Stéphane Charbonnier

Stéphane Charbonnier

(2011)
erredaktoreburu

Bizitza
Jaiotzako izen-deiturakStéphane Jean Abel Michel Charbonnier
JaiotzaConflans-Sainte-Honorine, 1967ko abuztuaren 21a
Herrialdea Frantzia
HeriotzaParisko 11. barrutia, 2015eko urtarrilaren 7a (47 urte)
Hobiratze lekuaQ105084490 Itzuli
Heriotza moduagiza hilketa
Familia
AmaDenise Charbonnier
Hezkuntza
Hizkuntzakfrantsesa
Jarduerak
Jarduerakkazetaria, umorista grafikoa, karikaturagilea eta margolaria
Enplegatzailea(k)Fluide Glacial
Télérama (en) Itzuli
L'Humanité
L'Écho des savanes (en) Itzuli
La Grosse Bertha (en) Itzuli
Charlie Hebdo  (2009 -  2015eko urtarrilaren 7a)
Lan nabarmenak
Jasotako sariak
Genero artistikoaKarikatura
Sinesmenak eta ideologia
Erlijioaateismoa
IMDB: nm3142249 Allocine: 235401
Musicbrainz: 429fdc42-3942-400d-83d4-4c1101cc5337 Discogs: 1303178 Edit the value on Wikidata

Stéphane Charbonnier (Conflans-Sainte-Honorine, Frantzia, 1967ko abuztuaren 21a – Paris, Frantzia, 2015eko urtarrilaren 7a), Charb bezala ezaguna, frantziar karikaturista eta kazetaria izan zen.

Biografia

2009an 1990ko hamarkadan aldizkaria berpiztu zuen Philippe Val marrazkilariaren zuzendari lekua hartu zuen eta geroztik, adierazpen askatasunaren defentsa gogorra egin zuen[1].

2011tik bizkartzainak zeramatzan; izan ere, Charlie Hebdo astekariko egoitzari su eman zioten Mahomaren karikaturak argitaratzeagatik. Astekariko zuzendaria zen eta bazekien bizia arriskuan zuela, baina atzera egingo ez zuela eman zuen aditzera, “belauniko bizi baino zutunik hiltzea” nahiago zuela esan baitzuen[2].

2015eko urtarrilaren 7an, Charlie Hebdoren aurkako atentatuan hil zen.

Argitalpenak

  • Je suis très tolérant, MC Productions / Charb , 1996
  • Maurice et Patapon, tomes I (2005) II (2006), III (2007), IV (2009) éditions Hoebeke
  • Attention ça tache, Casterman, 2004
  • Charb n'aime pas les gens : chroniques politiques, 1996-2002, éditions Agone, 2002
  • Collectif, Mozart qu'on assassine, Albin Michel, 2006, junto a Catherine Meurisse, Riss, Luz, Tignous y Jul.
  • J'aime pas les fumeurs, Hoëbeke, 2007
  • J'aime pas la retraite, 2008 (junto a Patrick Pelloux)
  • C'est la Faute à la société, éditions 12 bis, 2008
  • Dico Sarko, éditions 12 bis, 2008
  • Le Petit Livre rouge de Sarko, éditions 12 bis, 2009
  • Eternuer dans le chou-fleur et autres métaphores sexuelles à travers le monde, textos de Antonio Fischetti, éditions Les Échappés, 2009
  • Marx, mode d'emploi, éditions La Découverte, 2009 (junto a Daniel Bensaïd)
  • Le Cahier de vacances de Charlie Hebdo, éditions Les Échappés, 2009, junto a Catherine Meurisse, Riss y Luz.
  • Les Fatwas de Charb, éditions Les Échappés, 2009
  • C'est pas là qu'on fait caca! Maurice et Patapon pour enfants, éditions Les Échappés, 2010
  • Les dictons du jour, agenda 2011, éditions Les Échappés, 2010
  • Sarko, le kit de survie, éditions 12 bis, 2010
  • Marcel Keuf, le flic, éditions Les Échappés, 2011
  • La salle des profs, éditions 12 bis, 2012

Erreferentziak

  1. ↑ Iñigo Astiz, «Zorrotz, aske eta ironikoa», Berria, 2015-01-08
  2. ↑ «Komunikabideetako lau marrazkilari ospetsu galdu ditu Frantziak», EiTB, 2015-01-07

Ikus gainera

Wikimedia Commonsen badira fitxategi gehiago, gai hau dutenak: Stéphane Charbonnier Aldatu lotura Wikidatan