Adriano Celentano

Adriano Celentano
Festival de Cine de Venecia (2008)
Data nacemento	6 de xaneiro de 1938
Nado en	Milán
Cónxuxe	Claudia Mori
Fillos	Rosalinda Celentano, Rosita Celentano e Giacomo Celentano
Irmáns	Alessandro Celentano
Ocupación	Cantante, compositor, actor, director de cine, produtor de televisión
Xénero	Pop-Rock
Instrumento(s)	Voz, guitarra
Relacionado con	I Ribelli, Mina Mazzini
Tempo en activo	1957 - presente
Na rede
http://www.clancelentano.it/index.php/it/
[ editar datos en Wikidata ]

Adriano Celentano, nado en Milán o 6 de xaneiro de 1938, é un cantante, actor e cineasta italiano. Grazas á súa traxectoria de cincuenta anos e os seus grandes éxitos está considerado un dos piares da música italiana. O Seu carácter fixo que Celentano se convertese nun personaxe símbolo e icona da sociedade do seu país despois da segunda guerra mundial.

Traxctoria

Adriano Celentano naceu en Milán no número 14 da Via Gluck, sobre a cal en 1966 escribiu a canción "Il ragazzo della via Gluck". Os seus pais eran de Foggia (Apulia), e foran ao norte na procura de traballo.^[1] Celentano iniciouse no mundo do espectáculo como imitador e cómico nos cabarets da súa cidade natal. O seu debut oficial como cantante tivo lugar en 1957 no Primeiro Festival do Rock And Roll celebrado n palacio de xeo de Milán. Estaba fortemente influenciado polo seu ídolo Elvis Presley así como pola revolución do rock da década de 1950. Coñeceu tamén o baile de moda do Hula hoop. Desde entón comezou a interpretar cancións inspiradas en xéneros tan diversos como a música soul, o tango, os valses etc.

En 1965 empezou a dedicarse tamén ao cine, como director e como actor. Foi creador dun xénero cómico, co seu andar característico e as súas expresións faciais. En boa parte as súas películas foron un éxito comercial. A crítica sinala Serafino (Pietro Germi, 1968) como o seu mellor traballo como actor. Celentano interpretou o papel dun mozo de Nápoles, que cada vez que o chamaban polo seu nome, respondía sempre cantando as estrofas de "Mamma", unha vella cantiga da súa vila natal.

Como director de cine traballou con frecuencia con Ornella Muti, Eleonora Giorgi e a súa esposa, Claudia Mori, con quen tivo tres fillos: Rosita, Giacomo e Rosalinda Celentano, que acadou sona co seu papel como o Demo no filme The Passion of the Christ de Mel Gibson (2004).

Como cantante, publicou corenta álbums: vinte e nove de estudio, tres en directo e oito compilatorios. Entre as súas cancións máis coñecidas están "La coppia piu' bella del mondo" (1967, disco de ouro)^[2], "Azzurro" (1968, con letra de Paolo Conte) e "Prisencolinensinainciusol" (1972). A comezos da década de 1970 acadou o éxito con cancións como "Viola" (anos máis tarde interpretouna en formato dúo canda a Ivano Fossati), "Sotto le lenzuola" (a última canción coa que participou no Festival da Canción de Sanremo, en 1971), e "Er più", escrita por Carlo Rustichelli e que figura na banda sonora da película do mesmo nome.

Filmografía

Películas

Como director

Programas de televisión

• Adriano Clan (1964)
• Adriano Clan 2 (1965)
• C'è Celentano (1972)
• Arriva il Celebre (1977)
• Fantastico 8 (1987-1988; RAI, xunto a Heather Parisi, Renato Rascel, Marisa Laurito e Teo Teocoli)
• Svalutation (1992)
• Francamente me ne infischio (1999)
• 125 milioni di caz..te (2001)
• Rockpolitik (2005)

Discografía

Álbums de estudio

• Azzurro (1960)
• Peppermint twist (1962)
• A New Orleans (1963)
• Super (1965)
• Il ragazzo della via Gluck (1966)
• Una ragazza in un pugno (1968)
• Le robe che ha detto Adriano (1969)
• Il Forestiero (1970)
• Er Più (1971)
• Con me nel Clan (1971)
• I Mali Del Secolo (1972)
• Nostalrock (1973)
• Yuppi Du (1974)
• Bellissima (1975)
• I miei americani (1984)
• Joan Lui (1985)
• I miei americani 2 (1986)
• La pubblica ottusità (1987)
• Il re degli ingnoranti (1991)
• Quel punto (1994)
• Mondo in mi 7a (1996)
• Mina Celentano (1998)
• Io non so parlar d'amore (1999)
• Esco di rado (e parlo ancora meno) (2000)
• Il cuore, la voce (2001)
• Per sempre (2002)
• Le volte che Celentano è stato 1 (2003)
• C'è sempre un motivo (2004)
• L'indiano (sinxelo; 2005)
• La Tigre e il Molleggiato (2006)
• Dormi Amore, la situazione non e buona (2007)
• L´Animale (2008)
• Facciamo finta che sia vero (2011)

Notas

Véxase tamén

Ligazóns externas

• Discografía completa en Music City
• Filmografía