Charb

Modelo:BiografíaCharb

(2011) Editar o valor en Wikidata
Biografía
Nacemento(fr) Stéphane Jean Abel Michel Charbonnier Editar o valor en Wikidata
21 de agosto de 1967 Editar o valor en Wikidata
Conflans-Sainte-Honorine, Francia Editar o valor en Wikidata
Morte7 de xaneiro de 2015 Editar o valor en Wikidata (47 anos)
11º distrito de París, Francia Editar o valor en Wikidata
Causa da mortehomicidio Editar o valor en Wikidata
Lugar de sepulturacemiterio de Pontoise Editar o valor en Wikidata
Redactor xefe
Editar o valor en Wikidata
Datos persoais
RelixiónAteísmo Editar o valor en Wikidata
Actividade
Ocupaciónxornalista, caricaturista, debuxante de banda deseñada, pintor Editar o valor en Wikidata
EmpregadorCharlie Hebdo (2009–2015)
Télérama
L'Humanité
L'Écho des savanes
La Grosse Bertha
Fluide Glacial Editar o valor en Wikidata
Xénero artísticoCaricatura Editar o valor en Wikidata
Obra
Obras destacables
Familia
NaiDenise Charbonnier Editar o valor en Wikidata
Premios
Sinatura Editar o valor en Wikidata
IMDB: nm3142249 Allocine: 235401
Musicbrainz: 429fdc42-3942-400d-83d4-4c1101cc5337 Discogs: 1303178 WikiTree: Charbonnier-57 Editar o valor en Wikidata

Stéphane Charbonnier, nado en Conflans-Sainte-Honorine, Yvelines o 21 de agosto de 1967 e finado en París o 7 de xaneiro de 2015, máis coñecido como Charb, foi un debuxante satírico, historietista e xornalista francés. Foi unha das vítimas do atentado que tivo lugar na sede da publicación Charlie Hebdo en xaneiro de 2015.[1]

Biografía

Charb traballou para numerosas publicacións de prensa como Charlie Hebdo, do cal foi director desde maio de 2009 tras a marcha de Philippe Val, L'Écho des savanes, Télérama, Fluide glacial e L'Humanité.[1][2] Os seus debuxos caracterízanse polo seu estilo corrosivo e irreverente. Maurice et Patapon, o can e o gato anticapitalista ou o policía Marcel Keuf son boa mostra diso. Na revista Fluide Glacial asinaba unha sección chamada La fatwa de l'Ayatollah Charb. Entre 2007 e 2008 participou no programa televisivo de M6 T'empêches tout le monde de dormir (Non deixas a ninguén durmir).[2]

Era coñecido polo seu apoio ao Partido Comunista Francés, apoiándoo expresamente tanto nas eleccións europeas de 2009 como nas eleccións rexionais francesas de 2010.[3]

En novembro de 2011, a sede de Charlie Hebdo foi atacada con cócteles molotov, presumiblemente por islamitas radicais. Desde entón Charb e outros dous compañeiros empezaron a ter protección policial.[4] En setembro de 2012, un home foi detido na cidade francesa de La Rochelle por pedir a súa decapitación nunha páxina web de contido yihadista.[5] Perseguido polas súas sátiras e caricaturas, Al Qaeda incluíuno en 2013 na súa lista dos máis buscados.[6]

O 7 de xaneiro de 2015 foi asasinado no atentado que tivo lugar na sede da publicación Charlie Hebdo, onde traballaba.[7]

Crenzas

Ademais de apoiar ao PCF, Charbonnier era un ateo convencido e firme defensor dos valores republicanos.[3] Sempre estaba na vangarda dos enfrontamentos con fundamentalistas tanto musulmáns como cristiáns.[8][9]

Publicacións

Cartel realizado por Charb en 2000 para unha campaña contra a discriminación racial. A viñeta di: parte de arriba: Rompamos o silencio! Interior: Gustaríame contratalo, pero non me gusta a cor de... umm... a súa gravata Abaixo: Discriminación, abramos os ollos!.
  • Je suis très tolérant, MC Productions / Charb , 1996
  • Maurice et Patapon, tomes I (2005) II (2006), III (2007), IV (2009) éditions Hoebeke
  • Attention ça tache, Casterman, 2004
  • Charb n'aime pas les gens : chroniques politiques, 1996-2002, éditions Agone, 2002
  • Collectif, Mozart qu'on assassine, Albin Michel, 2006, xunto a Catherine Meurisse, Riss, Luz, Tignous e Jul.
  • J'aime pas les fumeurs, Hoëbeke, 2007
  • J'aime pas la retraite, 2008 (xunto a Patrick Pelloux)
  • C'est la Faute à la société, éditions 12 bis, 2008
  • Dico Sarko, éditions 12 bis, 2008
  • Le Petit Livre rouge de Sarko, éditions 12 bis, 2009
  • Eternuer dans le chou-fleur et autres métaphores sexuelles à travers le monde, textos de Antonio Fischetti, éditions Les Échappés, 2009
  • Marx, mode d'emploi, éditions La Découverte, 2009 (xunto a Daniel Bensaïd)
  • Le Cahier de vacances de Charlie Hebdo, éditions Les Échappés, 2009, xunto a Catherine Meurisse, Riss e Luz.
  • Les Fatwas de Charb, éditions Les Échappés, 2009
  • C'est pas là qu'on fait caca! Maurice et Patapon pour enfants, éditions Les Échappés, 2010
  • Les dictons du jour, agenda 2011, éditions Les Échappés, 2010
  • Sarko, le kit de survie, éditions 12 bis, 2010
  • Marcel Keuf, le flic, éditions Les Échappés, 2011
  • La salle des profs, éditions 12 bis, 2012
  • Ilustracios de Petit cours d'autodéfense intellectuelle de Normand Baillargeon, e Petit cours d'autodéfense en économie de Jim Stanford.

Notas

  1. ↑ 1,0 1,1 "Los cuatro caricaturistas que fueron asesinados". Diario Clarin. 
  2. ↑ 2,0 2,1 "Attentat contre Charlie Hebdo : Hasta siempre, Charb". Consultado o 2 de maio de 2020. 
  3. ↑ 3,0 3,1 "Le soutien des intellectuels divise la gauche de la gauche". 
  4. ↑ "Trois «Charlie» sous protection policière". Libération. 
  5. ↑ "Un homme ayant appelé à décapiter le directeur de «Charlie Hebdo» interpellé". 20 minutos (edición francesa). 
  6. ↑ "Charlie Hebdo cartoonist murdered in Paris terrorist attack was on al-Qaeda wanted list". The Telegraph. 
  7. ↑ "07 janvier 2015 12:00; Act: 07.01.2015 18:48 Print Les deux hommes criaient «Allah akbar» en tirant". Le essential. 
  8. ↑ "Stéphane Charbonnier obituary". The Guardian. 
  9. ↑ "Stéphane Charbonnier (“Charb”), cartoonist and editor of Charlie Hebdo, was murdered on January 7th, aged 47". The Economist.