, were given screen credit on the movie by Warner. 
  80. ↑ Tom Gliatto (30 Ιουνίου 1997). «Love Lost». People. Ανακτήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2011. 
  81. ↑ 81,0 81,1 «Jennifer Aniston and Brad Pitt Separate». People. 7 Ιανουαρίου 2005. Ανακτήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2011. 
  82. ↑ «Pitt and Aniston announce split». BBC News Online. 8 Ιανουαρίου 2005. Ανακτήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2011. 
  83. ↑ Stephen M. Silverman (21 Ιανουαρίου 2005). «How Will Brad and Angelina's Movie Fare?». People. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Ιουνίου 2009. Ανακτήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2011. 
  84. ↑ «Brad Pitt admits Angelina Jolie affair while with Jennifer Aniston». Herald Sun. 11 Δεκεμβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2011. 
  85. ↑ «Angelina Jolie Pregnant». People. 11 Ιανουαρίου 2006. Ανακτήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2011. 
  86. ↑ «Παντρεύτηκαν Μπραντ Πιτ και Αντζελίνα Τζολί». enet.gr. 28 Αυγούστου 2014. Ανακτήθηκε στις 28 Αυγούστου 2014. 
  87. ↑ «Αντζελίνα Τζολί - Μπραντ Πιτ: Χωρίζουν μετά από 12 χρόνια». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Σεπτεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 2016. 
  88. ↑ 88,0 88,1 Stephen B. Silverman (7 Ιουλίου 2005). «Brad, Angelina Pick Up Adopted Baby». People. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Απριλίου 2008. Ανακτήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2011. 
  89. ↑ «Angelina Jolie: Her Mission and Motherhood». CNN Transcripts. 20 Ιουνίου 2006. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Φεβρουαρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2011. 
  90. ↑ «Brad Pitt to Adopt Angelina's Kids». People. 5 Δεκεμβρίου 2005. Ανακτήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2011. 
  91. ↑ «Judge says Jolie's children can take Pitt's name». MSNBC. Associated Press. 19 Ιανουαρίου 2006. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Απριλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2011. 
  92. ↑ «CNN Transcripts». CNN. 7 Ιουλίου 2006. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Ιουλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2011. 
  93. ↑ «Angelina Jolie Happy To Focus On New Son». CBS News. Associated Press. 16 Μαρτίου 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Νοεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2011. 
  94. ↑ Ken Lee (24 Απριλίου 2007). «Angelina Jolie Files to Give Brad Pitt's Name to New Son». People. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Ιανουαρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2011. 
  95. ↑ Simon Crerar (15 Μαΐου 2008). «Jack Black confirms Angelina Jolie and Brad Pitt twin rumours». The Times. London. Ανακτήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2011. 
  96. ↑ «Brad Pitt Filmography, Biography | Fox News». Fox News (στα Αγγλικά). 11 Μαΐου 2006. Ανακτήθηκε στις 15 Ιανουαρίου 2016. 
  97. ↑ 97,0 97,1 «Brad Pitt 'sexiest man alive'». BBC. 2000-11-02. http://news.bbc.co.uk/2/hi/entertainment/1003789.stm. Ανακτήθηκε στις 2016-01-15. 
  98. ↑ Bryner, Jeanna (23 Αυγούστου 2007). «Study: Men With 'Cavemen' Faces Most Attractive to Women | Fox News». Fox News (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 15 Ιανουαρίου 2016. 
  99. ↑ «George Clooney Sizes Up Brad Pitt's Feet». www.cbsnews.com. Ανακτήθηκε στις 15 Ιανουαρίου 2016. 
  100. ↑ «The Celebrity 100». Forbes. 16 Ιουνίου 2006. Ανακτήθηκε στις 15 Ιανουαρίου 2016. 
  101. ↑ «The Celebrity 100 - Forbes.com». www.forbes.com. Ανακτήθηκε στις 15 Ιανουαρίου 2016. 
  102. ↑ «Oprah, Tiger Woods, Angelina Jolie Top Forbes' Celebrity 100 List | Fox News». Fox News (στα Αγγλικά). 12 Ιουνίου 2008. Ανακτήθηκε στις 15 Ιανουαρίου 2016. 
  103. ↑ «Brad Pitt - The 2007 TIME 100 - TIME». 
  104. ↑ «Brad Pitt - The 2009 TIME 100 - TIME». 
  105. ↑ 105,0 105,1 «The Brangelina fever - People - Entertainment - theage.com.au». 
  106. ↑ «Namibia Shielding Pitt and Jolie». 
  107. ↑ «Jolie twins doctor admits to pre-birth pressure | Reuters». 
  108. ↑ «Angelina Jolie, Brad Pitt top the charts, as favourite celebrity endorsers: AC Nielsen survey». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Ιανουαρίου 2015. 
  109. ↑ «American Idol: Celebrities:GQ». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Αυγούστου 2013. 
  110. ↑ «Page Not Found». 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

π • σ • ε Όσκαρ Β' Ανδρικού Ρόλου
1936–1950
1951–1975
  • Καρλ Μάλντεν (1951)
  • Άντονι Κουίν (1952)
  • Φρανκ Σινάτρα (1953)
  • Έντμοντ Ο'Μπράιεν (1954)
  • Τζακ Λέμον (1955)
  • Άντονι Κουίν (1956)
  • Ρεντ Μπάτονς (1957)
  • Μπερλ Άιβς (1958)
  • Χιου Γκρίφιθ (1959)
  • Πίτερ Ουστίνοφ (1960)
  • Τζορτζ Τσακίρης (1961)
  • Εντ Μπέκγλι (1962)
  • Μέλβιν Ντάγκλας (1963)
  • Πίτερ Ουστίνοφ (1964)
  • Μάρτιν Μπάλσαμ (1965)
  • Γουόλτερ Ματάου (1966)
  • Τζορτζ Κένεντι (1967)
  • Τζακ Άλεμπερτσον (1968)
  • Γκιγκ Γιανγκ (1969)
  • Τζον Μιλς (1970)
  • Μπεν Τζόνσον (1971)
  • Τζόελ Γκρέι (1972)
  • Τζον Χάουσμαν (1973)
  • Ρόμπερτ Ντε Νίρο (1974)
  • Τζορτζ Μπερνς (1975)
    • 1976–2000
  • Τζέισον Ρόμπαρντς (1976)
  • Τζέισον Ρόμπαρντς (1977)
  • Κρίστοφερ Γουόκεν (1978)
  • Μέλβιν Ντάγκλας (1979)
  • Τίμοθι Χάτον (1980)
  • Τζον Γκίλγκουντ (1981)
  • Λούις Γκόσετ Τζ. (1982)
  • Τζακ Νίκολσον (1983)
  • Χάινγκ Σ. Νγκορ (1984)
  • Ντον Αμίσι (1985)
  • Μάικλ Κέιν (1986)
  • Σον Κόνερι (1987)
  • Κέβιν Κλάιν (1988)
  • Ντένζελ Ουάσινγκτον (1989)
  • Τζο Πέσι (1990)
  • Τζακ Πάλανς (1991)
  • Τζιν Χάκμαν (1992)
  • Τόμι Λι Τζόουνς (1993)
  • Μάρτιν Λάνταου (1994)
  • Κέβιν Σπέισι (1995)
  • Κούμπα Γκούντινγκ Τζ. (1996)
  • Ρόμπιν Ουίλιαμς (1997)
  • Τζέιμς Κόμπερν (1998)
  • Μάικλ Κέιν (1999)
  • Μπενίσιο ντελ Τόρο (2000)
    • 2001–σήμερα
    π • σ • ε Βραβείο Α' Ανδρικού Ρόλου της Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου Βοστώνης
    π • σ • ε Βραβείο Β' Ανδρικού Ρόλου της Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου Σικάγου
    π • σ • ε Βραβείο Β' Ανδρικού Ρόλου της Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου Χιούστον
    Καθιερωμένοι όροι