Yota
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/d/d6/Greek_letter_iota_serif%2Bsans.svg/50px-Greek_letter_iota_serif%2Bsans.svg.png)
Alfabetu griegu | |
Α α Alfa | Β β Beta |
Γ γ Gama | Δ δ Delta |
Ε ε Éssilun | Ϝ ϝ Digama |
Ζ ζ Zeta | Η η Eta |
Θ θ Teta | Ι ι Yota |
Κ κ Capa | Λ λ Lambda |
Μ μ Mi | Ν ν Ni |
Ξ ξ Xi | Ο ο Omicron |
Π π Pi | Ϻ ϻ San |
Ϙ ϙ Copa | Ρ ρ Ro |
Σ σ Sigma | Τ τ Tau |
Υ υ Ípsilon | Φ φ Phi |
Χ χ Hi | Ψ ψ Psi |
Ω ω Omega | Ϡ ϡ Sampi |
Alfabetu griegu |
Nombri la novena letra el alfabetu griegu.
La su mayúscula es I i la menúscula ι.
El su nombri en griegu antíguu era ἰῶτα [jɔ̂ːta] i en moernu es γιώτα ['jota]. El nombri ἰῶτα, pol mé del latín, dio lugal al bichu la letra J jota «jota».
Esta letra rescrei del alfabetu feníciu jōd «manu».
Con la grafia I, el griegu antíguu representava tantu el fonema /ɪː/ cumu /i/. En griegu moernu namás representa el fonema /i/: τελικά [teli'ka].
Comu numeral, nel sistema numeracion griegu, representa a la dezena (ι´) i al 10000 (,ι).
Bibliografia
- Berenguer Amenós, J., Gramática griega, Barcelona, Bosch, 200237.
- Liddell, H. G., Scott, R., A Greek-English lexicon, Oxford, Oxford University press, 19969.
- Lejaune, M., Phonétique historique du Mycénne et du Grec ancien, París, Klinsieck, 1972.
- VV. AA., Νεοελληνική γραμματική, Atenas, Οργανισμός Εκδοσέως διδακτικών βιβλίων, 2005.
- VV. AA., Griego moderno para filólogos clásicos, Atenas, Ediciones Nefeli, 1999.