Nicolao V, papa

Nicolao V, papa

Nome orixinal	(la) Nicolaus PP. V
Biografía
Nacemento	(it) Tomaso Parentucelli p. 15 de novembro de 1397 Sarzana (República de Xénova)
Morte	24 de marzo de 1455 (57 anos) Roma (Estados Pontificios)
Causa da morte	cirrose hepática
Lugar de sepultura	Basílica de San Pedro Grutas vaticanas
208º Papa
6 de marzo de 1447 – 24 de marzo de 1455 ← Uxío IV – Calisto III →
Cardeal presbítero Santa Susana (pt)
16 de decembro de 1446 – 6 de marzo de 1447 ← Antonio Panciera (pt) – Filippo Calandrini (pt)  →
Bishop of Bologna (en)
27 de novembro de 1444 – 6 de marzo de 1447 ← Ludovico Trevisano (pt) – Jean de Podio (en)  → Diocese: diocese of Bologna (en)
Datos persoais
Relixión	Igrexa católica
Educación	Universidade de Boloña
Actividade
Lugar de traballo	Roma Estados Pontificios
Ocupación	sacerdote católico (1422–), bibliotecario, bispo católico
Empregador	Universidade de Boloña
Participou en
4 de marzo de 1447	conclave de 1447
Descrito pola fonte	Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron Novo Dicionario Enciclopédico, 1911-1916 Biblioteca dixital BEIC

Tommaso Parentucelli, nado cara a 1398 en Sarzana (Italia) e finado en Roma en marzo de 1455, baiso o nome Nicolao V, foi o papa n.º 208 da Igrexa católica de 1447 a 1455. Puxo fin ao cisma do antipapa Fiz V. Libre de todo nepotismo, era pequeno e de frouxa constitución física. A súa mirada aguda non xeraba a obediencia; era máis un home de letras que home de acción. A súa gran xenerosidade, o seu gusto pola arte e as súas eleccións políticas difíciles válenlle non obstante de ser considerado como un dos papas máis brillantes.

Construtor de fortificacións e restaurador de igrexas, comeza o seu pontificado embelecendo a gran cidade (empezará a construción do Pazo do Vaticano desexando que sexa o maior pazo do mundo), e invitando aos pintores, os arquitectos e ante todo os escritores. Home do Renacemento, imbuído do espírito humanista, fundou a Biblioteca Apostólica Vaticana en 1448 e fomentou a tradución de clásicos como Diodoro, Tucídides, Homero e Estrabón.

Sendo papa dedicase en Roma a establecer novos equilibrios políticos e internacionais. Pola bula Romanus Pontifex ^[1], póusase en árbitro dos imperios españoL e portugués e alcance a autoridade universal do pontífice, incluído a cristianización dos pobos indíxenas e musulmáns. Durante o seu reinado intentou convocar os reis cristiáns a unha cruzada para evitar a inminente caída de Constantinopla en mans dos turcos, pero a súa chamada foi ignorada e a cidade caeu en 1453.

1. ↑ (en inglés) Romanus Pontifex (páxina consultada o 20/10/2009)

Este artigo sobre Papas é, polo de agora, só un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.  Existen igualmente outros artigos relacionados con este tema nos que tamén podes contribuír.