7η Συμφωνία (Μότσαρτ)

Η 7η Συμφωνία σε Ρε ελάσσονα, K. 45 (γερμανικά: Sinfonie D-Dur Köchelverzeichnis 45) είναι μία συμφωνία του Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ, που γράφτηκε το 1768, μετά την επιστροφή της οικογένειάς του από το Όλομουτς. Η Συμφωνία αποτελείται από τέσσερα μέρη. Πιθανώς είναι η πρώτη που παρουσιάστηκε σε ιδιωτικό κονσέρτο.^[1] Στη συνέχεια η Συμφωνία δουλεύτηκε ξανά και χρησιμοποιήθηκε ως Ουβερτούρα της όπερας του, La finta semplice, K. 51,^[2] η οποία γράφτηκε και παρουσιάστηκε ένα χρόνο αργότερα. Η Οβερτούρα χρησιμοποιήθηκε περαιτέρω για μία νέα συμφωνία, γνωστή στον κατάλογο του Κέχελ ως K. 46a. Το χειρόγραφο της συμφωνίας φυλάσσεται σήμερα στην Staatsbibliothek Preusischer Kulturbesitz, του Βερολίνου.^[2]

Βιβλιογραφία

• Giglberger, Veronika: (Preface), translated by J. Branford Robinson. In Wolfgang Amadeus Mozart: Die Sinfonien I, edited by ^{[απαιτείται πλήρης παραπομπή]} . Bärenreiter-Verlag, Kassel 2005 ISMN M-006-20466-3.
• Zaslaw, Neal: Mozart's Symphonies: Context, Performance Practice, Reception OUP, Oxford 1991 ISBN 0-19-816286-3

• Symphony No.7 in D major, K.45 (Mozart, Wolfgang Amadeus) στο IMSLP.org